cynisme

Floor, mijn NRC-se Floor, heeft weer eens een pracht kolom. Over hoe ze als jonge meid er voor koos om cynyca te zijn, of te willen worden.
En hoe ze dat cynisme nu ervaart in de realiteit van haar bestaan: schrijven over, commentaar leveren op maatschappij en politiek – haar raison d’être.

Daar komt uiteraard een voorbeeld langs: Dilan Yeşilgöz.
Da’s nu wel een makkelijke hé Floor: een vat vol tegenstrijdigheden die overeind probeert te blijven in haar wereldje, en dat ook nog voor elkaar krijgt – en dat mag je wel zo ongeveer het toppunt van cynisme in haar complex van realiteiten kunt noemen.

Floor had ook Bikker kunnen noemen.

Maar ja, wie durft nou te refereren aan het complex God en de politieke wereld als het om cynisme gaat. Daar komt onmiddellijk rechtvaardigheid om de hoek kijken.
Bijbelse taferelen: gij zult alle mannen en vrouwen doodslaan, en de kinderen ook trouwens, want ik, de Here Uw God die jullie uit het diensthuis heeft geleid, heb nu genoeg van die misdaden die die klootzakken aan mijn volk hebben gedaan. Ik zal ze bezoeken tot in het derde en vierde geslacht.
De Middellandse Zee in bulldozeren dat volk, en gauw ook – voordat het weer ergens anders de kop opsteekt.

Moeilijk hoor. Roept ook altijd misverstanden op.
Nee, dan toch maar liever Yeşilgöz met haar hypocrietigheidjes.

En ik moet denken aan Van Gaal, hoe die worstelde met zijn geloof toen zijn vrouw zo ernstig “moest” lijden – en hij schopte God zijn speelveld af.

Jakob worstelde met God, zo heet het.
En zo worstelde, worstelt Mirjam Bikker van de ChristenUnie met het volk dat Jakobs naam draagt.
Die doen wel vreselijke dingen, ’t is waar.
Maar ja, wat dat volk van God ook niet allemaal heeft moeten ondergaan – en nog steeds moet ondergaan. Wat die Netanyahu niet allemaal aan stront over zich heen krijgt. Een Christelijk mens kan er alleen maar verdrietig van worden.

Ik begrip dat ze nog immer iedere avond met God praat, voor het slapen gaan, om te voelen, met Alice Nahon ...

Of ik van dageraad tot avond
Geen enkel hert heb zeer gedaan

... zoals ik trouw, als kleine jongen iedere avond God bekende dat ik kwaad had gedaan – zonder dat ik ooit begrepen heb wat voor kwaad.
Ik denk dat Bikker er beter aan zou doen met een psychotherapeut te gaan praten.
Die worstelt niet met Israël, of met haar wandaden, die worstelt met zichzelf, met het geloof in de schepping en in de zondeval en nog wat van dat soort complexen.
De genadevolle uitverkiezing.

Mooier cynisme is toch niet denkbaar, Floor. Er zijn vele Bikkers in de westelijke politieke wereld die met Christelijke worstelingen – en worteltjes niet te vergeten, dat soort flauwe kul - toegestaan hebben, en nog steeds toestaan, dat er een volk daadwerkelijk uitgeroeid wordt.
En er is ook nog een mooie bijbeltekst voorhanden:

wanneer de wind daarover is gegaan, is zij niet meer
en haar plaats kent haar niet meer

obsessie

Een woord uit de woordenschat van Dilan Yeşilgöz. Ze vuurde het eerst af op Jetten, was kennelijk tevreden er mee, gebruikte het nog een paar keer, ook voor Timmermans. Ik heb die obsessie met Wilders niet.
Wilders was er mee in zijn nopjes, hij gebruikte het tegen Jetten: U hebt een Wildersobsessie, toen Jetten zichzelf, ten aanhoren van iedereen, de overwinning beloofde op het reeds zo lang doorwerkende chagrijn van de PVV-leider.

