aan de weg timmeren

Frans Timmermans heeft gesproken. En hij heeft twee belangwekkende mededelingen gedaan.

Politiek aan de weg timmeren 1.0: als hij niet premier kan worden van het volgende kabinet dan zal hij geen minister worden. Zijn argument is een beetje laag bij de grond: ik ben al een keer minister geweest.
Wel, dat kennen we, dat hebben er meer gezegd in het verleden. Als je mij niet kiest dan …
Voor mij geen reden om mijn linksigheid om te zetten in een stem op GroenLinks-PvdA.

Maar dan politiek aan de weg timmeren 1.0 (en ik citeer teletekst dat De Telegraaf citeert): als hij, Timmermans, een kabinet gaat leiden dan vindt hij het zijn taak om in korte tijd “het fundament te leggen voor het weer aan de praat krijgen van ’t land”.
Waar hebben we dat eerder gehoord? Het is lang geleden maar de reminiscentie naar puinhopen is duidelijk: Pim Fortuyn. Ook wel naar “Nederland dat op slot zit” van andere politieke volksmenners.
En het erge is: hij gaat Nederland niet aan de praat brengen, nee, hij gaat het fundament leggen om Nederland aan de praat te krijgen. Nederland aan de praat brengen is dan voor een volgend kabinet.

Publieksaftrekkers noem ik mensen die dit soort argumenten hanteren.

Hij zal het allemaal wel met de beste bedoelingen gezegd hebben, maar voor mij geen GroenLinks-PvdA 1.0, hoe verder vernieuwend hun 2.0-lerige intenties ook mogen gaan.


PS Borrelpraat
Toen ik bovenstaande schreef wist ik nog niet dat Timmermans een “gesprek” had gehad met Johan Derksen (Vandaag Inside) waarin hij zegt over GroenLinksers die het aantal migranten/vluchtelingen niet zo’n probleem vinden: “Die hebben het onderspit gedolven”. Nou is dat niet direct borrelpraat – niet iedere boerenlul zou ad rem zo’n antwoord produceren – maar wat er dan volgt.
Derksen gaat door over “jullie doen er niks aan”. Onze brave politicus spreekt dan over “deals” – deals zoals Trump ze wel maakt over het uitzetten van ongewenste vreemdelingen – en zegt dan: Het kost een paar centen maar dan ben je ze wel kwijt.

Ongehoord!

Nou ja, de wereld is (nog) nooit aan vlijt ten ondergegaan, zoals Max Dendermonde ons probeerde te vertellen, en zal ook nooit aan ongerechtigheid ten onder gaan.
Maar, dat is nu een week geleden. Zijn die GroenLinksers nou helemaal van de pot gerukt door die fusie, dat daarover geen Poolse landdag met grote verontwaardiging is ontstaan?