het radicale midden van het CDA (zoekplaatje)

Geeft C het midden aan van lijnstuk AB of niet?

... à propos

Bij wiskunde heb ik altijd geleerd dat je een tekening niet gelijkend moet maken, naar het bewijs dat je hebt te leveren.
Dus:

gegeven: AC = BC, dus ∆ ABC is gelijkbenig.
Zodat eenvoudig te bewijzen is: ∠ CAB = ∠ CBA (iedere oen kan zien dat het niet waar kan zijn, een driehoek kan nu eenmaal geen twee stompe hoeken verdragen, maar ... ik kan er verder ook niks aan doen).
Waaruit dan volgt dat de bissectrices van de basishoeken gelijk zijn ... en dat die bissectrice uit C het lijnstuk AB loodrecht door midden snijdt! En dat is waarder en zekerder dan het geloof van onze voorvaderen zoals in Hebreeën 11 vers 1 gedefinieerd, want volgens de rigide regels van de Euclidische meetkunde.

... allora, terug naar onze queeste

Geeft C nu het midden aan van lijnstuk AB of niet?

Of geeft deze C beter het midden aan van lijnstuk AB?

Wat U aan deze plaatjes ook niet kunt zien is dat een lijnstuk uit een oneindig aantal punten bestaat. Maar dat is ook waar: wiskundig zijn die punten cirkeltjes met een straal 0, te minuscuul dus om minuscuul te noemen.
Het doet me denken aan hoe iemand eens een congres schilderde. Veel deelnemers waren volgens hem naar het congres gekomen met een mening in de vorm van een cirkel met een straal nul. Zo'n cirkel noemt men wel een punt. Dat punt was dan hun standpunt.
Doet U dat aan een politieke partij denken? Ik mag hopen dat dat niet het overheersende beeld is van onze dames en heren politici.

Toch is het CDA op zoek naar het radicale midden. En dan moet je wel weet hebben van punten die eigenlijk cirkels zijn met een straal van nul.
Of, is het mogelijk dat die lui van het CDA zo denken: dat wij allemaal meninkjes hebben, en dat je van NL dus een lijnstuk op een rechte lijn kunt maken en dat je dan door de middelloodlijn te construeren het radicale midden vindt?

Maar ... die partij wil toch weer terug naar de macht?
Vandaar mijn verwarring: welke C (de C van het CDA dus) geeft nou het radicale midden aan?
En hoe breed wordt dat midden dan?

een fatsoenlijke middenpartij

Volgens Hirsch Ballin moet het CDA open zijn over zijn PVV-verleden. Aldus kopten Volkskrant/Trouw. Hij zei letterlijk (Nieuwsuur 9 mei) We moeten onder ogen komen wat er is gebeurd [...] om het vertrouwen te krijgen van de kiezer, zal het CDA een oefening in openhartigheid moeten maken.
Het doet denken aan dat gewichtige sacrament dat Christenen verbindt, het Heilig Avondmaal, voorafgaand waaraan de voorganger de gemeente voorhoudt: ... is ons voor alle dingen nodig, eerstelijk dat wij ons tevoren recht beproeven ... en dat beproeven betekent dan ... onderzoeke een iegelijk zijn consciëntie of hij ook gezind is voortaan ... in enigheid met zijn naasten te leven.

Ad Koppejan zegt er dit van: Het is vers, het doet mij pijn erover te praten. Maar we kunnen het verleden niet ontkennen. (Volkskrant 12 mei, over zijn persoonlijke PVV-verleden: gedoger van een gedoogconstructie.)

Er moet iets aan de hand zijn met die samenwerking met de PVV. En ze moeten het allemaal weten, want als de vrienden één ding goed kunnen is het wel elkaar aanspreken op elkanders zwakheden.

En het kan ook niet anders bij een partij die prat gaat op haar Joods Christelijke wortels. Ik denk nu niet direct aan de Bergrede van Wim Aantjes. Maar bij die wortels heeft de naaste een essentieel bestaansrecht, en daar hoort beslist het verhaal van de barmhartige Samaritaan bij - en absoluut geen kopvoddentax en Polenmeldpunt, zeker weten.

