The Hague Invasion Act

Zohran Mamdani, front-runner bij de aanstaande verkiezingen voor het burgemeesterschap van New York, heeft zijn kiezers beloofd, middels een interview in de New York Times, dat hij, indien verkozen, gehoor zal geven aan de eis van het Internationaal Gerechtshof om Israëls premier Netanyahu te arresteren zodra deze voet zal zetten op New Yorks gemeentegrond.
Daar sta ik zeer van te kijken. Niet, omdat hij dat niet zou kunnen of zou willen doen. De vraag is: had hij dat op dit moment moeten laten weten. Dit is een gepolitiseerde kwestie: hij wil het, dus hij moet willen winnen, dus hij zou er beter zijn mond over kunnen houden, want de vraag is: gaat hij, na deze mededeling, front-runner of niet, nog verkozen worden.

New York telt een grote gemeenschap Joden: 2 miljoen, de grootste gemeenschap in de Verenigde Staten. De Joden in de Verenigde Staten worden geherderd door AIPAC: we stand with those who stand with Israel. En alhoewel je niet mag zeggen dat de Joden de Palestijnen onderdrukken (dat doen de Israëliërs) is er onder de Joden in Amerika grote steun voor Israël, en zijn ze in meerderheid niet negatief over wat Netanyahu aan het doen is. De leiding van AIPAC steunt Netanyahu onvoorwaardelijk.
En hoewel de stemming onder niet-Joden aan het schuiven is, staat de politiek nog steeds met beide benen achter Netanyahu.

Dus of die mensen nog gaan stemmen voor Mamdani?

Dan is daar Trump. Niet onbelangrijk! Trump is Netanyahu’s enige en beste vriend. Maar Netanyahu is ook een belangrijk stuk op Trumps schaakbord. En Trump kan rare sprongen maken. Dus het is niet ondenkbaar dat hij zijn border czar Hofman en diens politiemacht ICE naar New York stuurt, niet om ongewenste vreemdelingen te arresteren, maar om de dan nieuw aangetreden burgemeester te arresteren die zijn grote vriend wil vastzetten … nou ja, in ieder geval om diens arrestatie te voorkomen.

En dat is niet de laatste hindernis voor Mamdani, want ...

Want … dan is er altijd nog The Hague Invasion Act, nick name voor American Service-Members' Protection Act. Deze wet verplicht de President naar Den Haag te gaan met de marines om eventueel gearresteerde US officials te bevrijden van de ketenen van het Internationaal Gerechtshof.
Netanyahu, was ooit, twee keer, Amerikaans staatsburger. Daarnaast is hij de meest toegejuichte buitenlandse gezagsdrager in het Amerikaanse Congres. Of hij zijn paspoort nog heeft is onduidelijk. Maar het is niet ondenkbaar - wat zeg ik: het is zeer denkbaar - dat Trump hem als een zodanige vriend beschouwt - en als een official die de Amerikaanse belangen behartigt - dat hij in Air Force One stapt, vergezeld van een stelletje marines, zijn vervoertank The Beast mee, om Netanyahu hoogst persoonlijk bij de poort van de gevangenis in Scheveningen op te halen. .

Ik ben heel benieuwd hoe dit gaat aflopen.


PS Kathy Hochul, de gouverneur van de staat New York schrijft juist vandaag een ingezonden stuk in de NYT: Why I Am Endorsing Zohran Mamdani. Ze noemt de naam van Netanyahu niet.



addendum:

Op het artikel over het interview, waarin Mamdani spreekt over een mogelijke arrestatie van Netanyahu, mocht door de NYT-lezers gereageerd worden. Er kwamen 330 reacties, waarvan het merendeel negatief. Een burgemeester moet voor de stad zorgen, genoeg problemen. Hij moet geen wereldpolitiek bedrijven. Wel urbi, geen orbi. Op zo’n man ga ik niet stemmen.

Op de open brief van Hochul mocht ook gereageerd worden. Er kwamen ca. 1100 comments, waarvan het merendeel positief. Blij dat mevrouw eindelijk haar voorkeur had uitgesproken. Dat had ze best eerder mogen doen. Die man heeft mijn stem.

ongezondheidsstatistieken

Het leven is tegenwoordig één lange lijdensweg van slechte en goede leefgewoontes. Ja, ook goede gewoontes is lijden: het aantal oudere vrouwen dat achter haar man (of nieuwe vriend) aan hier moeizaam de heuvels van Toscane beklimt omdat dat zo goed voor je gezondheid is, is niet meer te tellen. En dat zelfs één glas wijn per dag verkeerd kan aflopen voor je levenskwaliteit, is dubbel lijden: het lijden gedurende het moment dat je de wijn laat staan, vechtend tegen de bierkaai, én het moment suprême dat je, met een enorm schuldgevoel, de fles gulzig naar je toetrekt en aan de mond zet.

