Timmermans beklaagt zich in een ingezonden brief in de Volkskrant over kwalijke praktijken van rechts met als gevolg verruwing in de politiek en waarschuwt daarbij voor uitholling van de persvrijheid.
Hij geeft een aantal voorbeelden die, wat mij betreft, minder geslaagd zijn:
- Meloni voerde een proces wegens smaad tegen journalist en schrijver Roberto Saviano (wereldberoemd om zijn boeken over de Italiaanse maffia), die Meloni en Salvini “klootzakken” had genoemd
- Meloni voert ook een rechtszaak tegen journalist Emiliano Fittipaldi van dagblad Domani vanwege ‘laster’ met name over de rol die Meloni zou hebben gespeeld bij het beïnvloeden van Domenico Arcuri, destijds buitengewoon commissaris voor de covid-noodtoestand, bij het kiezen van leveranciers van mondkapjes. Zij zou zich hebben bemoeid met het proces door partijgenoot Fabio Pietrella (inmiddels parlementariër) aan te bevelen als leverancier – bijna een gevalletje “Sieuwert”.
- hij brengt, uiteraard, Wilders ter sprake die heeft geprobeerd hem te criminaliseren door aangifte te doen van opruiing
Saviano is door de rechter veroordeeld, en terecht denk ik. Als ik Wilders een klootzak zou noemen, zou de man daar niet wakker van liggen (mag ik aannemen). Maar als bijvoorbeeld Joris Luyendijk in de Correspondent Wilders een klootzak zou noemen kan ik me voorstellen dat Wilders zich even achter de oren krabt, en een geding overweegt.
Wel, iemand beschuldigen van onoirbare praktijken, zeker een politicus, is inderdaad smaad als dat niet bewezen kan worden. Daar mag je jezelf wel tegen verdedigen en dat kan alleen via de rechtbank.
Van zijn eigen “beschadiging” zegt hij dat het Openbaar Ministerie er “gehakt van heeft gemaakt”, een woordkeuze voor een bureaucratische degelijk en fatsoenlijk uitgevoerde procedure, die qua demagogie in niets onderdoet voor wat we van Wilders gewend zijn.
Je zou haast zeggen dat Timmermans zich daarmee in eigen voet heeft geschoten, ware het niet dat …
Ware het niet dat hij op zijn wenken wordt bediend door een redactioneel commentaar van de Volkskrant, in dezelfde editie – onomwonden benoemd als “de mening van de krant”.
Onder de kop HET POLITIEKE GEVAAR KOMT NIET VAN RECHTS-EXTREMISTEN MAAR VAN RADICAAL-RECHTS DAT ZICH MILD VOORDOET zegt de subtitel RADICAAL-RECHTSE POLITICI ALS GEERT WILDERS, MARINE LE PEN EN GIORGIA MELONI ZIJN VEEL EFFECTIEVER DAN EXTREMISTEN ALS AFD-KOPSTUK [-ken.] ZIJ WETEN NAMELIJK EEN BRUG TE SLAAN NAAR GROTERE GROEPEN KIEZERS.
Een commentaar dat je toch wel mag beschouwen als rechtstreeks geadresseerd aan Geert Wilders, Marine Le Pen en Giorgia Meloni die “veel effectiever” genoemd worden als het Afd-kopstuk Maximilian Krah
De krant sluit haar commentaar af met de conclusie Zo ontwikkelt een deel van radicaal-rechts zich tot een wolf in schaapskleren. Daardoor dreigen kiezers uit het oog te verliezen dat deze partijen uiteindelijk geen respect hebben voor het pluralisme en de individuele grondrechten van de liberale democratie.
Wel, dat is er eentje die Geert Wilders (naast Meloni en Orbán) in zijn zak kan steken. Daar staat toch gewoon een (goed) voorbeeld van datgene waarvan Timmermans wil beweren dat dat teloor dreigt te gaan: dit is niet je laten intimideren door de rechtse schreeuwlelijken, maar, met het wapen van de persvrijheid in je hand zeggen waar het op staat.
Het blijft hoe dan ook moeizaam, die omgang van de democratie met rechts, om het even of de denominatie extreem of radicaal luidt. Dat geldt ook voor de vrije pers.
Maar dat de omgang van Timmermans met Wilders zichtbaar problematisch is, ligt eerder aan Timmermans dan aan Wilders. Je zou toch moeten kunnen verwachten dat een politicus van die statuur zijn hand niet omdraait voor een debatje met een schreeuwlelijk van de eerste orde.
No comments:
Post a Comment