Gek, niemand nog heeft Yeşilgöz er op gewezen dat ze een linksobsessie heeft, of een Fransobsessie, of een socialistenobsessie. Terwijl ze toch met enige regelmaat blijft herhalen – volgens een radiogast iedere drie zinnen die ze de ether inslingert - dat ze niet en dat ze nooit met GroenLinks-PvdA … alsof het een ordinaire cohabitation zou betekenen, iets vies.

En daar hebben we des Pudels Kern. Dat niemand met Wilders wil samenwerken is begrijpelijk: hij heeft aan twee kabinetten meegedaan, één keer in een gedoogrol, één keer als coalitieleider. Beide keren heeft hij, op dubieuze gronden, de stekker er uit getrokken. Zelfs Maxime Verhagen, toch een politieke rat van de eerste orde, heeft aan die samenwerking buikpijn overgehouden. Spijt als haren op zijn hoofd.
Wat meer is, Yeşilgöz heeft zich sterk vergaloppeerd. Ze heeft opnieuw de samenwerking opgezocht ... én verloren.
Ze is hard, ze rept niet over buikpijn. Geen spijt. Maar toch.

Maar, wat is de ratio van niet samen willen werken met GroenLinks-PvdA.
Okay, Klaver heeft nog nooit geregeerd. GroenLinks-PvdA heeft de macht nog niet in handen gehad. Maar dan weet ik er nog wel een paar die nog niks gepresteerd hadden toen ze "ministeriëel" werden verklaard.

Maar de PvdA heeft toch geregeerd met VVD. Is daar een trauma geworteld? Heeft daar een obsessie het doordenken van zaken ernstig gefrustreerd.

Is er nou niemand in Den Haag – oud politici, lobbyisten, pundits, mannen of vrouwen met het gezag van een mastodont … is er nou niemand in Den Haag die Yeşilgöz deze simpele vraag kan stellen, microfoon open, camera gericht: vertel eens Dilan, wat was er nu zo goed aan die Wilders en zijn PVV dat je daar graag mee in zee ging, en wat is er nou zo slecht, of principieel onaanvaardbaar, of zo onvolwassen aan GroenLinks-PvdA, dat je zeker weet, ondanks alle samenwerkingsverbanden in het recente politieke verleden, dat die partij niet te vertrouwen is?

En daarbij als bevrager dan niet wijzen op de laatste twee kabinetten , Rutte IV en Schoof, die – daar is iedereen het over eens – werkelijk niets aan daden hebben laten zien. Ook geen lange volzinnen accepteren waarin drie keer hetzelfde wordt verondersteld. Gewoon, die simpele vraag …

But I tug childish at my bars
Only to fail again!
(Emily Dickinson)

… vertel eens, Dilan.


(btw Ik ben best wel benieuwd of er ook andere obsessies bij gaan komen , bij de nu in gang gezette formatie of in de eerstvolgende kabinetsperiode. Ik kan er wel een paar bedenken, met bijbehorende lijders.)

het rode vaandel volgden zij

wie hoog staat …

André Van der Louw
Bram Peper
Job Cohen
Lodewijk Asscher
Frans Timmermans

Wat hebben deze mensen gemeen?

Ze gaven een prachtige baan - een vorstelijke baan óok - op omdat Dé Partij riep. Allemaal geroepen om de PvdA op het hoogste niveau te dienen (okay, Van der Louw en Peper op adjudant-niveau: influisteraars van de leider) …

burgemeester van Rotterdam
burgemeester van Rotterdam
burgemeester van Amsterdam
wethouder van Amsterdam
Eurocommissaris - in Brussel!

… én stortten zichzelf In het ongeluk.

Wie hoog staat,
zie toe dat hij de mist niet ingaat

Franske en Wopke

Onder de kop DE INDUSTRIE LIJKT HET IN BRUSSEL NU ECHT TE WINNEN VAN HET KLIMAATKAMP wordt de werdegang van onze klimaatemoties en het (wan-)beleid dat daarvan een gevolg was in NRC besproken. En de conclusie is niet mis te verstaan:

Vraag het de één, en je hoort: dit was de week waarin Brussel eindelijk weer werk maakt van bedrijven en groei. Vraag het de ander, en die zal zeggen: dit was de week waarin de EU niet langer een heggenschaartje in het klimaatbeleid zette, maar de kettingzaag van stal haalde.

