Vreemd onderzoek over vreemdgaan. Wetenschappelijk onderzoek zou hebben uitgewezen dat vreemdgaan gedrag is dat vanuit je hersenen komt. Wij zeiden vroeger: hij loopt altijd zijn lul achterna als er weer eens iemand op de zaak verkeerd gedrag vertoond had, waardoor een carrierepad plotseling een cul-de-sac werd. Managers houden niet zo van vreemdgaand personeel. Vraag mij niet waarom. Maar zie Jack de Vries. Ook de partijbonzen achten het schadelijk voor de kwaliteit van je werk.
BNR-radio wijdde er een item aan. Was vreemdgaan inmiddels aanvaardbaar? Johan Karremans, de onderzoeker moest op belangrijke vragen het antwoord schuldig blijven. Kun je dat aan mensen vragen, had de presentator gevraagd, daar krijg je toch nooit een eerlijk antwoord op? Nee had de onderzoeker gezegd, we probeerden er via een omweg een beeld van te krijgen. Als je het rechtstreeks vraagt, gaat niemand vreemd.
Het geeft de onzin van het onderzoek aan.
En de wereldvreemdheid van de onderzoeker. Het gaat hier natuurlijk net als met de omvang van het geslachtsdeel: vraag 100 mannen of ze wel eens in het verkeerde bed zijn gestapt en de score zal hoog zijn. Zie de ongekende populariteit van Berlusconi onder de Italianen: wie wil er nou niet vreemd gaan, of op zijn minst vreemd zijn gegaan
Zou de kwaliteit van het onderwijs dan toch achteruit zijn gegaan?
Dit kun je nog op je klompen aanvoelen. Maar neem nu het volgende bericht in het protestants-christelijke Trouw. "Onderzoek heeft aangetoond dat de gulle gever een alleenstaande is en praktiserend gelovige uit de protestantse hoek."
Om bij Trouw te kunnen werken hoef je niet meer protestants te zijn, zelfs niet praktiserend gelovig. Maar een beetje journalist weet toch nog wel dat bij een echt gelovig mens geldt: laat de linkerhand niet weten wat de rechter doet.
Hier heb je je klompen niet nodig om te weten: dat onderzoek kan niet deugen. En de berichtgeving daarover kan dus geen kritische journalistiek zijn.
Je kunt jezelf afvragen: werkt inmiddels bij het geven aan goede doelen het omvang-van-het-geslacht-syndroom? Nou ja, we weten dat gulle gevers bestaan. Zou er in deze tijd, waarin we God overboord gezet hebben, toch nog zoiets als een notie van hel en hemel bestaan. Dat er daarom door sommigen veel aan de minder bedeelden gegeven wordt. Je weet maar nooit. En dat, als er dan toch een onderzoeker langs komt, en passant geloofd wordt dat we geloven?
Kwestie van vreemdgaan met God?
En dat "alleenstaande" dan, Leen Karman?
Uuuuuhhhh .....
No comments:
Post a Comment