feminicide

Een zeer recent teletekstbericht, vermoedelijk vanwege de moord op Lisa.

Het roept bij mij vragen op, vooral naar aanleiding van redactionele en op-ed bijdragen in diverse kranten

Eerst dat woordje feminicide
Onafwendbaar, en ontegenzeglijk, roept het associaties op met genocide: een heel volk van de kaart vegen. Dat staat niet haaks op de bedoelingen van de man die het begrip gemunt heeft: van genocide is ook sprake als je een klein groepje mensen ombrengt met als motief omdat ze een bepaald kenmerk gemeen hebben.
Maar als ik feminicide hoor en ik denk aan genocide – de Armeniërs, de Joden, niet te vergeten wat de Israëliërs/Joden nu zelf aan het doen zijn met de Palestijnen – dan gaat er toch iets van bokkigheid bij mij opspelen.

Een raar begrip dus, waar je een onbestemd gevoel van krijgt.
Niet alleen vanwege het aantal. Dat je één moordgeval van een vrouw feminicide noemt, prima. Maar dat je feminicide ziet als maatschappelijk probleem bij 44 doden, dat is jezelf overschreeuwen. Ook al vanwege het veel hogere aantal mannen dat slachtoffer is van een moord, niet alleen in Nederland.

Lisa.
Anne Faber.
Marianne Vaatstra.
Een asielzoeker, een geestelijk gestoorde jonge man, een veehouder.
Verschrikkelijke gebeurens waar je verstand bij stil staat.
En ik wil daar heel duidelijk over zijn: met zulke mannen voel ik mij als man niet verwant. En ik wil ook niet, in wat voor deelverzameling dan ook, met deze mannen geïdentificeerd worden.

Maar dat onbestemde gevoel, waar je je een beetje ongemakkelijk bij gaat voelen wordt wel verwacht van mij.

Vrij Nederland begint een bijdrage aan de discussie met Witte mannen vermoordden de afgelopen maanden tientallen vrouwen. Ze zullen misschien Marc, Jan-Dirk, Hendrik geheten hebben.

NRC kopt Sleutel voor de veiligheid van vrouwen: ‘Tijd dat de man zich leert aanpassen’. Waaronder deze tekst volgt: Maar alle vormen van objectivering – catcalling [naroepen], kleedkamergrappen, blikken langs je lichaam – komen voort uit hetzelfde systeem waarin de vrouw minder recht heeft op de publieke ruimte. De meeste mannen nemen gelukkig niet de stap naar extreme daden, maar al die lagen moeten eruit.

Socioloog Milio van de Kamp formuleert het zo. Ik denk dat wij mannen de factoren die spelen bij gendergeweld nog niet inzien en soms ook niet durven inzien. Dat moet veranderen, het is aan ons om het ongemakkelijke gesprek aan de keukentafel en in de kroeg te voeren’. De Volkskrant.

Al die lagen moeten stuk! ^*)
Niet omdat die lagen onderzocht zijn - in verhouding bijvoorbeeld tot de soort man waar je dat soort lagen kunt "aantreffen" – nee, gewoon, er is een jong meisje vermoord.

Ik moet denken aan een grap, één van de mooiste die ik ken, vooral omdat ie zo kort is.
Komt een vrouw bij de dokter, een onbestemde klacht.
Na enig onderzoek vraagt de dokter: rookt U ook … uh, na de daad bedoel ik.
Zegt de vrouw: daar heb ik nou nog nooit op gelet, dokter.

Die heb ik wel eens in een kroeg verteld.
Het zal me toch straks niet gebeuren, dat als ik die mop weer eens in een kroeg vertel, er een meneer aan komt lopen, soort heilssoldaat, die mijn barbuurman vraagt om even op te schikken, “… want ik moet even een serieus gesprek, van man tot man met deze Meneer hebben over wat sociaal gesproken echt niet meer kan.”


^*) Over answered prayers gesproken.
Ik ben wel benieuwd wat voor problemen je krijgt, als alle mannen die hier aangesproken worden – alle mannen van Nederland dus! – de hamer ter hand nemen en al die lagen bij zichzelf daadwerkelijk kapot gaan slaan. Ik moet er eigenlijk niet aan denken.

nog eens een keertje AI

In een comment voor mijn Amerikaanse vriend Pierce, de dwarse main stream media man, wilde ik economische principes, zoals de epsteinian demand and supply curve ter sprake brengen - jullie weten wel de vraag naar jonge maagden die als vanzelf een aanbod creëert én een tussenhandel.
En ik dacht: laat ik even googlen of iemand die term al gebruikt heeft.

[terzijde: Nee, het coinen van dit begrip mag geheel aan mijn naam verbonden worden.]

Zoals google tegenwoordig functioneert: ik kreeg antwoord van AI.
Hilarisch.

Quote:

The terms "Epsteinian demand" and "supply" are not standard economic concepts or terms. The core principles of economics, such as the law of supply and demand, explain how prices are determined by the interaction of buyers and sellers in a market. Specifically …

(Image credit: BlackJack3D via Getty Images)

Het leek wel alsof ik een vraag had voorgelegd aan een docent economie, die even niet wist waar ie ook weer “epsteinian” moest plaatsen in de wetenschap van de schaarste, maar er ook niet zeker van was of het erg was dat hij dat niet wist – en dus maar van wal stak, in de hoop dat hij de overkant zou bereiken.

Nee dus.

Mijn “leraar” economie kwam met een breakdown of the key concepts.
Dat de prijs van een product bepalend kan zijn voor de vraag er naar (de Law of Demand).
Dat als de prijs van een dienst stijgt er meer aanbod komt (de Law of Supply) die verkeerd uit kan pakken – boeren weten daar alles van: grote vraag naar aardappelen / alle boeren gaan aardappelen verbouwen / de aardappelmarkt stort in – dat soort effecten.
The market equilibrium.
Factors Affecting Supply and Demand.

Nu nog afronden,

… in summary while the terms "Epsteinian demand" and "supply" are not standard economic terminology … bla bla bla.

Héhé, ik ben veilig aan de overkant gekomen.

Ha ha ha

Het meest hilarische is natuurlijk wel dat de naam Epstein [merk op dat AI epsteinian met een hoofdletter schrijft, eigen initiatief], de vraag naar jonge meisjes voor plezier door de heren uit de betere standen, en het geld dat er mee gemoeid is, zo uitgebreid besproken is, zowel als onderdeel van de nieuwsvoorziening als in het kader van de sociologische en moraliserende impact – de er aan verbonden privé schandalen incluis, zoals die van Prince Andrew, en kwaadsprekerij, zoals die over Clinton, en het gehannes met de Epstein files - dat geen econoom meer zou uh-en wanneer een studentje die een beetje slim wou lijken deze vraag zou stellen, maar de wijsneus over de knie zou leggen … okay, behalve misschien dan een loslopende econoom met een brave maar naïeve inborst die van de prins geen kwaad wil weten.

