SPAGHETTI ALLA PUTTANESCA

Er is alla carbonara. Het is spaghetti genoemd naar de mannen die het aten: de houtskoolbranders, le carbonai. Harde werkers die veel spek nodig hadden om overeind te blijven.
Gaat het verhaal.
Mooi dat ze geen spaghetti, maar penne aten!

Zou alla carbonara vaker gegeten worden als alla puttanesca. Puttana is niet zo'n eerzaam beroep. Nou ja, vroeger wel. Zie de fim L'Uomo delle Stelle, waar in een klein Siciliaans dorpje de mannen die nog te jong zijn om samen te wonen, de mannen die zich eenzaam voelen ondanks dat ze samen wonen en de mannen wier vrouw is gaan hemelen, 's avonds in de rij staan voor de deur van de vrouw, die voor het dorp een zegenende taak vervult - pratend over het weer terwijl ze netjes hun beurt afwachten. Of denk aan het verhaal van García Marquez Memoria de mis putas tristes.
Maar als je denkt aan de tegenwoordige hoertjes op de afwerkplekken dan zou een spaghetti alla puttanesca evenals die voor de carbonai zeker een functie hebben.

Nee, spaghetti alla puttanesca heeft niks met hoertjes te maken. Of ....
Volgens mij is het zo gegaan.

Eén van de carbonai had genoeg van zijn zware leven. En van zijn bazige vrouw. En toen een marskramer langs kwam en hem vertelde van het zoete leven in Napoli stapte hij op, liet vrouw en kinderen achter zich en kwam een paar weken later in die smerige, maar o zo wonderschone stad aan, inmiddels vrouwlief het lekkere eten en het warme bed al aardig missend. Omdat hij er niet rijker op was geworden gedurende zijn tocht was het leven niet zozeer dolce dan wel hard en koud, vooral 's nachts. En zo bevond hij zich op een avond ook in zo'n rij, keurig en vooral knikkebollend wachtend op zijn beurt. Toen hij eindelijk aan de beurt was viel hij bijna om van de slaap, en kon hem nauwelijks overeind krijgen. De vrouw zag een aardige man, kreeg medelijden, en pakte haar bordje fuori servizio dat de volgende klant voor zijn neus aan de deurknop gehangen zag worden. Senza fare motto.

Ik zal jou eens een lekkere pasta klaarmaken, zei ze, kijken wat we daarna in bed hebben.

pomidori da sugo 500 gr.
spaghetti 400 gr.
olijfolie
zwarte olijven 150 gr.
ansjovis 100 gr.
kappertjes 50 gr.
tomatenpuree
knoflookteentjes 2
rood chilipepertje

En, zoals alle Italiaanse vrouwen, zei ze zichzelf voor wat te doen.
> Een pan water, niet al te zout ...
Nee, zo zegt een Italiaanse hoer dat niet.
> Mettere sul fuoco una pentola con abbondante acqua non troppo salata; quando alzerà il bollore buttarvi gli spaghetti.
[pan op het vuur - voldoende water - als het gaat borrelen de spaghetti er in gooien]
> Lavare e diliscare le acciughe.
[ansjovis wassen en fileren (ik hou niet van sardientjes!)]
> Porre in un casseruola di terracotta l'olio, l'aglio, e il pepperoncino a pezzetti; fare soffrigere e quando l'aglio sarà ben scuro, unire le acciughe e con una forchetta spappolarle bene.
[Olie, knoflook en aan stukken gereten chilipepertje bij elkaar - verhitten tot de knoflook bruin is - ansjovis erbij en roeren tot het een papje vormt]
> Aggungere quindi i pomidori, pelati e spezzetati, le olive snocciolate, i capperi ben lavati, e due cucchiaini di concentrato di pomodoro.
[De tomaten erbij, ook aan stukken en bovendien gepeld, de olijven zonder pit, de kappertjes en een beetje tomatepuree]
> Mescolare bene la salsa - deve risultare molto scura - e lasciarla sul fuoco fino a quando gli spaghetti saranno cotti; scolarli leggermente al dente e poi condirli.
[De boel goed mengen, en op het vuur houden tot de spaghetti klaar is(die begrijp ik niet: een mindere kok, zoals ik, kan niet op tijd alles gedaan hebben - bij mij is de spaghetti eerder gaar dan de saus klaar is)]

Wel, wat er die nacht verder gebeurd is weet ik niet, maar de houtskoolbrander voelde zichzelf de volgende morgen nog ongelukkiger. Zo een beetje als de slaaf, of als het hulpeloze kind dat niet zonder de mishandelende vader kan: ze hebben graag een gecontroleerd leventje, ook al wordt hun leven dan gecontroleerd door een ander.
De ondankbare hond. Met de staart tussen de benen vat hij de volgende morgen de reis terug aan. En zit enkele weken later weer aan zijn eigen tafel.
Waar hij onder uit de zak krijgt. Van vrouw én kinderen!

> Dove sei stato?
> Beh ... Napoli.
> Che hai fatto?
> Peuh ... niente.
> Ma, dove hai dormato?
> Un trattoria.
> Un trattoria!?
> C'era anche un letto.
> Che hai mangiato?
Aha, da's een makkelijke vraag. En hij vertelt hoe de "herbergierster" een pasta voor hem heeft gemaakt. Maar zijn vrouw, die allesbehalve van gisteren is, heeft onmiddellijk door dat hier een "potentie"-hapje is bereid.
> Porca miseria, sei stato con le donne!
De oudste zoon mengt zich in het gesprek.
> Trattoria alla puttanesca!
De jongste zoon doet ook een duit in het zakje.
> Spaghetti alla puttanesca!
Zo, de naam van dat gerecht staat. En moeders buldert:
> Da oggi mangiamo la pasta sempre a casa!
> Pasta alla carbonara!
Waarmee de oudste zoon de pot op tafel de nu bekende naam geeft!
> Che dice? Eeeh!
Zegt de vrouw met bliksemende ogen, vuurspuwend welhaast.

En de arme man weet alleen nog maar uit te brengen Amen. Waarmee zijn lot bezegeld is. Zijn verdere leven lang zal hij alleen nog maar spaghetti alla carbonara eten.