Israël Rusland Pavlov Zombies

De titel van deze post had ook kunnen zijn: Netanayhu Poetin Pavlov Gezagdragers ... oh, niet vergeten: én zij die gezagdrager willen worden! (Ik weet niet of het mag, maar ik trek maar even een rechte lijn van Pavlov naar zombies, hierna zal de naam Pavlov niet meer vallen.)

Ik had een verhaal geschreven over een chirurg die zich gespecialiseerd had in gecompliceerde transplantaties, en zijn carrière wilde bekronen met een hoofdtransplantatie. Waartoe hij ook een team van vertrouwelingen om zich heen verzamelde. In het verhaal wist hij zijn doel te bereiken - de transplantatie verliep succesvol - zij het dat het eindresultaat niet helemaal werd wat hij er van verwachtte.
Zoals wel vaker legde ik dit verhaal aan enkele bekenden voor. De een vond het prima.
Een ander zei: ... [het] wordt niet plausibel, tenzij [het team van die chirurg] uit volslagen zombies bestaat, en dát kun je ook in één zin duidelijk maken.
Ik antwoordde: Dan moet je toch nog eens even kijken waarom we allemaal, maar vooral waarom de dikbuikigen onder ons, en zij die hoog te paard gezeten zijn, zo veel van Israël houden en de Palestijnen verafschuwen.

Hoe waar dit is, is de laatste dagen maar weer gebleken.

Netanayhu is in het Midden Oosten bezig, Kerry helpt hem heel erg, Obama wil daarvoor ook wat van hem terug, edoch wordt heel verdrietig van de reactie van deze almachtige leider. Maar, Obama gaat moedig en onverdroten door in de pogingen diens hart te verzachten en ergens nog een gaatje te vinden.
Ja, uncle Sam is daar met een chirurgische ingreep bezig die zijn weerga niet kent. Zeg maar: de Joden moeten en zullen een nieuw lichaam hebben. Alleen, dat wat als cosmetisch bedoeld is, het wegwerken van de littekens, de Palestijnen en zo, wil maar niet lukken. Maar de operatie moet coûte que coûte geslaagd genoemd kunnen worden.

Poetin is op de Krim bezig en onmiddellijk worden samenwerkingen en zelfs banktegoeden bevroren.
Ik denk dat Poetin, net als Freud in zijn begintijd, door de sociëteit niet als serieus te nemen heelmeester wordt beschouwd.
Kerry is, zo heet het, "hard" over de leugens van Rusland.

Zo heet het.
Overbodig te zeggen dat alle dikbuikigen - zij die gezag dragen, of dat gezag vertegenwoordigen, ook die hen vertegenwoordigen over wie gezag gevoerd wordt - en zij die dikbuikig willen worden, hun Obama en Kerry achterna lopen.

In alles, wel te verstaan!

En dat blijft niet beperkt tot gezagdragers.
Zo kwam de Volkskrant met de kop 'Poetins doofheid voor vermaningen is geen aanleiding voor optimisme' waarvan de ondertitel boekdelen sprak 'Een krachtiger signaal is gewenst'. Van de chef meninkjes.

Ik weet niet waar U aan denkt als er sprake is van onwillekeurige - ik bedoel, daar waar de eigen wil geen invloed op heeft - reacties.
Ik weet niet wat U precies op het oog heeft als U denkt aan een verdwaasde staat, of robotachtig handelen.

Zombies dus.

En dat houdt niet op bij de dikbuikigen. Dat gaat door bij hun tassendragers.
JOUW MENING TELT heet het bij de Volkskrant. Ik heb meneer Brouwers - de chef Opinie, zo wordt hij aangeduid op de site - fatsoenlijk gevraagd wat hij bedoelde, en wat hij Obama daarmee wilde influisteren. Die reactie is - uiteraard zou ik haast zeggen - geweigerd. De moderatoren, weet U wel - die heel goed weten wat telt en wat niet telt, want die willen ook liever redacteur worden dan dat ze al die ongein van lezers moeten beoordelen.

Dat zou niet zo erg zijn, als er die zelfde dag niet een incident had plaatsgevonden.

Mevrouw Aaf Brandt Corstius heeft een prachtige column geschreven over de dood van haar vader, Piet Grijs. Het zou me niets verbazen als ze ons daarmee deelgenoot heeft gemaakt van haar grafrede, haar afscheidswoorden.
Er waren een aantal reacties, lovend en of condolerend.
Er was ook één andere reactie: Ik vond het een afschuwelijke man.
Die mening telde, vonden de moderatoren, en het heeft een paar uur geduurd voordat iemand bij de Volkskrant z'n volle verstand teruggevonden had, en die reactie alsnog heeft laten verwijderen. ^*)

Ik weet, het is moeilijk: wat is goed, en wat is kwaad. Laat staan dat je het onderscheid aan kunt geven. Daarbij komt: het ene goed is het andere goed niet, en het ene kwaad niet vergelijkbaar met het andere kwaad.
Poeh. Dat is net zo moeilijk als nadenken over de oneindigheid van de ruimte. Nog erger: piekeren over de eeuwigheid van de tijd; want dat heeft niet alleen geen einde, dat heeft ook nog eens geen begin. Daar word je helemaal tureluurs van.

Je kunt daarom beter op een bandwagon springen. Als dikbuikige hoef je dan alleen maar te weten wat jouw bandwagon is. En als je dikbuikig wilt worden moet je alleen maar begrijpen wat nodig is, en vooral benul hebben van wat er allemaal niet van je gevraagd wordt, om op die bandwagon te mogen springen zonder dat je er onmiddellijk weer wordt afgeflikkerd.

Dus als er verhalen verteld worden, bij het kampvuur of op internet, of boeken geschreven worden, met een merkwaardige, ja hoogst merkwaardige loop der dingen - kijk even rond in de kringen van hen wier mening er werkelijk toe doet.

Zombies.

*) Zij die mij kennen zullen misschien zeggen: nu ga je tegen jezelf in, alles mag toch. Inderdaad, in beginsel moet alles kunnen, en alles moet mogen - vandaar ook dat deze moderator een echte zombie is.


NB deze post vervangt de eerdere post Lichaam én Geest
voor het verhaal Lichaam én Geest volg deze link