Inderdaad, AI als de tutor die van het maatschappelijke kwaad kennelijk geen weet heeft, maar daarvan, klaarblijkelijk, ook geen weet wil hebben.

dwangbuis

In Trouw stond een dezer dagen een cartoon van Berend Vonk die je toch wel zeer misleidend mag noemen. En als ik die tekening niet misleidend mag noemen, dan is ie zeer slecht gemaakt, want voor mij roept het een beeld op dat ver bezijden de werkelijkheid staat.

Berend Vonk, cartoon Trouw, 6 augustus jl.

Bibi Netanyahu, geportretteerd als een man, die min of meer muurvast is komen te zitten, geparalyseerd, tegen zijn zin, en daaronder gebukt gaat.

Als ik dat niet goed zie, als dat niet de bedoeling is van de tekenaar - en dat is mogelijk natuurlijk, klaarblijkelijk begrijp ik dan iets niet – dan is dit een slechte tekening.
Want, wat zie ik: een Netanyahu in een dwangbuis, van Amerikaanse makelij, die, tegen zijn wil – vermoedelijk gestruikeld over de muur die Israël moet vrijwaren van Gazaanse “invasies” - in de Gazastrook vast is komen te zitten, als een soort Gulliver.

Het enige dat van dit beeld klopt is dat de Palestijnen verpletterd zijn (of worden, getuige de nog zwaaiende handjes) onder het gewicht van de “rechtsstatelijkheid” van Netanyahu’s wandaden. [Yes! Dit is een steek onder water naar Pieter Omtzigt en zijn volksbestuurderige ambities.]

Wat absoluut niet klopt is dat Netanyahu zich daar ongelukkig onder voelt. De man loopt arrogant en zelfverzekerd rond, door Israël, maar ook door ’s werelds medialand, met een aplomb van dit varkentje gaat door mij definitief gewassen worden. Met het gezicht van een man die succes heeft.
Zoals zijn vriendje Trump, met dien verstande dat Netanyahu daarbij het gezicht van een staatsman weet op te zetten, voor wie het staatsbelang het enige belang is dat telt – een suggestie die Trump niet op weet te brengen.

En dan dat Amerikaanse dwangbuis. (Als deze cartoon geen dwangbuis suggereert, dan weet ik het ook niet meer.) Dat vind ik wel het meest mislukte deel van de tekening: alsof Netanyahu à contrecœur Amerikaanse orders aan het uitvoeren is.
Ruim een jaar lang heeft Netanyahu zich door Biden laten “fêteren” met 2000lb bommen en ander vernietigingsmateriaal, en blokkering van enige denkbare correctie daarop van de UNO en de Veiligheidsraad met de obligate Amerikaanse veto’s. En als “dank“ voor die bewezen diensten heeft hij, Bibi, als een volleerd intrigant, de ambities van presidential hopeful Trump helpen realiseren.
Voor mij is dat bovenal bewezen doordat Biden geen foto’s van onthoofde baby’s heeft gezien, maar dat gerucht wel vanuit Israël heeft verspreid – en het woord is vlees geworden: een profetenvalsigheid waartoe hij zich heeft laten verleiden (dwingen?) door de Israëlische legerleiding, en die hij nooit publiekelijk heeft teruggenomen.

Ook de bemoeienissen van Trump met deze “kwestie” wekken in de verse verte niet de indruk dat Netanyahu tot iets gedwongen wordt.

Het heeft er in ieder geval toe geleid dat ik nu pure afkeer voel bij een man, die het waagde tegen een zittende Amerikaanse president, Trump, te zeggen Will you shut up, man, en die ik toen daarom wel een goeie peer vond.

una donna in gamba*)

Onder de kop KAAG KEIHARD OVER ROL EU IN GENOCIDE GAZA: ‘GEBREK AAN MOREEL KOMPAS’ wordt onze voormalige minister van Buitenlandse Zaken (o.m.) door NRC in het zonnetje gezet. Ze noemt man en paard, althans waar het (een gebrek aan) kwaliteiten betreft: naast dat gebrek aan een moreel kompas ook een gebrek aan politieke moed. Ze zijn onmachtig iets te doen.
Kaag wordt er gek van.
De Europese gezagsdragers spreken volgens haar brave woorden, maar handelen er niet naar.

Allereerst en bovenal: bravo!

Dat gebrek aan een moreel kompas valt natuurlijk best wel mee. Als de hele wereld overduidelijk moreel de mist ingaat, iedereen dus een gebrek aan moreel kompas heeft, kun je dat bijna niet meer “gebrek” noemen. Als er geen maatstaf is, geen benchmark zoals ze dat wel noemen, dan heeft iedereen weer gemiddeld een “hoog” niveau, moreel gesproken.

Persoonlijk denk ik dat het geen gebrek aan moed is, geen politieke onkunde.
Ik geloof niet dat er iemand is onder die hotemetoten die werkelijk geïnteresseerd is in het lot van de Palestijnen. Ik denk dat die brave woorden het bewijs zijn van pure onverschilligheid. Iemand die echt betrokken is bij het Palestijnse leed zegt niet: dit is een betreurenswaardige toestand.
Kamerleden zijn normaal gesproken gauw “geschokt” door “betreurenswaardige” oprispingen va het electorale volkje. Ik heb nog niet gehoord dat iemand van onze politici geschokt was over wat zich daar in het Midden Oosten, kennelijk onafwendbaar, ontwikkelt.

Sigrid Kaag ja, die heeft in een eerder gesprek met NRC, in haar hoedanigheid van UN Senior Humanitarian and Reconstruction Coordinator for Gaza, al duidelijke taal gesproken.
Realistisch: Er was perspectief. Maar dat is natuurlijk helemaal vernietigd.
Cynisch ook, als iemand haar vraagt: wat doe jij eigenlijk. Haar antwoord: Nou moet je niet lachen, maar ik ben gezant voor het vredesproces in het Midden-Oosten.
Over de situatie waarin we ons bevinden: Als de dood een verlossing wordt, zijn we heel erg van het pad af.

Kaag in Jeruzalem (NRC)

Dat ze zichzelf heeft weten te motiveren voor zo’n onmogelijke, en eigenlijk ook “onooglijke” missie.
Dat mocht best in de krant.
Chapeau!


PS dat Wilders en Baudet zich nog maar eens een tijdje in een hoekje gaan zitten schamen … en de boeren ook.



^*) Hollandse mannen zeggen het toch iets vulgairder dan de Ialiaanse man

geworteld in het Heilige Land

Trouw bericht: Jongeren stellen vragen aan de paus: ‘Hoe maak ik de juiste keuzes?’

