verkiezingsblunder?

Timmermans heeft gesproken. Eindelijk weer een reden om PvdA te gaan stemmen.
Okay, GroenLinks-PvdA - vooralsnog, er is nog geen nieuwe naam.

Eindelijk een burgerpartij, een politieke organisatie uit de rijen van het establishment die, onontkenbaar en onomkeerbaar, het welhaast maffiose gedrag van de Netanyahu-bende in Gaza én op de Westbank, in Syrië en in Libanon en nu dan ook nog in Iran – zoals een maffiabende de leden van een rivaliserende bende op klaarlichte dag in een winkelcentrum doodschiet, zich niet bekommerend om bezoekers en hun kinderen – wil herkennen en benoemen voor wat het is, én daar consequenties aan verbindt.
Het hele Midden-Oosten gaat in de fik door een gek ... het staat in de verslagen van de Tweede Kamer der Staten Generaal van een Europese lidstaat.
Dankzij de motie van Piri kun je de PvdA weer in je armen sluiten.

Lang leve Kati Piri
Lang leve Frans Timmermans

Niet verrassend, de politiek viel kamerbreed over ze heen.
Levensgevaarlijk.
Onverdedigbaar.
Jodenhaat-motie.
Yesilgöz glorieerde. Plotseling kan ze FT echt een onbetrouwbaar politicus noemen.
En de Telegraaf kopte: GL neemt PvdA over

Natuurlijk, er was ook het te verwachten gemurmureer van de uitgedienden: Lodewijk Asscher, Reshma Roopram, Ad Melkert c.s

Daar was Gerdi Verbeet.

Gerdi Verbeet wordt getroost door Rob Oudkerk
het congres waar hun motie tegen de motie verworpen is.

En, hoe jammerlijk, Job Cohen. Ooit was zijn aanwijzing tot partijleider en lijstaanvoerder voor mij een reden om op de PvdA te stemmen.
Veels te laat strooi ik alsnog as over mijn hoofd.

Maar, ons Frenske toont nu lef. Hij gaat links zijn verkopen. Okay, hij zal links nog even een nieuw verhaal moeten geven, een nieuwe smoel. Maar hij toont lef door in verkiezingstijd te laten zien dat het hem menens is, dat links zijn. Wat het betekent om democraat en sociaal te zijn.
Een lef die Biden, en daarna Kamala 'I wouldn't do anything different' Harris niet konden opbrengen.

Politieke moed?
"Politieke suïcide”, zei partijprominent Rob Oudkerk.
Volgens de Volkskrant heerst er een jubelstemming op het congres, zeg maar triomfalisme: “Vooral jongeren hopen op nieuw electoraal succes door een veel strengere Israël-koers te varen.”
Of dat triomfalisme terecht is, moet nog blijken.

Daar komt bij: een triomfalisme dat, in het licht van een nog lang niet achter ons liggend verleden, ook een sociaaldemocratisch verleden - wegkijken en goedpraten - toch wel een beetje genant genoemd mag worden.
Een rooie lijn trekken als er 60.000 mensen doodgeslagen zijn, en de overlevenden van die misdaad van honger en dorst dreigen om te komen … dat kan ik ook.