En dan het publieke discours. Mensen die elkaar vertellen – of bezweren soms – dat dit en dat slecht is, en dat je dit en dat kunt krijgen als ... Ondanks de gemiddelde levensverwachting die nog steeds stijgt.
Die statistieken, hé.
Of het ontbreken daarvan, ook een "gezonde" basis voor dit soort gesprekken.
Nou, ik heb er eentje voor jullie: een gezondheidswaarheid, blootgelegd door Amerikaanse onderzoekers.

Using the phone while you poop greatly raises hemorrhoid risk, new study says
En onder deze kop wordt gewag gemaakt van mensen die naar het toilet hun smartphone meenemen, daar te lang op zitten te scrollen en zo het functioneren van de uitgang verstoren.
Symptoom: aambeien.
All this scrolling is messing with people’s health zegt de senior auteur van het onderzoek.

vrouw op het toilet ^*)

Hoe ze dat weten?
Wel ze hebben een aantal mensen geïnterviewd: 125 adults. De helft daarvan gebruikte de smartphone (ook) op het toilet. [Wat dat precies betekent – “gebruikte de smartphone op het toilet” - weet ik ook niet. Mij lijkt dit een betere weergave: … was er zo verslaafd aan dat ze er ook op het toilet niet vanaf kon blijven.]
De aanwezigheid van aambeien is endoscopisch onderzocht, welk onderzoek onafhankelijk geëvalueerd is door twee “blinde” onderzoekers.

Er wordt tegelijkertijd wel gerelativeerd:
The study suggests …
… smartphone use on the toilet was associated with a 46% increased risk of hemorrhoids …

Ik heb Google maar eens gevraagd of het aantal mensen met aambeien de laatste 20 jaar was toegenomen.
Daarover was geen informatie te vinden in de content van die grote verzameling van informatie verwerkende systemen.

Althans, het influencertje AI gaf er geen antwoord op. Het AI-praatje kwam wel: dat het in onze leefstijl ingebakken zou zitten dat het risico daarop hoger moet worden ingeschat. Vandaar dat, ongevraagd, het advies kwam dat een gezonde leefstijl aambeien kan voorkomen én wat die gezonde leefstijl kan inhouden. De moraal zit, onafwendbaar denk ik, ingebakken in die verder zo rationele hersenpan als de verzameling van alle gegevensopslag- en verwerkingssystemen.
Verder kwamen er geen alarmerende berichten tevoorschijn in de hits van de eerste pagina’s.

De eindconclusie van het onderzoek luidt: despite the study’s limitations, we believe these findings contribute information that may be valuable […] in bolstering advice to restrict smartphone use while on the toilet to under 5 minutes.
Het lijkt wel een climate change of een kantelpunt-studie.

Wat mijzelf betreft: ik ben gestopt met poepen. Dan hoef ik tenminste niet bang te zijn voor de nadelige gevolgen van mijn scroll-behavior, althans niet op dit punt.



^*) NB het is geen uitkomst van het onderzoek dat vrouwen eerder/vaker aambeien hebben

feminicide

Een zeer recent teletekstbericht, vermoedelijk vanwege de moord op Lisa.

Het roept bij mij vragen op, vooral naar aanleiding van redactionele en op-ed bijdragen in diverse kranten

Eerst dat woordje feminicide
Onafwendbaar, en ontegenzeglijk, roept het associaties op met genocide: een heel volk van de kaart vegen. Dat staat niet haaks op de bedoelingen van de man die het begrip gemunt heeft: van genocide is ook sprake als je een klein groepje mensen ombrengt met als motief omdat ze een bepaald kenmerk gemeen hebben.
Maar als ik feminicide hoor en ik denk aan genocide – de Armeniërs, de Joden, niet te vergeten wat de Israëliërs/Joden nu zelf aan het doen zijn met de Palestijnen – dan gaat er toch iets van bokkigheid bij mij opspelen.

Een raar begrip dus, waar je een onbestemd gevoel van krijgt.
Niet alleen vanwege het aantal. Dat je één moordgeval van een vrouw feminicide noemt, prima. Maar dat je feminicide ziet als maatschappelijk probleem bij 44 doden, dat is jezelf overschreeuwen. Ook al vanwege het veel hogere aantal mannen dat slachtoffer is van een moord, niet alleen in Nederland.