En ik denk: leeft die man nog. Hij is nu een kleine drie maanden hoofd van de Rooms Katholieke kerk. Inmiddels hebben veel wereldleiders hun schroom afgelegd en hebben Israël laten weten – met mededeling daarvan aan de wereld – dat ze haar doen en laten, zo niet veroordelen, dan toch duidelijk afkeuren. Waarbij er sprake is van (dreigen met) sancties.
Ik heb de Paus nog niet gehoord over de grove misdaad die het Palestijnse volk wordt aangedaan.

Het onderschrift bij deze foto luidt: Paus Leo XIV draagt het kruis binnen bij de viering voor de avondwake van de Wereldjongerendagen in Rome … en ik voeg daaraan toe … terwijl er diezelfde dag 8 Palestijnen zijn doodgeschoten bij het zoeken van voedselhulp en voedsel.
NB vandaag, terwijl ik dit schrijf: 23 doden – zegge en schrijve drieëntwintig.

De jongeren vragen niet: welke keuze moet ik maken. Ze vragen: hoe maak ik de juiste keuze.
Ik geloof dat je zulke dingen maar beter niet meer aan de Paus kunt vragen. Aan welke paus dan ook. Ook papa Bergoglio heb ik in zijn laatste maanden niet over de Gazastrook gehoord - zelfs het zich bewust zijn van zijn naderende einde heeft niet mogen bewerkstelligen dat hij zijn “politieke” schroom heeft afgelegd om Israël te kastijden over zoveel onrecht.

Ze zijn niet zo bekend in de grote wereld, maar ze hadden natuurlijk ook de fractieleiders van de SGP, of van de CU kunnen uitnodigen. Die worstelen niet zo met vragen over Palestina.
Dan zouden ze als antwoord krijgen: wij staan vierkant achter het uithongeren van dat woedend heidendom. Lang leve onze Joods Christelijke worteltjes.

Of ze zouden Bontenbal van het CDA kunnen vragen. Nou ja, die loopt liever om die vraag heen. Je bent niet voor niks op pad om weer (één van) de grootse te worden bij de verkiezingen.

[Van der Staaij is weliswaar geen fractieleider meer van de SGP, maar toch nog steeds het boegbeeld – numeriek gesproken dan]

Onze paus, Leo XIV, vond het wel een goed idee om te bidden voor de Gazanen … de Ukrainers niet vergeten hoor, ook niet al die andere landen waar ook oorlog is.
Trouw geeft de boodschap van de Paus aan de jongeren door: “Besmet iedereen met enthousiasme en met de getuigenis van jullie geloof”.

Nou ja, ik ken er heel wat die denken dat dat meer soelaas biedt dan de diplomatieke erkenning van Palestina als staat - iets wat het Vaticaan ook nog steeds niet heeft kunnen opbrengen.

ruimen

Een bericht in de LATimes (Los Angeles).

Er is in het westen van Amerika een uil het landschap binnengedrongen, the barred Owl, zo genoemd omdat er bruine strepen horizontaal – borst - en verticaal – buik - over zijn voorkant gaan, zeg maar: een uil achter tralies – en die is dominant geworden. Zo dominant dat een andere uilensoort extinct dreigt te worden.
Derhalve is er een plan gemaakt om 450,000 van deze beesten af te schieten. In California, Oregon en Washington. Daarvoor is budget nodig - boswachtersuren/kogels/opruimen en vooronderzoek/wetenschappelijke begeleiding/evaluatie, dat soort dingen - en daarvoor is dus wetgeving gemaakt: federaal budget 163 miljoen.
Het plan wordt getrokken door U.S. Fish and Wildlife Service.

female barred owl

Daar is tegen geprotesteerd. Uit “onverdachte” hoek: het argument dat de regering Trump beloofd heeft geen federaal geld meer ter beschikking te stellen aan leuke plannetjes van natuurhoeders en ander soort ongeregeld. Maar ook het immer aanwezige geluid van milieu- en natuurfanaten. Er is zelfs sprake van een heuse coalitie, zeg maar: the coalition of the unwilling.
Bipartisan protest, dus.

Beide politieke partijen hebben zich er achter geschaard: 19 Republikeinen en 18 Democraten, allen wetgevers, hebben een brief geschreven. Naar Washington. Jaja, zelfs de grote baas is ingeschakeld: If a resolution is introduced, passed and signed by President Trump, the plan will be over.

Now lawmakers could kill the plan is de verzuchting binnen het projectteam.
Tom Wheeler, executive director van het Environmental Protection Information Center, supporter van het plan, noemde de Congressional Review Act die daarvan het gevolg zou kunnen zijn very scary. Wheeler: It’s an intrusion by Congress into areas where we’re relying on high agency expertise and scientific understanding. Ofwel, emotioneel tegenover rationeel.
Hoe het afloopt moet nog blijken, maar het gevoel dat het hele plan zal worden afgeschoten is overheersend.

Waar doet me dit aan denken?
Hoe deze discussie nu te zien in het licht van een andere ruiming: the non-barred-migrants?
I would call this an invasion, and I would call these non-native species. Dixit Wheeler ... over de uilen, wel te verstaan!
En daar hebben we het geboorterecht.

Wel, dat zijn toch de woorden die Trump en zijn migrantenjager, border czar Tom Homan gebruiken, als ze het hebben over het “gespuis” dat opgeruimd moet worden in de USA.

Ik heb die Wheeler even gegoogled. Hij speelt wel eens een potje ping-pong met zijn vrouw … als ie tenminste niet vreselijk bezig is met defending old-growth and endangered species [or] when he’s not nerding out over the Endangered Species Act (his all-time favorite law). Zo’n man dus.

ICE chasing undocumented immigrants

De LATimes ziet de analogie met het ruimen van the unbarred onducumented niet, althans maakt daar geen woorden aan vuil.

de W-horde … ofwel: nogmaals de dood in de pot

Vandaag: de polder-MSM.
Teletekst schrijft, onder het kopje PVV als grootste vaak niet in Kamer:

Een deel van de oorzaak zou kunnen zijn dat de PVV tot recent regeringspartij was. Het kabinet bijsturen dat 'jouw' beleid voert zou dan minder nodig zijn.

Ook een voorbeeld van “objectief bedoelde” verslaggeving.
Goed bedoeld?
Dat moet wel, want dit is geen objectieve verslaggeving, dit is suggereren.
Een verslaggever moet geen teksten met goede bedoelingen, of vriendelijke suggesties, aanleveren. Iedereen weet waarom die PVV-Kamerleden in de kamer tellen: zodat Wilders zoveel en zolang mogelijk lawaai kan maken in debatten.

PVV-ers zijn er helemaal niet om beleid te maken. Ze kunnen het niet eens.
Faber kon niet eens, zelf minister, zelfs niet met ondersteuning van een ervaren staf, een fatsoenlijke wet in elkaar draaien.

