comment is free

The Guardian heeft een motto: comment is free - waar tevens een blog aan verbonden is … om sommige mensen een podium te bieden die al lang een podium hebben.
Het motto geldt ook voor het becommentariëren van artikelen. Maar, pas op, je kunt de cummunity standards van The Guardian veronachtzamen, en dan verwijdert een moderator je comment, met een notificatie achter je naam.

Die community standards gaan niet alleen over taalgebruik, of over (het ontbreken van) respect voor de schrijver van het artikel. Vandaar dat er een internetkrant is, offGuardian genaamd - subtitel because facts really should be sacred - die ons informeert over de schaduwzijde van comment is free en de community standards en de censorship die daarmee gestalte wordt gegeven.

Ook ik was heel recent het slachtoffer. Vandaar dat ik offGuardian als volgt daarover heb geïnformeerd.

I have written the following comment in the Guardian, 23th of June, under an article Free speech isn’t under threat. It just suits bigots and boors to suggest so

With climate we have here a real problem!

Should we see the boycott by BBC of anti-alarmist speakers, or the fact that the Guardian doesn't speak anymore of climate-change but calls it climate crisis ... should we see that as stopping a debate because it's over?

That comment is accepted (see attachment).

Someone answered me, saying: 97%-3% is a pretty unbalanced equation - suggesting that the debate is really over.

I sent in a new comment: 97% is as big a hoax as climate-crisis is.

Within half an hour that comment was removed because it didn't abide by our community standards.

Was it a tart comment? I do not think so. The science is far from settled. If you follow the money then you see a lot of alarmists who are driven solely by self-interest. Speaking of a climate-crisis is spreading panic.

So, I tried a new comment: This discussion does prove: there is no freedom of speech. I mentioned the fact that the 97% consensus is a big debate, as is there a big debate on the climate-problem. And it is! That comment is removed by the moderator. Reason: because it didn't abide by our community standards

That last comment was removed within a few minutes, without telling the reader that they had removed another comment of mine.

The Guardian heeft kennelijk niet alleen besloten dat climate change voortaan climate crisis moet worden genoemd, maar ook dat haar lezers niet mogen weten dat lang niet iedereen in het veld het daarmee eens is, noch in het wetenschappelijk veld, en al helemaal niet in het publicitaire veld.

Dat ze dat demonstreert bij een artikel dat ze kopt met Free speech isn’t under threat. It just suits bigots and boors to suggest so is wel het toppunt van cynisme.

Dat ze daarbovenop ook nog niet vies is van paniek zaaien, geeft aan dat ze een beetje vergeten is wat het betekent om herald te zijn.

NB
Dit is een speldeprikje, uitgedeeld tijdens het "bestuderen" van het wel en wee van de climate wars. Voor die climate wars zie: climate deniers
Voor het eerste speldeprikje zie: mankind stumbles from blunder to blunder

Groen doen: verantwoorde yoga-kleding

NRC - ze noemt zichzelf nog immer de slijpsteen voor de geest - had weer eens een artikeltje. Er was iemand dood gegaan: iemand die heel veel om taal gaf. Zijn ouders zagen hem wel graag als priester, maar hij brak die opleiding voortijdig af. Niet geschikt voor de discipline, denkt zijn broer.
Hij deed de MULO en ging werken bij het gasbedrijf. Daarna werd hij conciërge op een Tilburgs lyceum. Hij blonk uit in het maken van lesroosters, en in het terugdringen van het spijbelen door als een Pietje secuur de presentielijsten te controleren.

En hij blonk uit in taalvaardigheid. Zozeer, dat de rector hem aanmoedigde om een mo-akte te halen. De lagere klassen hebben zodoende het Nederlands van hem geleerd. Ik denk dat dat geen slecht schoolvoorbeeld was om je aan te spiegelen ... voor taalvaardigheid wel te verstaan.
Hij hield niet van literatuur, en weigerde met leerlingen verhalen - verzinsels! - te lezen. Spelling en grammatica, dat bepaalde de levensnorm.

En zo is het gebeurd dat hij na zijn pensionering carrière heeft gemaakt bij het Genootschap Onze Taal, waar ze hem als corrector van drukproeven en adviseur omarmd hebben - adviseur die als secondant van de directeur van het genootschap raad gaf aan de premiers Lubbers en Kok over taalgebruik in de troonrede. De zogenaamde Taaladviesdienst. Dat kan niet als succes worden gezien - denk aan het feit dat het Genootschap Onze Taal als woord van 2013 koos het door de politiek verzonnen nonsensbegrip participatiesamenleving.

