de dood in de pot

Dit is nu wat er zo ontzettend verkeerd is aan onze houding tegenover Israël.
Een bericht in de Volkskrant van deze week zet meteen de toon:

Israël maakt het leven in Gaza met opzet zo onaantrekkelijk dat veel Gazanen weg zullen willen. ‘Vrijwillig’ kan Israël dan beweren over dit cynische, meedogenloze plan.

"Onaantrekkelijk".
Proef dit woord even goed.

De Volkskrant heeft, evenals iedere krant een handboek met aanwijzingen voor stijl en woordgebruik.
Hoe moet je dit nu noemen? Geen Stijl?
De krant plaatste er deze foto bij.

Noemen we dit een onaantrekkelijke woonomgeving. Wij, in Nederland, die inmiddels zo bang zijn geworden dat het woord “onbewoonbaar” is gevallen vanwege de van PFAS verstikte vaderlandse bodem.

Dit is geen understatement meer.
Dit is ook geen cynische verslaggeving.
Dit is een redacteur die zijn werk niet meer serieus neemt, een redacteur die wij dus niet meer serieus kunnen nemen.

Nog erger, het is geen verslag.
Het is een commentaar.

In het Volkskrant Commentaar wordt het standpunt van de krant verwoord. Het komt tot stand na een discussie tussen de commentatoren en de hoofdredactie.

Die tekst is als concept door verschillende handen gegaan. Daar is dus over nagedacht, door hoofdredactie en commentatoren.

Een volstrekt belachelijke beoordeling van de situatie. Een teken van de ernst van het gebeuren in de verste verte niet kunnen, niet willen begrijpen.
De angst om antisemiet genoemd te worden is er door de Israëlische Public Relations Afdeling zwaar ingestampt.

Dit is spotten met de Palestijnse werkelijkheid.
Dit is de dood van de journalistiek van de Mainstream Media.
En die dood heet Israël en Trump. Sinds Trump, en sinds oktober 2023 zijn wij niet meer in staat om met een open blik naar het wereldtoneel te kijken. Alles, werkelijk alles, wordt gemeten met de maat van Netanyahu en zijn vriendje Trump.
Dit kun je niet meer neutraal noemen. Dit is Israël-gezinde, én Palestina-zeer-ongezinde berichtgeving.

Is “dood in de pot” hier dan wel de juiste uitdrukking voor.
Wel, de metaforische functie is in de loop der eeuwen afgezwakt, en het beschrijft nu een doodsaaie omgeving, een plek waar geen dynamiek meer is. Nu kun je veel van Trump zeggen, maar niet dat het geen dynamische man zou zijn. In tegendeel, zo dynamisch dat zijn gedrag volslagen onvoorspelbaar is. En je kunt van het Midden Oosten veel vinden, maar het is één sociaal, politiek, geografisch kokende massa.

Maar oorspronkelijk komt “de dood in de pot” uit de omgeving van het Beloofde Land, van de eettafel van bebaarde Schriftgeleerden, die honger hadden en die iets voorgeschoteld kregen dat niet te vreten was. En ze riepen: “vergif in de kookpot”.
Wel die bebaarde mannen zitten nog steeds aan de tafel waar over veel onheil wordt beschikt, zowel aan de kant van wat het Westen het kwaad noemt, als aan de kant waarvan het Oosten roept dat dat het kwaad is.

Vergif in de kookpot.
Dat is wat de MSM zichzelf hebben aangedaan. Ze hebben de nieuwsstroom vergiftigd, de mainstream, en die gaat nu door het publicitaire landschap als een met kwik vervuilde rivier. Daar kan de door de RIVM gesignaleerde PFAS-vervuiling niet tegenop.