De PVV fractie is het stemvee van Wilders, dat daar alleen zit om bij voorkeur destructief bezig te zijn.
En, evenals bij Trump met zijn puur destructieve beleid: zijn kiezers vinden het prachtig.

Onderschrift van de NOS bij dit plaatje: een kermisondernemer en veel loyale politici: een blik op de nieuwe PVV-fractie

de dood in de pot

Dit is nu wat er zo ontzettend verkeerd is aan onze houding tegenover Israël.
Een bericht in de Volkskrant van deze week zet meteen de toon:

Israël maakt het leven in Gaza met opzet zo onaantrekkelijk dat veel Gazanen weg zullen willen. ‘Vrijwillig’ kan Israël dan beweren over dit cynische, meedogenloze plan.

"Onaantrekkelijk".
Proef dit woord even goed.

De Volkskrant heeft, evenals iedere krant een handboek met aanwijzingen voor stijl en woordgebruik.
Hoe moet je dit nu noemen? Geen Stijl?
De krant plaatste er deze foto bij.

Noemen we dit een onaantrekkelijke woonomgeving. Wij, in Nederland, die inmiddels zo bang zijn geworden dat het woord “onbewoonbaar” is gevallen vanwege de van PFAS verstikte vaderlandse bodem.

Dit is geen understatement meer.
Dit is ook geen cynische verslaggeving.
Dit is een redacteur die zijn werk niet meer serieus neemt, een redacteur die wij dus niet meer serieus kunnen nemen.

Nog erger, het is geen verslag.
Het is een commentaar.

In het Volkskrant Commentaar wordt het standpunt van de krant verwoord. Het komt tot stand na een discussie tussen de commentatoren en de hoofdredactie.

Die tekst is als concept door verschillende handen gegaan. Daar is dus over nagedacht, door hoofdredactie en commentatoren.

Een volstrekt belachelijke beoordeling van de situatie. Een teken van de ernst van het gebeuren in de verste verte niet kunnen, niet willen begrijpen.
De angst om antisemiet genoemd te worden is er door de Israëlische Public Relations Afdeling zwaar ingestampt.

Dit is spotten met de Palestijnse werkelijkheid.
Dit is de dood van de journalistiek van de Mainstream Media.
En die dood heet Israël en Trump. Sinds Trump, en sinds oktober 2023 zijn wij niet meer in staat om met een open blik naar het wereldtoneel te kijken. Alles, werkelijk alles, wordt gemeten met de maat van Netanyahu en zijn vriendje Trump.
Dit kun je niet meer neutraal noemen. Dit is Israël-gezinde, én Palestina-zeer-ongezinde berichtgeving.

Is “dood in de pot” hier dan wel de juiste uitdrukking voor.
Wel, de metaforische functie is in de loop der eeuwen afgezwakt, en het beschrijft nu een doodsaaie omgeving, een plek waar geen dynamiek meer is. Nu kun je veel van Trump zeggen, maar niet dat het geen dynamische man zou zijn. In tegendeel, zo dynamisch dat zijn gedrag volslagen onvoorspelbaar is. En je kunt van het Midden Oosten veel vinden, maar het is één sociaal, politiek, geografisch kokende massa.

Maar oorspronkelijk komt “de dood in de pot” uit de omgeving van het Beloofde Land, van de eettafel van bebaarde Schriftgeleerden, die honger hadden en die iets voorgeschoteld kregen dat niet te vreten was. En ze riepen: “vergif in de kookpot”.
Wel die bebaarde mannen zitten nog steeds aan de tafel waar over veel onheil wordt beschikt, zowel aan de kant van wat het Westen het kwaad noemt, als aan de kant waarvan het Oosten roept dat dat het kwaad is.

Vergif in de kookpot.
Dat is wat de MSM zichzelf hebben aangedaan. Ze hebben de nieuwsstroom vergiftigd, de mainstream, en die gaat nu door het publicitaire landschap als een met kwik vervuilde rivier. Daar kan de door de RIVM gesignaleerde PFAS-vervuiling niet tegenop.

de logica van Max Pam

Er is een onverkwikkelijke affaire losgebarsten rondom singer-songwriter Douwe Bob.

Douwe zou een voetbaltoernooi van joodse kinderen opluisteren met zijn muziek. Als voorwaarde had ie gezegd: gaan politiek, geen religie.
Toen hij bij het sportpark aankwam bleek er een inbreng mogelijk gemaakt te zijn voor het Zionisme.
Politiek/religie dus. En Douwe Bob hield het voor gezien.

Daar sprak de hele wereld schande van. Nou ja, de hele wereld, die wereld die nog steeds vindt dat Israël het volste recht heeft om op te treden in het Midden Oosten zoals het optreedt. En dat is geen klein deeltje van de niet-Joods/Israëlische buitenwereld.

Wie er ook schande van sprak was onze VVD-slang, Dilan Yeşilgöz.
Ze noemde Douwe Bob een Jodenhater.
Daar volgden doodsbedreigingen op en een onvrijwillige Exil naar een onbekende plek in het buitenland.

Komt op Max Pam.

Er was ook een groot deel van die kleine wereld dat Israël niet zo vriendelijk gezind is, dat heftig protesteerde en het gedrag van Douwe Bob verdedigde en/of vond dat mevrouw Yeşilgöz niet zo netjes bezig was,
Daar had onze Volkskrant columnist het nodige over te vertellen.

Eerst stelde hij met gevoel voor ironie vast dat iedereen wel erg veel medelijden had met Douwe, zo veel dat hij ook bijna de neiging niet kon onderdrukken om medelijden met hem te krijgen.
Bijna.
Maar bijtijds herinnerde hij zich hoe hij Douwe Bob een keer in levende lijve ontmoet had.
Als je dat als inleiding leest denk je: nu gaat er iets verschrikkelijks komen. Zijn herdershond heeft een keer een Jood gebeten, hij heeft ooit een antisemitisch liedje gezongen, hij is getrouwd met een Palestijnse, hij is geen Ajax-fan omdat daar teveel Joden rondlopen … nou ja, mijn fantasie schiet tekort.
Die van onze chroniqueur ook.

