- zorgen dat religie iets van de privé-omgeving wordt … en blijft!
- zorgen dat God, welke God dan ook, geen vinger in de pap krijgt bij het handelen van de boven ons gestelde overheid
Het is een vereniging die netjes georganiseerd is, met bestuur en informatieve website en zo … die dingen. En ze hebben ook een honorary board waarin een paar zwaargewichten hebben plaats genomen – onder wie Richard Dawkins, evolutionist en science communicator, Steve Pinker, cognitief psycholoog en Jerry Coyne, bioloog, speciaal op het gebied van ecologie en evolutie.
En in die gelukkige cohabitatie is iets mis gegaan.
Een dame, Kat Grant, met een opleiding aan een law school, gespecialiseerd in Civil Liberties en LGBTQ+ rights – en voorstander van de harmonisatie van de persoonlijke voornaamwoorden - heeft een essay geschreven om voor genoemde website de vraag te beantwoorden: what is a woman.
Daar is ze niet uitgekomen. Het is hier nu even niet belangrijk wat ze allemaal opgeschreven heeft, maar haar slotconclusie was een daverende apotheose: A woman is whoever she says she is.
Was dit een belangrijke vraag?
Ik denk van niet. Ik denk dat het een luxe vraag is, een divertimento, om de oorlog in Ukraine, zo ver van het bed, even te laten voor wat ie is - én om daar in Amerika maar even helemaal niets te hoeven zeggen over de slachting in Palestina - en de climate wars, om de planeetbedreigende klimaatproblemen, ook te laten voor wat ze zijn, want dat is een gebed zonder einde. Overwegingen des harten dus die meer passen bij een retraite dan bij het dienen van een de maatschappij op zijn kop zettende beweging.
Nogmaals, is dat een belangrijke vraag?
Ik moet eerlijk bekennen: ik heb dat nooit als een vraag gezien. Ik wist altijd, zeker in vis-á-vis ontmoetingen, wanneer ik met een man of met een vrouw zat te praten. En ik weet ook nu nog, with hinsight, heel zeker dat de vrouwen met wie ik zat te praten wisten dat ik mij er van bewust was dat ik een vrouw tegenover mij had.
Volgens mij is het in Amerika helemaal geen probleem.
De vraag had uiteraard niet zoveel van doen met religie en de doelstellingen van deze club, en dat was de hierboven genoemde heren ook opgevallen.
Maar Jerry Coyne was daarbij allerminst pleased: voor hem, als bioloog en als evolutionst, is er geen enkele twijfel aan wat een vrouw is. Die wilde de vraag according tot he rules benaderen. Biologic rules, evolutionaire inzichten wel te verstaan. En, biologisch gesproken en evolutionair gesproken kan daar geen twijfel over bestaan.
Daar heeft hij een brief over geschreven en, als lid van de honorary board, doen publiceren op de website van wat toch ook zijn club was.
En toen had je de poppen aan het dansen. Leden van de LGBTQ gemeenschap lieten in niet mis te verstane bewoordingen blijken dat ze aan de wetenschappelijke opvattingen van Coyne geen boodschap hadden. Ze voelden zich, naar hun zeggen, zelfs bedreigd door de tekst van deze toch eerbiedwaardige man.
Zó niet mis te verstaan, deze mensen, dat de leiding van de organisatie besloot het schrijven van Jerry Coyne van haar site te verwijderen. Dat leverde weer ander gekakel op, waarop een drastischer besluit volgde: ook het stuk van dame Grant werd verwijderd.
Maar het kwaad was al geschied. Jerry Coyne stapte uit de honorary board, en ook Steve Pinker en Richard Dawkins verlieten de tent.
Hoe ze in de LGBTQ gemeenschap omgaan met dit soort dingen bleek wel uit de reactie van die kant: the trash took itself out. Dat wat we vroeger relnicht noemden mag daarmee vergeleken geen naam hebben.
Waarom het oorlog is … en ook iedere keer weer opnieuw oorlog zal worden.
PS toch nog maar een keer dat tegeltje van een paar dagen terug?
No comments:
Post a Comment