Beoogd lijsttrekker Wintels zei er in het debat bij Pauw en Witteman (10 mei) dit van: Het CDA moet weer gezien worden als een "fatsoenlijke middenpartij" Het leverde hem prompt protest op van de andere kandidaat-lijsttrekkers. Begrijpelijk: wat moet je in de praktische politiek met het zo moralistische begrip "fatsoenlijk" - wat is dat nou precies?
In termen van vertrouwen kan ik het wel zeggen: ik denk dat CDA'ers als Verhagen veel onbetrouwbaarder zijn dan Wilders - die zijn machtspositie wel lekker vond zitten, maar zich uiteindelijk toch zijn doelgroep, én zijn kiezers herinnerde. Dus het CDA moet weer een betrouwbare partij worden.

Ze zijn kennelijk nog niet zover daar, in de top waar het allemaal om de knikkers gaat. Ze kunnen een samenwerking met de PVV ook niet uitsluiten: je moet nooit nee zeggen, al zitten we liever in de buurt van de middenpartijen VVD en PvdA.

Niet moralistisch bedoeld, meer zoals "fatsoenlijk" in het spraakgebruik ook kan duiden op kwantiteit in plaats van op kwaliteit: het CDA is nog lang geen fatsoenlijke middenpartij. Ze duwt de VVD meer naar rechts, en ze trekt de PvdA naar rechts. Als zodanig is het een stevige rechtse partij. En af en toe, voor haar fatsoen, bij verkiezingen en zo, en als de leden weer eens een goed gevoel moeten krijgen, laat één van de voormannen een linksig windje, zeg maar een sociaal klinkend geluid horen - om pront voor de broek te krijgen van andere voormannen.

Ik ga trouwens voor de verkiezingen een fatsoenlijke partij opzoeken. En dit bedoel ik wel moralistisch.
Ik was eigenlijk van plan om na de totstandkoming van het kabinet Wilders ... zo moet je het toch zien, want toen Wilders wegliep was er ineens geen kabinet meer ... na die vertoning van Rutte en Verhagen dus, heb ik gezworen nooit meer te gaan stemmen. Maar, om mijn stem niet verloren te laten gaan, moet ik wel stemmen - opdat onfatsoenlijke partijen als VVD, PVV en CDA niet profiteren van mijn afwezigheid op 12 september.

Wiens herdenking is het eigenlijk?

Opnieuw is NL getroffen door Joodse veto's over hoe te herdenken. We liggen weer in de knoop met wat wel genoemd wordt onze Joods-Christelijke wortels.

In de herdenkingsdiensten die ik bijgewoond heb werden vaak en veel psalmen gezongen. Logisch zult U zeggen: herdenkingsdiensten zijn kerkdiensten. Bovendien, de meeste psalmteksten zijn op het lijf geschreven van dit ondermaanse tranendal.
En zo kennen wij uit de eeuw van onze vrijheidsstrijd Valerius' Nederlandtsche Gedenck-clanck. Daarin vind je liederen die zo uit de Psalmen kunnen komen. In één van de bekendste Com nu met sang van soete tonen, wordt ons schatplichtig zijn aan de Joodse traditie, aan het begin van de tweede strofe, ook letterlijk gepreekt:
In Israel was dat een wijse
valt met haer oock den Heer te voet.
Het Joodse herdenken dat de toon zet.

Mogen we ook een eigen herdenkingscultuur hebben?
Wel, het blijkt gevaarlijk om er ideeën op na te houden, die afwijken van de Joodse opvattingen over herdenken.
Vooral als het om 4 mei gaat.

