Desmond Tutu, bisschop, strijder tegen apartheid, Nobelprijswinnaar, heeft laten weten dat hij niet naar de begrafenis van zijn vriend, van wie hij zoveel hield, zal gaan. Hij was graag gekomen, maar hij is niet uitgenodigd. En hij vindt het respectloos om ongevraagd zijn gezicht te laten zien.
Ik weet niet wat daar respectloos aan is. Je vriend voor wie je veel respect hebt gaat dood. Die verstuurt zelf de uitnodigingen niet.
Ik weet ook niet of het wel van respect getuigt om dat te laten weten.
Verder weet ik niet wat ik er van moet denken, behalve dan dat het me ineens doet denken aan Tony Blair; die wilde een vooraanstaande plek bij de begrafenisrituelen rondom de Queen Mother.
Ik heb er trouwens ook niks mee te maken.
Het opmerkelijke voor mij is dit.
Dat ene nootje in het slotakkoord van die daverende lofzang na het overlijden van Nelson Mandela is geen dissonant. Het maakt alleen maar duidelijk dat we het allemaal in ons hebben - groot en klein: dat menselijke kleine.
No comments:
Post a Comment