Iedere week wijdt NRC een berichtje aan een lid van de samenleving die overleden is, en daartoe voorgedragen is door een ander lid van de samenleving.
Ik gun het meneer Wil Sterenborg - dat is de naam van deze man - graag, maar kunnen ze bij NRC niet iets geprofileerders bedenken?

Ach, het past wel bij de slijpsteen voor de geest. Neem nu een ander recent artikeltje: Lekker duurzaam yogaën, met als ondertitel Groen doen Elke week gidst NRC je richting een duurzaam leven. Het schrijfsel (aanbevolen leestijd 1 minuut ... vooral niet over nadenken dus) bedoelt advies te geven over het kopen van duurzame en verantwoorde yoga-kleding - ingebed in ook een wekelijkse serie: NRC Groen doen Elke woensdag de laatste ontwikkelingen rond klimaat, energie en duurzaamheid.
Een must voor het NRC publiek, want een aanbevolen artikel daarnaast kopt: De nieuwe elite onderscheidt zich met yoga, podcasts en havermelk. En, zeg nu zelf, wie wil er nou niet bij de elite horen? Bedoeld wordt, denk ik, de elite die zich voor haar geestelijk leven laat slijpen - of leiden! - door de NRC.

Mag NRC dan geen aandacht schenken aan deze dingen?
Wis en waarachtig wel. Dat hoeven ze niet aan mij te vragen.

Is er iets mis met dit soort artikelen dan?
Uh ... nou ja ... het valt me op dat er in die wekelijkse necrologie nooit eens aandacht geschonken wordt aan een varensgezel die, na eerst in Marseille naar de hoeren te zijn geweest, in de Golf van Biskaje over boord slaat omdat ie een borreltje teveel op had ... nostalgia vanwege dat hoertje. Zeg maar, een vent die nog wat gekleurds aan zijn leven heeft weten te geven.

En wat heeft het nou helemaal met klimaat te maken?
Aha ... dat is niet omdat NRC zelf zegt dat het met klimaat te maken heeft. Ik heb het hier ook niet over het klimaat dat dertig jaar weer tot uitdrukking brengt. Ik heb het over het denkklimaat dat de hele samenleving aan het verzieken is, en dat zijn climax gevonden heeft in de klimaatangst, in het klimaatalarmisme.

Een man die niet van literatuur houdt, maar wel de puntjes op de i weet te zetten ... en nooit een borreltje hé, z’n leven lang een solist ... zo iemand enkele kolommen in je krant geven (let wel, leestijd: 2 minuten!), portretteren in de slijpsteen van de geest ... dat zegt iets over het kleine denken.
Een artikel over verantwoorde yogakleding ... ach, laten we er over ophouden. De NRC gidst je naar een braaf oppassend leven. Schaafijzer van de bange deugd.

Voor iemand die dat door heeft, had ik dit niet op hoeven schrijven.
Eigenlijk ben ik heel erg bang dat ik één van de heel weinigen ben die dit zo ziet.

NB
Dit is de laatste impressie over de climate wars. Er zijn ook speldeprikje, uitgedeeld tijdens het "bestuderen" van het wel en wee van de climate wars.
Voor de eerste impressie van die climate wars zie: climate deniers
Voor het eerste speldeprikje zie: mankind stumbles from blunder to blunder

ecofeminism en environmental justice

Enige tijd geleden stond er in het magazin AEON een verhaal van twee vrouwen over het klimaat en wat daar tegen te doen. AEON heeft als doelstelling het provoceren en bespreken van ideeën, het informeren over de stand van de wetenschap en, wat genoemd wordt cosmopolitan thinking - whatever that may be.
Ik vind het een goede informatiebron en laat mij informeren over nieuw te verschijnen artikelen.