Geen kattepies, het is een bericht van ruim duizend woorden.
Wat onmiddellijk opvalt is dat de naam van Hoekstra, European Commissioner for Climate, Net Zero and Clean Growth, niet valt. Dat zou ons Franske toch niet overkomen zijn, dat NRC een artikel over klimaatbeleid in de pen heeft, en dan niet even langs komt bij de Executive Vice President of the European Commission for the European Green Deal and European Commissioner for Climate Action – de toenmalige functies van Timmermans.
Sterker nog: de naam van de ex-commissaris wordt wel genoemd!

Terwijl de naam van een eenvoudige parlementariër als Bas Eickhout, partijgenoot van Timmermans met klimaat als portefeuille - die nu ook geacht wordt een toontje lager te gaan zingen – vier keer wordt genoemd, waaronder twee citaten.

Ik vind nog steeds het onverwijderbare dopje van de plastic fles met water, dé vondst van het duo Timmermans / Samsom, symbool van het klimaatbeleid: bij sommige flessen valt het er vanzelf af na een paar keer opendraaien, schenken, en weer dichtdraaien, terwijl het er bij andere flessen onmiddellijk wordt afgeknipt omdat het schenken bijkans onmogelijk is gemaakt.
En ik vraag me nog steeds af hoe een bejaarde Parkinsonpatiënt tijdens een hittegolf de aanwijzing om veel water te drinken tot uitvoer moet brengen.

Klimaat / vluchtelingen en migranten / verhoging van de defensie uitgaven: wir schaffen das alles nicht.

Dit is geen tijd voor maakbaarheidsdenken aldus een bezorgde diplomaat We zijn te snel en te hard gegaan. En we betalen daar nu de prijs voor. Ook politiek.

En wat die Hoekstra betreft. Die heeft toch lang genoege benen om op hoge poten bij de eindredactie van de NRC stennis te gaan schoppen.
Aber uns're Wopke schweigt stille.

nooit op Zondag

In mijn herinnering was er ooit een spits die van de amateurs naar Ajax verhuisde onder het beding dat hij niet op zondag hoefde te voetballen, en ik dacht ook nog dat hij van Spakenburg kwam. (Wiki krijgt het niet aan de oppervlakte.

Vandaar dat ik, als gestoken door een wesp, reageerde op dit teletekstje:

Kozakken Boys en Spakenburg zijn beide clubs die principieel niet op zondag willen voetballen.

Kan gebeuren hé, dat je niet op zondag mag voetballen, en dat je dan als supporter maar op zaterdag oerwoudgeluiden langs de lijn gaat maken en je neigingen om migranten in elkaar te slaan na een zaterdags potje voetbal gaat botvieren.
Dan kun je de sabbatdag, de dag des Heeren, blijven heiligen.

oorlogje spelen

Oorlog voeren zit niet in onze genen.
Honderdduizenden jaren lang, tijdens het overgrote gedeelte van de evolutie van de moderne mens, was er voor mensen geen dwang en was er ook praktisch geen oorlog. Hoe kan oorlog dan genetisch gedetermineerd zijn?
Zegt één van de auteurs van het boek Waarom we vrede willen maar oorlog voeren (zojuist verschenen) in NRC van vandaag.

Drie auteurs.
Drie wetenschappers: een historicus, een archeoloog en een primatoloog.
Hilarisch.

Honderdduizenden jaren.
Het is waar, de evolutie is al lang bezig, heel lang.
Maar de mens? Die is er nu zo’n kleine driehonderdduizend jaar.
En de moderne mens? Ik weet niet waar deze mensen de grens leggen … laten we zeggen een kleine drieduizend jaar.
En dan hebben we het nog niet over de verlichte mens, dat, jawel, als eigen volk opstaat tegen het onverlichte volk.

Dus, kan oorlog wel of niet in onze genen zitten?
Dat weet ik ook niet.

Nou ja, dit is van mijn kant toch ook een beetje oorlogje spelen, hoe onschuldig ook: merkwaardige, hoogst merkwaardige uitspraken signaleren van mensen die beter zouden moeten weten.
En dat zit wel in mijn genen, geloof ik.

