Ik heb op deze plaats gereageerd op een bericht in de Volkskrant over de slechte resultaten in de behandeling van kankerpatiënten in NL; naar mijn idee een prima voorbeeld van more given to expressing its first prejudices than its second thoughts (Wyndham).
Op dat artikel reageert een dermatoloog, Frans Rampen: ja, zegt hij, dat is waar, en het ligt aan de huisarts.
Ik ga daar verder niet op in, hij neemt hier en daar nogal wat aan, i.p.v. de vereiste deskresearch te doen. (Volgens mij is hij als specialist meer bezig met de hinderpaal huisarts tussen hem en zijn potentiele patiënten.)
Ik neem een statistiek van hem bij de kladden: vooral op het gebied van maagkanker scoren wij ondermaats.
Dat is waar.
De vraag is: waar hebben we het dan over.
Ik constateerde al dat we in de pas lopen met andere landen op het gebied van de ernstigste levensbedreigers, darm- en longkanker; het gaat dan om zo’n 15.000 sterfgevallen per jaar.
Bij maagkanker spreken we vandaag de dag over zo’n 1400 sterfgevallen. Nogal een verschil, zou ik zeggen. En, zoals een specialist uit Nijmegen ons liet weten, dat cijfer is inderdaad met meer dan 10% verbeterd in de jaren na het onderzoek.
Nogmaals: waar hebben we het over?
Op het jaarcongres 2013 van het Dutch Institute for Clinical Auditing, een stichting die methodes ontwikkelt om de kwaliteit van behandeling in ziekenhuizen te meten, kwamen de volgende cijfers aan de orde.
Behandeling aan maagkanker komt 470 keer per jaar voor in NL.
In het naburig buitenland sterft 4% binnen dertig dagen na de behandeling, in NL is dat 7%. In NL sterven dus 14 mensen te vlug na behandeling voor maagkanker.
In het naburig buitenland leeft 24% vijf jaar na de behandeling, in NL 18%: in ons land sterven dus nog eens 14 mensen, over een periode van 5 jaar gemeten, te vroeg aan maagkanker.
’t Is godgeklaagd. Het zijn cijfers om je kapot voor te schamen.
NB1 U moet weten: in NL overlijden er maar zo’n schamele 140.000 mensen per jaar!
NB2 Er staat niet bij hoe veel langer die 28 kankerpatiënten in het buitenland geleefd hebben.
En een mens blijft vooral met een hoop onbegrip achter.
Waarom hebben onze politici en pundits het steeds maar weer over de te hoge kosten van de gezondheidszorg, als ze dit een schandaal vinden?
Waarom klagen die lui in het buitenland eigenlijk nog als ze het over hun eigen gezondheidszorg hebben?
No comments:
Post a Comment