Paris vaut bien une messe

Ronald Plasterk dus!

Wat zou dat toch zijn, met het torentje, dat sommige mensen er alles voor over hebben om daar een tijdje te mogen zitten. Onze Ronald schijnt er àlles voor over te hebben. Niet dat hij een machtswellusteling is. Welnee, daar een paar jaar te mogen zitten is op dit moment het mooiste waarvan hij denkt dat hem dat kan gebeuren.

Ooit hebben ze Helmut Schmidt gevraagd of hij het ambt van Bondskanselier met genoegen had vervuld. En dat was toch een ras politicus, en ook nog machtsbelust.
Er antwortete und sprach: Eigentlich nicht sonderlich gern, nein. Diese Aussage begründete er damit, dass das Amt des Bundeskanzlers eine sehr große Belastung vor allem für das Privatleben sei.

Maar onze Roland schijnt er ’s nachts van te dromen … of er niet van te kunnen slapen.
En nu heeft ie er zelfs een excuusbriefje voor over gehad.
Een kattebelletje noemt Trouw dat denigrerend. Nota bene een serieuze bijdrage om het land te redden van een sociaal links groen kabinet.

Het is niet dat ik het Ronald niet gun. Als er één is die ik er graag zou zien zitten dan is hij het wel.
Ik ben nu zeer egoïstisch en denk dan mee te mogen maken dat het klimaatbeleid langzaam maar zeker in elkaar zal storten.

Moet toch kunnen. Die kop, dat is toch een heuse staatsmankop!

update 1:
Er valt alvast één opmerkelijke tegenstelling te constateren: VVD-jongeren willen niet met Wilders, de NSC-jongeren zien Wilders wel zitten, maar hebben grote problemen met Plasterk. Het kan verkeren, zei Bredero al.

Niet veel later wordt bekend dat ook de VVD-jongeren Plasterk niet zien zitten.

Dit alles om Pieter een hart onder de riem te steken? Of willen de jongeren het signaal afgeven, aan alle vier de fractieleiders: wel samen met de man van die kopvoddentaks, en het minder minder; niet met een sociaal-democraat?

update 2:
Dat gaat Wilders toch niet toestaan?
Gisteravond (vrijdag) hebben Omtzigt en Plasterk met elkaar gesproken. Na afloop waren beiden onbereikbaar voor commentaar. Dat belooft niet veel goeds. Maar Omtzigt die opnieuw Wilders mag dwarsbomen?

Ik heb die Omtzigt nooit zien zitten, maar zo langzamerhand wordt het een klein, dreinerig kind.

Vroeger zongen we, met Wim Kan: waar we heen gaan, Jelle zal wel zien.
Misschien dat we straks zingen: waar we heen gaan, Ronald zal wel zien.

Maar voorlopig is ’t nog: waar dat heen gaat moet Ronald eerst nog zien …
Ik ben meer dan gemiddeld nieuwsgierig – zeg maar: zeer, zeer benieuwd.





(wordt vervolgd/aangevuld)

actiebereidheid

De Burgemeester van Amsterdam heeft besloten dat er bij de 4 mei herdenking maar 10.000 bezoekers mogen komen en dat die bezoekers ter plekke onderzocht zullen worden op hun goede bedoelingen, waarbij als onderdeel van dat onderzoek fouillering mogelijk is.
Want, zegt mevrouw Halsema, volgens Trouw, de extra beveiliging is nodig vanwege de ‘grote actiebereidheid’ onder Nederlanders als reactie op de oorlog in Gaza. Ze laste speciaal een persbijeenkomst in op het stadhuis. Ze voelt ‘woede’ in de stad en heeft de afgelopen maanden veel demonstraties gezien.

Hier wordt het voorzorgsprincipe weer eens van stal gehaald door een overheid die in haar onrust niets anders kan bedenken of doen dan beperken en verbieden.

Of dit een wijs besluit is, en of dat ook anders had gekund is een moeilijke vraag die ook niet een twee drie te beantwoorden is. De maatregel heeft inmiddels behoorlijk wat discussie losgemaakt, tot op academisch niveau. In strijd met het recht op vrije demonstratie, heet het dan. En dat is toch geen lichte beschuldiging aan het adres van een burgemeester die het protesteren en demonstreren tegen de ongenoegens die de verworpenen der aarde immer bedreigen in het DNA zit, maar die de “waardigheid” van deze herdenking niet in gevaar gebracht wil zien worden.

Ik wou hier twee paradoxen signaleren.

Allereerst. We herdenken toch dat we onze vrijheid hebben moeten bevechten tegen een indringer en dat daar doden bij zijn gevallen. En nu wordt diezelfde vrijheid, juist op dit cruciale moment, beknot, en zij die die vrijheid wel krijgen kunnen daarbij gefouilleerd worden.

Maar erger vind ik het argument van de ‘actiebereidheid’. We hebben het over het Hitlerregiem en de Jodenvervolging. En je vraagt je af: wat als de Duitsers in de dertiger jaren vorige eeuw wat meer actiebereidheid hadden getoond. Wat als de Nederlanders wat meer actiebereid waren geweest na 5 mei 1940?

Het zal weer gezongen worden:

Dat ik toch vroom mag blijven,
uw dienaar t' aller stond,
de tirannie verdrijven
die mij mijn hart doorwondt.

En daarbij is actiebereidheid van het volk wier hart doorwond wordt door een tirannieke overheid een eerste vereiste.
Of dat nu een eigen overheid betreft of een “vreemde tirannie”.
Of dat nu een Israëlische overheid betreft of een Russische.