Tuesday, May 31, 2011

PRESUMPTION OF HYPOCRISY

Via een Amerikaanse site wordt ons gevraagd of we iets te melden hebben over "my tiny hypocrisy" about coming to terms with our own little moral inconsistencies ... your stories about grappling with your own small ethical contradictions.

Omdat dit ook de tijd is van de direkteur IMF en het kamermeisje, én van die dominee, tevens parlementslid uit Kansas, die vindt dat vrouwen voorzorgsmaatregelen kunnen nemen voor het geval zij wegens verkrachting zwanger raken, zodat we het niet over abortus hoeven te hebben - you see, I have a spare tire on my car (sic), én omdat dit ook zijn de tijd en tijden en een halve tijd van de daadwerkelijke verkrachting van de rechten van een heel volk, heb ik de volgende bijdrage geleverd.


presumption of hypocrisy
I will not speak of my tiny layer(s) of hypocrisy in the past. No, I will foretell that in the near future I will have to come to terms with not so little moral inconsistencies. I will also predict that the participants of this open call, be it the bloggers or their readers, will find themself grappling with not that small ethical contradictions.

Not so long ago a not so famous lady, a room maid in a hotel USA, has accused a very famous man, director of a global political institution, of having her raped. The man has denied. From the moment this was breaking news the story is troubled by the fact that we've got a lot information of secondary business and that we have no information whatsoever on the objective facts.

There are three possibilities:
- the man is guilty
- there was misunderstanding between the two about his meanings and her consent
- it was a setup to get rid of a man who was, in terms of global affairs, a pain in the ass to some other important men

The man is already convicted - he is a beast. Although this is not the hypocrisy I am speaking of, it is important to signal this fact because it has set the conditions for the outcome of the process.
I have done some homework.
First, among the media and the professional bloggers around (whatever weight the adjective "professional" may carry in these matters) I have not found a single text without a (slight) presumption of guiltiness.
Worse, some men, also famous, have written in support of the integrity of the alleged suspect. Among them Bernard-Henri Lévy. Now, that man is a beast too!

I see only two possible outcomes, because I rule out a few things to happen
- the prosecutor will rest his case
- the defendant will plead guilty
- the defendant will collapse during the trial sessions
- the jury will return from her room to tell the judge that it is not possible to say who is right

So one of the two
- the jury returns from her considerations and tell us that the defendant is not guilty
- the chairman of the jury will stand up in court and tell us the verdict: guilty

Now, as we know, our dear Emily Holleman, introducing this open call in her essay on her being vegetarian and her love for fine leather, has exposed her tiny layer of hypocrisy, to hide for us her more serious layers of hypocrisy
- the thick layer of "is it OK for a vegetarian to ride on the back of a horse"
- and what about the even thicker layer of this: the majority of people think that it is righteous to own animals for their products, and their meat (a) vegetarian people think they are entitled to their opinion that this is wrong (b) a vegetarian lecturing meat consumers, feels also entitled to deny other people the right to their own opinion (c)
Everyone may think about the case DSK as he or she likes. But it could be interesting, after the verdict is spoken, to observe the participants of this open call, when they start examining their conscience, their second thoughts about what happened, to see their mind processing - what "little" moral inconsistencies they will have to come to terms with.

As far as I am concerned, I am sure that I will have a problem, whatever the verdict may be, but especially when the verdict has to be guilty (as I expect it will be). I do not have a problem with the fact that I will believe that the USA System of Justice not has functioned very well in these matters. Neither will I have problems with the fact that I do not agree with the judgment of the majority of the people USA, that I do not accept their competence. That is a normal position to me, to disagree with “normal” people.
I do not like powerful men. I do not like official points of view. I do not like spokesmen. I do know that the truth is always somewhere in the middle.
And still, I am sure that I will find myself not easily grappling with no small ethical contradictions regarding two different and at the same time quite equal positions: Israel/Palestine and Strauss-Kahn/the room maid (her name is not known by me).
- I will not believe that justice has done in the case of DSK
- I know for sure that the Palestinian people are victim and that Israel is guilty
In both cases the information I have is about the same: the same lot of relevant data, proportional to the available amount of data, while my competences are limited when it comes to distinguish the quality of the data.

