nog eens een keertje AI

In een comment voor mijn Amerikaanse vriend Pierce, de dwarse main stream media man, wilde ik economische principes, zoals de epsteinian demand and supply curve ter sprake brengen - jullie weten wel de vraag naar jonge maagden die als vanzelf een aanbod creëert én een tussenhandel.
En ik dacht: laat ik even googlen of iemand die term al gebruikt heeft.

[terzijde: Nee, het coinen van dit begrip mag geheel aan mijn naam verbonden worden.]

Zoals google tegenwoordig functioneert: ik kreeg antwoord van AI.
Hilarisch.

Quote:

The terms "Epsteinian demand" and "supply" are not standard economic concepts or terms. The core principles of economics, such as the law of supply and demand, explain how prices are determined by the interaction of buyers and sellers in a market. Specifically …

(Image credit: BlackJack3D via Getty Images)

Het leek wel alsof ik een vraag had voorgelegd aan een docent economie, die even niet wist waar ie ook weer “epsteinian” moest plaatsen in de wetenschap van de schaarste, maar er ook niet zeker van was of het erg was dat hij dat niet wist – en dus maar van wal stak, in de hoop dat hij de overkant zou bereiken.

Nee dus.

Mijn “leraar” economie kwam met een breakdown of the key concepts.
Dat de prijs van een product bepalend kan zijn voor de vraag er naar (de Law of Demand).
Dat als de prijs van een dienst stijgt er meer aanbod komt (de Law of Supply) die verkeerd uit kan pakken – boeren weten daar alles van: grote vraag naar aardappelen / alle boeren gaan aardappelen verbouwen / de aardappelmarkt stort in – dat soort effecten.
The market equilibrium.
Factors Affecting Supply and Demand.

Nu nog afronden,

… in summary while the terms "Epsteinian demand" and "supply" are not standard economic terminology … bla bla bla.

Héhé, ik ben veilig aan de overkant gekomen.

Ha ha ha

Het meest hilarische is natuurlijk wel dat de naam Epstein [merk op dat AI epsteinian met een hoofdletter schrijft, eigen initiatief], de vraag naar jonge meisjes voor plezier door de heren uit de betere standen, en het geld dat er mee gemoeid is, zo uitgebreid besproken is, zowel als onderdeel van de nieuwsvoorziening als in het kader van de sociologische en moraliserende impact – de er aan verbonden privé schandalen incluis, zoals die van Prince Andrew, en kwaadsprekerij, zoals die over Clinton, en het gehannes met de Epstein files - dat geen econoom meer zou uh-en wanneer een studentje die een beetje slim wou lijken deze vraag zou stellen, maar de wijsneus over de knie zou leggen … okay, behalve misschien dan een loslopende econoom met een brave maar naïeve inborst die van de prins geen kwaad wil weten.

Inderdaad, AI als de tutor die van het maatschappelijke kwaad kennelijk geen weet heeft, maar daarvan, klaarblijkelijk, ook geen weet wil hebben.

gek hé, dat doet onze wolf nou nooit, zoiets

Quote van de nieuwsmedia:

Een 6-jarige jongen is vanmorgen in de Utrechtse bossen vermoedelijk door een wolf aangevallen. Het kind liep verschillende bijt- en schaafwonden op die in het ziekenhuis gehecht zijn. Inmiddels is hij weer thuis.
Het jongetje was aan het spelen bij de Pyramide van Austerlitz, toen hij ineens door een wolf werd aangevallen, zegt zijn moeder. Hij werd meegesleept naar het bos …

Vermoedelijk.
Zegt zijn moeder.
Zoiets doet onze wolf niet ... echt niet ... nog nooit gedaan. Weet je zeker dat het niet dat keffertje van die andere wandelaars was? Die liep op dat tijdstip ook vrij rond daar.

Eerst maar eens DNA-onderzoek doen. Niet direct met de vinger wijzen, hoor.


* * * * * *


PS
Gek hé, ouders wordt geadviseerd even niet met hun kind in het bos te komen. Ze zouden die arme wolven moeten waarschuwen: hier lopen kinderen rond met kwaadaardige moeders.
’t Is net Israël, die daar krijgen ook de schuld van het doodslaan van 80.000 Palestijnse mannen vrouwen kinderen.

In het bos zijn de wilde dieren
in het bos,
in het bos

‘k Ben niet bang van de wilde dieren …

Onderschrift bij deze foto, van de European Wilderness Society: Wolf in Italy: Under threat!

zomaar een Teletekstje

Vandalen gooien in de donkere uurtjes beton op de snelweg. Dat is natuurlijk levensgevaarlijk. Er is tot nu toe alleen blikschade geweest – dat wil zeggen: sommige auto’s moesten weggesleept worden – maar je kan natuurlijk op persoonlijk letsel, zwaar letsel dus, wachten.

Ik heb het woord vandalen nog even geproefd. Jullie weten wel: de Romeinse tijd: een ruig volkje waarvan de herkomst onduidelijk is. Dat wat nu Zweden of Polen heet. En daarnaar werd ook hun gedrag benoemd: vandalisme, het moedwillig beschadigen of vernietigen van objecten die iemand anders toebehoren of openbaar bezit zijn. Vikingachtig, want ze waren natuurlijk niet zo beschaafd als Romeinse legioenen, die toch ook half Europa vertrapt hebben.

Kan ook zijn dat ze uit Duitsland kwamen, dan komt het van wandern. En dan zijn het gewoon wandelaars geweest, niks vandalisme. Alhoewel, dat wandern kan dan ook op migranten wijzen.

Okay, vandalisme.
En je vraagt je af … nou ja, een mens kan zich zoveel afvragen, zonder ooit antwoord te krijgen. Jules de Corte: ik zou wel eens willen weten …

Maar deze dagen ben ik zelf weer eens bezocht door vandalen: internet-vandalen. Twee keer, vlak na elkaar. Eén meldde vanuit dark web te opereren, de ander was van een hackersorganisatie. Het verhaal van beiden was duidelijk: ze wilden geld. En als ik niet zou betalen? Dan zou mijn reputatie tot op de grond toe worden afgebroken.

Die hacker had – naar zijn woorden - mijn site “overgenomen”. En het eerste wat hij zou gaan doen was mijn data verkopen bla bla. Haha.
Nu ben ik geen bank, ook geen nieuwsleverancier. Ik verkoop ook niks. Gewoon, mijn plezier: een eigen site. Een klein pleziertje van een kleine jongen. Eigenlijk niet eens een echte reputatie. En dat moet dan kapot.

Zoals ik al aangaf, dit heb ik al meermalen meegemaakt, en ik laat het maar voor wat het is.
Maar één ding vind ik eigenlijk wel grappig. Die dreiging, die is snel opgeschreven.
Nu de betaling nog. En daar zit het probleem.

Ze kunnen natuurlijk niet op baar geld rekenen: geen banknummer afgeven, geen betaalplekje afspreken. Anonimiteit: dat is hun primaire levensader.
Dus dat moet in bitcoins. Maar daar zit ook een probleem.
Je kunt wel te keer gaan op internet, en wild om je heen slaan, maar dan ontmoet je van alles, en bovenal: mensen die niet alles weten. Bijvoorbeeld: bitcoinnitwits. Iemand zoals ik.
Dus ze moeten gaan uitleggen hoe die bitcoins werken, en hoe daarmee om te gaan.

Ofwel, nadat de dreiging is opgeschreven – een relatief kort deel van het bericht – volgt er een ellenlange tekst van hoe aan de voorwaarde van betalen te voldoen. Zeg maar een follow me manual, alsof je iets aangeschaft hebt.
Daar kan ik wel om glimlachen.

En deze: terwijl ze de gang van zaken op internet willen verstieren, zijn ze gelijk afhankelijk van een goed werkend internet: zonder dat geen dreiging, en, bovendien, zonder dat geen betaling.
En in je eentje in je vuistje zitten lachen in een dark room, zonder geld te vangen … zeg nou zelf, dat is het toch ook niet echt, hé.

homo ludens … maar wel moraal

If you can meet with triumph and disaster
and treat those two impostors just the same …
Het staat geschreven boven de ingang naar het Centre Court van Wimbledon.

