universums en ikken

Er zijn gisteren weer minstens zes universums bijgekomen. Eentje waarin Real Madrid de Champions League heeft gewonnen, direct. Eentje waarin dat na verlenging gebeurde. En eén met strafschoppen.

Daarnaast nog minstens drie universums - minstens, want met allerlei denkbare uitslagen - waarin Liverpool dat kunstje heeft geflikt.
Wat zeg ik, Liverpool?
Jürgen Klopp bedoel ik natuurlijk.

Deze kennen we allemaal. De keeper van Klopp wordt gepasseerd … oh, altijd weer die keeper hé, met of zonder hersenschudding.

Ik zou zo graag even met mijn andere ik praten, dat ik dat die andere uitkomst gezien heeft. Daar waar Klopp in de eerste helft de leiding neemt, dan in de tweede helft die weer af moet staan. Dan, in de eerste helft van de verlenging scoort Benzema … en, pas in de allerlaatste minuut maakt Klopp toch gelijk.

Klopp. Die zijn elftal doet spelen, én winnen, zoals Von Karajan de muzikanten van de Berliner Philharmoniker tot haar grootste prestaties bewoog: ogen dicht en in hun hersenpan wroeten. De strafschoppenserie wint ie met gemak.

Helaas, ik kan dat ik niet bereiken. Bevindt zich in een ander universum.

blauwe jurken

Die samenwerking tussen GroenLinks en PvdA ... dat gaat niks worden.

Tweeëndertig prominente PvdA’ers en Groenlinksen pleiten er voor, in de Volkskrant. Want, zo heet het, ... de ‘rode’ strijd voor een rechtvaardige samenleving en de ‘groene’ strijd voor een duurzame samenleving zijn één en dezelfde.

Haha, laat me niet lachen.
Ook, omdat ze die rode strijd nog nooit hebben weten te verkopen - ooit mocht Den Uyl, die ik mijn vriend noem, een kabinet hebben ... en dat krijgt nog dagelijks de schuld van alles wat er daarna fout is gegaan in de samenleving NL (en als ik er wat relativerends over te berde breng krijg ik ook nog de schuld) - terwijl de Groenlinkse ellende - de ondergang van onze planeet - er in gaat, bij iedereen!, als Gods woord in een ouderling.

Maar laat me bovenal niet lachen hierom.
Die ellende van onze planeet gaat dik geld kosten. En dat gaan vooral de minder bedeelden voelen: de aanpassing van het eigen huis, of de aanpassing van het huurhuis. Daar worden mooie plannetjes bij bedacht. Zoals, als iedereen nou meedoet - en niet zeurt over het geluid van een rijtje warmtepompen in te kleine achtertuintjes - dan kan het goedkoop en efficiënt. En ook wel onnozele plannetjes waarvan het onnozele minder doorzichtig is: je stopt de kosten in een hypotheek, en die hypotheek mag je dan mee verkopen.

Wel, da’s natuurlijk geen punt voor GroenLinks - het redden van de planeet mag wat kosten - terwijl het eerlijke delen voor de PvdA eerste prioriteit moet blijven.

Ik ben niet de enige die met “enige” scepsis het redden van de planeet aanschouwt - volgens mij zijn ze behoorlijk bezig om de samenlevingen op die planeet kapot te maken met angstverhalen en onbetaalbare plannen om de reden van die angst weg te nemen - en ik ben ook niet de enige die die “links-rode” samenwerking niet zo ziet zitten. Er is ook een foto - die ik hier niet kan plaatsen - waarop Jesse Klaver de leider van de Rooien met een ironisch lachje aanhoort.

En toch ... je weet maar nooit ... er zijn ook twee foto’s die boekdelen spreken.

Ten eerste: de beginnende dame heeft er al snel de brui aan gegeven. Nou ja, moet kunnen, die tweeëndertig prominenten schrijven ook alleen nog maar stukjes in kranten, maar gaan niet met hun poten in de modder staan.

Maar, zou je kunnen inbrengen: de dames hadden toch minstens een rode jurk aan kunnen trekken, bij zulke symbolische gelegenheden. Waarom ze dat niet gedaan hebben? Hm ... volgens mij hebben ze bij de PvdA het geloof in de maakbaarheid van de samenleving verloren.
Terwijl het lachende gezicht van Klaver ons duidelijk maakt dat ze daar nog even moeten gaan ontdekken dat de maakbaarheid van het klimaat een oneindig grotere inspanning vergt dan die andere maakbaarheid - of je nou Timmerfrans wel of niet op je hand hebt.

dat heeft even geduurd

Vandaag, 17 mei, op Teletekst:

Dat riep ik eigenlijk al de eerste dag, maar officiële instanties hebben nu eenmaal wat meer tijd nodig om de echte werkelijkheid te doorgronden - een tweede afweging en zo.

Dit berichtje is uit het Parool, voorpagina op 1 maart jl. Of Amsterdam de eerste vluchteling welkom heeft mogen heten weet ik niet, maar ’t was binnen een week nadat de Russen begonnen te rotzooien.

Teletekst zegt: Hij [de voorzitter van de hulporganisatie] ziet geen enkel verschil tussen een Oekraïner die het geweld in zijn land ontvlucht en een Nigeriaan die vlucht voor het extremisme van Boko Haram. Nou, een gezonde Hollandse kerel of tante wel hoor: een Nigeriaan is zwart, en dat scheelt een slok op een borrel.

Nu denk ik dat dat enthousiasme van Nederland - de regering, de opvangers, de autochtone bewoners - nog wel zal teruglopen: als ze eenmaal ontdekken dat die Oekraïners weliswaar wit zijn, en zich ook nog Christen noemen, maar toch verdacht veel lijken op andere Oost Europeanen, zoals Albaniërs of Roemenen ... of Joegoslaven. En ze lijken toch ook wel verdomd veel op die Russen. En met al dat volk hebben we niet van die Christelijke ervaringen ... nou ja, ze nemen niet alle tien geboden even serieus.

Ik ben benieuwd hoe lang het duurt voordat daarover andere, minder positieve verhalen, de ronde gaan doen.