My not so tiny hypocrisy for the days to come!

Thursday, May 5, 2011

FILMROLLETJES EN FOTOOTJES ...

... en private Bradley Manning die nog steeds zonder vorm van proces zit opgesloten in zijn cel. *)

In NL waren we, als onderdeel van het gelazer rondom Srebrenica, filmrolletjes kwijtgeraakt. Iets fout gegaan bij het ontwikkelingsproces.

In Pakistan wordt bij een actie Osama Bin Laden gedood. Een uiterst gecontroleerde actie: geheim, een beperkt aantal mensen van de elite van de elite, op basis van kneed-to-know. We horen dat Obama niet wil dat we de foto's zien. En we moeten ook weten dat dat is omdat hem dat is afgeraden door zijn ministers Gates en Clinton.

Osama Bin Laden wordt in zee gedumpt.
Maar niet al een paar uurtjes na deze actie: foto's op het internet! Iemand "heeft gelekt".

Wat denkt U nou precies dat hier gebeurt?
Kunt U zelfstandig nadenken? Heeft U een goede neus?
Ze zeggen wel eens dat democratie het minst slechte is van alle mogelijke regeersystemen.
Ik weet niet of dat waar is.
Ik weet niet of dat waar moet zijn.

Wat ik ook niet weet is wat er precies stinkt aan dit hele gebeuren. Maar dat het aan alle kanten stinkt - dat is duidelijk.
En wat stinkt er vooral?
Er zijn nogal wat window dressers die de behoefte hebben om aan het volk te suggereren dat we in een democratie leven: het minst slechte onder de mogelijke regeersystemen.
Wel, als er één ding heel erg duidelijk is, dan is het dit wel: de democratie verspreidt een geurtje meneer, niet mis hoor. En van alle kanten!

*) Bent U ook benieuwd of degene die gelekt heeft in z'n nakie in een cel zal worden opgesloten?

PS Waar nog geen fotootjes van op Internet zijn verschenen is van een vermoorde Gaddafi. Dat komt omdat we heel democratisch, als NATO, hebben afgesproken dat het om het beschermen van onschuldige burgers gaat. Niet om het ruimen van Gaddafi.

Tuesday, May 3, 2011

het jaar 2001 na OBL

NB dit is een illustratie bij HET GROTE VERTIJDEN zoals door mij, als denksysteempje beschreven
look here for:
HET GROTE VERTIJDEN

Hoe lang zal het nog duren voordat iemand het boek zal schrijven dat begint met de woorden Since many have undertaken to set down an orderly account of the events that have been fulfilled among us ... of waarvan het tweede hoofdstuk, in een andere vertaling, zal beginnen met In die dagen werd een bevel uitgevaardigd door ...

Osama Bin Laden is gedood.
Of vermoord, afhankelijk van hoe je het bekijkt.
Veel vragen buitelen door mijn hoofd. Zijn er die moeten rouwen om zijn dood? Moeten we rouwig zijn omdat het zo gegaan is?
En wat zijn belangrijke vragen?
De vraag naar rechtmatigheid of de vraag naar rechtvaardigheid?
Is aan onschuldig vergoten bloed genoegdoening verschaft, of kan er zoveel bloed aan je handen kleven dat ze niet meer in onschuld schoon te wassen zijn?

Eén ding is zeker. Een Arabische lyricus zal nooit het lot hoeven te bezingen van Osama Bin Laden zoals de Ierse rebel Brendan Behan de zo valse dood van een andere Ierse rebel Michael Collins bezong
Ah, cure the times and sad the loss my heart to crucify,
That an Irish son with a rebel gun shot down my Laughing Boy.
Oh had he died by Pearse's side or in the GPO,
Killed by an English bullet from the rifle of the foe,


En dat de Amerikanen een grote fout gemaakt hebben door zijn lijk in zee te dumpen is nog zo'n waarheid als een koe. Ze hadden hem gevankelijk weg moeten voeren, doen berechten door een Mohammedaanse Hoge Raad, om daarna zelf, als vleesgeworden wreker van al het wereldse onrecht, het vonnis te voltrekken - in de veilige zekerheid dat zijn bloed zou komen over alle Moslims en al hun kinderen tot in het vierde geslacht - om hem daarna in een zwaar bewaakt graf te stoppen, zodat niemand, maar dan ook niemand, later zou kunnen vertellen ...

