climate deniers

De blogosphere, en wat daarmee samenhangt, zoals facebook en twitter, wordt beheerst door drie belangrijke levensvragen: bestaat God, is het verhaal van de evolutie waar en hoe slecht gaat het nu met het klimaat. Zij die niet in evolutie geloven zijn het makkelijkst in een hokje te plaatsen: dat zijn gewoon numbskulls. Zij die niet geloven worden gevangen met een drogreden: die hebben ook een geloof, want ze geloven dat God niet bestaat. Zij die niet (direct) mee willen spelen bij de grote zorgen over het klimaat krijgen het etiket “DENIER” opgeplakt.

Over één ding zijn de aanhangers van God, evolutie en klimaatverandering het eens: zij die niet geloven, zij die menen dat het verhaal van Darwin grote hiaten vertoont, en zij die niet bezorgd zijn over de gevolgen van de door de mens teweeggebrachte klimaatverandering zijn blog-o-bots die de blogosphere vervuilen.

Climate denier, da’s eigenlijk een rare. Ik geloof niet dat er iemand is die ontkent dat er klimaat is - al was het alleen maar omdat het zo nu en dan ons humeur flink kan beïnvloeden.
Bedoeld wordt eigenlijk dit.
Er zijn mensen die zich zorgen maken om het klimaat. Er is een wetenschappelijke discipline ingericht, die die zorgen tot uitdrukking brengt in onderzoek en rapportage van positieve bevindingen. In de politieke sfeer worden er maatregelen getroffen (die geld kosten en/of het plezier in het leven vergallen). De mens wordt daarmee op een voetstuk geplaatst: dat hij voldoende begrijpt van en iets kan veranderen aan het klimaatsysteem, en tegelijkertijd als de schuldige wordt aangewezen van de klimaatverandering. Zoals een site die klimaatactivisten van argumenten voorziet het stelt: Climate reacts to whatever forces it to change at the time; humans are now dominant forcing.
Er zijn ook mensen die vraagtekens zetten bij die zorg voor het klimaat en de maatregelen die daaruit voortvloeien. Mensen die vooral geen schuldgevoel aangepraat willen worden.
Omdat de wetenschap hypotheses heeft opgesteld en inmiddels omarmt die positief voor die zorgen zijn, hypotheses die inderdaad de schuld bij de mens leggen, worden zij die vraagtekens zetten deniers genoemd.
Dat is de wereld op z’n kop zetten.

Ik kom hierop doordat ik kennis maakte met Susan Crockford en de behandeling die ze zich moest laten welgevallen door het wetenschappelijke tijdschrift Bioscience c.q. een onderzoeksteam van Harvard.
Crockford is een erkend scientist, die ook iets weet van ijsberen. Genoeg, naar haar mening, om te protesteren tegen het verhaal dat er rondgaat over de negatieve ontwikkeling van de ijsbeerpopulatie. Daarop heeft een team van Harvard een vernietigend artikel over haar geschreven. Dat team heeft “verzuimd” om te praten met Crockford, om aldus te weten te komen wat ze precies van ijsberen afweet, hoe ze aan die inzichten komt, en of dat een aanleiding zou kunnen vormen om de wetenschappelijke inzichten bij te stellen.

Eén ding staat vast: het klimaat verandert voortdurend.
Een tweede is of wij voldoende van het zeer gecompliceerde klimaatsysteem begrijpen om daarbinnen oorzaak en gevolg aan te wijzen.
Een derde is of we kunnen vaststellen wat de juiste maatregelen zijn.

Ik ontken niet dat het klimaat verandert. Ik ontzeg de menselijke maat wel de capaciteit en de competentie om het klimaatsysteem te doorgronden. Dus ik huiver als ik aan sommige mogelijke maatregelen denk.
Ik woon op een heuvelrug met zicht op een meer. In de vlakte beneden mij liggen enkele landbouwgronden die vanwege de landbouwpolitiek niet meer gebruikt worden. Mijn omgeving is rijk aan zonuren. Ik moet er niet aan denken dat ze op die landbouwgrond zonnepanelen gaan plaatsen. Mijn omgeving heeft een overvloed aan winduren, gevuld met stevige wind soms. Ik moet er niet aan denken dat ze hier windmolens gaan plaatsen.
Ik ga gillen als ik er aan denk.

