porca miseria, where the hell are Pinamonti's marbles

Do you know Pinamonti?

I do know Pinamonti.
I prayed heaven: let this cup pass from me.
Just joking.

But he came to my place.

Those of you who are familiar with James Joyce's A Portrait of the Artist as a Young Man will probably know the man. Although James Joyce didn't mention his name, his biographers have disclosed the sources of which is one of the most pungent and gruesome passages of Joyce's work.
It is also the far most insulting description of my place.

In A Portrait, Stephen Dedalus, alter ego of JJ, has to hear a sermon, and the sermon is about my abode. The sermon tells schoolboys about the place of my reigning.

- Adam and Eve, my dear boys, were [...] created by God in order that the seats in heaven left vacant by the fall of Lucifer and his rebellious angels might be filled again ...
- Alas, my dear little boys, they too fell ...
- And then the voice of God was heard in that garden, calling His creature man to account ...
The preacher's voice sank. He paused, joined his palms, for an instant, parted them. Then he resumed:
- Now, let us try for a moment to realise, as far as we can, the nature of that abode of the damned ...
- They lie in exterior darkness ...
- The horror of this strait and dark prison is increased by its awful stench ...
- But the stench is not, horrible though it is, the greatest physical torment to which the damned are subjected. The torment of fire is the greatest torment ...
- Our earthly fire again, no matter how fierce or widespread it may be, is always of a limited extent: but the lake of fire in hell is boundless ...
- And yet what I have said as to the strength and quality and boundlessness of the fire is as nothing when compared to its intensity ...
- Consider finally that the torment of this infernal prison is increased by the company of the damned themselves ...
- Last of all consider the frightful torment to those damned souls, tempters, and tempted alike, of the company of the devils ...

If you think I'm quoting at length - no, I'm not.
And this was only the morning session.

The preacher began to speak in a quiet friendly tone. His face was kind and he joined gently the fingers of each hand, forming a frail cage by the union of their tips.
- This morning we endeavoured, in our reflection upon hell [...] the composition of place [...] the material character of that place and of the physical torment which all who are in hell endure. This evening we shall consider for a few moments the nature of the spiritual torments ...

I'll spare you the details, as I did above. I have summarized in 340 words what James Joyce tells you in 17 pages. James Joyce was a great sinner, and a joyous sinner too. But having heard that sermon as a fourteen year old boy, some time after his first experience with the whores, he came down the aisle of the chapel, his legs shaking and the scalp of his head trembling ...

The sermon was held by a preacher, but it was not his sermon. No, this sermon is written, and apparently preserved to repeat it now and then, to make young boys hear it.
The author was Giovanni Pietro Pinamonti, a great preacher, who came here at the beginning of what you call the 18th century. As I say, I didn't want to have him here. I didn’t begrudge him having heaven, and I didn’t begrudge Jehovah having him. When he died, and he came down the path to these places I camouflaged the entrance to my embankment place. But how sturdy that man was. He looked and looked, he rummaged over the place, poked in the leaves and twigs, and he found my path.
There he was, looking me in my face.
- Aha, there we are.
- You are wrong.
- No, I want to see hell as it is. If I got it right.
- Impossible, it's either Hell or Heaven, no way back. Please I warn you, this is the highway to hell.
- I'm not afraid. The good Lord has a lot of us saved from Hell.
Mines were fruitless attempts to change his mind. Inutile.
He was in the boat, before I could stop him. I rowed my boat in silence to my landing.
He was also the first to disembark. Anyway, his goose was cooked.
- Where 's the fire?
- We don't have fires here.
He looked around. He saw mountains, yielding prosperity fot the people, and hills in righteousness. He saw green pastures, still waters.
Then his eye caught something.
- What's that?
He pointed at a fireplace. You could see some flames.
- That's for the Jacuzzi.
He looked bewildered.
- Is this Hell?
I nodded.
- Then I better go to heaven, that must be ...
I interrupted the man brutally, took his arm, brought him to my mountain and pointed at the singing business of Jehovah.
- That's Jehovah's place, which to you from now on is forbidden territory. Make yourself comfortable and have a nice day.

