bringing a casserole

A few days ago, before Christmas, 20th December, someone posted on Facebook this text: Three wise women would have asked directions, arrived on time, helped deliver the baby, brought practical gifts, cleaned the stable, made a casserole, and there would have been peace on earth.
It is a quotation, from earlier origin.
It was a woman, Laura Godfrey- Isaacs, and it was reposted by other women.

There’s also a nice song about the idea. A song of Liza Long (then Liza Walton): In winter time, three women wise.
Rethinking history.

Apart from the fact that casserole is popularized in the United States - so, be aware of collateral damage when women of the United States, wise or not wise, come to your country to bring a casserole ... and knowing that cacerolazo is a popular protest which consists of a group of people making noise by banging pots, pans, and other utensils in order to call for attention - which could proliferate unpeace ... let’s play the game.

By the way, it was Christ himself who commented what was happening to him: For I say unto you, that this that is written must yet be accomplished in me. These three wise women would have obstructed the will of God.

Let me, with you, revisit the first war: the fight between Cain and Abel. The story tells us this. Cain brought of the fruit of the ground an offering unto the LORD. And Abel, he also brought of the firstlings of his flock and of the fat thereof. And the LORD had respect unto Abel and to his offering. But unto Cain and to his offering he had not respect. […] And Cain talked with Abel his brother: and it came to pass, when they were in the field, that Cain rose up against Abel his brother, and slew him.

That’s the storyteller ... who didn’t like real history.
The real story was about the same what happened to Tamar - the sister in law of Onan and daughter in law of Juda ... what happened to the daughters of Lot. They wanted a man in bed. But the man refused to meet his obligations. So the wife of Cain wanted him in bed. And he didn’t come. He couldn’t, whatever the reason. And there was Abel. Young and wild. She asked him. And he delivered. Which made Cain very angry.

For sure, rewriting history is a favourite of mine.
And I know I’m right. What else could be the very rationale of the tenth commandment: thou shalt not covet thy neighbour's wife.

Still the man who’s guilty?
Who bred these boys? Before they could endure the risks of living, could wield a sword to defend themselves. Who taught these boys all the tricks?
Remember the story of Jacob, stealing his brother's blessing? Who’s inspiring him? Who's contriving the plan, plotting towards the unworthy end of deceiving her husband? Who’s telling Jacob what to do?
His mother!

Hmmm, three wise woman bringing a casserole.
Hillary Clinton.
Nikki Haley.
Kirstjen Nielsen.
Thanks a lot.

de banalisering van de smaak

De koninklijke familie heeft een nieuwe foto vrijgegeven. Voor de actuele Kerstgroet en Nieuwjaarwens. De foto is gemaakt door Erwin Olaf.
Ongeveer iedereen steekt de loftrompet.

Wow! Koninklijke familie straalt op prachtige nieuwe foto - kopt RTL nieuws.

En het AD laat weten: Volgens modejournaliste Josine Droogendijk, die onze royals al jaren volgt, is de hand van Olaf direct in de foto's te herkennen. ,,Ze zijn echt zo mooi'', jubelt ze.

Dat hou je niet voor mogelijk.

Ik zou denken: ze hebben goedkoop willen doen, en twee vliegen in één klap willen slaan. Er moest nog een foto gemaakt worden voor een reclamefolder voor munten, te slaan door de Koninklijke Nederlandse Munt, èn deze foto voor alle goede wensen.
Dat scheelt natuurlijk een paar centen bij zo’n dure fotograaf.

Een reclamefoto voor de markt van muntenverzamelaars zou ik zeggen.

En die foto moet toch door heel wat handen gegaan zijn - de kamerheer, de RVD, Beatrix - ik doel nu op de beeldhouwster Beatrix, Rutte... noem maar op, voordat ze tevreden konden knikken: ja, dat izzum.