Dit artikel had niet zoveel van doen met de doelstellingen van AEON. Er werden twee aannames verkocht als feiten:
- dat het met het klimaat zodanig is gesteld, met name als gevolg van het gebruik van fossiele brandstoffen, dat onze wereld ten onder dreigt te gaan
- dat kernenergie niet de oplossing is, vooral omdat we de risico’s die daaraan verbonden zijn nog niet aan kunnen

Dat zijn geen feiten. Dat is geloof:
- niemand heeft ooit klimaatverandering gezien, en niemand weet met welke verschijnselen dat gepaard gaat
- het produceren van een megawatt energie gaat gepaard met gebruik van grondstoffen; het enige wat we kunnen zeggen is dat we ons kennelijk ernstig verkeken hebben op de kosten van het gebruik van fossiel

Ik heb bij dat artikel een comment geplaatst. Dat luidt in de huidige lezing als volgt:

This is an article AEON unworthy. It is not about ideas, but about facts.
Worse, about assumed facts - two assumed facts. One, that climate change is an immediate threat for mankind. Second, that there is no space for thinking about nuclear energy.

This is not about spreading of knowledge, this is not cosmopolitan thinking, this is not thought provoking.

[Part of this comment has been removed because it contravened the Aeon community guidelines.]

But it’s going beyond that. It’s deciding by tossing what science is. Mankind may move one step right, or one step left. AEON seems to have made a step. It’s like you want to resolve that old problem of race and intelligence, the Bell curve, and you take a position just out of fear of losing your privileges.

Perhaps a good idea for penance: inviting a proponent of the anti-alarmist idea to write an article. For example, Judith Curry, who can tell another story about the time we have to resolve the problem, and the use of nuclear energy. Or Richard Lindzen, who even doesn’t see a problem.
Both experts in this matters, they will deny what Hutner and Cirino are repeating endless times without answering the real questions.

Dat wat daar tussen teksthaken staat is uiteraard niet mijn tekst - dat is van de moderator. Ik had daar iets gezegd over de hoedanigheid van de auteurs, en over scaredy cat behaviour. Dat was niet in een negatieve context maar, ik wilde het kort houden, dus mijn vraagtekens konden als sneer worden opgevat. (Ik heb de tekst niet in mijn archief, ik kan het niet letterlijk weergeven.) Dus ik heb mij bij het oordeel van de moderator neergelegd.
Dat wil niet zeggen dat het geen hout sneed.

Eén auteur, Erica Cirino, is science photojournalist, covering stories about the environment (among others). Geen specialist dus, noch op klimaatgebied, noch wat kernenergie betreft. Uiteraard mag ze, dankzij haar werkervaring, meepraten.

De andere auteur is Heidi Hütner, a professor at Stony Brook University, writer and filmmaker who publishes widely on ecofeminism, nuclear issues, toxics and climate. Uit haar site leid ik af dat haar vakgebied ecofeminism and environmental justice is. Ook geen specialist, noch op klimaatgebied, noch wat kernenergie betreft, dat blijkt vooral uit de beantwoording van vragen over haar standpunt, waar ze stevig op het oordeel van deskundigen leunt. Maar, als ik mee mag praten, dan mag zij zeker meepraten.

Onheilsprofeten hebben twee dingen gemeen: ze houden geen evenwichtig verhaal, en ze leunen sterk op een paar specialisten.
Je zou bij een verhaal over het klimaat ook met Richard Linzen kunnen gaan praten.
Je zou bij een verhaal over de staat van het klimaat, die dingen waar we de staat van het klimaat van aflezen, kunnen gaan praten met Peter Ridd - over de staat van het koraal - of met Susan Crockford - over de staat van de walvissen.
Je zou bij een verhaal over de mogelijkheden en risico’s van kernenergie met Judith Curry kunnen gaan praten.
Ik noem nu een paar “verdwaalde” geesten - verdwaald in de ogen van de alarmisten en DESMOG en Skeptical Science - maar daarvan kan ik er een heel rijtje aan toevoegen. Allemaal geen kleine namen.

Wat AEON betreft - confrontatie van ideeën, provocatief denken (over kernenergie bijvoorbeeld) - het zou als boetedoening niet misstaan om dit verzuim alsnog goed te maken.

Cirino is een duidelijk geval: bij haar werk steunt ze op specialisten - dus als journalist zou ze de andere kant moeten laten zien.

Bij Hütner ligt dat wat anders. Die is scholar in ecofeminism and environmental justice. In mijn comment was ik daar niet negatief over - behalve de toevoeging: what ever that may be. Maar hier wil ik daar wel een negatief punt zetten, wat mij betreft met uitroepteken.