I had seen well. This guy was a nuisance. Everyday something to complain. Loaded with frustrations.
How could I get rid of that man?

Well, that's the biggest problem. You, and you ... and you are already a few times raptured. Your elements have found each other again, and again, and have ordered for the envelope you are.
That's not the case with Pinamonti.
I hate to think of it but it seems to me that the constituting elements of Pinamonti are happy to be redeemed from the obligation to bear Pinamonti's envelope, and refuse, against every statistical law, to reconfigure the state which asks for the return of this fire-and-brimstone sermoner.
And, let's be honest, who would blame them? Who, in heaven or on earth, would like to meet again with a man who has made it his life's work to frighten kids and merry sinners, at the same time inventing the cruellest tortures.

NB
This is the sixth of a series of impressions of the dwellings of Jehovah and Satan
For the first impression follow the link how to tell you're in heaven

revelation or illusion ... and Hitchen’s razor

Ik ben niet zo’n fan van Hitchens’ razor.

"What can be asserted without evidence can be dismissed without evidence"

Het zet de gelovige in een verkeerde hoek. Als iemand wil geloven moet ie dat zelf weten - en ik zal hem serieus nemen.
Eerst wanneer die iemand wil dat ik zijn geloof overneem, zal ik hem vragen de werkelijkheidswaarde van dat geloof aan te geven. En mocht deze gelovige zeggen: “Denying the existence of God is as much a leap of faith as asserting it.” - zoals Peter Wehner in het Kerstnummer van de New York Times - dan zal ik zeggen: nee jongen, da’s de zaak omkeren. Als ik iets, wat jij me op de mouw wilt spelden, niet geloof of niet vertrouw, maakt dat van mij noch een gelovige noch een ongelovige.
En ik zal besluiten: het lijkt me beter dat je van nu af aan je verhaaltjes voor je houdt.

Maar gisteren kon ik de neiging om Hitchens’ razor tevoorschijn te halen maar ternauwernood onderdrukken.

In dat wat voorafging aan deze post revelation or illusion kwam een uitspraak van Francis Collins aan de orde ... samengevat: je hebt een revelation, daarop laat je reason los, en dan leidt een leap of faith tot inzicht ... een uitspraak die door Cees Dekker was doorgetweet. Naar aanleiding van die tweet ontstond een discussie die ik met interesse wilde volgen. Iemand vroeg: hoe weet je of je met een revelation of met een illusion te maken hebt?
Dekker gaf antwoord op die vraag: “Of iets openbaring is [of] een illusie blijkt uit het feit dat het blijkt te passen bij de werkelijkheid. Toegegeven, daar zit een element van subjectiviteit in.”
Wel, meer een begin van een antwoord dan een echt antwoord, maar het geeft iets aan.

Maar Dekker voegde er nog iets aan toe. “Hoofdpunt waarom atheïsme (wat ik serieus overwoog) me niet overtuigt: Het benoemt veel kernzaken als illusie (zin van het leven, waardigheid van de mens, schoonheid, goedheid…).”
Waarop ik in de discussie sprong (ingreep):” Nee hoor Cees, zin van het leven, waardigheid van de mens, schoonheid, goedheid ... zijn voor de atheist geen illusie. Hiermee is je reasoning overgegaan in exclusief claimen voor gelovigen van dingen die er toe doen.”
Waarop Dekker mij antwoordde: “Ik begrijp dat ook de goedwillende atheist er wat van probeert te maken, maar het spijt me voor hen: in de louter toevallige beweging van atomen - de enige basis van het al, aldus de atheïst - valt erg weinig zin te ontdekken.”

