En ik denk: leeft die man nog. Hij is nu een kleine drie maanden hoofd van de Rooms Katholieke kerk. Inmiddels hebben veel wereldleiders hun schroom afgelegd en hebben Israël laten weten – met mededeling daarvan aan de wereld – dat ze haar doen en laten, zo niet veroordelen, dan toch duidelijk afkeuren. Waarbij er sprake is van (dreigen met) sancties.
Ik heb de Paus nog niet gehoord over de grove misdaad die het Palestijnse volk wordt aangedaan.
NB vandaag, terwijl ik dit schrijf: 23 doden – zegge en schrijve drieëntwintig.
De jongeren vragen niet: welke keuze moet ik maken. Ze vragen: hoe maak ik de juiste keuze.
Ik geloof dat je zulke dingen maar beter niet meer aan de Paus kunt vragen. Aan welke paus dan ook. Ook papa Bergoglio heb ik in zijn laatste maanden niet over de Gazastrook gehoord - zelfs het zich bewust zijn van zijn naderende einde heeft niet mogen bewerkstelligen dat hij zijn “politieke” schroom heeft afgelegd om Israël te kastijden over zoveel onrecht.
Ze zijn niet zo bekend in de grote wereld, maar ze hadden natuurlijk ook de fractieleiders van de SGP, of van de CU kunnen uitnodigen. Die worstelen niet zo met vragen over Palestina.
Dan zouden ze als antwoord krijgen: wij staan vierkant achter het uithongeren van dat woedend heidendom. Lang leve onze Joods Christelijke worteltjes.
Of ze zouden Bontenbal van het CDA kunnen vragen. Nou ja, die loopt liever om die vraag heen. Je bent niet voor niks op pad om weer (één van) de grootse te worden bij de verkiezingen.
Onze paus, Leo XIV, vond het wel een goed idee om te bidden voor de Gazanen … de Ukrainers niet vergeten hoor, ook niet al die andere landen waar ook oorlog is.
Trouw geeft de boodschap van de Paus aan de jongeren door: “Besmet iedereen met enthousiasme en met de getuigenis van jullie geloof”.
Nou ja, ik ken er heel wat die denken dat dat meer soelaas biedt dan de diplomatieke erkenning van Palestina als staat - iets wat het Vaticaan ook nog steeds niet heeft kunnen opbrengen.
No comments:
Post a Comment