Het Nationaal Comité 4 en 5 mei wilde het dit jaar weer eens anders doen. En zo was een gedicht uitverkoren dat ook herinnerde aan een andere kant van ons oorlogsverleden. Omdat ook Dirk Siebe niet vergeten mag worden. Dirk Siebe is lid van de verzameling te herdenken personen zoals die door het Nationaal Comité is gedefinieerd.
Het Centrum voor Informatie en Documentatie Israël wil niet dat een jongen een gedicht voordraagt over de verkeerde keuze van een oom in de Tweede Wereldoorlog, en dreigde (samen met het Auschwitz-comité) de herdenking op de Dam te boycotten.
Het Nationaal Comité is gezwicht voor de druk.

In Vorden wilden B&W tijdens de dodenherdenking ook langs de graven van Duitse soldaten gaan. Of die Duitsers ook vallen onder de verzameling gevallenen van het Comité weet ik niet, dat hangt er vanaf hoe je de definitie leest. Maar Federatief Joods Nederland vond dat een misselijkmakend idee en stapte naar de rechter. (Ik heb niet kunnen achterhalen wat voor soort belangengroep FJN is, maar de naamgeving en sommige van haar activiteiten doen mijn haren te berge rijzen.)
De rechter heeft FJN in het gelijk gesteld met een paar dubieuze aanwijzingen en een nog dubieuzer motivering van het vonnis.

Wat moet je daar nou van zeggen?
Wat de Joden betreft, het sluit naadloos aan bij hun definitie van herdenken. Israël wil ook niet dat de Palestijnen in haar land, en in de door haar bezette gebieden, Nakba vieren: een herdenking dat in 1948 het Palestijnse volk lijf en goed verloor - toen de Joden de onafhankelijke staat Israël uitriepen.
Dat laat aan duidelijkheid niets te wensen over: consequent en rechtlijnig.

Chris van der Heijden, die van ons grijze verleden, zei er dit van: Zolang er nog veteranen zijn, zullen dit soort discussies worden gevoerd.
Nee Chris: zolang wij toestaan dat Joodse organisaties deze discussies domineren en de uitkomst daarvan bepalen, zòlang zullen deze discussies doorgaan.

wat zal het worden: Hollande of Sarkozy ... of Moody's

Zondag zijn de presidentsverkiezingen in Frankrijk. Wie zal zich de nieuwe president mogen noemen: Hollande of Sarkozy? Hoewel de peilingen zeer positief zijn (waren?) voor Hollande lijkt het toch nog spannend te worden.

Wie er ook president wordt: het zal de goede president zijn. Door het volk verkozen, nietwaar?
Is dat zo?

U weet natuurlijk van de drieprocentsnorm, En U weet ook van "leuke dingen voor linkse mensen" - door rechts vaak aangevoerd om niet over haar eigen begrotingsproblemen te hoeven praten.
Wie gelooft dat die drieprocentsnorm heilig is ... voor de goede orde, een fatsoenlijk en degelijk gezin mag een hypotheek nemen van twee maal het jaarinkomen, ofwel een tweehonderdprocentsnorm! ... hij/zij voor wie dus die 3% heilig is zal misschien denken: Sarkozy is een betere keus.

Zij die die drieprocentsnorm bepalen, zeg maar de machtigen, zeg maar de uitdelers van Aatjes, Moody's Fitch Standard & Poor's (vinden ze me nog wel triple-A of moet ik mezelf een kogel door de kop schieten?) denken daar anders over.
Het Franse volk dient Sarkozy te kiezen.

Lees, via Diana Johnstone in Counterpunch, wat deze mannen ons via hun opinion leaders hadden mede te delen nadat Hollande de eerste ronde had gewonnen.

This hostility toward banks has horrified Anglo-American commentators, from The Economist to John Vinocur of the International Herald Tribune, for whom realism consists in docile obedience to the demands of “the markets”. Acting uppity toward finance capital is close to insanity.
[...]
Wow, take that you frogs [...] and remember that whatever foolish things you want, like jobs, medical care or a roof over your head, it’s the markets that have the last word.

Je hoorde het ook al in NL, over de gevaren van het overschrijden van de drieprocentsnorm: wacht U voor de financiële markten!

Weet U het nog: sinds wanneer is het ook weer dat managers van banken bepalen hoe een land bestuurd moet worden?