Ik heb, een tijdje geleden al, besloten om niet meer mee te doen in gesprekken over Israël en de Palestijnen. Israel is Jood, en Jood is Holocaust, dus Jood is onvoorwaardelijk goed en daarmee is Palestijnen het kwaad. En als je iets aardigs wil zeggen over Palestijnen ben je zelf het kwaad. En het kwaad mag je, net als onkruid, uitroeien.
Wanneer een autoriteit, of een politicus – of een influencer, nog erger - iets relatiefs wil zeggen over de Palestijnen, zoiets van Palestijnen zijn ook maar mensen, nou nee, beter nog: niet alle Palestijnen zijn beesten … begint zo iemand zijn toespraak als volgt: “Natuurlijk is antisemitisme verboden, en het zij verre van mij om iets kwaadaardigs aan de Israëli te willen toerekenen – zoals ook homofobie verwerpelijk is, en zoals ook discriminatie van negers verwerpelijk is, of islamfobie moet worden bestreden, en ik trouwens ook vind dat drie toiletten in een openbaar gebouw, één voor dames, één voor heren en één voor LGBTQ mensen, wel zo wenselijk zijn … uhh … zo wil ik toch wel graag van deze gelegenheid gebruik maken om enige aandacht te vragen voor en te wijzen op het droevige feit dat … [volgt een ongelukkige samenloop van omstandigheden waar mensen in Gaza een “beetje” last van hebben]”.
Inmiddels overwegen serieuze mensen in Nederland een wetsartikel om het uiten van de leus ‘From the river to the sea Palestina will be free’ strafbaar te stellen.
Iedere keer als er gedonder is in het Midden Oosten hoor je de verhalen dat de stijging van antisemitische incidenten weer is toegenomen. Waaraan vroeger toegevoegd werd: steeds als Israël gewelddadig optreedt in het Midden Oosten gaan de alarmbellen over antisemitische ongeregeldheden over. Een Pavlov ervaring.
Deze keer heb ik die nuancering nog niet mogen lezen. Alsof niemand begrijpt dat het doodslaan van 40.000 Palestijnen – en er ligt nog heel wat onder het puin, hoor - in een verdeelde wereld niet anders dan antisemitische repercussies op kan leveren.
En nu heeft de speaker van the House of Representatives in Amerika Netanyahu uitgenodigd om het Congres toe te spreken. Wel, wie zich nog herinnert dat Netanyahu bij een eerdere gelegenheid – een bezoek aan Obama - het congres toe mocht spreken, weet ook wel dat deze man een appeal heeft waar een Amerikaanse Democraat niet aan kan tippen: hij vergaarde toen meer applausminuten dan zijn gastheer.
Arme Biden. Hij heeft zo zijn best gedaan om Israël te helpen. Bij het bezoek van de Israëlische president heeft hij er nog aan herinnerd hoe hij altijd in de bres gesprongen is voor Israël. Die verdomde verkiezingen ook, als die hem niet in de weg zaten zou hij iedere dag nog net zoveel zware bommen aan Netanyahu geven als die man nodig vond. En hij citeerde zich zelf: If there were not an Israel, we’d have to invent one.
Laat ik er nou toch van overtuigd zijn dat Israël is uitgevonden, door het zionisme, met steun van Amerika en enkele van haar bondgenoten.
Maar laten we een Europarlementariër - Clare Daly (The Left) – het woord geven, die heeft wat meer autoriteit. In een recente one minute speech zei ze dit:
Madam President, we need to talk about Israel. Joe Biden says that if Israel didn’t exist, the US would have to invent it – and he’s right. It’s a rogue state, vested in ensuring instability in the region and US geopolitical goals. And the result of this? In the last month, it’s bombed Palestine, Lebanon, Egypt, Syria – all the while claiming it’s the victim. It has occupied parts of these countries and bombed them so often that we don’t even generally give it a mention.
And so we’ve got to where we are today – where they’re slaughtering children on an unprecedented scale. Children wrapped in bloodied shrouds in their thousands. Children under the rubble, even now, maimed and terrified, blinded with chemical agents, gasping for food and water. Children screaming over the bodies of their dead parents: ‘mama, mama, wake up, wake up’.
Well, I, for one, never thought I’d see such scenes. And the governments of the West may continue to shield Israel, but the people everywhere see it for what it is, including large numbers of Jews. The Zionist project is over. A new Middle East of peace and justice will be built!
(Een beetje optimistisch, dat “will be built”. Beter te zeggen: should be built.)
Dus, deze krankzinnigheid is niet alleen niet meer te bevatten, het is onverdraaglijk. Je kan het beter niet meemaken, en dus is het ook beter om het niet op te zoeken. Toch heb ik dat één keer gedaan, op een forum dat niet over politiek of Joden ging maar waar als bijproduct staatsrechtelijke wappies hun eerste gedachten vrijelijk konden spuien. Ik schreef, weliswaar niet onduidelijk, maar toch wel zo rond en glad als mogelijk:
Ik zal toch één poging wagen om wat onwrikb’re vastigheden (bijbelse taal) te doen wankelen.
Toen de Duitsers Nederland binnenvielen ontstond hier het verzet. Dat verzet is niet zonder doden gepaard gegaan. Een bekende dode is politiechef Willem Ragut die een aanslag door Hannie Schaft en haar makker, op weg van zijn huis naar zijn bureau, niet overleefde. Hannie Schaft werd, enkele weken voor de bevrijding, geëxecuteerd.