Nog net geen writing on the wall … maar wacht

Volgens mij staat het op de verkeerde muur.
Je moet het kunnen lezen als je het Centre Court verlaat – nadat je gewonnen óf verloren hebt.

En er is nog iets mis mee.

Dit plaatje is het resultaat van de single’s in 2023: Carlos Alcaraz winnaar bij de mannen, Markéta Vondroušová bij de vrouwen.
De tennis bobo’s houden kennelijk niet zo van treating just the same: De winnaars staan pontificaal op de muur, de verliezers, de runners up zijn weg geretoucheerd.

[NB Ik geloof dat ik blij zou zijn met dat wegretoucheren. Deze ruimte heeft toch meer weg van de ingang van een crematorium dan, zoals Wimbledon wel genoemd wordt door de liefhebbers, van een cathedral of tennis.]

Hoe dan ook, je doet gewoon mee aan een leuk spelletje, zoals Ivan Lendl vaak heeft gedaan, maar als je hem nooit wint, the trophy, en je wordt daar erg humeurig van, of depri, dan …

Volgens Rudyard Kipling, de auctor intellectualis van de aangehaalde woorden, is dat vergelijkbaar met een kleine twintig andere moralistische onbetamelijkheden, dus: you’ll never be a man, my son …
En dat heeft Lendl minstens bij twee verloren finales moeten lezen, en in ieder geval zo vaak als hij het Centre Court is opgegaan. Tja, en zo was hij dus, tijdens de line up van Wimbledon winners – lees tennis legends! – vanwege de honderdste verjaardag van Centre Court (2022), persona non grata.
Lendl heeft het tennissen na afloop van zijn spelers carrière de rug toegekeerd en zich er (bijna – na enig zegenrijk werk voor Andy Murray) nooit meer laten zien.
Hij is gaan golfen.

Desalniettemin: het blijft het leukste tijdverdrijf dat ik ken: Wimbledon kijken.

the Donald

Een vriendin vierde haar verjaardag, en liet me het kadootje zien dat ze van haar man gekregen had, met een verrassende birthday wish card.

Haar man, ook een vriend, grinnikte. Ik keek hem onderzoekend aan: zo zo, een Trumpfan.

Een paar dagen geleden vierde ik mijn verjaardag. Ze kwamen naar mijn huis, met een fles lekkere wijn … én ook een birthday wish card.
Toch geen Trump kaart hé, vroeg ik, zijn grijns taxerend.
Nee nee, zei hij.
Ik opende het envelopje. Ik was het met hem eens, geen Trump kaart.

Eventjes dan … binnen een paar tellen wist ik wel beter. Ik realiseerde me: ook een Trump kaart.
Een golfer, op weg naar een hole in two, tijdens een sudden-death play off.
Waarmee hij zou winnen van zijn partner, die "hole in far more than two" had gespeeld.

Die partner was Donald Trump. En die man kan niet verliezen, mag niet verliezen.
Dan gaat ie cheaten.

Een metamorphose. The Donald veranderde subiet in een duck - een eitje: Donald Duck. En hij ging boven op de bal zitten, als een broedende eend.
Durf mij maar eens een klap te geven.

De golfer kon wachten tot ie een ons woog. En als je tegen de President van de Verenigde Staten speelt doe je zoiets niet.
Dus hij gaf toe: okay, jij hebt gewonnen.

Dat is waar onze Donald zijn weerga niet kent: hoe je wint is niet van belang, als je maar wint.

niets had het NSC, de Amerikaanse versie van Omtzigt’s nieuw social contract, duidelijker kunnen schilderen dan deze CEO

Even leek het er op dat CEO’s vogelvrij waren verklaard in USA. Heel even. Door de actie van Luigi Mangione, de alternatieve Robin Hood die Brian Thompson, een CEO van de ziektekostenverzekeringsindustrie - die van de hoge premies en een lage uitkeringsgraad – op klaarlichte dag in New York dood schoot. In plaats van berucht werd hij populair en gezien als slachtoffer van die industrie.
Even leek het erop …

Maar nu hebben we CEO Kenneth DeGiorgio, en die tapte uit een heel ander vaatje. Een Trump-vaatje.
Zijn vrouw moest, in een openbare ruimte op een cruiseschip, toezien hoe een andere opvarende op blote voeten danste in diezelfde openbare ruimte, een salon. En dat kon ze niet hebben, dus ze verzocht de man zich fatsoenlijk aan te kleden.

Wat fatsoenlijk is, voor het andere geslacht, bepalen mensen als de Taliban en Ayatollahs. En ook wel de Joodse Taliban die nu op Amerikaanse universiteiten mogen bepalen wat gepast gedrag tegenover Joodse studenten is – zodat die zich niet in hun safe space aangetast hoeven te voelen - en bij afwijking daarvan Immigration and Customs Enforcement (ICE) mogen bellen. En nu dus ook vrouwen van CEO’s die de publieke ruimte van cruiseschepen, stadions, parkeerplaatsen en wat dies meer, mogen gaan schonen van onaangepast gedrag.

De dansende man was daarvan niet gediend en maakte dat de vrouw duidelijk, het heet “in niet mis te verstane bewoordingen”. Daar was de man van de vrouw, de bewuste CEO, weer niet van gediend. En zo krijg je oorlog, dat weten we allemaal. In dit geval moord en doodslag – het scheelde maar een haar of de dansende man had het leven gelaten.
Als gevolg daarvan heeft de CEO hutarrest gekregen, tot in de volgende haven, waar hij overgeleverd werd aan de Federale politie.

In a statement to The New York Times on Thursday, Mr. DeGiorgio’s legal team pushed back on allegations that he had been the aggressor. “Mr. DeGiorgio responded to the actions of an individual who harassed his wife, making her feel threatened and intimidated,” the statement said. “Although charged with a simple misdemeanor, Mr. DeGiorgio looks forward to being absolved of any wrongdoing.”

A simple misdemeanor!?
Ik ben bang dat het zo zal gaan.
Of erger nog.

Benieuwd of die moderne deugrakkers, de nieuwe orde, het verhaal nog zo weten te draaien dat de vrouw ontsnapt is aan de dood, dat haar man zijn leven in de waagschaal heeft gesteld, en dat het feit dat de dansende man geen zwaard in zijn handen had niet als verzachtende omstandigheid mag worden aangemerkt. De daad van Luigi Mangione werd ook afgeschilderd als terrorisme.
Er moet nog even een klein vuiltje weggewerkt worden. De vrouw verklaarde dat de man niks agressiefs heeft gedaan. Dat zal in de annalen nog wel worden aangepast, bijvoorbeeld dat hij tijdens het dansen Allahu akbar zou hebben geroepen.

Een Amerikaanse always-Trumper nam er in de sociale media alvast een voorschot op.

Great that he stood up for his wife agains (sic) that human garbage who thinks the rules dont apply to him.

Ik geloof dat er geen betere frasering gevonden kan worden voor de nieuwe sociale orde die over Amerika is gekomen, dan deze kleine geschiedenis.

science

Science sees a lot of problems when learning/studying things and transforming it to knowledge or insight … uh … according to a philosopher.

I put the text here on a tile, and that’s exactly what this scientist did on social media.
We call that in Holland “tegeltjes wijsheid” – in English you could say: tilies wisdom.
[The name of this philosopher isn’t important, I guess this is mainstream epistemology.]

Science has taught us these things.

Thus there are a lot of problems with what we think is our knowledge of, our insight in matters.
Well, I like to believe that when talking about climatology – or chatting with the climatologist community.

I think there is a problem with the wisdom expressed on this tile.
Science taught us … a lot of things.
But science taught us also that science is a social institution often powerfully shaped by human biases and broader cultural, political, and economic forces.
Well, speaking of climatology …

And what to think of “especially social science”: the last statement, the empirical lens on science itself, is a textbook example of social science.

