over machtsspelletjes ... en zij die het gelag betalen

USA, en in haar kielzog de EU, hebben in Ukraine een mooi speeltje gevonden om aan machtspolitiek te doen. Een echte troefkaart. Dat dat ook nog tot dramatische ongelukken kan leiden is inmiddels bekend ... en wordt opnieuw duidelijk.

MH17 hoeft niet noodzakelijk een ongeluk te zijn geweest. Volgens de stieren in Washington en Brussel kan dat niet: per ongeluk iets neerschieten. Dat hebben de Russische stieren en hun handlangers expres gedaan.
Volgens mij is het ook heel goed denkbaar dat niet de Russen, maar de Amerikanen en hun handlangers dit op hun geweten hebben. Ik geloof de Amerikaanse versie van het verhaal in ieder geval niet. Ik ben niet de enige in het Westen. En hele volksstammen in Rusland en op de Krim geloven de Amerikaanse versie ook niet.

Nu haalt U natuurlijk meesmuilend de schouders op: ach die Russen.
Realiseert U zich wel, dat de Russen niet veel anders worden geïnformeerd dan U: door serviele media, wier slippendragers graag een tekstje schrijven waaruit blijkt dat ...

Het heeft ons bij NRC in ieder geval een hoogst lachwekkende disclaimer opgeleverd dat nieuws dat uit Rusland en van De Krim komt gekleurd kan zijn, want niet gechecked. Alsof de NRC het spoor terug van nieuws dat uit Washington komt wel volgt.
» Mr. President , ...
» Tell me, Bob
En Bob is heel erg blij dat mr. President hem bij zijn naam noemt, in plaats van te eisen dat mr. President zou zeggen: please mr. Editor in Chief.

Ik kan U trouwens verzekeren dat er ook in Ukraine heel wat mensen rondlopen die die praatjes niet geloven. Die mensen weten welke stieren in hun eigen Kiev het landschap domineren, die kennen hun pappenheimers.

Maar ... we hebben er de spannende actie van een boycot aan overgehouden. Iedereen tuimelde over iedereen heen om drastische maatregelen te eisen. We mogen de stieren eigenlijk wel dankbaar zijn dat het tromgeroffel niet op oorlog is uitgelopen. Alhoewel .... het is nog niet helemaal uit de "politieke" horizon verdwenen.

Die boycot dus.

Je begrijpt dat politieke leiders in tijden van crisis graag aan ontwikkelingshulp morrelen. Dat valt op zulke momenten goed, zelfs bij de minder liberaal-conservatieve gemeente.
Het mag daarom een klein wondertje heten dat het kiezersvolk ook te porren was, in deze economisch slechte tijd, voor een boycot van alles wat Russisch was. Niemand die aan een boemerang dacht.

De gereformeerde bakker op ons dorp wist al dat je beter geloofsneutraal brood kunt bakken - te weinig gereformeerden om zijn eigen brood veilig te stellen. Maar ook de hervormde bakkers wisten dat, want er waren wel meer hervormden, maar er waren ook meer hervormde bakkers.
En in tijden van crisis kon de herder der schapen zich er ook nog wel eens mee bemoeien, dus het was maar beter om je relaties goed te houden.

Wat gelovige bakkers en het onderhouden van relaties én oud-communistische vijandbeelden met elkaar van doen hebben, moet U zelf maar uitvinden - feit is dat de melkboeren nu grote problemen hebben. De Russen nemen geen melk meer af, het aanbod in NL is groter, dus gaat de prijs omlaag ... die arme boeren, wie het water altijd al tot aan de lippen staat, staat het water nu nog hoger aan de lippen. Zo hoog, dat ...

... ik heb al eens eerder gezegd: we kunnen naar de maan, we kunnen verschrikkelijk grote tankschepen bouwen die blijven drijven en ook nog bestuurbaar zijn. Maar we hebben nog nooit gehoord van folie om een tanker, op de heenweg om olie op te halen, van binnen te bekleden zodat ons melkoverschot gezond en wel naar arme landen vervoerd kan worden om daar tegen een schappelijke prijs uit te reiken ....

... zo hoog dus dat melken geen zin meer heeft in de ogen van de boeren. En dus zijn er deze week, volgens bericht van de brancheorganisatie LTO, 5000 koeien meer geslacht dan in een normale week. Let wel: dat is 50%. Normaal worden er 10.000 geslacht, nu zijn er 15.000 geslacht.
Die arme beesten, ze geven nog prima melk, maar vanwege de prijsverhoudingen is het nu gunstiger om te slachten.

Over image gesproken, eigenlijk zou ik wel eens willen weten hoeveel van die 5000 koeien er van Campina zijn, en hoeveel er uit een melkbatterij komen. Ik mag toch hopen dat ze die Campinakoeien, die zo heerlijk in de wei huppelen, niet als melkkoetje zien waarvan de opbrengst bepalend is voor het levenseinde.

Ik vrees dat het laatste weer heel erg naïef is van mijn kant.

En, bent U, evenals ik, ook zeer benieuwd wanneer er weer sprake zal zijn van een vleesberg?