Onze chroniqueur zit in een bar.
Douwe komt binnen, in kennelijke staat (daar is geen blaaspijpje aan te pas gekomen.)
Hij heeft een hond bij zich die hij ook bier laat drinken.
Hond is duidelijk ook over zijn/haar theewater (opnieuw: geen blaaspijpje).
Onze "Bob" verlaat het etablissement weer, onze chroniqueur in grote verontwaardiging achterlatend.
Daarnaast schiet hem tijdens het schrijven van zijn oprispingen dienomtrent te binnen dat Douwe reclame maakt voor D-reizen – CO2-uitstoot, bah - met als bestemming Istanbul, waar, zoals bij een ieder bekend, burgemeesters in de gevangenis zitten omdat ze daar, in tegenstelling tot Israël, niet zo veel met democratie hebben

Nou, van zo’n man mag een politiek zwaargewicht, voorman van onze eveneens zeer democratisch ingestelde liberale volkspartij, wier woorden ook gewicht hebben, gezien het feit dat die zanger regelmatig dronken is en ook nog zijn hondje dronken voert ... let wel, nog steeds is hier de geschiedschrijver Max van der Meijden Pam aan het woord ... van zo iemand mag onze nieuwe volksmenner Yeşilgöz toch wel verzinnen dat hij een Jodenhater is.
Toch?
Nietwaar?



NB Max Pam liegt ook nog … pardon, suggereert natuurlijk, neem me niet kwalijk, dat moet een suggestie zijn, zoals de onwrikb're vastigheden van Yeşilgöz immer suggestietjes blijken te zijn … want hij sluit zijn verdichtsel af met: een Jood die niet in Israëli woont is geen Zionist.
Nu is Max Pam geen onbekende in de Joodse samenleving en welbekend met de Joodse opvattingen. Hij houdt niet stil dat hij van Joodse afkomst is en dat zijn voorvaderen bijdragen hebben geleverd aan de samenleving. Dus hij zou moeten weten dat er alleen al in de Verenigde Staten een bloeiende vereniging is van Zionisten, ofwel een tableau vivant van Zionistische stromingen - geschat op meer dan 60% van de aanwezige 1,7 miljoen Joden - met heel veel lawaai waar het gaat om het lobbyen (AIPAC) tegen de mogelijkheid van het ondraaglijke concept dat er ooit sprake zou kunnen zijn van een Palestijnse staat.

the face of evil

USA/Israël (paraphrasing Clausewitz): continuation of the barbaric past by other means.

Jericho / Wounded Knee

NRC 30 juni 2012

Iraniërs zijn verschrikkelijke mensen, wreedaards.
Hoe weten we dat: nou, ze hebben (bijna) een bom.

NRC katern WETENSCHAP uit 2012
zoekplaatje: waar is de bom?

Het is al een hele tijd geleden dat ze hem bijna hadden ... uh, of ze hebben hem al heel lang bijna … weet ik ook niet precies.

Zijn alle Iraniërs dan verschrikkelijke mensen?
Nou, dat nou niet direct … maar toch.

Van wie weten we dat eigenlijk?
Van de Amerikanen.
Iraniërs zijn namelijk niet democratisch. Dus Iraniërs die aardig zijn worden in gevangenissen gestopt en gemarteld door de wreedaards.

Die Amerikanen, zijn dat dan wel aardige mensen?
Uh … laatstelijk nog wel ja … maar ’t is veranderd.
Daar stoppen ze nu ook hele aardige, onschuldige mensen, zo van de straat geplukt, in helse gevangenissen - overzee nog wel.
En, niet vergeten, goedgekeurd door de Ayatollahs van het Supreme Court of The United States .

Hoe lang weten we eigenlijk dat Iraniërs slechte mensen zijn?
Uh … zo ongeveer sinds 1953, toen Engeland en Amerika hun oliebelangen belangrijker vonden dan democratie en de democratisch gekozen premier van Iran, Mohammad Mossadegh, werd verdreven in een staatsgreep, georkestreerd door de CIA en de Britse geheime dienst MI6. Mohammad Reza Pahlavi keerde terug: wel sjah, maar puppy van het westen.
Vanaf dat moment werden Iraniërs hoe langer hoe slechtere mensen … zeggen de Amerikanen en de Israëliërs.

Vandaar deze boodschap aan die zo ontzettend aardige Amerikanen:
Hence this message to those very nice Americans:

Lest we forget, it was Israël who fired the first rocket … and the second rocket, and more – and make no mistake: with Trumps consent.
And it was Trump who started the fighting – and no way that he has to be afraid of an Iran bomb.

And lest we forget. It was the secretary of Defense, Hegseth who was bragging about following orders:
- 14 MOP’s
- the bombers (B2) covered a distance of 12000 miles
- the biggest operations ever

- uh ... oh, and all went well, no collateral damage ... of course not

Lest we forget: USA and Israel, the gang of Benjamin and Donald … those are the agressors!

verkiezingsblunder?

Timmermans heeft gesproken. Eindelijk weer een reden om PvdA te gaan stemmen.
Okay, GroenLinks-PvdA - vooralsnog, er is nog geen nieuwe naam.

Eindelijk een burgerpartij, een politieke organisatie uit de rijen van het establishment die, onontkenbaar en onomkeerbaar, het welhaast maffiose gedrag van de Netanyahu-bende in Gaza én op de Westbank, in Syrië en in Libanon en nu dan ook nog in Iran – zoals een maffiabende de leden van een rivaliserende bende op klaarlichte dag in een winkelcentrum doodschiet, zich niet bekommerend om bezoekers en hun kinderen – wil herkennen en benoemen voor wat het is, én daar consequenties aan verbindt.
Het hele Midden-Oosten gaat in de fik door een gek ... het staat in de verslagen van de Tweede Kamer der Staten Generaal van een Europese lidstaat.
Dankzij de motie van Piri kun je de PvdA weer in je armen sluiten.

Lang leve Kati Piri
Lang leve Frans Timmermans

Niet verrassend, de politiek viel kamerbreed over ze heen.
Levensgevaarlijk.
Onverdedigbaar.
Jodenhaat-motie.
Yesilgöz glorieerde. Plotseling kan ze FT echt een onbetrouwbaar politicus noemen.
En de Telegraaf kopte: GL neemt PvdA over

Natuurlijk, er was ook het te verwachten gemurmureer van de uitgedienden: Lodewijk Asscher, Reshma Roopram, Ad Melkert c.s

Daar was Gerdi Verbeet.

Gerdi Verbeet wordt getroost door Rob Oudkerk
het congres waar hun motie tegen de motie verworpen is.

En, hoe jammerlijk, Job Cohen. Ooit was zijn aanwijzing tot partijleider en lijstaanvoerder voor mij een reden om op de PvdA te stemmen.
Veels te laat strooi ik alsnog as over mijn hoofd.

Maar, ons Frenske toont nu lef. Hij gaat links zijn verkopen. Okay, hij zal links nog even een nieuw verhaal moeten geven, een nieuwe smoel. Maar hij toont lef door in verkiezingstijd te laten zien dat het hem menens is, dat links zijn. Wat het betekent om democraat en sociaal te zijn.
Een lef die Biden, en daarna Kamala 'I wouldn't do anything different' Harris niet konden opbrengen.