Lisa.
Anne Faber.
Marianne Vaatstra.
Een asielzoeker, een geestelijk gestoorde jonge man, een veehouder.
Verschrikkelijke gebeurens waar je verstand bij stil staat.
En ik wil daar heel duidelijk over zijn: met zulke mannen voel ik mij als man niet verwant. En ik wil ook niet, in wat voor deelverzameling dan ook, met deze mannen geïdentificeerd worden.

Maar dat onbestemde gevoel, waar je je een beetje ongemakkelijk bij gaat voelen wordt wel verwacht van mij.

Vrij Nederland begint een bijdrage aan de discussie met Witte mannen vermoordden de afgelopen maanden tientallen vrouwen. Ze zullen misschien Marc, Jan-Dirk, Hendrik geheten hebben.

NRC kopt Sleutel voor de veiligheid van vrouwen: ‘Tijd dat de man zich leert aanpassen’. Waaronder deze tekst volgt: Maar alle vormen van objectivering – catcalling [naroepen], kleedkamergrappen, blikken langs je lichaam – komen voort uit hetzelfde systeem waarin de vrouw minder recht heeft op de publieke ruimte. De meeste mannen nemen gelukkig niet de stap naar extreme daden, maar al die lagen moeten eruit.

Socioloog Milio van de Kamp formuleert het zo. Ik denk dat wij mannen de factoren die spelen bij gendergeweld nog niet inzien en soms ook niet durven inzien. Dat moet veranderen, het is aan ons om het ongemakkelijke gesprek aan de keukentafel en in de kroeg te voeren’. De Volkskrant.

Al die lagen moeten stuk! ^*)
Niet omdat die lagen onderzocht zijn - in verhouding bijvoorbeeld tot de soort man waar je dat soort lagen kunt "aantreffen" – nee, gewoon, er is een jong meisje vermoord.

Ik moet denken aan een grap, één van de mooiste die ik ken, vooral omdat ie zo kort is.
Komt een vrouw bij de dokter, een onbestemde klacht.
Na enig onderzoek vraagt de dokter: rookt U ook … uh, na de daad bedoel ik.
Zegt de vrouw: daar heb ik nou nog nooit op gelet, dokter.

Die heb ik wel eens in een kroeg verteld.
Het zal me toch straks niet gebeuren, dat als ik die mop weer eens in een kroeg vertel, er een meneer aan komt lopen, soort heilssoldaat, die mijn barbuurman vraagt om even op te schikken, “… want ik moet even een serieus gesprek, van man tot man met deze Meneer hebben over wat sociaal gesproken echt niet meer kan.”


^*) Over answered prayers gesproken.
Ik ben wel benieuwd wat voor problemen je krijgt, als alle mannen die hier aangesproken worden – alle mannen van Nederland dus! – de hamer ter hand nemen en al die lagen bij zichzelf daadwerkelijk kapot gaan slaan. Ik moet er eigenlijk niet aan denken.

de Telegraaf in de bocht

De Telegraaf meldt op haar voorpagina (internet-editie) GHISLAINE MAXWELL NEEMT HET OP VOOR TRUMP TIJDENS UITGEBREID VERHOOR OVER EPSTEIN: ’IN ALLE OPZICHTEN EEN HEER’
In een interview met een top administration official zei de vrouw, die je eigenlijk toch gewoon een pooier mag noemen:

I never witnessed the president in any inappropriate setting in any way.

En Ghislaine Maxwell kan het weten. Ze had een verhouding met Jeffrey Epstein, ze werkte voor hem. Ze bediende hem toch aan alle kanten. En als er iemand in alle opzichten een heer was, dan was het Mr. Epstein wel.

BBC - Dominique Pelicot

Deze man: duidelijk geen heer, in geen enkel opzicht.
l'Ogre de Mazan genoemd, na het bekend worden van zijn wandaden. l’Ogre: kinderen-etende reus in Franse sprookjes (in Nederlandse vertaling wel “oger” genoemd).
Maar, Epstein en zijn vriendjes, dat waren toch eigenlijk verslinders van wat je echt nog wel als kinderen moest aanduiden?

Jeffrey Epstein?
Donald Trump?
Never seen in any inappropriate setting. En de Telegraaf steekt, via via, nog maar eens een keer de loftrompet over de man die - zeer exceptioneel! - mocht blijven slapen in het paleis van onze Willem.

nog eens een keertje AI

In een comment voor mijn Amerikaanse vriend Pierce, de dwarse main stream media man, wilde ik economische principes, zoals de epsteinian demand and supply curve ter sprake brengen - jullie weten wel de vraag naar jonge maagden die als vanzelf een aanbod creëert én een tussenhandel.
En ik dacht: laat ik even googlen of iemand die term al gebruikt heeft.