We have an expression for this kind of wisdom, isn’t it? A contradictio in adjecto!
Or, to put it mildly: is the value of the statement on science not conditioned by the statements on the other sciences, coming from the same source?

social media

De strijd tegen de sociale media is uiteraard bij voorbaat verloren.

Uiteraard.
Ingebakken.

Zojuist is er een jonge vrouw gestorven.
Ze deed mee aan het tv-programma over mijn lijk (BNNVARA) voor jongeren / jonge menen over jongeren / jonge mensen die ongeneeslijk ziek zijn.

Hoe weet ik dat van die jonge vrouw, 26 jaar oud?
De NOS meende dat dat belangrijk genoeg is om als lijntje op haar “belangrijkste” nieuws te zetten, op Teletekst. Als je teletekst uitklapt is één van de vooraanstaande artikelen aan de dood van deze jonge vrouw gewijd.

Uiteraard is dat belangrijk. Ze had maar liefst een half miljoen volgers op Instagram. Het programma zelf wordt, uiteraard, intensief begeleid op de sociale media.
Belangrijker kan haast niet.

In Australië hebben ze verboden dat jongeren (onder de 16) zich nog met sociale media vermaken, the youth social media ban.
In Nederland hoor je soortgelijke suggesties als oplossing voor … tja: voor wat eigenlijk? Voor dat de jeugd teveel bezig is met de dingen die in de realiteit van alle dag schering en inslag zijn én, laten we wel wezen … schering en inslag zijn gemaakt door mensen die daartegen wetten willen uitvaardigen.

En de NOS geeft als signaal af, aan diezelfde jongeren, de 16 gepasseerd of niet: de sociale media kun je niet missen, geen dag.


aanvulling: Niet alleen de NOS. Vandaag, we schrijven 30 december 2024, einde jaar, is het laatste gesprek met deze jonge vrouw, een uitzending van Qmusic - DPG-media luister en kijk online naar Qmusic, lees het laatste nieuws over je favoriete artiesten en mis niets van de leukste video's van Q - tot radiomoment van het jaar gekozen.

't is goed, 't komt allemaal uit Spanje

Eén van mijn “buitenlandse” familie, Spanje, plaatste op facebook een foto waarin ze met haar partner achter een stevig hek zit, wachtend op de komst van de stieren (Esperando los toros de San Sebastián de los Reyes) die voor één keer in het jaar door de straten van San Sebastián mogen rennen.
Ik meende me te herinneren dat Spanje maatregelen had genomen tegen het stierenvechten – al dan niet ingefluisterd door onze Partij voor de Dieren - en raadpleegde Wikipedia. En inderdaad, San Sebastián was één van de plaatsen waar het verboden was geworden, totdat …

Á propos: er zijn (minstens) twee San Sebastiáns, het San Sebastián de los Reyes vlakbij Madrid, waar bedoelde foto op facebook genomen is. En een San Sebastián in Baskenland. Het is dit laatste San Sebastián waar (onder meer) het stierenvechten verboden was, totdat …^*)

Totdat in 2015 het Baskische stadsbestuur het in 2012 ingestelde verbod daarop terugdraaide. En waarom draaide ze dat terug?
Wat leert wiki mij:

In 2015 werd stierenvechten op de lijst van het "immateriële cultureel erfgoed" van Spanje geplaatst. Dit leidde ertoe dat het Grondwettelijk Hof van Spanje in oktober 2016 het [...] verbod op stierengevechten vernietigde.

Dus toen enkele jaren geleden die UNO dame langs kwam om ons in Nederland te vertellen dat we met het vieren van Sinterklaas en Zwarte Piet behoorlijk aan het discrimineren waren en dat die flauwe kul afgelopen moest zijn hebben we – we: onze befehl-ist-befehl-bureaucraten, aangemoedigd door de woke pushbrigade - weer eens niet opgelet. We hadden dat kinderfeest gewoon op onze lijst van immaterieel cultureel erfgoed moeten plaatsen.

Ik wil ze nu terug, zodat we in december weer gewoon Sinterklaas kunnen vieren.











^*) met dank aan mijn nicht

nogmaals: the Bayesian

Nog een keer the Bayesian, vanwege Youp.
Jullie weten wel, Youp die in de NRC zijn wenkbrauwen mag fronsen bij, zijn afkeuring mag laten blijken van, zijn gal mag spuwen over het kleine kwaad dat je zo vaak onder de mensen tegenkomt.

Ik lees Youp nooit, maar zijn eerste zin trof me, waarmee hij in de eerste alinea de toon zette. Hij begon als volgt:

Dat bootje dat vergaan is voor de kust van Sicilië had interessant volk aan boord. Financieel omstreden types die een of andere wereldwijde computerboer voor een paar miljard zouden hebben genaaid, maar daar uiteindelijk van werden vrijgesproken. Dat gingen ze vieren op dit ordinaire zeilschip dat in een soort windhoos verging. Straf van God?

Het vooroordeel druipt er van af. Een malafide oplichtersbende die een feestje viert op een ordinair zeilschip.

Ik kan niet beoordelen of dit een oplichtersclubje was. En Youp ook niet. Het enige dat we weten is dat een Engelse gehaaide jongen, gehaaid wat IT betreft, maar ook als businessman, zijn bedrijf verkocht heeft aan een techreus, die niet opgelet heeft bij de onderhandelingen, en toen een rechtszaak startte om zijn gelijk te halen, en dat gelijk niet gekregen heeft. Na een zeer gedegen rechtsproces is die Engelse jongen van alle blaam gezuiverd.

Als Youp even had rondgekeken dan had hij kunnen weten dat de klagende partij niet zomaar een techreus was, maar dat dit bedrijf, aka Hewlett Packard, wel als de eerste kolonist van het paradijs waar de original tech-sin is begaan mag worden beschouwd. De garage waar deze jongens begonnen zijn is marked with a plaque calling it the "Birthplace of Silicon Valley" (Wiki).

En daarvoor zou God uit de hemel moeten neerdalen om een bootje , waar meer rechtvaardigen dan onrechtvaardigen op meevoeren, als Sodom en Gomorrah te vernietigen. Zou Youp een beetje jaloers zijn omdat ie net niet zoveel bij elkaar heeft weten te schrapen, met zijn shows en zijn boeken – een schamel miljoentje, zie Quote – en dus nooit zo’n mooi schip zal kunnen kopen?
Een rijke stinkerd die, als een volleerde influenzer, ons komt vertellen dat we de rijke tech-stinkerds in de gaten moeten houden … en niet eens weet welke kant hij op moet kijken.

Zoiets als we bij klimaat die andere cabaretier, Dolf Jansen hebben, ook zo'n influenzerig type die, heen en weer vliegend tussen Schiphol en zijn Ierse landhuisje, ons meent te moeten vertellen dat we een beetje op onze CO2 footprint moeten letten.

World Weather Attribution in het kwadraat

Een prachtig zeilschip is naar de kelder gegaan. Er zijn enkele doden te betreuren (waarvan één inmiddels bevestigd). De oorzaak was een waterspout, een soort tornado die op zee kan ontstaan als gevolg van meteorologische omstandigheden.

Climate experts, ongetwijfeld uit de WWA-hoek wisten het onmiddellijk, zonder nader onderzoek. Een kop in the Guardian, alarmbode bij uitstek: CLIMATE CRISIS FUELLED STORM THAT SANK YACHT IN SICILY. Opening van het artikel: Record temperatures in the Mediterranean this summer contributed to the freak storm that sank a superyacht off the coast of Sicily, with similar extreme events expected to increase in frequency and intensity as the climate crisis tightens its grip …

Niet dat iemand hier iets zinnigs over kan zeggen, er is geen enkele statistische basis voor, maar de slachtoffers – men verwacht dat het aantal zal oplopen tot 7 – zijn alvast geboekt op het klimaatconto.

