joods-christelijke worteltjes

Een schrijver/intellectueel, een minister en een “schaduw”-premier (ook wel: een hete-adem-in-je-nek-premier).

Renaud Camus, ooit op Mitterrand gestemd maar rechtse militant, schrijver uit wiens koker de omvolkingstheorie gekomen zou zijn, Fransman.
Matteo Salvini, rechtse rakker, politicus, was/is zijn land dienstbaar als minister in enkele kabinetten waaronder het huidige, in die hoedanigheid veroordeeld voor het weigeren van hulp aan mensen in nood op zee, Italiaan.
Geert Wilders, volksmenner, politicus, strijder tegen vreemdelingenlegioenen, mocht de jure geen premier worden maar is dat de facto wel geworden, Nederlander.

Wat hebben ze gemeen, behalve dan dat ze rechtse houwdegens zijn?

Ze zijn alle drie een bewonderaar van de politiek van Israël met betrekking tot de Palestijnen - between the Sea and the Jordan there will only be Israeli sovereignty^*) - en ze zouden graag Israël als rolmodel zien voor de Europese staatsinrichting.
Allemaal judeo-christelijke staten. Allemaal Blut und Boden.

Jaja, hoe ze zich er, thuis aan de keukentafel, bij pa en ma, of bij oom en tante, van bewust zijn geworden mag Joost weten, maar ze hebben erg last van hun joods-christelijke worteltjes. Spelen met steeds grotere regelmaat op.
Frankrijk.
Italië.
Nederland.

in volgorde van Links naar netanyahuRechts
uh ... nee, daar kan ik niet over oordelen
dat is zo subjectief

Hitler moet ze beschouwd hebben als trouwe vazallen. Was het niet als kampioen uitleveraar van Joden, of volgepropt met collaborateurs, dan wel als steunpilaartje in het fascisme en bij Wir wollen den totalen Krieg.
En daarmee alle drie onderdeel van het voetvolk, Hitler's Willing Executioners, dus ook bij die organisierte Endlösung der europäischen Judenfrage.

Die joods-christelijke worteltjes hé, dat ja daar toch zo’n last van kunt hebben.





^*) Likud Party: Original Party Platform 1977