Ecofeminism gaat over de idee dat, als de vrouw het voor het zeggen had gehad, dan zou de natuur er nu heel anders uitzien.
Environmental justice gaat over the fair distribution of environmental benefits and burdens.
Daar kun je hele uitgebreide verhalen over houden - de Wiki-artikelen zijn overigens niet zo lang, het ene wat langer en het andere wat korter, maar zonder te karikaturiseren leg ik met deze omschrijving des Pudels Kern neer.
En daar kun je toch wel een paar bomen over opzetten. Of het eerstgenoemde waar is, en of het tweede iets aan de staat van het klimaat kan veranderen.

Wel, het IPCC is daar duidelijk over:

Climate change impacts and responses are closely linked to sustainable development which balances social well-being, economic prosperity and environmental protection. The United Nations Sustainable Development Goals (SDGs), adopted in 2015, provide an established framework for assessing the links between global warming of 1.5°C or 2°C and development goals that include poverty eradication, reducing inequalities, and climate action. (high confidence)

Ik moet daar heel hard om lachen.
En waarom moet ik daar heel hard om lachen?
Wel, één van de alarmisten is op bezoek geweest in Pakhuis De Zwijger, Amsterdam, waar veel over klimaat wordt gepraat. En daar hoorde hij dat er aan de energietransitie ook wel haken en ogen zitten. Dit schrijft hij, op de site van zijn eigen, alarmistische klimaatkerk:

[...] maar de omvang van het probleem heeft me erg verontrust. Het gaat over alle benodigde mineralen voor windturbines, zonnepanelen, batterijen en opslag. De gevraagde hoeveelheid hiervan is enorm, in sommige gevallen (Lithium) tot 10 x de huidige vraag. Hiervoor is een enorme uitbreiding van de mijnbouw nodig, vaak in landen waar dingen niet goed geregeld zijn in o.a. Afrika, Azië en Zuid-Amerika. De mijnbouw laat een verwoesting in het landschap achter en de bewoners blijven zitten met de problemen. Groningen is er niks bij.

Een onheilsprofeet waarin een tweede onheilsprofeet verborgen zit?
Wel, als ecofeminisme een wetenschap is, dan is het toch een tweelingzusje van theologie - maar hier valt een punt te maken. We gaan in het rijke westen een paar vrouwen aanwijzen die dit varkentje gaan wassen.
Als environmental justice een wetenschap is die serieus genomen wil worden, dan moet ze toch eerst eens met de Amerikaanse kiezer gaan praten. Met de Chinezen mag ook, hoor. Of met hun bazen: Trump en Xi Jinping.
Nou, misschien is een afspraakje maken met John Bolton niet zo’n slecht idee.

Wat zijn de kosten van een kilowatt. Wij verlichte mensen kunnen tegenwoordig alle vragen beantwoorden, dus deze moet ook simpel zijn, nietwaar. Even simpel als dat we zo’n honderdvijftig jaar geleden de industriële revolutie begonnen en ook toen, verlicht als we waren, konden vertellen in welke luxe we baadden met onze fossiele brandstoffen. Tja, het heeft iets anders uitgepakt. Kennelijk.

Over kernenergie konden we alles vertellen. We hebben het ook geprobeerd. Maar we zijn door de welvaart wat banger geworden voor ons hachje, we hebben per slot het één en ander te verliezen, dus over kernenergie praten we niet meer als verlichte mensen.

En nu dreigen de bewoners van Nieuwerkerk aan den IJssel - volgens de alarmisten dan - kopje onder te gaan, Amersfoort komt aan zee te liggen. En, hoe verlicht we ook zijn, in onze benadering is alle rationaliteit zoek. Nou ja, behalve voor hen die in modellen geloven die de toekomst tot over honderd jaar kunnen voorspellen. Modellen die niet op ook maar één fundamenteel experiment gebaseerd zijn.

Wat zijn de kosten van een kilowatt: materialen voor windmolens zonnepanelen opslagsystemen. De winning daarvan, de aanvoer bewerking aflevering gereed product daarvan, installatie en onderhoud daarvan, het opruimen van de rotzooi daarvan? En let wel, geen kapitalistische trucjes hé. Environmental justice en goals that include poverty eradication, reducing inequalities ... Zouden wij mensen ... mensen die meer verlicht zijn dan 150 jaar geleden toen we de industriële revolutie begonnen, mensen die ook verlichter zijn dan toen we met kernenergie begonnen ... zouden wij mensen nu wel kunnen berekenen wat de kosten van een kilowatt energie zijn?