- + - + - + - + - + - + - + -


Toch is er wel iets te zeggen over het noodlot, en hoe je dat kunt afroepen – okay, ik geef toe, even onzeker als de attributie van dit ongeluk aan climate change … máár, mogelijk ook even zeker.
De boot stond op naam van de vrouw van een prominent slachtoffer (het is een bericht in de krant dat dat zegt, verdere verificatie onmogelijk) die rijk geworden is in de softwarebusiness.

Waarmee?
Met een programma waarmee een massa aan data succesvol geanalyseerd kan worden – ik neem aan dat succesvol betekent: met als resultaat goede voorspellingen van wat er morgen gaat gebeuren. De naam van het programma: Autonomy. Tevens de naam van het bedrijf dat die analyses verkocht. De man is vooral rijk geworden door de verkoop van dit bedrijf aan Hewlett-Packard.

De basis van dat programma: de Bayesian method. Tevens de basismethode van de attributie van de grillen van het weer aan de “zekerheden” van het klimaat.
En hoe was dit prachtige zeilschip gedoopt: Bayesian.

We didn't see it coming, aldus de kapitein van dienst, vanaf de intensive care.
Niemand er aan gedacht om even zijn laptop te pakken, bij het ankeren, om te zien wat voor grillen het weer in petto had voor die nacht, gegeven het feit dat het meteorologisch niet rustig was in die buurt, en gegeven het feit dat de watertemperatuur veel hoger was dan normaal – door alle klimatologen toch als een onheilspellende parameter gezien?

Of een gevalletje van nomen est omen?

porca miseria, where the hell are Pinamonti's marbles

Do you know Pinamonti?

I do know Pinamonti.
I prayed heaven: let this cup pass from me.
Just joking.

But he came to my place.

Those of you who are familiar with James Joyce's A Portrait of the Artist as a Young Man will probably know the man. Although James Joyce didn't mention his name, his biographers have disclosed the sources of which is one of the most pungent and gruesome passages of Joyce's work.
It is also the far most insulting description of my place.

In A Portrait, Stephen Dedalus, alter ego of JJ, has to hear a sermon, and the sermon is about my abode. The sermon tells schoolboys about the place of my reigning.

- Adam and Eve, my dear boys, were [...] created by God in order that the seats in heaven left vacant by the fall of Lucifer and his rebellious angels might be filled again ...
- Alas, my dear little boys, they too fell ...
- And then the voice of God was heard in that garden, calling His creature man to account ...
The preacher's voice sank. He paused, joined his palms, for an instant, parted them. Then he resumed:
- Now, let us try for a moment to realise, as far as we can, the nature of that abode of the damned ...
- They lie in exterior darkness ...
- The horror of this strait and dark prison is increased by its awful stench ...
- But the stench is not, horrible though it is, the greatest physical torment to which the damned are subjected. The torment of fire is the greatest torment ...
- Our earthly fire again, no matter how fierce or widespread it may be, is always of a limited extent: but the lake of fire in hell is boundless ...
- And yet what I have said as to the strength and quality and boundlessness of the fire is as nothing when compared to its intensity ...
- Consider finally that the torment of this infernal prison is increased by the company of the damned themselves ...
- Last of all consider the frightful torment to those damned souls, tempters, and tempted alike, of the company of the devils ...

If you think I'm quoting at length - no, I'm not.
And this was only the morning session.

The preacher began to speak in a quiet friendly tone. His face was kind and he joined gently the fingers of each hand, forming a frail cage by the union of their tips.
- This morning we endeavoured, in our reflection upon hell [...] the composition of place [...] the material character of that place and of the physical torment which all who are in hell endure. This evening we shall consider for a few moments the nature of the spiritual torments ...

I'll spare you the details, as I did above. I have summarized in 340 words what James Joyce tells you in 17 pages. James Joyce was a great sinner, and a joyous sinner too. But having heard that sermon as a fourteen year old boy, some time after his first experience with the whores, he came down the aisle of the chapel, his legs shaking and the scalp of his head trembling ...

The sermon was held by a preacher, but it was not his sermon. No, this sermon is written, and apparently preserved to repeat it now and then, to make young boys hear it.
The author was Giovanni Pietro Pinamonti, a great preacher, who came here at the beginning of what you call the 18th century. As I say, I didn't want to have him here. I didn’t begrudge him having heaven, and I didn’t begrudge Jehovah having him. When he died, and he came down the path to these places I camouflaged the entrance to my embankment place. But how sturdy that man was. He looked and looked, he rummaged over the place, poked in the leaves and twigs, and he found my path.
There he was, looking me in my face.
- Aha, there we are.
- You are wrong.
- No, I want to see hell as it is. If I got it right.
- Impossible, it's either Hell or Heaven, no way back. Please I warn you, this is the highway to hell.
- I'm not afraid. The good Lord has a lot of us saved from Hell.
Mines were fruitless attempts to change his mind. Inutile.
He was in the boat, before I could stop him. I rowed my boat in silence to my landing.
He was also the first to disembark. Anyway, his goose was cooked.
- Where 's the fire?
- We don't have fires here.
He looked around. He saw mountains, yielding prosperity fot the people, and hills in righteousness. He saw green pastures, still waters.
Then his eye caught something.
- What's that?
He pointed at a fireplace. You could see some flames.
- That's for the Jacuzzi.
He looked bewildered.
- Is this Hell?
I nodded.
- Then I better go to heaven, that must be ...
I interrupted the man brutally, took his arm, brought him to my mountain and pointed at the singing business of Jehovah.
- That's Jehovah's place, which to you from now on is forbidden territory. Make yourself comfortable and have a nice day.

I had seen well. This guy was a nuisance. Everyday something to complain. Loaded with frustrations.
How could I get rid of that man?

Well, that's the biggest problem. You, and you ... and you are already a few times raptured. Your elements have found each other again, and again, and have ordered for the envelope you are.
That's not the case with Pinamonti.
I hate to think of it but it seems to me that the constituting elements of Pinamonti are happy to be redeemed from the obligation to bear Pinamonti's envelope, and refuse, against every statistical law, to reconfigure the state which asks for the return of this fire-and-brimstone sermoner.
And, let's be honest, who would blame them? Who, in heaven or on earth, would like to meet again with a man who has made it his life's work to frighten kids and merry sinners, at the same time inventing the cruellest tortures.

NB
This is the sixth of a series of impressions of the dwellings of Jehovah and Satan
For the first impression follow the link how to tell you're in heaven

salvation from eternity

This will be a bit of tough stuff, boys and girls. So, be attentive. And don't let me hear about short span of attention. hey. Ask the Afghans, short will not be the word they will use.
And, the apotheosis will bring exaltation.
(btw: I'm not always using simple language, but that's no problem because the poor of spirit are already blessed, for theirs is the kingdom of heaven.)

Where were we. O yeah, eternal singing.
To answer that question we will return to two of your scholars. First the great Nietzsche, then Leonardo da Gioiella, less important, but nevertheless, and then back to Nietzsche.

Nietzsche is the man of das Jenseits. You can think of beyond, but because of Leonardo we stick to Jenseits. Nietzsche has written Jenseits von Gut und Böse. (Beyond Good and Evil). Well, in Good and Evil he was totally misled (or he misconceived it) but das Jenseits he was rather OK. Jenseits means: after this live, das Diesseits, you have something else. Whatever they tell you, or the big nothing. And everyone thought about now and then. And because it was unknown, notwithstanding all the complaints that are rising from depths of misery to heaven, that eternal De Profundis, the then is terrifying.

But Leonardo gave it the big leap. He didn't make it known. But he made it familiar. Because he said, there are two thens. Everyone's thinking about the eternity after life, but there was also an eternity before you were born. And he coined the phrase Vorjenseitszeit and Nachjenseitszeit:
- Vorjenseitszeit is (the time of) das Jenseits before birth
- life is between birth and death
- Nachjenseitszeit is after death.

Back to Nietzsche. He knew that all matter is finite. That's simple reasoning. If there were an infinite number of stars, there would be eternal light. But we have day and night, so that's impossible. Also it is impossible that a star has an infinite number of planets. Because if, at least one (but certainly more) of these planets would intermingle with planets of another star, and you know what that will do: heaven will break loose and that brings destruction.

