ONVERMOEDE KWALITEITEN VAN AFSHIN ELLIAN

Je kan niet zeggen dat Afshin Ellian geen bewonderaars heeft. Hij wordt nog wel eens aangemoedigd. Een enkele keer is er sprake van afgodische verering.
Zoals bij ene Sterk. Onder één van de columns stak deze de loftrompet met de uitroep “wat een intellectueel”. Bij een andere gelegenheid gaf hij er enige uitwijding aan: “Afshin Ellian is de betere verdediger van de moderniteit. Hiertegen steken andere Nederlandse intellectuelen mager af.“
Zoals ooit ene Van Belkom hulde bracht aan deze Iraniër die als een van de weinige Nederland begrijpt en “die men nooit op een leugen zal betrappen” waarop genoemde Sterk uit de kast kwam en zei zich tegenover zijn Amerikaanse vrienden te schamen om Nederlander te zijn.

Je kan haast de neiging niet onderdrukken om aan deze Sterk uitleg te vragen over
- wat hij met moderniteit bedoelt en hoe je dat verdedigt
- wat hij onder intellectueel verstaat en welke Nederlanders hij op het oog heeft die wel/niet aan zijn criterium voldoen
- waarom hij zich als Nederlander tegenover Amerikanen moet schamen
Terwijl je bij Van Belkom hoopt dat hij onder een volgende te bewonderen column ietsje meer expliciet kan zijn over
- hoe zijn leugendetector werkt
- hoe je ziet dat iemand Nederland begrijpt

Gelukkig worden er ook altijd wel weer één of twee lagere tot zeer lage rapportcijfers toegekend. Daar word ik dan weer rustig van en zo kan ik de vragen laten voor wat ze zijn
Een enkele keer deel ikzelf een rapportcijfer uit. Het kan haast niet anders dan dat ik met die (nuvolgende) waarderingen bij mensen als Sterk en Van Belkom spanning oproep: onvermoede kwaliteiten van Afshin Ellian worden hiermee blootgelegd.

Ellian schreef in NRC de column DE MINISTER PRESIDENT HEEFT ONS IETS UIT TE LEGGEN (6 juni 2009). Hierin citeert Ellian Rosa Luxemburg over “die Freiheit des Andersdenkenden”. Buiten de context en 180 graden gedraaid.
Rosa Luxemburg richtte zich hierbij tegen de “die Unfehlbarkeit des allerbesten Zentralkomitees” die het volk het recht op denken wilde ontzeggen. Ze was absoluut niet bezig met de vrijheid om maar van alles te roepen. Ze zijn alle drie dood, maar ik durf er een goede fles op te zetten dat Fortuyn en Van Gogh niet in één partij met Luxemburg hadden willen zitten. En het is meer speculatief dan manipulatief als ik beweer dat ze “Ach, Ihr elende Kleinkrämerseelen … ein Glück dasz die bisherige Weltgeschichte nicht von Euresgleichen gemacht war …” ook tegen deze mannen, en Rutte en Ellian erbij, geschreven zou hebben.
Ellian zal wel een citatenboek binnen handbereik hebben liggen, en niet weten onder welke omstandigheden de uitspraak is gedaan. Of ik moet hem van ernstiger zaken verdenken.

En je mag Ellian van ernstiger zaken verdenken.
Vrijdag 8 februari 2009 schrijft Ellian in Elsevier de column PARTIJ VAN ALLAH (PvdA) MET DE DAG MILITANTER. Hij behandelt daarin de lesbrief LAAT JE NIET GEK MAKEN van de Dienst Maatschappelijke Ontwikkeling van de gemeente Amsterdam.
Uit alles blijkt dat hij die lesbrief zelf gelezen heeft. Dus als mensen als Van Belkom de moeite willen nemen om beide documenten te lezen kunnen ze vaststellen dat Ellian niet alleen demagogie bedrijft maar dat hij letterlijk liegt dat het gedrukt staat.
Ze zeggen wel eens: al is de leugen nog zo snel … De column staat nog steeds op internet. Van de meeste van de 416 lezers die reageerden mag je veilig aannemen dat ze de lesbrief (ook op i-net te lezen) niet eens hebben ingekeken en blatend achter Ellian aan zijn gegaan.

Inderdaad, Ellian verdedigt met verve de westerse waarden van list en bedrog, zoals wij daarin voorgegaan worden door zulke uiteenlopende figuren als Balkenende Berlusconi Blair Bush om maar eens met de B te beginnen.
Of door Obama, om dit keer met de O te eindigen. Die vindt dat wij de beelden van het doodbloedende Iranese meisje moeten zien, opdat we zo zekerlijk zullen weten hoe slecht die islamleiders zijn, terwijl we de beelden van het martelen, herstel, van de enhanced interrogation techniques in Amerika niet mogen zien: ons geloven in de goedheid van onze westerse leiders mocht eens te zwaar op de proef worden gesteld.