Een belangrijke vraag is dan toch: hebben we goed zicht op het klimaatsysteem en de veranderingen die zich daarin voordoen.
Eén van de non-deniers is Bart Verheggen. Hij is een breed georiënteerde atmosferisch wetenschapper, en [houd me] bezig met onderzoek, advies en communicatie op het gebied van klimaat, energie en luchtkwaliteit.
Hij schrijft op zijn blog: Modellen, gebaseerd op natuurkundige kennis van het klimaatsysteem, kunnen de recente opwarming goed verklaren, maar alleen als daarbij ook de menselijke invloeden zoals emissies van broeikasgassen en aerosolen (fijn stof) worden meegenomen.
Daar wringt bij mij de schoen. We weten veel van de economie af. We hebben dan ook modellen om het toekomstige economische gebeuren te voorspellen. Iedereen weet wat de resultaten daarvan zijn: dat gaat heel vaak niet goed.
Het klimaatsysteem is vele malen ingewikkelder dan de economie. Wat moet ik dan van die modellen verwachten.
Bart voegt daaraan toe: Zou het kunnen dat al die wetenschappers het faliekant mis hebben? Dat kun je natuurlijk nooit uitsluiten, maar voor een dergelijke boude stelling heb je dan wel heel sterke bewijzen nodig ... Ja, dat zou heel goed kunnen Bart. En dat is, nogmaals, de wereld op zijn kop zetten. Als iemand wil beweren dat God bestaat, kun je bij degene die die bewering niet accepteert niet de bewijslast van het niet bestaan leggen.
Als jij, of welke klimaatwetenschapper dan ook, wilt beweren dat wij het klimaat naar de donder helpen, zul jij dat moeten bewijzen. En als je maatregelen wilt treffen om iets tegen klimaatverandering te doen, zul je met verdomd goeie argumenten moeten komen - zodat ik niet bang hoef te zijn dat het middel wel eens erger dan de kwaal zou kunnen zijn.

Wij hebben in NL ook een geleerde die een slechte naam heeft in de milieubeweging: Salomon Kroonenberg. Nogmaals het blog van Bart Verheggen. N.a.v. een interview dat Maarten Keulemans had met Kroonenberg schrijft Hans Custers, gastschrijver: op detailniveau spuit Kroonenberg zo veel drogredenen, halve waarheden en hele onwaarheden, dat hij zich volledig diskwalificeert als serieus te nemen wetenschapper.”
Ik wist ineens, met grote en stellige zekerheid, dat ik niet wil dat de Bart Verheggens onder ons, in hun hoedanigheid van wetenschapper, ook maar één klein vingertje in de pap krijgen bij het overwegen van maatregelen die de (gevolgen van) klimaatverandering moet beperken.

Verheggen/Custers zegt nog iets: “Bovendien vergeet hij [Kroonenberg]dat de aarde nog nooit in de hele geologische geschiedenis bewoond werd door ruim 7 miljard mensen, die voor hun bestaan in belangrijke mate afhankelijk zijn van stabiel klimaat.
Ja Bart/Hans, inderdaad, 7 miljard mensen. Dat moet georganiseerd worden. En om dat te organiseren moet er gedealed worden tussen mensen met verschillende inzichten.
Nee Bart/Hans, stabiele klimaten bestaan niet. En God verhoede dat jij je wetenschap ooit mag gebruiken om maatregelen te treffen zodat het klimaat gestabiliseerd wordt. Ik geloof niet in God. Maar ik zou bijna in hem gaan geloven, in het vertrouwen dat hij jullie met bliksem en donder een halt toe zou roepen, zodat je het werk zijner handen niet kunt verstieren.

Ik ken Susan Crockford niet zo goed. Maar haar papieren zijn OK.
Ik heb wat meer zicht op Salomon Kroonenberg. Volgens mij is dat een integere wetenschapper.
“Echte” wetenschappers hebben kennelijk problemen met dit soort wetenschappers.

Het klimaat baart mij niet zulke zorgen. Er zijn genoeg mensen van goede wil. De geschiedenis heeft aangetoond dat er steeds weer Tom Poes-en zijn die een list verzinnen, daartoe aangemoedigd door bezadigde Heren van Stand.
Wat mij zorgen baart is het wetenschappelijk klimaat, waarbinnen met niet zulke welkome boodschappers op deze manier wordt afgerekend. Absoluut geen Heren van Stand.

NB
Heel toevallig ontdekte ik de climate wars. Dit is de eerste van een aantal impressies van wat zich in die climate wars afspeelt.
Voor de volgende impressie zie: zeven en een half miljard mensen