Now the lest easy part, and then we are back in joyful waters.
Suppose you have three marbles, color blue, red, green.
How many combinations can you make?
That's an easy question, hey.

You do understand, when you have ten marbles then the number of combinations is a bit more. Well, that's math. But you get the point, as Nietzsche got: if matter is finite, then the number of configurations (a better word to serve our aim than combination) is finite. It's there where Nietzsche had this splendid idea, so comforting for all of you, die Ewige Wiederkehr. If you die, you may say to your beloveds: see you soon, because one thing since Nietzsche is certain: your body has a limited number of elements, it fits in a number of configurations of all the elements, so no doubt you will return - not in my realm, not in the house of my neighbor, no, on earth!

The only thing Nietzsche couldn't say, as neither mathematician you can tell is: when will it be?

Isn't that wonderful? You live, there's some time before, there's sometime after, and then again: there you are again!

What about the time between. That's where Jehovah and I enter the stage. When you die, your body will be dissolved and your elements flee, free to find some other elements to create new body's, either human, animal or merely something solid. And there you come, along the path to heaven, still a body - don't ask me why, I'm not a physician, but remember: you are only dust and still, when you look in the mirror there's some substance that makes your body a perfect body or a less perfect body - so there must be some substance which gives you a robust appearance, perhaps that substance stays with you. Some celestial dust maybe?

And yes, you do leave us. After some time. Unpredictable. By rapture. One day I'm talking with you. The next day you've disappeared. No one knows how, when and where. My neighbor has the same experience.
Probably your constituting elements have found each other and are asking, no, are demanding for your body. And wham, there you are again in your cradle!

And here comes the exaltation. Every now and then being born, means every now and then dying. Which means every now and then along the path to heaven. And there's no way to be sure of your destination. So, some moment I will catch you, anaother time Jehovah will catch you.
Your existence is a continuum of waiting for life in one of our places, say singing, life, spending your time enjoying the gay scene, again life, singing or gayety - and the continuous recombinations of consecutive happenings are infinite.

It’s a wonderful life!

NB
This is the fifth of a series of impressions of the dwellings of Jehovah and Satan
For the sixth impression follow the link porca miseria, where the hell are Pinamonti's marbles

from the beginning of times

Yes, that was a great idea of you, Intelligent Design. You have figured that out pretty well on yourself.
Except that you are on the wrong side.
It's not about physics. It's about psyche.
It's about the soul.
Your soul.

Yes, I must admit, Jehovah has brains.
The business which he is perpetrating here - and which I'm happily to join, but not in an evil manner - is his own discovery and steady system building. His industriousness and his dedication are beyond doubt.

We had that quarrel, he built the fence, and then he got some visitors. I found out what he was doing, showed some visitors to my place ... in short, you know what happened. Jehovah became angry, yes, for I the Lord your God am a jealous God.

But he's also a "good" business man.
So, shortly after these troubles he came to the fence and invited me for a meeting. At his place.
Well, I didn't trust him, but I liked the idea of having a chat with my old companion, so I suggested on the river, in the boat.
» Okay, I'll come and pick you up.
» No, each one in his own boat.

He agreed. And there we were, on the river, not in the night but in broad daylight. A bit uneasy, like a divorced couple that meets after a long time of distantiation.
» Long time no seen.
» Better late than never.
» Listen, I don't like you to intermingle with my business.
» I like the company.
» But the discovery, the idea ... it's all mine.
» You don't own these creatures, do you.
» As a matter of fact, yes!

And he explained.

» I admit, I felt a bit lonely, after building that fence. Also useless. I thought: there must be more than me and you. I started to explore the surroundings. And I discovered this river. I crossed it. And I learnt about these creatures and their world. And of their temporary existence, the difference between their marbles and their envelope - being united with their marbles, or drifting at the sea of times, waiting to be reunited. And I decided to take advantage.

He paused for a few minutes, as if he had to think about his next move which, I was pretty sure, he already had considered at length.

» Listen, you leave my guests in peace and now and then I will ask a visitor to go to your place.
» Aha, like a monopolist hey, you take the better part and I'm palmed off with the left-overs.
» Not the left-overs. There are those who do not listen to me.
» After the voice test or before?

I liked the conversation, I heard some interesting things.
After he had found the place, he had made himself a landing. The few people who lived there he had scared to death and chased away. But he had learnt them about heaven - and, after I had interrupted his business, also of hell, with the fires, the narrow gate, and the easy road and the wide gate that leads to hell's destruction, that kind of nonsense.

It's here where we enter your idea of Intelligent Design. The word is: whispering, or whisperer. The Holy Ghost is whispering to your soul. Jehovah, inventing his holy spirit, so he hadn't to tell you these stories himself.

And when the day of Pentecost was fully come, they were all with one accord in one place. And suddenly there came a sound from heaven as of a rushing mighty wind, and it filled all the house where they were sitting. And there appeared unto them cloven tongues like as of fire, and it sat upon each of them. And they were all filled with the Holy Ghost, and began to speak with other tongues, as the Spirit gave them utterance.

It is written down by Lucas .. if you believe it ... the story of that peculiar Pentecost, the first one following the crucifying of Jesus, that Jewish rabbi, that got a bit of the track. Not like journalism, the day when it happens, no, some fifty(50!) years later ... if you like to buy that kind of talk.
And my neighor found people, willingly to write down what they felt was true. There it started, all those made up stories about good and evil, the theory, the consequences, the apocalyptic writing. The most prominent of your whisperers being Paul, that crackpot. (He was here a few times. I spoke with him. Always apologizing for being mistaken. I can tell stories about that man ... wowee.)

» There are those who refuse to listen to me. I will not land them safe on Canaan's side.
» Land them safe?! Haven't you noticed the difference between your praising zombies and my gay site. They love it at my place.

I was amused and at the same time angry. I admired this great work of invention, his invention. You could say: Jehovah had reinvented himself. And I had taken advantage.
But the concurrent depicting of my world as the world of the wicked, the world of stench and fire and chains - me, being the monarch of malebolge under whose black survey little men do kneel with awful fear ...

Thanks you very much, I said, and I rowed slowly away.

If I were you, I would be more attentive to UFO's. I've learnt through those who come to my place, what UFO means to you. And I can relate the dating of some of these stories to certain periods that I noticed the absence of my neighbor Jehovah ...

to those who on his proffered mercy trod
no more a Saviour, but avenging God

So, beware of UFO's.
Well, you know my advice: you shouldn't consider the hellish ventures, no, as I always say: go for it!

NB
This is the fourth of a series of impressions of the dwellings of Jehovah and Satan
For the fifth impression follow the link salvation from eternity

women in the he-realm

Fishing people means delivering the right messages, the better tidings so to say, which made me worrying how to continue. But you sinners, you made it easy for me ... uh ... by exhibiting your carnal desires, a trait which is almost exclusively male as I've been told.

(I considered to tell you something about the beginning of times, but that can wait.)

There are a lot of misunderstandings about these places here, but don't have illusions. There is not such a thing as heavenly sex. And if you are going for Jehovah, you can forget the whole concept, be sure about that. In my place there are some rudimentary remains of the thing.

It's easy for me to catch gays and lesbians along the "path to heaven". If I see one, I do not need to load my boat with sweeties, or a bottle of wine. I just ask do you know what you are heading for. And if I tell them about the throne of Jehovah and his sitting in judgment over all your sins, I have an easy job. I don't know what it is, but they've told me about some rotten ideas of your church leaders.
Well, that gives my site some characteristics of the gay scene. As soon as we have crossed the river they start asking about Jacuzzi's and king size beds, and I'm happy to provide them.
But change the concept a bit, a quarter turn I would say. Think about it as something less physical, more spiritual.

I know, not all tidings are good tidings, but better to be honest with you - I hate to have frustrated people around my place.

