Vraag het de één, en je hoort: dit was de week waarin Brussel eindelijk weer werk maakt van bedrijven en groei. Vraag het de ander, en die zal zeggen: dit was de week waarin de EU niet langer een heggenschaartje in het klimaatbeleid zette, maar de kettingzaag van stal haalde.Geen kattepies, het is een bericht van ruim duizend woorden.
Wat onmiddellijk opvalt is dat de naam van Hoekstra, European Commissioner for Climate, Net Zero and Clean Growth, niet valt. Dat zou ons Franske toch niet overkomen zijn, dat NRC een artikel over klimaatbeleid in de pen heeft, en dan niet even langs komt bij de Executive Vice President of the European Commission for the European Green Deal and European Commissioner for Climate Action – de toenmalige functies van Timmermans.
Sterker nog: de naam van de ex-commissaris wordt wel genoemd! Terwijl de naam van een eenvoudige parlementariër als Bas Eickhout, partijgenoot van Timmermans met klimaat als portefeuille - die nu ook geacht wordt een toontje lager te gaan zingen – vier keer wordt genoemd, waaronder twee citaten.
Ik vind nog steeds het onverwijderbare dopje van de plastic fles met water, dé vondst van het duo Timmermans / Samsom, symbool van het klimaatbeleid: bij sommige flessen valt het er vanzelf af na een paar keer opendraaien, schenken, en weer dichtdraaien, terwijl het er bij andere flessen onmiddellijk wordt afgeknipt omdat het schenken bijkans onmogelijk is gemaakt.
En ik vraag me nog steeds af hoe een bejaarde Parkinsonpatiënt tijdens een hittegolf de aanwijzing om veel water te drinken tot uitvoer moet brengen.
Klimaat / vluchtelingen en migranten / verhoging van de defensie uitgaven: wir schaffen das alles nicht.
Dit is geen tijd voor maakbaarheidsdenken aldus een bezorgde diplomaat We zijn te snel en te hard gegaan. En we betalen daar nu de prijs voor. Ook politiek.
En wat die Hoekstra betreft. Die heeft toch lang genoege benen om op hoge poten bij de eindredactie van de NRC stennis te gaan schoppen.
Aber uns're Wopke schweigt stille.
No comments:
Post a Comment