Een opmerking van een atheist - over de basis van het al - leidt tot Dekker’s conclusie: zin van het leven, waardigheid van de mens, schoonheid, goedheid ... zijn voor de atheist illusie.
Die atheist blijkt Steven Weinberg te zijn. Ik weet niet veel van Steven Weinberg. Zijn biografie doet niet vermoeden dat hij zaken die er toe doen als een illusie ziet.
Maar ik weet één ding zeker: Dekker heeft geen zorgvuldig onderzoek gedaan naar de beweegredenen van Weinberg.
Dit zegt Weinberg over geloof / religie: “Frederick Douglass told in his Narrative how his condition as a slave became worse when his master underwent a religious conversion that allowed him to justify slavery as the punishment of the children of Ham. Mark Twain described his mother as a genuinely good person, whose soft heart pitied even Satan, but who had no doubt about the legitimacy of slavery, because in years of living in antebellum Missouri she had never heard any sermon opposing slavery, but only countless sermons preaching that slavery was God's will. With or without religion, good people can behave well and bad people can do evil; but for good people to do evil — that takes religion.”
Die laatste deelzin is niet leuk voor Cees Dekker. Ik weet ook niet of het een goede afsluiting van de voorafgaande observatie is. Maar één ding is zeker: hier spreekt een man die gevoel in zijn donder heeft, hier spreekt een man die de waardigheid van de mens na aan het hart ligt.

Nu is Dekker een groot wetenschapper, erkend en gewaardeerd door wetenschappers in binnen- en buitenland. Hij heeft weet van hypothese en benodigd onderzoek om van zo’n hypothese wetenschap te maken. Hij kan observeren, meten, één plus één bij elkaar optellen en concluderen. Dus, aan zijn intellectuele capaciteiten kan het niet liggen.

Hier moet sprake zijn van twee revelations die via reasoning en een leap of faith tot inzicht zijn verworden.
1. Over de inzichten in de persoon Weinberg. Dekker heeft iets gelezen van Weinberg, over atomen en de basis van het al. Daar openbaart zich iets. Dekker’s reason gaat aan de slag, en na een leap of faith heeft hij nieuw inzicht verworven: de dingen die er toe doen zijn voor Weinberg zinloos.
2. Over Dé atheist. Dekker leert dat Weinberg een atheist is. Daar openbaart zich iets. Dekker’s reasoning gaat aan de slag, en na een faith of leap heeft hij nieuw inzicht verworven: de dingen die er toe doen zijn voor atheisten zinloos. (En een "goedwillende atheist" die die toevallig tegenkomt - ik dus - betekent geen nieuwe revelation en dus geen nieuw inzicht.)

Ja Cees, ik zou zeggen: er komt behoorlijk wat subjectiviteit om de hoek kijken. En reasoning is gedurende het proces, wat zeg ik, aan het begin van het proces op de mesthoop terecht gekomen.

Van mij mag voortaan iedere uitspraak die Cees Dekker doet buiten zijn wetenschappelijke kader - en ik bedoel dan zijn technisch-wetenschappelijke kader - a priori met het razor van Hitchens benaderd worden. Ook wel: met een korreltje zout genomen worden. Dat ik op één willekeurige dag in het leven twee leaps of faith zie, terwijl een beperkte research-inspanning ook inzicht had kunnen leveren - bijv. even de fiets pakken en naar de bibliotheek - wel ... ik weet voor even genoeg over die revelations.

En dat op een dag dat iemand mij de vraag stelt “How Can I Possibly Believe That Faith Is Better Than Doubt?” en mij informeert over “the walls we have built between faith and reason.” - opnieuw Peter Wehner in de New York Times.
Yes Sir, ik zou maar eens wat meer gaan twijfelen en wat vaker achter mijn oor krabben, als ik U was.
No Sir, we hebben geen muur gebouwd tussen reason en faith. Zoals we ook geen muur bouwen tussen zulke uiteenlopende dingen als een voetbalveld en een glas met water, zoals we ook geen muur gebouwd hebben tussen ooievaars en zwangere vrouwen.
Faith en reason hebben - naast een vocabulaire dat benodigd is - niets met elkaar gemeen. En tegen hen die ons dat wel willen doen geloven, zoals Cees Dekker, en zoals U, Peter Wehner, zeg ik: het lijkt me beter dat je van nu af aan je verhaaltjes voor je houdt.

revelation or illusion

“But reason alone cannot prove the existence of God. Faith is reason plus revelation, and the revelation part requires one to think with the spirit as well as with the mind. You have to hear the music, not just read the notes on the page. Ultimately, a leap of faith is required.”