Die alarmist die ons vanuit Pakhuis De Zwijger berichtte heeft er een hard hoofd in.
Ik vrees met hem dat we binnen honderd jaar weer voor een lelijke verrassing komen te staan. Er zit nu nog een kadoopapiertje omheen. En een geinig koordje met een strikje.

NB
Over wat feministisch activisme kan betekenen in de samenleving, zie: bringing a casserole

NB 2
Dit is de voorlaatste impressie over de climate wars.
Voor de laatste impressie van die climate wars zie: Groen doen: verantwoorde yoga-kleding

bringing a casserole

A few days ago, before Christmas, 20th December, someone posted on Facebook this text: Three wise women would have asked directions, arrived on time, helped deliver the baby, brought practical gifts, cleaned the stable, made a casserole, and there would have been peace on earth.
It is a quotation, from earlier origin.
It was a woman, Laura Godfrey- Isaacs, and it was reposted by other women.

There’s also a nice song about the idea. A song of Liza Long (then Liza Walton): In winter time, three women wise.
Rethinking history.

Apart from the fact that casserole is popularized in the United States - so, be aware of collateral damage when women of the United States, wise or not wise, come to your country to bring a casserole ... and knowing that cacerolazo is a popular protest which consists of a group of people making noise by banging pots, pans, and other utensils in order to call for attention - which could proliferate unpeace ... let’s play the game.

By the way, it was Christ himself who commented what was happening to him: For I say unto you, that this that is written must yet be accomplished in me. These three wise women would have obstructed the will of God.

Let me, with you, revisit the first war: the fight between Cain and Abel. The story tells us this. Cain brought of the fruit of the ground an offering unto the LORD. And Abel, he also brought of the firstlings of his flock and of the fat thereof. And the LORD had respect unto Abel and to his offering. But unto Cain and to his offering he had not respect. […] And Cain talked with Abel his brother: and it came to pass, when they were in the field, that Cain rose up against Abel his brother, and slew him.

That’s the storyteller ... who didn’t like real history.
The real story was about the same what happened to Tamar - the sister in law of Onan and daughter in law of Juda ... what happened to the daughters of Lot. They wanted a man in bed. But the man refused to meet his obligations. So the wife of Cain wanted him in bed. And he didn’t come. He couldn’t, whatever the reason. And there was Abel. Young and wild. She asked him. And he delivered. Which made Cain very angry.

For sure, rewriting history is a favourite of mine.
And I know I’m right. What else could be the very rationale of the tenth commandment: thou shalt not covet thy neighbour's wife.

Still the man who’s guilty?
Who bred these boys? Before they could endure the risks of living, could wield a sword to defend themselves. Who taught these boys all the tricks?
Remember the story of Jacob, stealing his brother's blessing? Who’s inspiring him? Who's contriving the plan, plotting towards the unworthy end of deceiving her husband? Who’s telling Jacob what to do?
His mother!

Hmmm, three wise woman bringing a casserole.
Hillary Clinton.
Nikki Haley.
Kirstjen Nielsen.
Thanks a lot.

de banalisering van de smaak

De koninklijke familie heeft een nieuwe foto vrijgegeven. Voor de actuele Kerstgroet en Nieuwjaarwens. De foto is gemaakt door Erwin Olaf.
Ongeveer iedereen steekt de loftrompet.

Wow! Koninklijke familie straalt op prachtige nieuwe foto - kopt RTL nieuws.

En het AD laat weten: Volgens modejournaliste Josine Droogendijk, die onze royals al jaren volgt, is de hand van Olaf direct in de foto's te herkennen. ,,Ze zijn echt zo mooi'', jubelt ze.

Dat hou je niet voor mogelijk.

Ik zou denken: ze hebben goedkoop willen doen, en twee vliegen in één klap willen slaan. Er moest nog een foto gemaakt worden voor een reclamefolder voor munten, te slaan door de Koninklijke Nederlandse Munt, èn deze foto voor alle goede wensen.
Dat scheelt natuurlijk een paar centen bij zo’n dure fotograaf.

Een reclamefoto voor de markt van muntenverzamelaars zou ik zeggen.

En die foto moet toch door heel wat handen gegaan zijn - de kamerheer, de RVD, Beatrix - ik doel nu op de beeldhouwster Beatrix, Rutte... noem maar op, voordat ze tevreden konden knikken: ja, dat izzum.