Wat mij veel interessanter lijkt is de vraag: wanneer zijn we eigenlijk collectief gaan doodslaan? Kaïn en Abel worden genoemd. Wanneer zou (een andere) Kaïn tegen zijn broers en zusters gezegd hebben: vinden jullie die Abel ook zo'n etter. Wat zullen we met hem doen? En wanneer die dan een kopje kleiner is gemaakt, komt een deel van de familie bij elkaar en zegt: dat was niet netjes van Kaïn en zijn bende, en ineens liggen de lijken van de Kaïnclan verspreid over het erfgoed van Adam en Eva.

In het bijbelse tijdsframe zal het begonnen zijn in de tijden van Jacob, van wie elf zonen zich keerden tegen de twaalfde zoon, en eerst overwogen of ze de dromer zouden doden - maar ze verkopen hem uiteindelijk als slaaf aan Egyptische handelaren.
De “geschiedschrijving” wil dat, wat later de stammen Israëls zullen heten – zeg maar: het nazaad van Jakob - zich bij ome Jozef in Egypte melden. Volk dat we nu nareizigers noemen. Een paar geslachten verder is het dan zover: de Egyptenaren hebben genoeg van de indringers uit Kanaän en eigen volk staat op tegen niet eigen volk.

aan de weg timmeren

Frans Timmermans heeft gesproken. En hij heeft twee belangwekkende mededelingen gedaan.

Politiek aan de weg timmeren 1.0: als hij niet premier kan worden van het volgende kabinet dan zal hij geen minister worden. Zijn argument is een beetje laag bij de grond: ik ben al een keer minister geweest.
Wel, dat kennen we, dat hebben er meer gezegd in het verleden. Als je mij niet kiest dan …
Voor mij geen reden om mijn linksigheid om te zetten in een stem op GroenLinks-PvdA.

Maar dan politiek aan de weg timmeren 1.0 (en ik citeer teletekst dat De Telegraaf citeert): als hij, Timmermans, een kabinet gaat leiden dan vindt hij het zijn taak om in korte tijd “het fundament te leggen voor het weer aan de praat krijgen van ’t land”.
Waar hebben we dat eerder gehoord? Het is lang geleden maar de reminiscentie naar puinhopen is duidelijk: Pim Fortuyn. Ook wel naar “Nederland dat op slot zit” van andere politieke volksmenners.
En het erge is: hij gaat Nederland niet aan de praat brengen, nee, hij gaat het fundament leggen om Nederland aan de praat te krijgen. Nederland aan de praat brengen is dan voor een volgend kabinet.

Publieksaftrekkers noem ik mensen die dit soort argumenten hanteren.

Hij zal het allemaal wel met de beste bedoelingen gezegd hebben, maar voor mij geen GroenLinks-PvdA 1.0, hoe verder vernieuwend hun 2.0-lerige intenties ook mogen gaan.


PS Borrelpraat
Toen ik bovenstaande schreef wist ik nog niet dat Timmermans een “gesprek” had gehad met Johan Derksen (Vandaag Inside) waarin hij zegt over GroenLinksers die het aantal migranten/vluchtelingen niet zo’n probleem vinden: “Die hebben het onderspit gedolven”. Nou is dat niet direct borrelpraat – niet iedere boerenlul zou ad rem zo’n antwoord produceren – maar wat er dan volgt.
Derksen gaat door over “jullie doen er niks aan”. Onze brave politicus spreekt dan over “deals” – deals zoals Trump ze wel maakt over het uitzetten van ongewenste vreemdelingen – en zegt dan: Het kost een paar centen maar dan ben je ze wel kwijt.

Ongehoord!

Nou ja, de wereld is (nog) nooit aan vlijt ten ondergegaan, zoals Max Dendermonde ons probeerde te vertellen, en zal ook nooit aan ongerechtigheid ten onder gaan.
Maar, dat is nu een week geleden. Zijn die GroenLinksers nou helemaal van de pot gerukt door die fusie, dat daarover geen Poolse landdag met grote verontwaardiging is ontstaan?