Politieke moed?
"Politieke suïcide”, zei partijprominent Rob Oudkerk.
Volgens de Volkskrant heerst er een jubelstemming op het congres, zeg maar triomfalisme: “Vooral jongeren hopen op nieuw electoraal succes door een veel strengere Israël-koers te varen.”
Of dat triomfalisme terecht is, moet nog blijken.

Daar komt bij: een triomfalisme dat, in het licht van een nog lang niet achter ons liggend verleden, ook een sociaaldemocratisch verleden - wegkijken en goedpraten - toch wel een beetje genant genoemd mag worden.
Een rooie lijn trekken als er 60.000 mensen doodgeslagen zijn, en de overlevenden van die misdaad van honger en dorst dreigen om te komen … dat kan ik ook.

tot de eindstrijd bereid

Trouw kopt deze dagen: Grote Nederlandse ziekenhuizen maken snel een draaiboek voor oorlog.

Een onzinnig voornemen, natuurlijk. Om minstens twee redenen.

We hebben het, onnodig te zeggen, over Rusland, het kwaad dat Putin heet. Wel, die kan met dat enorme leger van hem Ukraine nog niet eens veroveren, laat staan dat ie door Duitsland heen komt – zoals Merz al beloofde: Die Bundesregierung soll alle finanziellen Mittel zur Verfügung stellen, die die Bundeswehr braucht, um konventionell zur stärksten Armee Europas zu werden

En waarop kun je je dan nog voorbereiden?
Kernkoppen?

Dat ze het “snel” doen is wel weer te begrijpen. Straks komt de hele NAVO-top bijeen.
Dat is voor ons Vladimiertje uiteraard een uitgelezen kans om alle Churchills in spé van de vijand dodelijk te treffen. Gewoon Den Haag plat bombarderen.

Zoals Israël dat deed en doet met de leiders in Gaza en Libanon, en nu doet in Iran.

Gaza: the Rafah rubble

NB tot de eindstrijd bereid komt uit éèn van de vaderlandse versies van de Internationale.

the Donald

Een vriendin vierde haar verjaardag, en liet me het kadootje zien dat ze van haar man gekregen had, met een verrassende birthday wish card.

Haar man, ook een vriend, grinnikte. Ik keek hem onderzoekend aan: zo zo, een Trumpfan.

Een paar dagen geleden vierde ik mijn verjaardag. Ze kwamen naar mijn huis, met een fles lekkere wijn … én ook een birthday wish card.
Toch geen Trump kaart hé, vroeg ik, zijn grijns taxerend.
Nee nee, zei hij.
Ik opende het envelopje. Ik was het met hem eens, geen Trump kaart.

Eventjes dan … binnen een paar tellen wist ik wel beter. Ik realiseerde me: ook een Trump kaart.
Een golfer, op weg naar een hole in two, tijdens een sudden-death play off.
Waarmee hij zou winnen van zijn partner, die "hole in far more than two" had gespeeld.

Die partner was Donald Trump. En die man kan niet verliezen, mag niet verliezen.
Dan gaat ie cheaten.

Een metamorphose. The Donald veranderde subiet in een duck - een eitje: Donald Duck. En hij ging boven op de bal zitten, als een broedende eend.
Durf mij maar eens een klap te geven.

De golfer kon wachten tot ie een ons woog. En als je tegen de President van de Verenigde Staten speelt doe je zoiets niet.
Dus hij gaf toe: okay, jij hebt gewonnen.

Dat is waar onze Donald zijn weerga niet kent: hoe je wint is niet van belang, als je maar wint.

aristocracy … or: how to address a would-be king

Putin is a dictator. When they talk about Russia, they use the word dictatorship.
.
About the migrant protests ….
Miller, manager of the White House, wrote: this constitutes an insurrection against the laws and sovereignty of the United States.
Hegseth, secretary of Defense, speaks of a violent mob and a huge NATIONAL SECURITY RISK (his capitals).
Trump, the president himself, calls it liberating Los Angeles from the migrant invasion.
They know how to address their enemies.

Strange, when we talk about USA we say “it’s no longer a stable country “ (NYT, David French).
Often “near to an aristocracy”.
Trump is not an aristocrat. Trump is vulgus. He’s a plebeian. A member of the rabble.

Bernie and AOC like to use the word oligarchy.

Why don’t we call it for what it is?
Why do we use these euphemisms?
A rose is a rose is a rose …

no, it is not a heartwarming tale

The United States of America is now a dictatorship.
Trump is a dictator.

Rob Oudkerk en de niet-Marokkanen*)

Rob Oudkerk heeft in de Volkskrant van dit weekend de ruimte gekregen om, alle remmen los, de alarmklok te luiden over de opkomende Jodenhaat, onder de kop DE MOORDEN IN WASHINGTON ZIJN EEN GRUWELIJKE WAKE-UP CALL: ALS WE ZWIJGEN, DREIGT OOK HIER ERNSTIGE ESCALATIE. Uiteraard alarmbellen tegen het – in Oudkerks ogen opkomend – antisemitisme.
Ik ben zo vrij om hem tegen te spreken.

Het is al vreemd dat, terwijl de hele wereld dit een ernstige misdaad vindt, Oudkerk – erg laat voor zoveel om zich heen slaand kwaad – deze bel meent te moeten rinkelen.
Maar, dit is geen antisemitisme.
Laat ik het voorzichtiger zeggen (al blijf ik bij mijn standpunt): Rob Oudkerk kan niet weten of dit antisemitisme is. Van de dader is nog niets bekend – op het moment van zijn, en van dit schrijven - niet eens of het een Palestijn is. Maar het zal net als met de “terroristische” daad van Luigi Mangione gaan, de man die de CEO van een zorgverzekeringsbedrijf, Brian Thompson, dood schoot: plak er het gewenste etiket op, en je hoeft verder niet meer om je heen te kijken.

Rob Oudkerk weet zelf iets van discriminatie: hij was de Amsterdamse bestuurder van “die kutmarokkanen”.
Hij relativeerde het wat, dat had ie niet zo mogen zeggen – let op: het was wel waar, maar alles wat waar is, weet je als beschaafde blanke man, hoef je nog niet zo te zeggen. En, zei hij vergoelijkend: het geldt natuurlijk niet voor alle Marokkanen.
Maar het blijft toch discriminatie.

Negers worden gediscrimineerd.
Als we Marokkanen discrimineren hebben we het niet over alle Marokkanen.
Maar Joden worden gehaat.

Wel, ik weet nog een volk dat gehaat wordt: de Palestijnen.
Het wordt nu een beetje minder, een beetje – niet omdat de Palestijnen beschaafder zijn geworden in onze ogen, maar omdat de Israëliërs nu wel erg vervelend tegen ze doen.
Maar op en na 7 oktober, anderhalf jaar geleden, wist bijna iedereen in het Westen het: Palestijnen zijn kakkerlakken die je dood mag trappen. Daar zorgden de ultrarechtse ministers in het kabinet Netanyahu wel voor, en hun wereldwijd netwerk van Centra voor Joodse Documentatie.