So, what do you think about women in a place that was from the beginnings of time a he-realm and is a he-realm and always will be: Jehovah's realm. One of the concepts of his place which you got right in your mind is that you have to sing. Even if you can't sing, you have to sing. At some higher point in my country I can get a pretty good impression of Jehovah's business.

It's as easy as boring. The "judgment before his throne" consists of testing your voice. Forget all about America's Got Talent. No camera’s. No spotlights. No fancy dressings, no merry chatting. Just a simple test: either you can sing, and you earn yourself a place in the front rows – okay, there’s of course only one front row, but you get the idea - or you can't and you are moved to the last rows, so you can't spoil the show. The choir is something like a double choir - no soloists! forget also about harps or cymbals! no dancing! Every choir consists of four ... er ... regiments.

The woman's dress? Think of a nun.
And no countertenors hey. Four regiments consisting of men. Four regiments with exclusively women.

Once I overheard a dialogue between Peter and a professional singer, just arrived.
I'm glad to be in heaven. My whole life was singing.
Peter said nothing.
In my world I was a famous basso buffo.
Peter said nothing.
Where are the basses. I like to meet them.
Who do you think is the boss here?
Peter got angry.
Jehovah.
Jehovah? Jehovah? I'll learn you Jehovah. I’ll learn you bassobuffoing.
The poor devil didn't make it to the throne. Peter kicked his ass and ordered him to the last rows of the tenors.

Now, if that isn't hell, I'm not Satan.

By the way, I don't think my place is the right place for Leonardo. He's a bit of a thinker. That's also a concept you should forget: thinking. Thinking means worrying. At my place there's absolutely no need to worry.
At this moment I'm not sure if I'll try to tempt Leonardo to my place. Better to hide my entrance when he's passing. I hope for him that he has a good voice, otherwise he'll be condemned to sing forever and forever in the last rows, that ever extending army of good-for-nothings.

NB
This is the third of a series of impressions of the dwellings of Jehovah and Satan
For the fourth impression follow the link from the beginning of times

the existential outcry

No, dear readers of mine, no, I will not enter the grounds of Satan.
Neither will I embark with Jehovah for choirs.

My battlefield is the arrogance of Jehovah.
My battlefield is the self-pity of Satan.
No, I'm not a Richard Dawkins.
Neither am I a Christopher Hitchens.
I know to value the humble believer. He is in his own right,

But it is difficult to find your way from speaking of the arrogance of Jehovah, here on this blog, to the place where it thrones: the minds and hearts of individual men.
As it is hard to find your way from speaking of the self-pity of Satan to the place where it resides: the same places.

Having said that ...

There is no God or Satan, as there is no Captain Hawkeye or Leopold Bloom, or Kurtz. They are created.
Of course I admire the creation. I particularly admire the construction of that great book of stories, the Bible: I think the consecutive writers and editors have done their utmost to put it in a consistent frame.
But please notice, they are also indebted to other cultures. Here, in my hands, I hold two books - one Stories of the See, one The Creation, with a lot of stories of diverse cultures, and there’s much similarity.

There is, in your thinking, that existential question: why.
These stories are not an answer. They are not even the beginning of an answer. The answer is in your own heart and mind (by the way: I do not believe in the difference between ratio and emotio as the determining factor; in a technical sense it is all flesh and blood).
In a certain way you could say: the why-question is there from the beginning - and so is the answer.
But I have a practical way to solve the problem of our free will: in spite of my idea of the flesh and blood, our behavior is so unpredictable, that the question: free will or not - becomes an academic one.
There's no such thing as a free lunch.

So it's your own choice how you come to the why-answer. You can make a choice for the bible, you can go to the philosophical academy (one thing I never succeed to grasp: studying philosophy, declaring yourself a philosopher and then become Pope), you can go to a cloister of Buddha (like a friend of mine).
You can build your own universe.
All can be true, all can be wrong, and there's no one to tell you.

I like to play with these stories.
I don't believe in the concepts of good and evil. Yes, there's good and evil. But not in a laid down structure. Not with a fundament. Not with right and left.
I like to question these things, to explore.
In an easy and leisurely way.

The very reason for these stories?
My way to deal with it.

NB
This is the second of a series of impressions of the dwellings of Jehovah and Satan
For the third impression follow the link women in he-realm

how to tell you're in heaven

It's a long time now, since I have lived here. I can't remember how long. The place is peaceful, green hills, green valleys. With big trees and bushes. Not a formless void, covered with darkness, as some want you to believe. Certainly not a neverending storm of darkness, dark flames and dark smoke.
Empty, yes, but sweet.
I live there with my neighbor. We have both our own space. There's enough for both of us. Every now and then we met, during a walk, and had a nice chat. But one day we had a quarrel, and Jehovah - that's the name of my neighbor - built a huge fence, a barrier, and he said: Satan - that's my name - I do not want you to tread my property anymore.
That's a long time ago, can’t even remember what the argument was about. Since then we’ve felt both a bit alone.

One day I saw others around his place, people like him and me (those days I learnt to know the word female, because he and I were ... ahem ... just he and he). So there were other people out in the dark. And not just a few, because next day he had some more visitors. And no one seemed to leave the place. They seemed to adore him.

I tried to figure out where they came from. They came always at night - through the night was the expression I heard them use. I found out that a great river, separating our realms from the rest of the universe, was crossed at night by these people. At daytime there was nothing to be seen, Jehovah had covered the entrance to "his" commons with palms and olives. But at night, when it was dark, I could hear, between the singing of the voices, the noise of the oars dipping in the water.

It was impossible to guess what he was up to, he didn't want to speak to me, so one night I crossed the river myself, and found a path leading to the place where the people embarked. Every night a few or more came along that path, heading for the place where the boat was waiting. I decided to try my share of the new company, so I made a second road, a side road, with a broad entrance in order not to be passed unnoticed, and waited for some people. I managed to tempt a few every night, with candies - sometimes I had some wine or beer with me - and so I got my portion.

Good idea of Jehovah’s! It was nice to have some people around. But when Jehovah saw it, he became furious. First he called upon his powers: lightning and thunders and these kinds of things, but I have my powers too ... anyway, he had made the fence so strong that he couldn't harm me.
But he couldn't stand the fact that I too was able to fish people, so he started to tell stories about me. Naughty stories. Nasty. He even sent his son - he had met a nice girl among his visitors and lay with her - to the other side of the river.

Again, since Son's return a long time has passed.Things got worse and now they learn: it's either his father's paradise or destruction in Satan's hell. This misbelief has grown alarming. Listen, in Wales they sing what they call a rousing song:

When I tread the verge of Jordan
Bid my anxious fears subside
Hell and Hell, and death's destruction
Land me safe on Canaan's side

Do you understand?
Now, if there's one place at earth which earns the name ‘hell’ nowadays it is Palestine, isn't it? And they're longing for that in Wales? Which by British comparison is considered the Philistia of Albion!

I decided to do some publicity. I invited some people, who were not yet ready for the Voyage au bout de la nuit to meet me in my own place, to meet reality.
But who will listen, when asked to come to Hell, as my place is generally referred to? So, I had to be a bit devious ... well, like all advertisement, isn't it ... and I invited them to "heaven", to bring them here, not by rapture but by Ascension.
It's not that devious: my place has the same qualities, just the location is a few degrees shifted (more western longitude).

And I had that tremendous idea. I asked Marlon Brando, who nowadays lives at my place, to play the role of Paul. He did. But, being a smart-ass as in his earlier days, he surrounded himself with virgins, knowing of favored promises in Paradise, while I had ordered him to be surrounded by handsome youths, to display the real purpose of Paul's traveling’s along the coasts of the Mediterranean.
My intent was: during the session Marlon Brandon would reveal his identity to convince these people of the real nature of the premises they had entered, that they were in Hell.
Well, Jehovah solved that problem for me, partly.

Seeing that I was improving my relations with our Jenseits his behavior became sociopathic. He came to the fence, shouting Now it will be Armageddon. I didn't know what he was speaking about, so I ran to my computer to look it up in Wikipedia. No need to. Before I could enter my house there was an infernal racket behind me.
I turned on my way and saw Jehovah, using all his powers, trying to knock down the fence. With might and main, and, I'm proud to say, with the help of all my fans, we managed to throw back the heavenly forces.