Oh jee, waar doet me dat aan denken?

Het maakt natuurlijk geen moer uit hoe je het doet! Het grote vertijden is nu al begonnen. Nu al hebben we de geschiedenis niet meer in de hand.
En de Amerikanen, de Amerikaanse regering is er mee begonnen. In haar eerste berichten heette het dat Osama schietend ten onder is gegaan. De westerse news oulets, zeg maar de dienaren van de Amerikaanse regering, hebben het in grote koppen gretig gepubliceerd. Latere officiële versies spreken van een ongewapende Bin Laden - maar nu zijn het kleine lettertjes geworden. Obama zei het: America can do whatever we set our mind to. Inderdaad, zelfs de mindsetting van haar brave citizens en van de nette en oppassende citizens van al haar vrienden.
Het dumpen van een lijk in zee is daartoe een methode, die zijn nut al vele malen bewezen heeft, duidelijk niet alleen onder criminelen en misdadige regimes.
Ik heb hem al eerder geciteerd, Carlo Levi, die zijn boek Christo si è fermato a Eboli zo fraai begint met een karakteristiek van wat geschiedenis is. Nog maar eens daaruit: ... chiuso in una stanza, e in un mondo chiuso, mi è grato riandare con la memoria a quell'altro mondo, serrato nel dolore e negli usi, negato alla Storia e allo Stato, eternamente paziente ... *)

En ik sluit mij even op in wat ik mijn Nachjenseitszeit noem, de tijd die voor mij nooit geschiedenis zal worden.
Hoe lang zal het nog duren voordat emmaüsgangers zullen vertellen dat deze man opgestaan is, dat ze hem op de weg hebben gezien, en dat hij met hen is meegegaan naar hun huis, en met hen het brood heeft gebroken ...
Hoe lang zal het nog duren voor een Amerikaanse President Washington in de fik zal steken, en zal zeggen dat ...
En wellicht dat over zo'n driehonderd jaar een nieuwe geloofsbelijdenis van Nicea - nou ja, die van Mekka, of welke andere door het Westen als onzalige broedplaats beschouwde plek - het licht zal zien.
Jammer dat ik, liefhebber van grootse en sobere muziekdrama's, niet mag meemaken dat anderhalf millennium later een prachtig oratorium gecomponeerd zal worden over het Lijden en Sterven van Onze Osama Bin Laden, dat na een honderdjarig vertoeven in de vergetelheid door een andere componist herontdekt zal worden, om weer een paar honderd jaar later nog eens afgestoft te worden door een nieuwe lichting musicologen/uitvoerders.

't Kan natuurlijk ook morgen, of overmorgen gebeuren. Nou ja, ik zal het niet meer meemaken. Maar dat het gaat gebeuren kan ik geloven, mag ik geloven - met het geloof van de westerse bijbel: het bewijs van de dingen die men niet ziet en de zekerheid van de dingen die men niet weet.

Dus, hoe hoe lang zal het daarna nog duren voordat in Noord Amerika geïndoctrineerde jongeren zich op zullen maken om vanuit het Westen af te reizen naar de Verenigde Staten van Zuid Azië, om daar een symbool van hun grootsheid en hun vooruitgang, één van de heilige kalveren van de Oosterse beschaving, met de grond gelijk te maken, in die zelfmoordactie het bloed van een massa onschuldige mensen vergietend?

*) … opgesloten in een kamer, in een afgesloten wereld, betreed ik, dankbaar, in gedachten die andere wereld, gevangen in haar leed en in haar gewoonten, ontkend door de geschiedenis en door de staat, oneindig geduldig …