Wiens herdenking is het eigenlijk?

Opnieuw is NL getroffen door Joodse veto's over hoe te herdenken. We liggen weer in de knoop met wat wel genoemd wordt onze Joods-Christelijke wortels.

In de herdenkingsdiensten die ik bijgewoond heb werden vaak en veel psalmen gezongen. Logisch zult U zeggen: herdenkingsdiensten zijn kerkdiensten. Bovendien, de meeste psalmteksten zijn op het lijf geschreven van dit ondermaanse tranendal.
En zo kennen wij uit de eeuw van onze vrijheidsstrijd Valerius' Nederlandtsche Gedenck-clanck. Daarin vind je liederen die zo uit de Psalmen kunnen komen. In één van de bekendste Com nu met sang van soete tonen, wordt ons schatplichtig zijn aan de Joodse traditie, aan het begin van de tweede strofe, ook letterlijk gepreekt:
In Israel was dat een wijse
valt met haer oock den Heer te voet.
Het Joodse herdenken dat de toon zet.

Mogen we ook een eigen herdenkingscultuur hebben?
Wel, het blijkt gevaarlijk om er ideeën op na te houden, die afwijken van de Joodse opvattingen over herdenken.
Vooral als het om 4 mei gaat.

Het Nationaal Comité 4 en 5 mei wilde het dit jaar weer eens anders doen. En zo was een gedicht uitverkoren dat ook herinnerde aan een andere kant van ons oorlogsverleden. Omdat ook Dirk Siebe niet vergeten mag worden. Dirk Siebe is lid van de verzameling te herdenken personen zoals die door het Nationaal Comité is gedefinieerd.
Het Centrum voor Informatie en Documentatie Israël wil niet dat een jongen een gedicht voordraagt over de verkeerde keuze van een oom in de Tweede Wereldoorlog, en dreigde (samen met het Auschwitz-comité) de herdenking op de Dam te boycotten.
Het Nationaal Comité is gezwicht voor de druk.

In Vorden wilden B&W tijdens de dodenherdenking ook langs de graven van Duitse soldaten gaan. Of die Duitsers ook vallen onder de verzameling gevallenen van het Comité weet ik niet, dat hangt er vanaf hoe je de definitie leest. Maar Federatief Joods Nederland vond dat een misselijkmakend idee en stapte naar de rechter. (Ik heb niet kunnen achterhalen wat voor soort belangengroep FJN is, maar de naamgeving en sommige van haar activiteiten doen mijn haren te berge rijzen.)
De rechter heeft FJN in het gelijk gesteld met een paar dubieuze aanwijzingen en een nog dubieuzer motivering van het vonnis.

Wat moet je daar nou van zeggen?
Wat de Joden betreft, het sluit naadloos aan bij hun definitie van herdenken. Israël wil ook niet dat de Palestijnen in haar land, en in de door haar bezette gebieden, Nakba vieren: een herdenking dat in 1948 het Palestijnse volk lijf en goed verloor - toen de Joden de onafhankelijke staat Israël uitriepen.
Dat laat aan duidelijkheid niets te wensen over: consequent en rechtlijnig.

Chris van der Heijden, die van ons grijze verleden, zei er dit van: Zolang er nog veteranen zijn, zullen dit soort discussies worden gevoerd.
Nee Chris: zolang wij toestaan dat Joodse organisaties deze discussies domineren en de uitkomst daarvan bepalen, zòlang zullen deze discussies doorgaan.