Ik heb een kleine hoop dat NRC - toch de slijpsteen van de geest, zoals ze zichzelf graag noemt - zich niet bij de publieke smaak aansluit. Het bericht, waarin ze melding maakt van het bestaan van deze foto, is neutraal getoonzet. Koeltjes, zou ik zeggen: geen woord van lof. Heel kort: een familieportret.

Laat ik het netjes houden: hier wordt een familie uitgebeeld. Maar een portret? Nee, daar versta ik iets heel anders onder.

kleine mannetjes ... er blijft niks groots aan kleven

Ik heb me “even” met de climate wars bemoeid. Dat is me slecht bekomen. Dat komt: je hebt voorstanders - de alarmisten - en tegenstanders - sceptici geheten. De groepsaanduidingen zijn een beetje dubieus - ik noem mezelf anti-alarmist - maar praktisch is er mee te werken: ze zijn herkenbaar.
Ze zijn beide ontzettend herkenbaar. Zo geprofileerd, zich zo identificerend met het eigen probleem, dat er nauwelijks communicatie ‘plaats vindt.

Ik ben niet de eerste die dat constateert. Alle klimaattafels van Nijpels, en z’n rondjes door het land ten spijt: tussen die groepen wordt niet gepraat.

Die bemoeienis mocht ik zichtbaar maken op climategate.nl - met dank aan Hans Labohm, hoofdredacteur. Die bemoeienis is ogenschijnlijk nogal abrupt geëindigd, vooral vanwege de aanleiding - maar er lag een dieper gevoelen aan ten grond slag.

De aanleiding was deze. Climategate, een sceptische site, wordt steeds frequenter bevolkt door alarmisten. Ik had daar last van, en ik deelde dan ook wel eens een schop uit. Eén van de alarmisten beklaagde zich over mijn niveau. Waarop een scepticus - dus één van mijn bentgenoten - hem goedmoedig toesprak en zei dat ze ook niet van die grote ego’s hield. Een andere scepticus - dus ook een “vriend” - verweet mij rechtstreeks dat ik mede de discussies liet ontsporen, omdat ik wel eens een alarmist een draai om z’n oren gaf.
Wat daar ook over te zeggen is, politiek is dat onhandig - alarmisten is een raar slag mensen, maar: een gesloten front. En om je eigen front dan kwetsbaar te maken is niet zo handig, daar wordt garen bij gesponnen.

De dieper liggende oorzaak was deze. Ik zei: bevolkt door alarmisten. Dat is zachtjes uitgedrukt. Ik heb hier nog een screenshot, van climategate.nl, waarop de lijst van meest recente reacties volledig gevuld is met namen van alarmisten. M.a.w.: niet climategate bepaalt de discussie, maar de alarmisten. Hans Labohm bestiert weliswaar de agenda van te plaatsen stukken, zij die de postings schrijven bepalen de inhoud ... uh, dat is de vraag; ik heb gemerkt dat ik bij mijn schrijven wel eens dacht: wat zal die en die alarmist hiervan vinden ... okay, wij schrijvers bepalen de inhoud. Maar de alarmisten bepalen hoe de discussie er uit ziet.

En dat heeft maar één doel, zoals op de sceptische site Watts Up With That? uit de doeken wordt gedaan: een crusher crew die ingezet wordt om de discussies dood te slaan, te laten ontsporen, triviaal en kinderachtig te maken, en de deelnemers als idioten neer te zetten - met als enige doel dat de serieuze bezoekers van de site ophouden met mee te doen aan de discussie. Flag them, discuss them and then send in the troops to hammer down ...
Climategate is inmiddels helemaal in de ban van zo’n crusher crew.

Iemand zou kunnen denken dat ik ook moeite gehad zou hebben met het soort publiek: het is, zachtjes gezegd, een nogal reactionair publiekje, zeg maar een hoog PVV-gehalte - ik heb daar een post aan gewijd: Een rechtse hoek
Nee, dat is voor mij geen issue geweest.
Sterker nog, ik heb iets geleerd. Volgens het zwart-wit schema komen de alarmisten uit de Groen Linkse hoek, en de aanverwante D66 aanhang. Als dat waar is, en van een aantal weet ik dat dat klopt - nou, neem dan maar van mij aan dat Groen Linkse figuren mateloos irritant kunnen zijn en dat D66’ers helemaal niks met redelijkheid hebben.

