Ik heb me “even” met de climate wars bemoeid. Dat is me slecht bekomen. Dat komt: je hebt voorstanders - de alarmisten - en tegenstanders - sceptici geheten. De groepsaanduidingen zijn een beetje dubieus - ik noem mezelf anti-alarmist - maar praktisch is er mee te werken: ze zijn herkenbaar.
Ze zijn beide ontzettend herkenbaar. Zo geprofileerd, zich zo identificerend met het eigen probleem, dat er nauwelijks communicatie ‘plaats vindt.
Ik ben niet de eerste die dat constateert. Alle klimaattafels van Nijpels, en z’n rondjes door het land ten spijt: tussen die groepen wordt niet gepraat.
Die bemoeienis mocht ik zichtbaar maken op
climategate.nl - met dank aan Hans Labohm, hoofdredacteur. Die bemoeienis is ogenschijnlijk nogal abrupt geëindigd, vooral vanwege de aanleiding - maar er lag een dieper gevoelen aan ten grond slag.
De aanleiding was deze. Climategate, een sceptische site, wordt steeds frequenter bevolkt door alarmisten. Ik had daar last van, en ik deelde dan ook wel eens een schop uit. Eén van de alarmisten beklaagde zich over mijn niveau. Waarop een scepticus - dus één van mijn bentgenoten - hem goedmoedig toesprak en zei dat ze ook niet van die grote ego’s hield. Een andere scepticus - dus ook een “vriend” - verweet mij rechtstreeks dat ik mede de discussies liet ontsporen, omdat ik wel eens een alarmist een draai om z’n oren gaf.
Wat daar ook over te zeggen is, politiek is dat onhandig - alarmisten is een raar slag mensen, maar: een gesloten front. En om je eigen front dan kwetsbaar te maken is niet zo handig, daar wordt garen bij gesponnen.
De dieper liggende oorzaak was deze. Ik zei: bevolkt door alarmisten. Dat is zachtjes uitgedrukt. Ik heb hier nog een screenshot, van climategate.nl, waarop de lijst van meest recente reacties volledig gevuld is met namen van alarmisten. M.a.w.: niet climategate bepaalt de discussie, maar de alarmisten. Hans Labohm bestiert weliswaar de agenda van te plaatsen stukken, zij die de postings schrijven bepalen de inhoud ... uh, dat is de vraag; ik heb gemerkt dat ik bij mijn schrijven wel eens dacht: wat zal die en die alarmist hiervan vinden ... okay, wij schrijvers bepalen de inhoud. Maar de alarmisten bepalen hoe de discussie er uit ziet.
En dat heeft maar één doel, zoals op de sceptische site
Watts Up With That? uit de doeken wordt gedaan: een crusher crew die ingezet wordt om de discussies dood te slaan, te laten ontsporen, triviaal en kinderachtig te maken, en de deelnemers als idioten neer te zetten - met als enige doel dat de serieuze bezoekers van de site ophouden met mee te doen aan de discussie.
Flag them, discuss them and then send in the troops to hammer down ...
Climategate is inmiddels helemaal in de ban van zo’n crusher crew.
Iemand zou kunnen denken dat ik ook moeite gehad zou hebben met het soort publiek: het is, zachtjes gezegd, een nogal reactionair publiekje, zeg maar een hoog PVV-gehalte - ik heb daar een post aan gewijd:
Een rechtse hoek
Nee, dat is voor mij geen issue geweest.
Sterker nog, ik heb iets geleerd. Volgens het zwart-wit schema komen de alarmisten uit de Groen Linkse hoek, en de aanverwante D66 aanhang. Als dat waar is, en van een aantal weet ik dat dat klopt - nou, neem dan maar van mij aan dat Groen Linkse figuren mateloos irritant kunnen zijn en dat D66’ers helemaal niks met redelijkheid hebben.
Eén van mijn grote zorgen in deze discussie is de aanstaande maatschappelijke ontwrichting. De desastreuze gevolgen van de energietransitie, met name financieel, maar ook kwalitatief - vooral doordat het allemaal vlug vlug vlug moet - en het gebrek aan communicatie daarover zal maken dat grote groepen zich buitengesloten voelen, zo niet rechtstreeks belazerd. Daarvoor is absoluut geen gevoel bij die wereldverbeteraars. Het gaat om de planeet, is een bekende slogan. En ze doen daarbij niet onder voor automatiseerders en hun grootse plannen uit de jaren zeventig van de vorige eeuw: binnen 25 jaar hebben we een hele nieuwe orde, en zijn we allemaal blij.
In NL zie je het aankomen: de mensen in het noorden, wier woonomgeving is bestemd voor windmolenparken. Daar is iets aan het broeden - en dat is geen windei.
In België en in Frankrijk is het inmiddels al ontwricht. De protesten zijn niet meer in de hand te houden, en de kerk van de Gilets Jaunes kent inmiddels al een scheuring.
Het is een wonderlijk slag mensen, die alarmisten. Iemand heeft ze als volgt getypeerd:
... a cocktail of ideas which includes anti-industrial nature worship, post-colonial guilt, a post-Enlightenment belief in scientists as a new priesthood of the truth, a hatred of population growth, a revulsion against the widespread increase in wealth and a belief in world government... protest movements which involve dressing up and disappearing into woods, and a dislike of the human race, exclaiming: the world has cancer and the cancer is man.
Ze hebben geen echte belangstelling voor wat er allemaal verkeerd kan gaan. Ze realiseren zich niet dat de wereld, zoals die er nu uitziet, en waar ze graag tegenaan schoppen, ook het resultaat is van de daden van wereldverbeteraars.
Maar dat wat zich aanmeldt als lid van een crusher crew - dat moet een raar slag mensen zijn. Jijbakkers en omkeerders van heb ik jou daar, ze sneren en kleineren, geen enkel respect voor degene met wie ze in gesprek zijn. Dat moet je kunnen hoor, moedwillig, zonder een greintje schaamte, een discussie laten ontsporen. Ze hebben een geweldig bord voor hun houten kop: als iemand ze daar vriendelijk op wijst, of het recht voor z’n raap zegt (zoals ik) verblikken noch verblozen ze.
Dat is iets waar ik geen vingertje achter kan krijgen, waar ik ook niet mee om kan gaan. De enige genoegdoening die ik kan krijgen, het enige pleziertje dat ik mag beleven, is dat ik af en toe flink uit kan halen. Zoals ik zo'n kraker mocht toevoegen: wat ben jij toch een klein mannetje, er blijft niks, maar dan ook helemaal niks groots aan jou kleven.
't Is allemaal niet verstandig, en ’t helpt niks natuurlijk, maar het brengt voor even opluchting. En waarom zou een mens altijd verstandig moeten zijn?
NB
Dit is de achtste van een aantal impressies van wat zich in de climate wars afspeelt.
Een aantal impressies verschenen alleen op climategate, zie: overige impressies climategate
Voor de negende impressie hier op dit blog, zie: ecofeminism en environmental justice
No comments:
Post a Comment