The place is now peaceful again. But I'm braced for the next troubles. Because again, I am the loser. My mission hasn't even started yet. Look at one of the reports in your world, to be found at Open Salon. It describes a visit to heaven and concludes with: all hell broke loose - while the man was at my place, in Hell, and the expression has to be: "all heaven broke loose".

So, no misunderstanding about that: the good lord hasn't the pains of damage control. No, it's me still having my image problem.
There's a lot of work to be done, but that's another story.

NB
This is the first of a series of impressions of the dwellings of Jehovah and Satan
For the second impression follow the link the existential outcry

Dit is de eerste van een serie impressies over hoe hemel en hel te beschouwen.
Ze zijn geschreven, in wat nu een eeuwigheid geleden lijkt, als antwoord op een paar impressies van een Amerikaanse blogfriend op het blog Open Salon - vandaar het Engels.
Mijn blog daar is inmiddels opgeheven.

soup, painted by ...

Een mens vraagt zich af: zit James Bullock nou een prachtig schilderij te bewonderen, of kijkt hij naar een computerscherm waar golfjes en ander hemels gedruis in kleurtjes van de regenboog worden vertaald.

James Bullock is een cosmologist die een artikel geschreven heeft over dark matter and the origin of life. Cosmologist, zoals in de zin: "he is a cosmologist, working on the statistical measures of the spatial distribution of galaxies and galaxy formation". De Nederlandse taal kent dit begrip niet - zeg maar astronoom, vermoedelijk omdat het niet zo heel erg veel lichtjaren verwijderd is van astroloog.

Mijn aandacht werd gegrepen door deze subtitel: How material we’d never notice if we kept our eyes on Earth alone helped give rise to all that we are.
Ik dacht: aha, we hebben iets buiten onze aardse atmosfeer gezien dat ons heeft geholpen onze technologie verder te ontwikkelen.
Ik dacht ook: moeten scholars echt in het heelal kijken om op ideeën te komen om onze technologie op weg te helpen?

De eerste alinea alleen al.

The origin of life is one of the great mysteries of science. Even the definition of life is widely debated. But one thing that’s agreed upon is this: complex molecules are required. This is because life does amazingly elaborate things: it extracts energy from its environment, it replicates, and it evolves by natural selection. Intricate biochemical machinery like this requires a set of intricate building blocks.

Volgens mij is er mystery en is er science. Mysteries of science ken ik niet.
Nou ja, a mystery is het dat ze in science blijken het over één ding eens te zijn: complex molecules are required for life. Ze weten niet wat life is ... en je mag dus hopen dat ze het ook over dingen eens zijn waar ze wel iets vanaf weten.
Life does amazingly things: it extracts energy from its environment.
Okay, de aarde niet in haar beweging om de zon, gaat dat allemaal gratis?
De zon niet, in haar beweging door het melkwegstelsel?
Een vulkaan die erupteert onttrekt geen energie aan de aarde?
A set of intricate building blocks is required voor leven. Goh, ben ik even blij. Stel je voor dat een legodoos volstaan had voor mijn vader om mij ter wereld te brengen. En dat in een tijd dat er nog geen lego was - dat zou pas een wonder zijn geweest.

En zo komen er heel wat uitspraken langs.

You can’t build a self-replicating cell out of hydrogen and helium, much less a dinosaur or an upright ape.
Well, they did, didn't they. Er was de big bang - als je er in gelooft, als essentie bedoel ik - er kwam ook dark matter, in welke volgorde weet ik niet, wil ik ook niet weten, maar hier ben ik en ik schrijf dit op.

... modern cosmology tells us that our Universe is governed by two mysterious substances - dark matter and dark energy. [...] Luckily for us, dark matter has [beaten dark energy] for most of cosmic time, particularly in the all-important early stages.
Ja, en ik weet ook wat de oude kosmologie mij vertelde.
En, ik zal het nooit meemaken, meine Nachjenseitszeit, maar ik ben heel benieuwd wat postmodern cosmology will tell us.

NB hou die titanenstrijd tussen dark matter en dark energy even in Uw achterhoofd ... er komt nog moraal

Our Galaxy, the Milky Way, would have never collapsed out of the expanding rush of the Big Bang without the aid of dark matter’s pull. That means no Sun, no Earth, and no you.
Wie weet, maar wie zou er geweest zijn om ons dat te vertellen?

The primordial soup.
Wat een uitdrukking. Om Wagner maar eens positief te citeren: It sweeps our ignorance under the rug by giving it a different name.
Maar goed, ... when that soup of hydrogen, helium, and dark matter emerged from the Big Bang, everything was expanding. This isn’t the best situation for building complexity.
Nee, maar gelukkig not every part of the Universe kept expanding. Hè, eind goed al goed.

Had there been no dark matter in the beginning, there would have been a much lower level of primordial structure and much less gravity to make those tiny imperfections grow. The resulting universe today would be unrecognizable.
Oh ja, voor wie dan?
En als iemand dat had mogen aanschouwen, zou die dan het ons nu bekende universum niet als onherkenbaar - lees: vreemd, onwezenlijk - ervaren?

Het is duidelijk: dark matter heeft ons niet geholpen verder te komen dan ploegschaar en wiel. Dark matter is de oorzaak van onze existentie.

Maar .. en nu moet U op gaan passen ... early on, [dark matter] easily won its battle with dark energy in this regard. But if indications are correct, all of this is about to change. Relative to dark matter, the effect of dark energy is growing stronger with time. Dark matter is doomed to lose its cosmic arm wrestling match in a big way. When the Universe is a few times its current age, virtually all new galaxy formation will cease.
Oy veh.
Zelfs ik word stil bij dit visioen: nooit zullen wij meer een ster geboren zien worden.

It will be a last triumphant opportunity for our Universe to produce life, and maybe even a few critters to look up at the stars and wonder how they came to be.
Ik ben even confused: ernstige zaken die leiden tot a last triumphant opportunity, maar ... wellicht dat een paar armzalige schepselen het in verwondering mogen aanschouwen.

Revelations.

En een mens - dit mens - vraagt zich af: wat heb ik nou liever: een abstract kijkje in het heelal, voorgetoverd door iemand die een beeldscherm heeft verbonden met een telescoop ... of een orkest in de provincie die mij een stukje oude, of klassieke, of hedendaagse muziek laat horen.

Je kunt, zoals ik, je wenkbrauwen fronsen bij dit soort verhaaltjes. Niets wordt hier verteld.
Een sprookje misschien.
Het gaat de ruimte in. Dus, je mag het misschien wel gebazel noemen.
Ook wel: gelul.
Maar, het wordt gereblogged, de links worden doorgegeven, als een lopend vuurtje gaat het over internet.

Het gaat er in, bij een schare die niemand tellen kan ... als Gods woord in een ouderling.

maten naaien

Maradona vroeg zich, over Suárez, af: wie heeft ie vermoord? Hij doelde op de hele zware straf die het bijtertje gekregen heeft. Ik vond dat eigenlijk nog de beste reactie. Ik heb er verder geen verstand van, maar ik geloof dat ik het ook nog met hem eens ben: ik heb wel erger dingen gezien waarvoor niet of nauwelijks gestraft werd.

Maradona voegde daar, volgens the Guardian, aan toe: ... they might as well handcuff him and throw him in Guantánamo.
Da's ook wel een goeie.
Er is nog steeds geen fatsoenlijke definitie voor terrorisme gegeven. Hier is een Italiaans jongetje op z'n vrije middag een balletje aan het trappen, is daarvoor speciaal naar Brasil gevlogen - waar kun je beter tegen een balletje trappen, nietwaar? - en dan wordt hij ineens in zijn schouder gebeten. Hoe de definitie van terrorisme er ook uit zou moeten zien, het kan niet anders dan dat aanslagen op de homo ludens, dan wel aanslagen op toeristen, daar onder vallen.
Dus dan kom je al gauw in Guantánamo.