Om dat verschil tussen het "discrimineren" van negers en het "haten" van Joden te illustreren heeft Norman Finkelstein, in zijn geschrift The Holocaust Industry het nodige gesignaleerd. Het was in de Verenigde Staten eenvoudig om een Holocaustmuseum in te richten, maar een museum over de onderdrukking van de negers: dat was een veel ingewikkelder zaak - qua vergunningen en zo.

United States Holocaust Memorial Museum

En Trump is nu bezig met het herschrijven van de geschiedenis, op twee manieren. Amerikanen mogen niet meer herinnerd worden aan wat toch helemaal niet netjes was: de rassensegregatie. Dus je ontslaat 4-sterren generaals omdat ze carrière zouden hebben gemaakt op hun afwijkende huidskleur. En Palestijnen en andere soorten Arabieren worden gedeporteerd als ze iets lelijks van de Joods/Amerikaanse verhoudingen durven te zeggen.

Wel, wat de consequentie van van dit alles moge zijn weet ik ook niet, maar het wordt hoog tijd voor twee dingen:

1) We moeten ons op de begrippen holocaust en antisemitisme heroriënteren, zodanig dat als we het woord antisemitisme gebruiken, we het ook over antisemitisme hebben.

2) We moeten het vieren van de Nakba – de herdenking van de ellende die over de Palestijnen is gekomen als gevolg van de Jodenhaat van Hitler - stimuleren en faciliteren, én een woord vinden voor de Palestijnenhaat … ik volg hierin nu Oudkerk, en anderen, die “geen woorden hebben” voor wat de Joden aan haat in deze wereld moeten verdragen … die Palestijnenhaat dus en het leed dat de Palestijnen is aangedaan, een woord zodanig dat als iemand zich onheus uitlaat over deze mensen hij hetzelfde schuldgevoel krijgt als bij het woord antisemitisme.



^*) Oudkerk, had het alleen over Marokkanen, maar de stemming gold alle migranten (je mocht op dat moment nog van allochtoon spreken). Theo van Gogh leefde nog en kon vrijelijk, en schaamteloos, via het gedrukte woord en de audiovisuele media deze medelandgenoten voor van alles en nog wat uitschelden. Het woord kopvoddentaks zou nog uitgevonden worden.

an honest broker

Trump heeft weer een nieuw plannetje bedacht, voor Ukraine. Putin en Zelenskyy gaan praten in het Vaticaan.

Het is verwelkomd door Putin - zegt Trump, met zoveel woorden.
Het wordt van geen kant bevestigd, maar Trump suggereert dat de Paus zelf wel eens leiding zou kunnen geven aan deze gesprekken.

Trump “laat doorschemeren” is te zwaar uitgedrukt. Ik denk zelfs – ik verwacht dat we straks horen - dat “suggereert” de Trumpiaanse waarheid is: Trump wil graag dat dat waar is.
Als ik de Paus was zou ik wel link uitkijken. Voor je het weet zit je in een vangnet van alternatieve feiten, en ben je de hele dag bezig te ontkennen.^*) Zoals The Conversation schreef, een internet medium: Since alternatives exist for any given political belief, and since these are often called “fact”, alternative facts do exist in the politics.

NB Trump is niet de enige met dit handelsmerk. Over de Russische President zegt een scholar: From Crimea to the Minsk agreements, from Syria to Chechnya, Putin has built his legacy on making up facts on the ground and daring the world to challenge them.

In Amerika noemen ze zo iemand an honest broker. Dat wil zeggen: de politieke, alternatieve werkelijkheid is dat USA altijd an honest broker was.
Forbes: The United States, meanwhile, has sought to maintain the fiction that it is an honest broker and neutral mediator [for a Palestinian state].

not an honest broker
naar de definitie van Netanyahu en USA

Als ik Zelenskyy was dan zou ik drie keer uitkijken én naar de wanhoop van de Palestijnen zien, en iedere keer als ik een Amerikaanse onderhandelaar een hand gegeven had, mijn vingers natellen (naar het - sarcastische - woord van Gruyters [D66] doelend op CDA politici).

Dat is ook de reden – volgens meerdere pundits – dat Trump zo busy is met Ukraine. Daarmee bepaalt hij dat de media daar druk mee zijn – aller ogen zijn gericht op Kwatta's - en dan is er niemand meer beschikbaar om op de barbaarse Netanyahu en zijn ultrarechtse orde te letten.
En dat is ook mijn wens, dat de Paus dat ziet en heel vriendelijk maar beslist Vance het Vaticaan uitbonjourt: en nou eerst die rotzooi in Gaza oplossen, dan kunnen we daarna kijken of we jullie Amerikanen ook de zorg over Ukraine kunnen toevertrouwen.


^*) Oh wat zou ik het de Paus graag horen zeggen: Trump is niet mijn woordvoerder, daarvoor moet U bij Enzo Fortunato zijn (responsabile comunicazione progetti speciali Basilica San Pietro, direttore editoriale rivista Piazza San Pietro - althans, in deze functie, door Paus Francesco aldus een jaar geleden ingesteld).

der Bundeskanzler hat gesprochen

Die Bundesregierung soll alle finanziellen Mittel zur Verfügung stellen, die die Bundeswehr braucht, um konventionell zur stärksten Armee Europas zu werden.

Mijn Übersetzungsmaschine komt met de volgende vertaling:

Wij moeten zo véél wapens kopen en in huis halen dat we ze nooit hoeven te gebruiken.

Israël en USA in Gaza.
Rusland in Ukraine
India en Pakistan

’t Zou zomaar kunnen hoor.

Wat we in ieder geval weten: dat kost geld, veel geld. Daar moet iemand voor opdraaien. Uiteraard hebben we het dan niet over de sterken en gezonden in de samenleving, die mannen die die wapens niet zouden moeten bedienen maar wel bedienbaar moeten houden, en die mannen en vrouwen die de economie daarom heen kunnen trekken.
Vandaar deze kop bij de Frankfurter Allgemeine:

DIE NEUE GESUNDHEITSMINISTERIN MUSS INTELLIGENT SPAREN

Immer das gleiche Liedchen.

Trump’s schaduw over de pausverkiezing

NB kan ik toch ineens "Denkzettel" gebruiken, nadat ik het net geleerd heb - zie mijn vorige blog, over Merz

Dat er een Amerikaan als Paus gekozen kon worden heeft velen verbaasd.
Mij niet.
Ik doel nu niet op de AI blasfemie waarbij Trump op zijn eigen social media zichzelf portretteerde als de nieuwe Paus, dat voor de kardinalen reden kon zijn geweest hem een poepje te laten ruiken.

