ons standpunt ... en nu: waar dan heen ... oh, waar toch heen

Er wordt wel gepraat over 1 of 1,5 graad, of over 3 of 4 meter stijging van respectievelijk temperatuur en zeespiegel in de blogosphere. Er worden allerlei grafiekjes rondgeslingerd. De situatie op Venus wordt er bijgehaald. Maar, essentiële vragen worden niet gesteld. Ondertussen is, in de woorden van climategate.nl, het schip Energietransitie uitgevaren.
Dat soort projecten heeft een grote mate van risicogevoeligheid. Niet vaak genoeg kan daar bij stilgestaan worden. En het spijt me zeer, ga maar onderzoek doen, maar bij overheidsprojecten is er weinig, heel weinig goed gegaan gelet op kosten, tijdstip van oplevering, en gerealiseerde opbrengst.
Ben ik daar bang voor bij dit project, de energietransitie? Ik zet nog maar eens de cruciale zorgen (ik tel er 8) op een rijtje. Oordeel zelf maar over wat ik zie als roekeloze onwil en gevaarlijk onvermogen.

NB De nu volgende tekst is op climategate verschenen onder dezelfde titel

CO2 als oorzaak van de verwachte extra opwarming
Ik schrijf “verwachte”. Er lijkt een correlatie te zijn tussen wisselingen in CO2-concentratie en temperatuurgemiddelden.
Opnieuw, ik schrijf “lijkt”. Het hangt er vanaf hoe lang je de periode neemt. Het hangt er ook vanaf hoe serieus je de datapunten neemt die geplot zijn in de figuur die die correlatie weergeeft: die data is voor het overgrote deel afgeleid van proxies op diverse momenten, in tijd en geografie op grote afstanden, dan wel ingevuld middels extrapoleren.
Daarbij is er sprake van een dispuut over de recente, meetbare ontwikkelingen: the pause, én de aangekondigde kleine ijstijd die zich niet gemanifesteerd heeft.
Over the pause wordt smalend gesproken onder de deniers, over de niet verschenen ijstijd wordt smalend gesproken door de alarmisten. Onder de alarmisten doet ook nog een merkwaardige “klimatologische constatering” de ronde: the pause is een teken dat zij - de alarmisten - des te meer gelijk hebben, terwijl de niet verschenen ijstijd een teken is dat de deniers er niks van begrijpen.
Hoe dan ook: de relatie tussen CO2 en temperatuur is niet eenduidig, en berust op correlatie waarvan de vraag is: de kip of het ei.
De vraag luidt dan ook: hebben we voldoende inzicht in de relatie tussen CO2 en gemiddelde wereldtemperatuur dat zulke ingrijpende maatregelen, als sommige regeringen voorstaan, zijn gerechtvaardigd?

het o zo gevoelige klimaat
Klimaatgevoeligheid wordt bestudeerd. Er is geconstateerd dat zich in het verleden klimaatwisselingen hebben voorgedaan.
Kun je dan iets zeggen over de toekomst? Dat moet onderzoek binnen die wetenschap Klimatologie uitwijzen.
Hier is iets vreemds aan de gang. Alles is gericht op CO2, als oorzaak, en alles is gericht op temperatuurwijziging, lees opwarming, als gevolg. Maar, je ziet in het verleden meerdere klimaatwijzigingen, niet altijd gepaard gaande met wijziging van CO2-concentratie.
Is er eigenlijk voorafgaand onderzoek gedaan naar de oorzaak van klimaatschommelingen in het verleden? Ik durf met zekerheid te beweren: Nee! Om twee redenen.
Ten eerste is het onmogelijk om over zo’n diep verleden andere uitspraken te doen dan zeer speculatieve - ik denk dat het woord hypothese hier ten onrechte gebruikt zou worden. Niet alleen falsificatie is onmogelijk, maar je kunt ook geen laboratoriumopzet bedenken die die onbekende gecompliceerde processen zou kunnen weerspiegelen.
Ten tweede zie ik vooral paniek om fenomenen die in het verleden de klimaatwisseling begeleidden, zoals zeespiegelwijziging en de af- en toename van ijs.
De vraag luidt dan ook: weten wij voldoende van klimaatgevoeligheid om te kunnen voorspellen dat de volgende ijstijd met 100.000 jaar is uitgesteld?

de geleerden hebben ons hier gebracht
Klimaatalarmisme past in het puinhoopdenken, zo in zwang sinds Pim Fortuyn.
De veronderstelde puinhoop waar wij het nu over hebben, de energievoorziening, is ons niet gebracht door onze politici. Andere landen vinden ook dat ze met zo’n puinhoop zitten.
Voor zover dat een puinhoop is (ik ben het daar nog lang niet mee eens) is die maar uit één hoek gekomen: die puinhoop is ons gebracht als begeleidend fenomeen bij de vooruitgang, die mogelijk werd gemaakt door de technologische ontwikkeling die mogelijk werd gemaakt door de wetenschap. (Voor de goede orde: ik ben blij met die vooruitgang, en ik ben vooral blij dat ik niet de puinhopen hoef te beleven die er daadwerkelijk geweest zouden zijn als die vooruitgang er niet was geweest.)
De wetenschap heeft dus niet opgelet, zou je kunnen zeggen. Ze was als de tovenaarsleerling die de dingen niet meer onder controle had.
Wetenschap is uiteraard een diffuus ding. De wetenschappers die die technologische ontwikkeling mogelijk hebben gemaakt, zijn dood. De nu levende wetenschappers hebben de resultaten van hun voorgangers tot puinhoop bestempeld.
De vraag luidt dan ook: hebben die dode wetenschappers niet goed opgelet of zijn de levende wetenschappers te voorbarig met hun conclusie?

