blockbuster

Deze foto is gemaakt door Marleen Roelofs. Ze heeft hem op facebook gepubliceerd, met als omschrijving: Ieri sera cinema all'aperto al Castello di Castiglione del Lago. Che bello fresco.
Ze spreekt van bello fresco, en doelt dan op de frisse open lucht. Niet op de schilderingen die op het op de foto nog witte doek komen. De schilderingen van een blockbuster, an epic best-selling film, kun je moeilijk met een affresco vergelijken, zelfs niet met die van Luca Signorelli in de Duomo di Orvieto: le grandiose scene apocalittiche, fra cui l’Annuncio del Giudizio.

De foto is genomen in de pauze van de film WAR FOR THE PLANET OF THE APES, zojuist uitgebracht.

Ik heb die film gezien.

Indiewire, een website voor/over films, zegt er van: As big, effects-driven Hollywood spectacles go, you can't do much better than this.
Ik geloof het graag. In dat opzicht vloeit de beker over van melk en honing.
Voor de liefhebbers dan.
Veel geweld dus. En veel smerige wreedheid van mens tegen mens - homo homini lupus est - én van mens tegen dier.

Persoonlijk vind ik er nogal wat idiotie in zitten.
Smaken verschillen, maar een meisje dat bij het lijk van haar zojuist doodgeschoten vader enigszins beteuterd staat te kijken, terwijl ze later in de film grote emoties laat zien bij de dood van een aap - dat vind ik wel de absolute limit.

War for the Planet of the Apes received praise for its […] morally complex storyline.
“War” is unusually bleak and violent. “If we were doing this without apes, they never would have made it,” Reeves says. But it is also deeply morally engaged, with visual and thematic echoes of everything from the Exodus to the Holocaust.
Ik vind dat grote onzin. Ik heb geen bredere morele lijn gezien dan de lijnen die in sommige wild west films worden gevolgd.
War for the planet of the apes is gewoon een wild west film in een ander jasje.

Okay, de hoofdrolaap voert de naam Caesar. En met verve. Nou ja, hij is leider van een stam, maar gaat de oorlog in met een legertje van vier waar zich genoemd meisje bijvoegt. Maar, naar de bedoeling van Reeves “Caesar is going to become like a mythic ape figure, like Moses” eindigt hij de film als meer dan een echo van Mozes: hij mag het beloofde land wel vanaf een heuvelrug aanschouwen, maar niet betreden. Edoch, wel met heel ander volk dan waarmee hij begonnen is.
Een metamorfose van jewelste.

Ik bevond mij in gezelschap, dus ik heb die beker moeten ledigen, willen ledigen. Ad fundum.
Ik heb er geen plezierige smaak aan overgehouden.
War for the planet of the apes is gewoon een rot film!