Eén van mijn grote zorgen in deze discussie is de aanstaande maatschappelijke ontwrichting. De desastreuze gevolgen van de energietransitie, met name financieel, maar ook kwalitatief - vooral doordat het allemaal vlug vlug vlug moet - en het gebrek aan communicatie daarover zal maken dat grote groepen zich buitengesloten voelen, zo niet rechtstreeks belazerd. Daarvoor is absoluut geen gevoel bij die wereldverbeteraars. Het gaat om de planeet, is een bekende slogan. En ze doen daarbij niet onder voor automatiseerders en hun grootse plannen uit de jaren zeventig van de vorige eeuw: binnen 25 jaar hebben we een hele nieuwe orde, en zijn we allemaal blij.
In NL zie je het aankomen: de mensen in het noorden, wier woonomgeving is bestemd voor windmolenparken. Daar is iets aan het broeden - en dat is geen windei.
In België en in Frankrijk is het inmiddels al ontwricht. De protesten zijn niet meer in de hand te houden, en de kerk van de Gilets Jaunes kent inmiddels al een scheuring.

Het is een wonderlijk slag mensen, die alarmisten. Iemand heeft ze als volgt getypeerd:

... a cocktail of ideas which includes anti-industrial nature worship, post-colonial guilt, a post-Enlightenment belief in scientists as a new priesthood of the truth, a hatred of population growth, a revulsion against the widespread increase in wealth and a belief in world government... protest movements which involve dressing up and disappearing into woods, and a dislike of the human race, exclaiming: the world has cancer and the cancer is man.

Ze hebben geen echte belangstelling voor wat er allemaal verkeerd kan gaan. Ze realiseren zich niet dat de wereld, zoals die er nu uitziet, en waar ze graag tegenaan schoppen, ook het resultaat is van de daden van wereldverbeteraars.

Maar dat wat zich aanmeldt als lid van een crusher crew - dat moet een raar slag mensen zijn. Jijbakkers en omkeerders van heb ik jou daar, ze sneren en kleineren, geen enkel respect voor degene met wie ze in gesprek zijn. Dat moet je kunnen hoor, moedwillig, zonder een greintje schaamte, een discussie laten ontsporen. Ze hebben een geweldig bord voor hun houten kop: als iemand ze daar vriendelijk op wijst, of het recht voor z’n raap zegt (zoals ik) verblikken noch verblozen ze.

Dat is iets waar ik geen vingertje achter kan krijgen, waar ik ook niet mee om kan gaan. De enige genoegdoening die ik kan krijgen, het enige pleziertje dat ik mag beleven, is dat ik af en toe flink uit kan halen. Zoals ik zo'n kraker mocht toevoegen: wat ben jij toch een klein mannetje, er blijft niks, maar dan ook helemaal niks groots aan jou kleven.

't Is allemaal niet verstandig, en ’t helpt niks natuurlijk, maar het brengt voor even opluchting. En waarom zou een mens altijd verstandig moeten zijn?

NB
Dit is de achtste van een aantal impressies van wat zich in de climate wars afspeelt.
Een aantal impressies verschenen alleen op climategate, zie: overige impressies climategate

Voor de negende impressie hier op dit blog, zie: ecofeminism en environmental justice

postings op climategate

Voor climategate heb ik een aantal posts geschreven. De eerste heb ik, min of meer terzelfder tijd, ook op dit blog gezet. Hier volgen de links naar de overige berichten die ik op deze site heb mogen plaatsen, in volgorde van verschijnen.

22 juni 2018 Samenzweerders

5 juli 2018 Hel en verdoemenis

26 juli 2018 Meer beren op de weg … nieuwe kansen

27 augustus 2018 Klimaatverandering – vaker ondergelopen tunneltjes?

11 september 2018 De lange weg van warrige taal naar wetenschap

19 september 2018 Er is nog hoop! Psychiatrische hulp bij klimaatangst

11 oktober 2018 Hier sta ik, ik kan niet anders

21 oktober 2018 Rosanne Hertzberger heeft (opnieuw) gesproken

13 november 2018 Is God te vroeg dood gegaan?

10 februari 2019 kinderkruistocht

14 maart 2019 van weters die weten dat ze denken meer te weten dan ze weten

NB
Voor de volgende impressie op dit blog, zie: kleine mannetjes ... er blijft niks groots aan kleven

Deze serie wordt begeleid door wat speldeprikjes.
Voor het eerste speldeprikje zie: mankind stumbling