de manmade climate change: de mens boven de natuur
Eén ding is duidelijk (voor de levende wetenschapper): de mens - wij dus, de levenden die op twee benen rondlopen - is de schuldige.
Er zit enige arrogantie in deze redenering. De mens is onderdeel van de natuur. De mens heeft, evenals dieren en planten, zijn eigen rol in de biotoop. De uitwisseling tussen de mens en andere natuurlijke fenomenen is geen andere, wordt niet anders bepaald of bestuurd, dan die tussen bijv. bomen en de natuur.
Dus wij kunnen de natuur niet kapot maken. Als het klimaat verandert als gevolg van onze aanwezigheid - en dat is niet ondenkbaar gezien onze numerieke aanwezigheid - is dat een volkomen natuurlijke zaak. Wij hoeven ons daaraan niet schuldig te voelen.

The origins of warmism lie in a cocktail of ideas which includes anti-industrial nature worship, post-colonial guilt, a post-Enlightenment belief in scientists as a new priesthood of the truth, a hatred of population growth, a revulsion against the widespread increase in wealth and a belief in world government. It involves a fondness for predicting that energy supplies won’t last much longer (as early as 1909, the US National Conservation Commission reported to Congress that America’s natural gas would be gone in 25 years and its oil by the middle of the century), protest movements which involve dressing up and disappearing into woods […] and a dislike of the human race (The Club of Rome’s work Mankind at the Turning-Point said: “The world has cancer and the cancer is man.”).

Een citaat van een journalist, dit keer eentje die niet gecharmeerd is van alarmisme: Charles Moore in zijn bespreking van het boek The Age of Global Warming van Rupert Darwall.

Iemand zei tegen me: misschien dat, nu God verdwenen is uit ons leven - en daarmee de zondeval! - dat ons reptielenbrein een nieuwe inwendige stem nodig heeft - een soort plaatsvervangend atavisme - zodat we ons ervan bewust blijven dat we nietig staan tegenover de wereld en het uitspansel boven ons - en opdat we weten dat als Moeder Natuur zichtbaar lijdt, dat dat dan onze schuld is!
Ofwel, naar het Gereformeerde Formulier om het Heilig Avondmaal te houden: een iegelijk onderzoeke zijn consciëntie aldus of hij zich met deze, hierboven bedoelde ondeugden besmet weet, en zich dus bezwaard moet voelen met this cocktail of guilty-ideas - the world has cancer and the cancer is man.
De vraag luidt dan ook: moeten wij, fatsoenlijk levende mensen, gestraft worden vanwege schuldgevoelens die de alarmist community geïnternaliseerd heeft?

Believe in the Devil, I say, and we’ll go on believing in him unless we get better reasons than we’ve got for not believing in him. That’s science!

Kurt Vonnegut, ARMAGEDDON IN RETROSPECT

kan de mens dit keer weten wat hij doet
De mens, dat is: de levende have aan wetenschappers. Weten zij nu wel waar ze het over hebben. Weten ze wat ze doen. Hebben ze alle consequenties op een rijtje.
Laat mij ook een voorspelling doen: het antwoord is nee.
Daar heb ik geen modellen voor nodig, daar hoef ik niet voor te extrapoleren, daar hoef ik zelfs niet voor na te meten. Ik kan het rechtstreeks bij de alarmisten halen.
De Club van Rome: The world has cancer and the cancer is man! Of, volgens Rosanne Hertzberger in NRC: “Vervuiling, uitsterving en grootschalige disruptie zijn de regel, niet de uitzondering bij menselijke activiteit. Hoofdverdachte bij globale verschijnselen die de afgelopen eeuw plotseling optraden is altijd als eerste de mens.”
Ik kan ook naar onze (nabije) buren kijken, Denemarken en Duitsland.
In Duitsland hebben de gezagsdragers de buik vol van wind- en zonne-energie. In Denemarken hebben ze hun buik vol van al die windturbines.
De vraag luidt dan ook: kunnen wij de wetenschap dit keer vertrouwen dat ze onze vooruitgang zonder mankeren op het juiste spoor zet?