’t Steekt iets anders in elkaar.
Zodra het overlijdensbericht van Franciscus binnen kwam is Trump als een razende Roeland aan de slag gegaan. Hij heeft zijn medewerkers een lijst op laten stellen van alle stemgerechtigde kardinalen, met het nummer van hun mobieltje.
En daarna is ie aan het bellen geslagen. ’t Heeft hem wat tijd gekost die hij liever op de golfbaan had doorgebracht, maar je moet wat over hebben voor het goede doel.

» good morning (al naar gelang de tijd) I’m Donald Trump, the President who’s making America great again.
» mr. President, what an honor
(volgden de nodige plichtplegingen, waarna Trump, zeer terzake)
» moet je luisteren beste man, je baas is overleden, jullie gaan een nieuwe kiezen, wat dacht je van een Amerikaanse kardinaal, we hebben hele goeie hoor
» … hmmmm …
» jaja, ik begrijp, daar moet je even over nadenken, doe dat, neem rustig de tijd
» maar je weet, van justice Roberts, ik zal het niet vergeten, ik ben iemand die nooit wat dan ook vergeet
» I won’t forget
en, na nog wat heen en weer gemurmureer en vleierij
» have a nice day, your Eminence (dat laatste lag hem zwaar op de maag want iedere keer, aan het eind van elk telefoontje moest hij weer vaststellen dat hij wel eminent was, maar dat anderen ook echt zo genoemd worden)

Maar, hij had zijn best gedaan, met een paar “juiste” mensen in zijn kop: Timothy Dolan, zijn New Yorkse vriend die altijd zo smakelijk om zijn grapjes kon lachen, of, wie weet … misschien wel Raymond Burke. Dat zou nog eens een echte Trump opleveren, een man, een bully, door iedereen afgeschreven, die het toch wordt.
Afwachten maar.

liefdadigheidsfeestje
waarboven NYT kopte Trump’s Charity Toward None

En het heeft gewerkt
Dat wil zeggen: de kardinalen zijn iets minder bang dan de Republikeinse coyotes die het Congres bevolken. Die hebben gedacht: wat denkt die man wel dat hij is? En kardinalen denken natuurlijk niet in termen van “een poepje laten ruiken” en ook niet in repercussieve zin - God straft wel, ook al is het lang niet altijd onmiddellijk. Maar, ein Denkzettel verpassen, dat kunnen ze wel, ook al spreken er niet zoveel Duits. En dus kozen ze de meest progressieve Amerikaanse kardinaal die ze maar konden bedenken: Robert Francis Prevost.

En Trump had zichzelf daarmee in eigen voet geschoten. Want zijn achterban is helemaal niet tevreden. En dat lieten ze weten ook.
Laura Loomer, zijn influisteraarster voor het ontslaan van deskundige mensen - denk aan de National Security Council – schreef: He is anti-Trump, anti-MAGA, pro-open Borders, and a total Marxist like Pope Francis …
En Charlie Kirk, een andere grote jongen van de Republikeinse Asocial Media vroeg zich af: Pope Leo XIV: Registered Chicago Republican and pro-life warrior OR Open borders globalist installed to counter Trump?

Hetgeen een krant uit “dat achterlijke Europa” deed koppen (FAZ): MARXISTISCHE MARIONETTE IM VATIKAN, en daaronder Denn Trumps glühenden Anhängern passt Leo XIV. nicht.

Het kan verkeren.

Denkzettel

Gisteren weer wat geleerd. Merz wilde Bundeskanzler worden en dat ging een beetje moeilijk. Bij de stemming in de Bondsdag kreeg hij pas na de tweede stemming de vereiste meerderheid. Een unicum, dat is nog geen bondskanselier voor hem overkomen.

Bij de eerste stemming waren alle fractieleden van CDU, CSU en SPD aanwezig: 328 koppen.
Toen de poppetjes geteld waren bleek hij slechts 310 stemmen voor gekregen te hebben. Een blamage.

Ik moest denken aan Lubbers en Aaantjes, en de CDA-loyalisten onder leiding van Jan Nico Scholten waar ze erg veel last van hadden. Maar die hadden niet tegen gestemd bij de vraag: Lubbers of geen Lubbers?
En zo heb ik nu het woord Abweichlern geleerd: de Duitsers hebben nu ook hun politieke loyalisten die het Merz verdomd lastig kunnen maken.
En jawel, pas in de tweede stemming ging het goed, maar … nog niet helemaal: geen 328 stemmen voor, slechts 325.

Gedurende de hectische ochtend- en middaguurtjes die volgden, stond er één op in het voetvolk van Merz, Mathias Middelberg, met een mogelijke verklaring: er zijn een aantal mensen, minsten 3, maar kunnen er ook nog steeds 18 zijn, die veel problemen hebben met Merz, en die hebben Merz “ein Denkzettel verpassen wollen”.

Wat is een Denkzettel?
Ik moest aan Kaïnsteken denken. Dat begrip kennen de Duitsers ook. Lijkt me te zwaar.
Google geeft geen vertaling. Nou ja, suggestie: herinnering. Dat lijkt me te zwak.
Iemand een etiket opplakken?

Het komt uit het Jiddisch.
Martin Luther gebrauchte das Wort Denkzettel für die Übersetzung vom griechischen phylaktérion, jenes jüdischen Gebetsriemens mit eingeritzten Gesetzessprüchen. So tragen Juden Pergamentstreifen (heute meist Papier) mit Bibelsprüchen.
En vandaar de afleiding.
Im 16. Jahrhundert hängte man Schülern in den Klosterschulen und anderen Ausbildungsstätten bei mehrmaligen Vergehen gegen die Ordnung des jeweiligen Instituts sogenannte Schandzettel an einer Schnur um den Hals, auf denen die Vergehen gelistet waren.

En heel Duitsland doet nu mee aan de vossenjacht: wie hebben Merz ein Denkzettel verpassen wollen. Want dit soort stemmingen is geheim. Die Welt heeft een artikel Wer waren die Abweichler? CDU-Politiker liefert überraschende Erklärung. Iedere fractievoorziter, CDU, CSU en SPD heeft meerdere malen, vaker dan drie keer, zeer gedecideerd gezegd dat je ze niet bij hun fractie moet zoeken. Maar de haan heeft nog niet gekraaid.

Zoals altijd, plaatjes kunnen veel verduidelijken.

Frau kommt zu ihrem Auto, falsch geparkt in Heidelberg
(snapshot van een youtube filmpje, hilarisch)

Als Denkzettel bezeichnet man entweder eine Strafe, die eine Person zum Nachdenken bringen soll („einen Denkzettel geben“), oder aber eine unangenehme Erfahrung, die jemandem als Lehre dient oder dienen sollte, so dass er ein bestimmtes, meist negatives Verhalten in Zukunft nicht mehr zeigt („einen Denkzettel bekommen“).