... ik ga nu spreken van een tijd dat er wel tijd was, dus the first mover had ... pardon: the self starting principle had zojuist de tijd opgestart, maar er was nog niemand om tijd te tellen ...
... verder: misschien moet de titel van dit verhaaltje wel zijn how the moon acquired herself an earth; in ieder geval, ze is vrouwelijk - vandaar dat er meestal verhaald wordt van maanzieke knapen, een iets minder erge straf dan de bliksem als je bepaalde dingen doet ...
... nou ja, in een tijd dat er nog geen bliksems insloegen, en er grote stilte heerste, andere bronnen spreken van woeste ledigheid, zwierf er iets door die grote stilte. Zeg maar an undefined flying object. Ik bedoel, er was nog niemand om het als komeet of planeet of ster te boekstaven. En voor er überhaupt gesproken zou worden van UFO's zou er nog heel veel tijd verloren gaan.
Maar, omdat het zichzelf iets kon aanschaffen, was het zich ook bewust van wat er om zich heen gebeurde. En zo zag het - het wordt pas een ze als we daar zijn, waar we weten dat ze wat aangeschaft heeft - andere objecten. En die leken bij elkaar te horen. Want die bleven bij elkaar. En het zwierf daar in z'n dooie eentje. Dat was vervelend.
Zodat het op een dag bij zo'n groepje bleef hangen. En om daadwerkelijk gezelschap te hebben drong het ook de kring van spelende objecten in, zag daar een object dat wel beviel en koppelde zich daaraan. En omdat dat uitverkoren object veel groter was, wist ons object opeens: ik ben een ze, en sloot ze voor eens en voor altijd een samenlevingscontract, en draaide trouw haar rondjes om de ander, die dat gelaten accepteerde want het had er weliswaar geen gemak van, maar ook geen last. Later, heel veel later, zijn de namen van de contractanten ingevuld: Moon, ook wel Luna, ook wel Maan en Earth, ook wel Terra, ook wel Aarde. Sorry, ik zet de namen in de verkeerde volgorde - een bekend probleem bij geschiedschrijving - het moet natuurlijk Aarde en Maan zijn.
Maar zulke dingen komen nooit zonder prijs, er moet altijd afgerekend worden. En zo gebeurde het dat een ander object, dat ze lang geleden tegengekomen was, en ook alleen was, en haar, op veilige, heel veilige afstand gevolgd had, ook het groepje binnendrong. Helaas, veel te klein om mee te kunnen doen. Dus toen dat in de buurt van het nieuwe paar kwam, voelde het ineens dat het sneller ging ... om even later te pletter te slaan op Aarde.
Dat ging van au, dat begrijpt U. Dus Aarde schreeuwde het uit van pijn en riep: wie heeft dat ding besteld, daar heb ik nooit om gevraagd.
Maan, die wel wist hoe de vork in de steel zat, hield zich angstvallig stil. Je wist maar nooit of Aarde haar zou verstoten. En ze heeft zich altijd stil gehouden, bang als ze was, en keurig haar rondjes om haar Aarde gedraaid.
En omdat Maan nooit wat gezegd heeft is het nooit op een kleitablet terecht gekomen. Vandaar dat het altijd is Aarde, en Maan komt daar achter aan.
En dat er in de leerboeken evolutie staat: earth acquired a moon.
NB deze post is ontstaan n.a.v. een discussie op het blog van Marleen op zoek naar de klepel ...
No comments:
Post a Comment