de banalisering van de smaak

De koninklijke familie heeft een nieuwe foto vrijgegeven. Voor de actuele Kerstgroet en Nieuwjaarwens. De foto is gemaakt door Erwin Olaf.
Ongeveer iedereen steekt de loftrompet.

Wow! Koninklijke familie straalt op prachtige nieuwe foto - kopt RTL nieuws.

En het AD laat weten: Volgens modejournaliste Josine Droogendijk, die onze royals al jaren volgt, is de hand van Olaf direct in de foto's te herkennen. ,,Ze zijn echt zo mooi'', jubelt ze.

Dat hou je niet voor mogelijk.

Ik zou denken: ze hebben goedkoop willen doen, en twee vliegen in één klap willen slaan. Er moest nog een foto gemaakt worden voor een reclamefolder voor munten, te slaan door de Koninklijke Nederlandse Munt, èn deze foto voor alle goede wensen.
Dat scheelt natuurlijk een paar centen bij zo’n dure fotograaf.

Een reclamefoto voor de markt van muntenverzamelaars zou ik zeggen.

En die foto moet toch door heel wat handen gegaan zijn - de kamerheer, de RVD, Beatrix - ik doel nu op de beeldhouwster Beatrix, Rutte... noem maar op, voordat ze tevreden konden knikken: ja, dat izzum.

Ik heb een kleine hoop dat NRC - toch de slijpsteen van de geest, zoals ze zichzelf graag noemt - zich niet bij de publieke smaak aansluit. Het bericht, waarin ze melding maakt van het bestaan van deze foto, is neutraal getoonzet. Koeltjes, zou ik zeggen: geen woord van lof. Heel kort: een familieportret.

Laat ik het netjes houden: hier wordt een familie uitgebeeld. Maar een portret? Nee, daar versta ik iets heel anders onder.