[terzijde: Nee, het coinen van dit begrip mag geheel aan mijn naam verbonden worden.]

Zoals google tegenwoordig functioneert: ik kreeg antwoord van AI.
Hilarisch.

Quote:

The terms "Epsteinian demand" and "supply" are not standard economic concepts or terms. The core principles of economics, such as the law of supply and demand, explain how prices are determined by the interaction of buyers and sellers in a market. Specifically …

(Image credit: BlackJack3D via Getty Images)

Het leek wel alsof ik een vraag had voorgelegd aan een docent economie, die even niet wist waar ie ook weer “epsteinian” moest plaatsen in de wetenschap van de schaarste, maar er ook niet zeker van was of het erg was dat hij dat niet wist – en dus maar van wal stak, in de hoop dat hij de overkant zou bereiken.

Nee dus.

Mijn “leraar” economie kwam met een breakdown of the key concepts.
Dat de prijs van een product bepalend kan zijn voor de vraag er naar (de Law of Demand).
Dat als de prijs van een dienst stijgt er meer aanbod komt (de Law of Supply) die verkeerd uit kan pakken – boeren weten daar alles van: grote vraag naar aardappelen / alle boeren gaan aardappelen verbouwen / de aardappelmarkt stort in – dat soort effecten.
The market equilibrium.
Factors Affecting Supply and Demand.

Nu nog afronden,

… in summary while the terms "Epsteinian demand" and "supply" are not standard economic terminology … bla bla bla.

Héhé, ik ben veilig aan de overkant gekomen.

Ha ha ha

Het meest hilarische is natuurlijk wel dat de naam Epstein [merk op dat AI epsteinian met een hoofdletter schrijft, eigen initiatief], de vraag naar jonge meisjes voor plezier door de heren uit de betere standen, en het geld dat er mee gemoeid is, zo uitgebreid besproken is, zowel als onderdeel van de nieuwsvoorziening als in het kader van de sociologische en moraliserende impact – de er aan verbonden privé schandalen incluis, zoals die van Prince Andrew, en kwaadsprekerij, zoals die over Clinton, en het gehannes met de Epstein files - dat geen econoom meer zou uh-en wanneer een studentje die een beetje slim wou lijken deze vraag zou stellen, maar de wijsneus over de knie zou leggen … okay, behalve misschien dan een loslopende econoom met een brave maar naïeve inborst die van de prins geen kwaad wil weten.

Inderdaad, AI als de tutor die van het maatschappelijke kwaad kennelijk geen weet heeft, maar daarvan, klaarblijkelijk, ook geen weet wil hebben.

dwangbuis

In Trouw stond een dezer dagen een cartoon van Berend Vonk die je toch wel zeer misleidend mag noemen. En als ik die tekening niet misleidend mag noemen, dan is ie zeer slecht gemaakt, want voor mij roept het een beeld op dat ver bezijden de werkelijkheid staat.

Berend Vonk, cartoon Trouw, 6 augustus jl.

Bibi Netanyahu, geportretteerd als een man, die min of meer muurvast is komen te zitten, geparalyseerd, tegen zijn zin, en daaronder gebukt gaat.

Als ik dat niet goed zie, als dat niet de bedoeling is van de tekenaar - en dat is mogelijk natuurlijk, klaarblijkelijk begrijp ik dan iets niet – dan is dit een slechte tekening.
Want, wat zie ik: een Netanyahu in een dwangbuis, van Amerikaanse makelij, die, tegen zijn wil – vermoedelijk gestruikeld over de muur die Israël moet vrijwaren van Gazaanse “invasies” - in de Gazastrook vast is komen te zitten, als een soort Gulliver.

Het enige dat van dit beeld klopt is dat de Palestijnen verpletterd zijn (of worden, getuige de nog zwaaiende handjes) onder het gewicht van de “rechtsstatelijkheid” van Netanyahu’s wandaden. [Yes! Dit is een steek onder water naar Pieter Omtzigt en zijn volksbestuurderige ambities.]

Wat absoluut niet klopt is dat Netanyahu zich daar ongelukkig onder voelt. De man loopt arrogant en zelfverzekerd rond, door Israël, maar ook door ’s werelds medialand, met een aplomb van dit varkentje gaat door mij definitief gewassen worden. Met het gezicht van een man die succes heeft.
Zoals zijn vriendje Trump, met dien verstande dat Netanyahu daarbij het gezicht van een staatsman weet op te zetten, voor wie het staatsbelang het enige belang is dat telt – een suggestie die Trump niet op weet te brengen.