Dit is een citaat uit een post van Francis Collins, wetenschapper, met als titel “Why this scientist believes in God”. De post is gepubliceerd april 2007. Het citaat is geactualiseerd doordat Cees Dekker, wetenschapper die vindt dat wetenschap gecombineerd kan/moet worden met geloof, het één dezer dagen getweet heeft met als kwalificatie “nice quote”.

Laat ik voorop stellen dat ik geen probleem heb met wetenschappers die geloven. Als ze hun wetenschappelijke arbeid uitvoeren conform de criteria die daarvoor gelden kan daar niks mis mee wezen. Zeker niet riskanter dan een socioloog die zich, gegeven zijn sociaal culturele achtergrond, zet aan het definiëren van een maatschappelijk probleem dat hoognodig onderzocht moet worden.

Wat mij wel een probleem lijkt is de ingrediënten die Collins hier met elkaar mengt, waar Dekker bewondering voor heeft: faith / reason / revelation / spirit / mind.

Revelation lijkt me hier een sleutelwoord.
De filosoof zegt: Revelation is the self-disclosure of God to humanity. Nu zijn er nogal wat redelijke mensen geweest - denkers - die iets over God hebben gezegd. Dat kan alleen uit revelation tevoorschijn komen. En die uitspraken vertonen zoveel verschillen dat je je mag afvragen: hoe betrouwbaar zijn die revelations.
Anders gezegd: wanneer is er sprake van revelation en wanneer is er sprake van illusion. Over illusion zegt de filosoof: it is impossible to distinguish a hallucination of being faced with an elephant from the state of being actually faced with an elephant.

Collins, en naar ik aanneem Dekker in zijn kielzog, gaan een revelation te lijf met reason.

Allereerst een citaat over de verhouding tussen illusion en revelation. Uit “Experimental Essays on Chuang-tzu”. Zhuang Zhu was een belangrijke filosoof die leefde tijdens de Periode van de Strijdende Staten.
“... but the spontaneous is always springing up at the center of me, thrusting me forward or dragging me back, and it is only at the periphery that I can take full control of it. Nor is it sensible to wish that it were otherwise, since raptures, aesthetic, erotic, intellectual, mystical, in which the spontaneous floods the whole of consciousness, can lift us to heights of awareness beyond our ordinary capacities. They can also delude us, of course, and the obscured line between revelation and illusion is a distinction to cling to as best one can, to be clarified by reason in retrospect or not at all.”

Een lang citaat, om ook de aard van een revelation duidelijk te maken: an aesthetic, erotic, intellectual, mystical rapture (ik kan de intellectual rapture niet goed plaatsen).

Maar het venijn zit natuurlijk in de staart: “the obscured line between revelation and illusion” en “to be clarified by reason in retrospect”.
Wie een revelation heeft gehad, en die mee naar huis neemt om daarover te berichten staat in wezen met lege handen. Er is niets concreets, er is niets meetbaar, er kan geen sprake zijn van herhaling. Maar bovenal, niemand kan ooit God kennen - daar zijn alle theologen en filosofen het over eens. Hoe dan zal degene die een revelation heeft gehad kunnen zeggen dat God zich aan hem kenbaar heeft gemaakt?
How to clarify a revelation by reason in retrospect?

Collins vat het samen met een muzikale ervaring: You have to hear the music, not just read the notes on the page.
Collins zou zich een paar dingen kunnen afvragen.
Hoe had Ludwig von Beethoven zijn Missa Solemnis of zijn 9de symfonie kunnen componeren?
Hoe was het mogelijk dat Leonard Bernstein, om maar een dwarsstraat te noemen, het orkest door een partituur kon leiden als hij die niet van te voren, liggend op de sofa, grondig had doorgenomen.
Of dit: ... in interviews, Gould would talk about the importance of learning a piece of music on paper before performing it.

NB
Deze post kreeg nog een onverwacht staartje, n.a.v. een discussie met Cees Dekker over revelation /illusion
zie: revelation or illusion ... Hitchens'razor