The Guardian liet onder de kop Why Fifa’s disciplinary committee was always going to ground Luis Suárez weten: In some ways, the pantomime villain Suárez represents a convenient target for Fifa. It is tempting to wonder what it would have done had the offender been Neymar or Lionel Messi.
It is tempting to wonder, meer dan tempting to wonder zou ik zeggen, waar Owen Gibson, de schrijver van het artikel, een door de wol geverfd sportverslaggever en nu chief sports correspondent, hier precies op doelt.

Hugo Borst vond het in de huiskamer van Studio Brasil allemaal nogal erg zwaar. De man die eerst moord en brand schreeuwde dat er een grens gepasseerd was, vond dat er nu nog een keer een grens gepasseerd was. En het was zo sneu voor Liverpool. Dat je Suárez straft, alla, maar dat Liverpool daar dan ook nog onder lijdt ...
Ik weet niet of het anders kan, maar 't is wel in overeenstemming met vigerend recht. Als een (potentiele) werkgever wil weten of je een strafblad hebt, moet jij een zgn. VOG, verklaring omtrent gedrag, aanvragen, die je krijgt als je je altijd netjes hebt gedragen. Als je dan een strafblad hebt met daarop een straf die relevantie heeft voor de vragende werkgever zal die VOG niet afgegeven worden. De werkgever weet dan genoeg.
Het strafblad lijkt mij in relatie tot de werkgever in kwestie, Liverpool, zeer relevant. Dat hoeft zich dus niet bestraft te voelen. Veeleer zouden ze daar maatregelen moeten nemen.

Maar voor mij is de show gestolen door Chiellini. U weet wel, die Italiaanse voetballer, die het slachtoffer was van die beet.
Natuurlijk weet U dat, hij zocht subito alle in de buurt staande camera's op, met ontblote schouder, om in grote verontwaardiging te laten zien wat voor een aanslag er nu op hem was gepleegd. Je was als voetballer je leven toch niet meer zeker met een speler als Suárez in de buurt. Die man moest onmiddellijk van het veld af, pronti alla morte of niet, om ook nooit meer op het veld terug te keren.
Eerst toen de straf was uitgesproken, kreeg Chiellini medelijden met Suárez. Op zijn website laat hij, in het Engels, weten: At the moment my only thought is for Luis and his family, because they will face a very difficult period. I have always considered unequivocal the disciplinary interventions by the competent bodies, but at the same time I believe that the proposed formula is excessive.
Klein matennaaiertje dus.

En ik vraag me af: zijn die voetballers en zij die ons daarover berichten eigenlijk niet allemaal toe aan professionele hulp?


zie ook bijtertje

niet op zondag

Wie op zondag de site van het Reformatorisch Dagblad opzoekt krijgt dit beeld op zijn computer:

zondag gesloten

Er is dus een pagina gemaakt, refdag.nl/zondag waar vanaf zaterdagavond om 24.00 uur - nee, ik denk 23.59, anders is het zondag 0.00 uur - alle links naar verwijzen, en die zullen dan maandagmorgen 0.00 uur weer teruggezet worden.

Wel principieel, toch? En ook zeer consequent.
't Heeft ook wel iets vertederends.

Het doet me denken aan dat wat oudere echtpaar NL dat ik op een Italiaanse luchthaven zag, die een cappuccino en een brioche namen en, voordat ze dat nuttigden, voor een moment de handen vouwden en de ogen sloten.

Het is voor zondag de homepage met een iets andere tekst. Vandaag is het zondag. We wijden deze dag in het bijzonder aan de dienst van God. De links op die page zijn in stand gehouden, d.w.z. enkele links brengen je naar sites die gesloten zijn. Maar, je kunt wel contact opnemen, ook met de economieredactie. Je krijgt dan op maandag antwoord.
Ook kun je op zondag naar andere sites, achter een tab bezoek ook. Dat is een page van de beheerder van de site, Erdee Media Groep (hoor RD) en die brengt je weer naar sites met een zelfde houding. Die brengt je bijv. naar de site kits en daar staat dan, op de page kits.nl/zondag: Zoals je weet is het vandaag zondag. Een dag die God apart gezet heeft. Een rustdag. Je mag de zondag zien als een geschenk van God, waarop je kunt uitrusten van school en God mag ontmoeten in de kerk.

Er is duidelijk in een werkgroep, of misschien wel in een stuurgroep, over nagedacht.

Is dat zo?
Is het wel zo principieel?
Je zou ook gewoon de stekker er uit kunnen trekken. Dan krijg je dit beeld op je computer.

pagina niet gevonden

Daar hoef je overigens de stekker niet voor uit te trekken, je zet gewoon een link aan naar een niet bestaande pagina.
Dan doe je tenminste echt niks op zondag. En ik kan uit eigen ervaring meedelen dat het slecht is iets te doen wat op de dag des Heren riekt naar bezig zijn.

Als klein kind mocht ik op die dag ook niks geen vrolijkheid hebben, zoals zwemmen, of fietsen. Op een zondag ging ik toch naar de schuur en pakte stilletjes de fiets van mijn zusje. God strafte onmiddellijk. Ik ben zelden of nooit gevallen met de fiets, maar op die dag deed Hij mij vallen op een plek waar veel grind lag, zodat m'n ene been onder de schrammen en onder het bloed zat. God strafte dus zo dat ik het niet voor m'n vader verborgen kon houden zodat die ook nog eens zijn wrekende hand naar mij kon uitsteken.

De provider van de site is solcon | Provider met een hart. Die is gewoon open op zondag, ook voor commerciële doeleinden.

Het is dus eigenlijk een boodschap. Maar wel een boodschap met een rare inhoud. Want hoe staat dat met de (dikkere) zaterdagkrant. Zou die ook opzij gelegd worden zaterdagavond om 23.59 uur. Ik kan me daar niet veel bij voorstellen, want daarin vind je ook de meditatie, bij Genesis 6:9 om maar iets te noemen.

Wij hadden vroeger thuis, naast een christelijk dagblad ook enkele christelijke periodieken voor het weekend, De Spiegel, Op den Uitkijk - met schaakrubriek, bordspelletjes mochten wel op zondag - Nederlandse Gedachten. Wel, daar kwam de familie echt niet doorheen op zaterdag, en daarmee werd niet gewacht tot maandag.

Vreemde boodschap dus.

Paus Franciscus waarschuwt ons dat internet als instrument ook door de duivel gehanteerd wordt, maar dat beperkt zich niet tot zondag. En hij ziet ook de zegeningen als hij schrijft La testimonianza cristiana non si fa con il bombardamento di messaggi religiosi, ma con la volontà di donare se stessi agli altri «attraverso la disponibilità.^*)
Geen bombardement van boodschappen, maar er zijn voor de ander.

En de EO zendt ook gewoon op zondag uit, met gesprekken over bekeringen en met zingen.

Dat brengt me terug bij mijn tweede kwalificatie: het heeft iets vertederends.
Niks vertederends.
Het is een hele fundamentalistische boodschap.

En als zodanig doet het me nog het meeste denken aan een vader uit een dorp iets verderop. Zijn zoon was voor dienstplicht opgeroepen, en mocht dan op zaterdag naar huis reizen om daar het weekend door te brengen. Op zekere zaterdag ging er iets mis, hij kwam veel te laat met de trein aan, zodat hij de laatste bus vanaf het station nog net kon nemen, waardoor hij iets na middernacht, op zondag dus, bij het ouderlijk huis arriveerde. Maar de vader had inmiddels de deur op slot gedaan, want op zondag mocht er niet gereisd worden.

Dat is geen broodje aap. Ik zou over een andere nakomeling van deze vader een verhaal kunnen vertellen, dat ook met het geloof te maken heeft; maar dat doe ik niet want de uitkomst daarvan was iets gruwelijker.


*) Hij zegt het niet in het NL, maar de Engelse tekst zegt: Effective Christian witness is not about bombarding people with religious messages, but about our willingness to be available to Others.