Hannie Schaft is geëerd met een herbegrafenis met militaire eer, met een prachtige roman van Theun de Vries, Het Meisje met het Rode Haar, en met een even prachtige gelijknamige film. En met een cel, aan haar nagedachtenis gewijd, in de gerenoveerde strafgevangenis in Haarlem.
In het Italië van Mussolini had je drie groepen partizanen, gescheiden door politieke overtuiging: christendemocratische, socialistische en communistische. De christendemocratische en de socialistische zijn na de oorlog met respect ontvangen, bij de communistische lag dat wat anders. Uiteraard hun communistische inslag, maar ook waren ze iets wreder dan de anderen, meer gewaagd aan de Duitse wreedheid.
In Montepulciano is nog een gedenkplaat in een drukke toeristische straat, op de plek waar een Duitse legerofficier een jongen, een kind nog, met zijn blote handen gewurgd heeft, als reprimande. Dat soort wreedheid.
Beestachtigheden die de communisten wel konden vergelden.
Zo heten de Palestijnen ook beesten te zijn.
Voor wie de Gazastrook inmiddels een open gevangenis is. Typering niet van een linkse jongen, maar van de aartsconservatief en Israël-vriend David Cameron.
De Gazastrook is inmiddels ook wel het grootste concentratiekamp genoemd. Ook niet door een linkse jongen. Wel door iemand uit het Midden Oosten. Sommige linkse Amerikanen hebben instemmend geknikt.
Uiteraard niet het establishment. Zoals ook nu de hele wereld, behalve wat “verdachte” leiders uit het Midden Oosten, de mond vol heeft over de barbaarse methoden van de Palestijnen.
Het probleem is: als je je, als Gazaan, in het verzet wilt begeven, kun je beter zelfmoord plegen.
Foute politiemensen op de fiets zijn er niet in Gaza. Ook Israëlische officieren rijden daar niet rond in een dienstwagen, zoals in Putten 1944. Je moet naar een “doorlaatpost” in de muur of in de beprikkeldrade grens met een geweer. Voordat je daar aan kunt komen, ben je al drie keer omgelegd.
Ik weet niet wie hier de verhouding tussen dode Israeli’s en dode Palestijnen kent, niet alleen in het laatste conflict, maar over de hele geschiedenis - zoek maar eens op. Ja, ook de Palestijnse kleintjes zijn veruit in de meerderheid.
Dat is de reden dat er over Israël negatieve rapporten verschenen zijn, dat met name Amerikanen en Joden, niet alleen Amerikaanse Joden, maar ook die in Israël woonachtig, meer dan dikke vraagtekens zetten bij Israëlische vergeldingsacties.
Dus, als een Hollander vraagtekentjes zet, kan ik daar nou niet direct van omvallen.
Ik ben een pacifist.
Ik zou en zal nooit een wapen in mijn handen nemen. Zou ik opgeroepen zijn voor de dienstplicht, ik zou geweigerd hebben.
Ik heb mij voorgenomen om nooit een mens te vermoorden.
Maar ik weet ook één ding heel zeker: ik laat mij niet doodslaan.
En ik weet nog één ding zeker: als ik een Palestijn was, en ik zou in Gaza opgeborgen worden, dan zou ik niet buigen.
En een kruik gaat zolang te water tot ie barst.
- + - + - + - + - + -
En daar ligt dan nu mijn vraag op tafel: wat is het verschil tussen het klimaat en de Palestijnen?
Wel, er is geen verschil tussen Klimaat en Palestijnen, niet noemenswaardig. De overeenkomst, die is allesverpletterend. Al leidt dit wel tot een verschil in aanpak.
Het klimaat wordt door 97% van de mensen, ook van de geleerden, ook van de autoriteiten, ook van de media, beschouwd als bedreigend voor de mensheid. Daar moeten de meest rigide maatregelen tegen genomen worden. Vooral en eerst dat klimaat tussen de oren van iedereen, maar dan ook echt iedereen komt te zitten. Zodanig dat het een misdaad genoemd mag worden als iemand het niet tussen oren heeft zitten.
De Palestijnen, daarvan zijn 97% van de mensen, ook van de geleerden, ook van de autoriteiten, ook van de media overtuigd dat dat gezien moet worden als bedreigend voor het voortbestaan van Israël en daarmee voor het voortbestaan van de beschaving die gebaseerd is op de Joods Christelijke worteltjes. Daar moeten de meest rigide maatregelen tegen genomen worden. Vooral en eerst dat niemand meer weet heeft van het bestaan van Palestina, dat niemand zich meer bewust is dat er ooit nog een mensensoort Palestijnen was. Zodanig, dat het als een misdaad mag worden beschouwd als iemand het begrip Palestina of Palestijn nog aan de orde brengt.
Indoctrinatie tegenover vergetelheid.
Wie dus ooit wil uitroepen, of op een bord als uitroep wil tonen:
FROM THE RIVER TO THE SEA PALESTINA WILL BE FREE die mag stantepede gevierendeeld worden.
NB Ter informatie voor hen die het daarmee eens zijn: de Israëlische Likud partij heeft in haar party manifesto van 1977 het statement opgenomen “between the Sea and the Jordan there will only be Israeli sovereignty”.
[zie: JEWISH VIRTUAL LIBRARY - Likud Party: Original Party Platform (1977)]
