Thursday, February 24, 2022

machtsspelletjes én ... een beetje klimaat

The Guardian had een aantal jaren geleden een leerzaam artikel:

The clash in Crimea is the fruit of western expansion

Daarbij zet de krant vandaag een alert: This article is more than 7 years old. Dat zou ze niet moeten doen. Dat artikel is vandaag hoogst actueel. Ik begrijp dat de westerse MSM graag vergeet wat daar rondom de Krim gebeurt, en wat daaraan voorafgaand gebeurd is.
Nou is de schrijver van dit artikel een linkse rakker, ooit woordvoerder van Jeremy Corbyn - dus wie zou hem serieus nemen.

Maar Thomas Friedman van de New York Times ... rechtsere en imperialistischer bal bestaat er niet, ik zou me eigenlijk ongemakkelijk moeten voelen dat ik hem voor het voetlicht haal ... Thomas Friedman dus weet het nog, en wil het niet vergeten.
En zegt het ook.
Vandaag!
Okay, ietsje relativerender dan Milne.

This Is Putin’s War. But America and NATO Aren’t Innocent Bystanders.

Dus wie er vandaag de dag raar opkijkt dat dit speelt, die heeft in het verleden niet goed opgelet.

Is het Putin’s war?
Dit vroeg Putin zich af.
De Verenigde Staten staan met raketten voor onze deur. Is het een buitensporige eis om dat niet bij ons thuis te doen? Hoe zouden de Amerikanen reageren als er raketten zouden worden geplaatst aan de grens met Canada of Mexico?
Leuk dat hij er een retorische vraag van maakte. Hij had het antwoord er bij kunnen geven.

Op veel plekken in deze wereld hebben Amerika en Rusland - en China proxy warfare gespeeld - of warmongering zo je wilt. Maar zonder één van die conflicten tekort te doen kan volstaan worden met de Cuba crisis. De Sovjet Unie dreigde raketten op Cuba te plaatsen. Kennedy wist maar één ding te doen, en de USA waren politiek eensgezind in deze positie: hij dreigde het conflict zodanig op te blazen dat een wereldoorlog de onvermijdelijke uitkomst zou worden.

Nou, genoeg daarover. De hypocrisie kent geen grenzen.


- + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - +


Uh ... nee, echt geen grenzen.
Als gevolg van deze crisis heeft Duitsland het akkoord over de Russische gaspijplijn opgeschort - de ingebruikname is in de ijskast gezet. En daar is Biden heel blij mee - dit wordt door de Amerikanen als een assist voor “hun” president beschouwd - want zo blijven wij in Europa afhankelijk van Amerikaanse pellets, en mag Amerika iedere dag een aantal dieselkastelen over de oceaan sturen, gevuld met schaliegas - dat we zelf niet uit onze grond willen halen vanwege milieuproblemen.

Waarmee de Democraten in Amerika maar weer eens demonstreren wat het klimaat werkelijk waard is en wat er allemaal aan modi operandi in de Green New Deal verscholen zitten: de schoorsteen moet voor de Amerikanen letterlijk blijven roken.

Om over de klimaat- en milieufanaten EU en NL maar te zwijgen.