de well informed alarmist people tegenover de well informed deniers
Ik herken enkele categorieën in de mensen die bewogen worden door de klimaatproblematiek. De deskundige alarmisten tegenover de deskundige deniers. Veel informed people tegenover veel informed people.
Ik constateer dat het aantal goed geïnformeerde deniers behoorlijk groot is. De database van DESMOG en de non peer review base van Skeptical Science zit boordevol. Te vol ook om de 97% consensus van de IPCC te verklaren.
Ik heb nogal wat van die deniers geraadpleegd. Geleerden van naam en faam, Nobel-laureaten, Politici, Schrijvers, Journalisten - de één met wat meer gezag sprekend dan de ander. Ik heb daar niet de indruk aan overgehouden dat ze allemaal uit hun nek kletsen. Sterker, ik heb niet de indruk dat ze in redelijkheid onderdoen voor de alarmisten.
De vraag luidt dan ook: wordt het niet tijd dat we even pas op de plaats maken, dat we die tegenovergestelde meningen bij elkaar roepen, en dat daar onder objectieve leiding gewerkt wordt aan een gezamenlijk gedragen actieplan?

kan dat: pas op de plaats
Het is 1953. Een ramp treft Zuid Nederland onbarmhartig. Als door een wonder blijf ik gespaard.
Daar wordt een deltaplan opgesteld. Dijkverhoging, sluiting van gevaarlijke zeegaten, en betere alarmsystemen. De uitvoering heeft nogal wat voeten in de aarde. Maar, het werk vordert gestaag.
Dan moet, als sluitstuk, de Oosterschelde gesloten worden. De Zeeuwen, dat deel van mijn familie dat daar nog woont, zijn blij. Maar er komt discussie: wat een zonde van het onderwaterklimaat. Een beroepsgroep wordt boos: de vissers. Discussies en oponthoud. Mijn familie is er niet blij mee.
Er wordt iets vernuftigs gevonden: een afsluitbare stormvloedkering. Iedereen gaat er na veel discussie achter staan. Het werk is een kleine twee jaar stilgelegd geweest (juli 1974 tot april 1976)
De Oosterscheldekering wordt opgeleverd oktober 1986. Ruim 33 jaar na De Ramp zijn de Deltawerken voltooid.
Ze willen nu binnen een decennium de kolencentrales sluiten. Kan daar misschien nog even over nagedacht worden?
De vraag luidt dan ook: kan het schip Energietransitie even voor anker gaan, om de resultaten van wind- en zonne-energie te evalueren, en het sluiten van kolencentrales aan te houden tegen recente gegevens over groene energie, om waar nodig de koers bij te stellen?

de gereformeerde ouderling, de vervolger van ketters
Op climategate lopen een paar alarmistische zeloten rond (en los). Laat ik hier hun alter ego’s opvoeren: Alva en Saulus van Tarsus: er mag geen misverstand over bestaan wat voor soort ik voor ogen heb. Er kan geen mening verschijnen of die twee, Alva en Saulus springen er bovenop. Beide hebben een verschillende manier van benaderen.

Alva doet het op deze manier.
- begrijp jij de dingen wel? NEE! KNAL!
- heb jij dat zelf verzonnen? JA!! HOUW!!
- kun jij niet logisch denken? NEE!!! BHAAM!!!
Er kan geen mening voor het luikje komen of het zwaard wordt getrokken.

Paulus - ik doel hier op de Saulus die Paulus werd, niet zozeer vervolger van zondaren, maar brenger van zeer moralistische boodschappen, ook vol van zonde - doet dat iets anders: die preekt.
- weet jij wel dat het niet netjes is om zo te reageren?
- weet jij wel dat je met de verkeerde mensen omgaat?
- weet jij wel dat dat je niet wandelt in het Licht?
Er kan geen mening voor het luikje komen of het evangelie van Scientists as the Priesthood of the Truth, De Wetenschap die God is, wordt tevoorschijn gehaald, en zij die zich daaraan niet houden gaan in de ban. Maar worden bij volharding in hun ongeloof wel blijvend bediend met de apostolische vermaningen.

Wat is daar aan de hand? Die zeloten hebben geen enkel belang in de discussie. De onderhavige post is niet hun geloof. De betreffende auteur hebben ze niet als hun dominee verkozen. De meningen die daarop geuit worden zijn niet hun meningen. Dus je zou zeggen, schouders ophalen en naar je eigen kerk gaan.
Maar nee, het lijkt wel alsof je niet anders mag denken dan volgens het alarmistenWoord, en dat nuancering of ontkenning daarvan òf met het zwaard gestraft moet worden òf met de brandstapel, en anders wel met levenslange verbanning van de fora. Een stormvloedkering voor een regenbuitje aan onwelgevallige meningen.
Zou er gevaar schuilen in die discussie? Is het denkbaar dat de alarmisten het er benauwd van krijgen? Dat ze voelen: nog even, en onze geloofwaardigheid is weg?
En waar halen Alva en Paulus dat vandaan? Wordt dat gesubsidieerd en beloond? Krijgen ze daar het ene kwartaal een dinerbon voor, om het andere kwartaal gratis de dan actuele musical te mogen bezoeken? Wellicht één keer per jaar een snoepreisje op kosten van ... ja, van wie eigenlijk?
De vraag luidt dan ook: wat is de functie van de klimaatouderlingen in dit spel, wie heeft dat georganiseerd, wie financiert dat?

NB
Dit is de vierde van een aantal impressies van wat zich in die climate wars afspeelt.
Voor de volgende impressie zie: Eqilibrium Climate Sensitivity