Ik heb een kleine hoop dat NRC - toch de slijpsteen van de geest, zoals ze zichzelf graag noemt - zich niet bij de publieke smaak aansluit. Het bericht, waarin ze melding maakt van het bestaan van deze foto, is neutraal getoonzet. Koeltjes, zou ik zeggen: geen woord van lof. Heel kort: een familieportret.

Laat ik het netjes houden: hier wordt een familie uitgebeeld. Maar een portret? Nee, daar versta ik iets heel anders onder.

kleine mannetjes ... er blijft niks groots aan kleven

Ik heb me “even” met de climate wars bemoeid. Dat is me slecht bekomen. Dat komt: je hebt voorstanders - de alarmisten - en tegenstanders - sceptici geheten. De groepsaanduidingen zijn een beetje dubieus - ik noem mezelf anti-alarmist - maar praktisch is er mee te werken: ze zijn herkenbaar.
Ze zijn beide ontzettend herkenbaar. Zo geprofileerd, zich zo identificerend met het eigen probleem, dat er nauwelijks communicatie ‘plaats vindt.

Ik ben niet de eerste die dat constateert. Alle klimaattafels van Nijpels, en z’n rondjes door het land ten spijt: tussen die groepen wordt niet gepraat.

Die bemoeienis mocht ik zichtbaar maken op climategate.nl - met dank aan Hans Labohm, hoofdredacteur. Die bemoeienis is ogenschijnlijk nogal abrupt geëindigd, vooral vanwege de aanleiding - maar er lag een dieper gevoelen aan ten grond slag.

De aanleiding was deze. Climategate, een sceptische site, wordt steeds frequenter bevolkt door alarmisten. Ik had daar last van, en ik deelde dan ook wel eens een schop uit. Eén van de alarmisten beklaagde zich over mijn niveau. Waarop een scepticus - dus één van mijn bentgenoten - hem goedmoedig toesprak en zei dat ze ook niet van die grote ego’s hield. Een andere scepticus - dus ook een “vriend” - verweet mij rechtstreeks dat ik mede de discussies liet ontsporen, omdat ik wel eens een alarmist een draai om z’n oren gaf.
Wat daar ook over te zeggen is, politiek is dat onhandig - alarmisten is een raar slag mensen, maar: een gesloten front. En om je eigen front dan kwetsbaar te maken is niet zo handig, daar wordt garen bij gesponnen.

De dieper liggende oorzaak was deze. Ik zei: bevolkt door alarmisten. Dat is zachtjes uitgedrukt. Ik heb hier nog een screenshot, van climategate.nl, waarop de lijst van meest recente reacties volledig gevuld is met namen van alarmisten. M.a.w.: niet climategate bepaalt de discussie, maar de alarmisten. Hans Labohm bestiert weliswaar de agenda van te plaatsen stukken, zij die de postings schrijven bepalen de inhoud ... uh, dat is de vraag; ik heb gemerkt dat ik bij mijn schrijven wel eens dacht: wat zal die en die alarmist hiervan vinden ... okay, wij schrijvers bepalen de inhoud. Maar de alarmisten bepalen hoe de discussie er uit ziet.

En dat heeft maar één doel, zoals op de sceptische site Watts Up With That? uit de doeken wordt gedaan: een crusher crew die ingezet wordt om de discussies dood te slaan, te laten ontsporen, triviaal en kinderachtig te maken, en de deelnemers als idioten neer te zetten - met als enige doel dat de serieuze bezoekers van de site ophouden met mee te doen aan de discussie. Flag them, discuss them and then send in the troops to hammer down ...
Climategate is inmiddels helemaal in de ban van zo’n crusher crew.