En dan dat Amerikaanse dwangbuis. (Als deze cartoon geen dwangbuis suggereert, dan weet ik het ook niet meer.) Dat vind ik wel het meest mislukte deel van de tekening: alsof Netanyahu à contrecœur Amerikaanse orders aan het uitvoeren is.
Ruim een jaar lang heeft Netanyahu zich door Biden laten “fêteren” met 2000lb bommen en ander vernietigingsmateriaal, en blokkering van enige denkbare correctie daarop van de UNO en de Veiligheidsraad met de obligate Amerikaanse veto’s. En als “dank“ voor die bewezen diensten heeft hij, Bibi, als een volleerd intrigant, de ambities van presidential hopeful Trump helpen realiseren.
Voor mij is dat bovenal bewezen doordat Biden geen foto’s van onthoofde baby’s heeft gezien, maar dat gerucht wel vanuit Israël heeft verspreid – en het woord is vlees geworden: een profetenvalsigheid waartoe hij zich heeft laten verleiden (dwingen?) door de Israëlische legerleiding, en die hij nooit publiekelijk heeft teruggenomen.

Ook de bemoeienissen van Trump met deze “kwestie” wekken in de verse verte niet de indruk dat Netanyahu tot iets gedwongen wordt.

Het heeft er in ieder geval toe geleid dat ik nu pure afkeer voel bij een man, die het waagde tegen een zittende Amerikaanse president, Trump, te zeggen Will you shut up, man, en die ik toen daarom wel een goeie peer vond.

una donna in gamba*)

Onder de kop KAAG KEIHARD OVER ROL EU IN GENOCIDE GAZA: ‘GEBREK AAN MOREEL KOMPAS’ wordt onze voormalige minister van Buitenlandse Zaken (o.m.) door NRC in het zonnetje gezet. Ze noemt man en paard, althans waar het (een gebrek aan) kwaliteiten betreft: naast dat gebrek aan een moreel kompas ook een gebrek aan politieke moed. Ze zijn onmachtig iets te doen.
Kaag wordt er gek van.
De Europese gezagsdragers spreken volgens haar brave woorden, maar handelen er niet naar.

Allereerst en bovenal: bravo!

Dat gebrek aan een moreel kompas valt natuurlijk best wel mee. Als de hele wereld overduidelijk moreel de mist ingaat, iedereen dus een gebrek aan moreel kompas heeft, kun je dat bijna niet meer “gebrek” noemen. Als er geen maatstaf is, geen benchmark zoals ze dat wel noemen, dan heeft iedereen weer gemiddeld een “hoog” niveau, moreel gesproken.

Persoonlijk denk ik dat het geen gebrek aan moed is, geen politieke onkunde.
Ik geloof niet dat er iemand is onder die hotemetoten die werkelijk geïnteresseerd is in het lot van de Palestijnen. Ik denk dat die brave woorden het bewijs zijn van pure onverschilligheid. Iemand die echt betrokken is bij het Palestijnse leed zegt niet: dit is een betreurenswaardige toestand.
Kamerleden zijn normaal gesproken gauw “geschokt” door “betreurenswaardige” oprispingen va het electorale volkje. Ik heb nog niet gehoord dat iemand van onze politici geschokt was over wat zich daar in het Midden Oosten, kennelijk onafwendbaar, ontwikkelt.

Sigrid Kaag ja, die heeft in een eerder gesprek met NRC, in haar hoedanigheid van UN Senior Humanitarian and Reconstruction Coordinator for Gaza, al duidelijke taal gesproken.
Realistisch: Er was perspectief. Maar dat is natuurlijk helemaal vernietigd.
Cynisch ook, als iemand haar vraagt: wat doe jij eigenlijk. Haar antwoord: Nou moet je niet lachen, maar ik ben gezant voor het vredesproces in het Midden-Oosten.
Over de situatie waarin we ons bevinden: Als de dood een verlossing wordt, zijn we heel erg van het pad af.

Kaag in Jeruzalem (NRC)

Dat ze zichzelf heeft weten te motiveren voor zo’n onmogelijke, en eigenlijk ook “onooglijke” missie.
Dat mocht best in de krant.
Chapeau!


PS dat Wilders en Baudet zich nog maar eens een tijdje in een hoekje gaan zitten schamen … en de boeren ook.



^*) Hollandse mannen zeggen het toch iets vulgairder dan de Ialiaanse man