Iemand zou kunnen denken dat ik ook moeite gehad zou hebben met het soort publiek: het is, zachtjes gezegd, een nogal reactionair publiekje, zeg maar een hoog PVV-gehalte - ik heb daar een post aan gewijd: Een rechtse hoek
Nee, dat is voor mij geen issue geweest.
Sterker nog, ik heb iets geleerd. Volgens het zwart-wit schema komen de alarmisten uit de Groen Linkse hoek, en de aanverwante D66 aanhang. Als dat waar is, en van een aantal weet ik dat dat klopt - nou, neem dan maar van mij aan dat Groen Linkse figuren mateloos irritant kunnen zijn en dat D66’ers helemaal niks met redelijkheid hebben.

Eén van mijn grote zorgen in deze discussie is de aanstaande maatschappelijke ontwrichting. De desastreuze gevolgen van de energietransitie, met name financieel, maar ook kwalitatief - vooral doordat het allemaal vlug vlug vlug moet - en het gebrek aan communicatie daarover zal maken dat grote groepen zich buitengesloten voelen, zo niet rechtstreeks belazerd. Daarvoor is absoluut geen gevoel bij die wereldverbeteraars. Het gaat om de planeet, is een bekende slogan. En ze doen daarbij niet onder voor automatiseerders en hun grootse plannen uit de jaren zeventig van de vorige eeuw: binnen 25 jaar hebben we een hele nieuwe orde, en zijn we allemaal blij.
In NL zie je het aankomen: de mensen in het noorden, wier woonomgeving is bestemd voor windmolenparken. Daar is iets aan het broeden - en dat is geen windei.
In België en in Frankrijk is het inmiddels al ontwricht. De protesten zijn niet meer in de hand te houden, en de kerk van de Gilets Jaunes kent inmiddels al een scheuring.

Het is een wonderlijk slag mensen, die alarmisten. Iemand heeft ze als volgt getypeerd:

... a cocktail of ideas which includes anti-industrial nature worship, post-colonial guilt, a post-Enlightenment belief in scientists as a new priesthood of the truth, a hatred of population growth, a revulsion against the widespread increase in wealth and a belief in world government... protest movements which involve dressing up and disappearing into woods, and a dislike of the human race, exclaiming: the world has cancer and the cancer is man.

Ze hebben geen echte belangstelling voor wat er allemaal verkeerd kan gaan. Ze realiseren zich niet dat de wereld, zoals die er nu uitziet, en waar ze graag tegenaan schoppen, ook het resultaat is van de daden van wereldverbeteraars.

Maar dat wat zich aanmeldt als lid van een crusher crew - dat moet een raar slag mensen zijn. Jijbakkers en omkeerders van heb ik jou daar, ze sneren en kleineren, geen enkel respect voor degene met wie ze in gesprek zijn. Dat moet je kunnen hoor, moedwillig, zonder een greintje schaamte, een discussie laten ontsporen. Ze hebben een geweldig bord voor hun houten kop: als iemand ze daar vriendelijk op wijst, of het recht voor z’n raap zegt (zoals ik) verblikken noch verblozen ze.

Dat is iets waar ik geen vingertje achter kan krijgen, waar ik ook niet mee om kan gaan. De enige genoegdoening die ik kan krijgen, het enige pleziertje dat ik mag beleven, is dat ik af en toe flink uit kan halen. Zoals ik zo'n kraker mocht toevoegen: wat ben jij toch een klein mannetje, er blijft niks, maar dan ook helemaal niks groots aan jou kleven.

't Is allemaal niet verstandig, en ’t helpt niks natuurlijk, maar het brengt voor even opluchting. En waarom zou een mens altijd verstandig moeten zijn?

NB
Dit is de achtste van een aantal impressies van wat zich in de climate wars afspeelt.
Een aantal impressies verschenen alleen op climategate, zie: overige impressies climategate

Voor de negende impressie hier op dit blog, zie: ecofeminism en environmental justice

postings op climategate

Voor climategate heb ik een aantal posts geschreven. De eerste heb ik, min of meer terzelfder tijd, ook op dit blog gezet. Hier volgen de links naar de overige berichten die ik op deze site heb mogen plaatsen, in volgorde van verschijnen.

22 juni 2018 Samenzweerders

5 juli 2018 Hel en verdoemenis

26 juli 2018 Meer beren op de weg … nieuwe kansen

27 augustus 2018 Klimaatverandering – vaker ondergelopen tunneltjes?

11 september 2018 De lange weg van warrige taal naar wetenschap

19 september 2018 Er is nog hoop! Psychiatrische hulp bij klimaatangst

11 oktober 2018 Hier sta ik, ik kan niet anders

21 oktober 2018 Rosanne Hertzberger heeft (opnieuw) gesproken

13 november 2018 Is God te vroeg dood gegaan?

10 februari 2019 kinderkruistocht

14 maart 2019 van weters die weten dat ze denken meer te weten dan ze weten

7 april 2021 het Antropoceen

NB
Voor de volgende impressie op dit blog, zie: kleine mannetjes ... er blijft niks groots aan kleven

Deze serie wordt begeleid door wat speldeprikjes.
Voor het eerste speldeprikje zie: mankind stumbling

NRC checkt opnieuw fact

Dit is wat NRC het checken van facts noemt.

De Telegraaf kopt: Het gaat goed met de ijsbeer. De NRC gaat dat factchecken - U weet wel: een bewering checken op basis van bekende feiten.
De conclusie van de NRC: De ijsbeer staat niet acuut op het punt om uit te sterven, maar goed gaat het met de soort zeker niet. Wij beoordelen de uitspraak daarom als onwaar.

Heeft de NRC fact gecheckt?

NRC constateert dat de ijsbeer op de Rode Lijst van natuurbeschermingsnetwerk IUCN ‘kwetsbaar’ wordt genoemd. Dat is een waardeoordeel.

NRC citeert het rapport van Polar Bears: van de negentien subpopulaties lijken er vijf stabiel, één neemt mogelijk in omvang toe en twee nemen in omvang af. Van elf subpopulaties waren er te weinig gegevens om een trend te beschrijven.
Te weinig gegevens!
Wel: vijf populaties lijken stabiel, één groeit, twee nemen af - je nunt niet zeggen dat het slecht gaat.
Maar, benadrukken de auteurs: een verdere afname van de hoeveelheid zee-ijs gedurende de 21ste eeuw zal naar verwachting alle ijsbeersubpopulaties negatief beïnvloeden.
Naar verwachting.
Let wel: ook de afname van de hoeveelheid zee-ijs gedurende de 21ste eeuw is een verwachting, geen feit.
Sterker nog! - schrijft NRC. Sterker nog: door die ijsafname is er volgens computermodellen een kans van zo’n 70 procent dat het aantal ijsberen in 2050 met een derde is afgenomen (citerend uit een publicatie van Royal Society’s Biology Letters in 2016).

Jouke Prop, bioloog aan de Rijksuniversiteit Groningen, zegt desgevraagd: „Ik heb er de meest recente vakliteratuur op nagekeken maar niets wijst op een rooskleurige toekomst voor de ijsbeer. Lokaal herstel van de aantallen na het stopzetten of reguleren van jacht kan misschien wat valse hoop geven dat het voor de ijsbeer meevalt. Maar wetenschappelijk onderzoek wijst in één richting, namelijk dat ijsberen het tegenwoordig zwaar hebben.”

Tja, we hebben het allemaal zwaar. Zoals de eendjes die we voeren. De woerden hoeven geen eten meer te zoeken, vervelen zich, en daarom neemt het aantal verkrachtingen in de eendenvijver een ongekende vlucht.
Onderbuikgevoelens van de grachtengordel.
Zoiets.

Maar dat soort vermoedens uiten is iets heel anders dan fact checken, NRC!

NB 1 zie ook NRC checkt fact

NB 2
Dit is een speldeprikje, uitgedeeld tijdens het "bestuderen" van het wel en wee van de climate wars. Voor die climate wars zie: climate deniers
Voor het volgende speldeprikje zie: comment is free