Wat is het toch dat prominente PvdA’ers met genoegen de vorming van een extreemrechts kabinet willen bevorderen of zelfs bewerkstelligen?
Ronald Plasterk.
Kim Putters.
Dick Schoof.
Zou de laatste zich realiseren dat Wilders hiermee nog eens een dikke vinger opsteekt tegen Timmermans?
Is dat een signaal aan de Kamerleden van de PvdA, aan de leiding?
Is dat een signaal aan de vroegere rooie kiezers: je kunt rustig PVV stemmen hoor, niks mis mee?
Bij diverse verkiezingsonderzoeken is gebleken dat veel PVV-stemmen vroeger voor de PvdA en SP waren.
En hoe zou het komen dat niet alleen bij NSC, maar ook onder de PvdA'ers de geest van de ras-CDA’er Maxime Verhagen bijna zichtbaar rondwaart?
Wie herinnert zich niet het at your service, met de hakken tegen elkaar, van die andere CDA’er, Camiel Eurlings als hartstochtelijke steunpilaar voor Verhagen?
Trouwens, hoeveel PvdA-prominenten staan er eigenlijk te trappelen, at your service, om minister of staatssecretaris te worden?
Als het straks misgaat … als, het hoeft niet, maar er is precedent … als het straks misgaat zullen we ons dan de willing enablers herinneren?
En zal Martin Bosma dan, met enig venijnig plezier, constateren: zie je wel, ik heb het toch gezegd - en ook nog opgeschreven - dat nationaal-socialistische jasje zit een PvdA’er als gegoten?
En wat zou er nu door Job Cohen heen gaan?
Tuesday, May 28, 2024
Monday, May 27, 2024
de moeizame omgang van de democratie met extreem/radicaal rechts
Timmermans beklaagt zich in een ingezonden brief in de Volkskrant over kwalijke praktijken van rechts met als gevolg verruwing in de politiek en waarschuwt daarbij voor uitholling van de persvrijheid.
Hij geeft een aantal voorbeelden die, wat mij betreft, minder geslaagd zijn:
- Meloni voerde een proces wegens smaad tegen journalist en schrijver Roberto Saviano (wereldberoemd om zijn boeken over de Italiaanse maffia), die Meloni en Salvini “klootzakken” had genoemd
- Meloni voert ook een rechtszaak tegen journalist Emiliano Fittipaldi van dagblad Domani vanwege ‘laster’ met name over de rol die Meloni zou hebben gespeeld bij het beïnvloeden van Domenico Arcuri, destijds buitengewoon commissaris voor de covid-noodtoestand, bij het kiezen van leveranciers van mondkapjes. Zij zou zich hebben bemoeid met het proces door partijgenoot Fabio Pietrella (inmiddels parlementariër) aan te bevelen als leverancier – bijna een gevalletje “Sieuwert”.
- hij brengt, uiteraard, Wilders ter sprake die heeft geprobeerd hem te criminaliseren door aangifte te doen van opruiing
Saviano is door de rechter veroordeeld, en terecht denk ik. Als ik Wilders een klootzak zou noemen, zou de man daar niet wakker van liggen (mag ik aannemen). Maar als bijvoorbeeld Joris Luyendijk in de Correspondent Wilders een klootzak zou noemen kan ik me voorstellen dat Wilders zich even achter de oren krabt, en een geding overweegt.
Wel, iemand beschuldigen van onoirbare praktijken, zeker een politicus, is inderdaad smaad als dat niet bewezen kan worden. Daar mag je jezelf wel tegen verdedigen en dat kan alleen via de rechtbank.
Van zijn eigen “beschadiging” zegt hij dat het Openbaar Ministerie er “gehakt van heeft gemaakt”, een woordkeuze voor een bureaucratische degelijk en fatsoenlijk uitgevoerde procedure, die qua demagogie in niets onderdoet voor wat we van Wilders gewend zijn.
Je zou haast zeggen dat Timmermans zich daarmee in eigen voet heeft geschoten, ware het niet dat …
Ware het niet dat hij op zijn wenken wordt bediend door een redactioneel commentaar van de Volkskrant, in dezelfde editie – onomwonden benoemd als “de mening van de krant”. Onder de kop HET POLITIEKE GEVAAR KOMT NIET VAN RECHTS-EXTREMISTEN MAAR VAN RADICAAL-RECHTS DAT ZICH MILD VOORDOET zegt de subtitel RADICAAL-RECHTSE POLITICI ALS GEERT WILDERS, MARINE LE PEN EN GIORGIA MELONI ZIJN VEEL EFFECTIEVER DAN EXTREMISTEN ALS AFD-KOPSTUK [-ken.] ZIJ WETEN NAMELIJK EEN BRUG TE SLAAN NAAR GROTERE GROEPEN KIEZERS.
Een commentaar dat je toch wel mag beschouwen als rechtstreeks geadresseerd aan Geert Wilders, Marine Le Pen en Giorgia Meloni die “veel effectiever” genoemd worden als het Afd-kopstuk Maximilian Krah
De krant sluit haar commentaar af met de conclusie Zo ontwikkelt een deel van radicaal-rechts zich tot een wolf in schaapskleren. Daardoor dreigen kiezers uit het oog te verliezen dat deze partijen uiteindelijk geen respect hebben voor het pluralisme en de individuele grondrechten van de liberale democratie.
Wel, dat is er eentje die Geert Wilders (naast Meloni en Orbán) in zijn zak kan steken. Daar staat toch gewoon een (goed) voorbeeld van datgene waarvan Timmermans wil beweren dat dat teloor dreigt te gaan: dit is niet je laten intimideren door de rechtse schreeuwlelijken, maar, met het wapen van de persvrijheid in je hand zeggen waar het op staat.
Het blijft hoe dan ook moeizaam, die omgang van de democratie met rechts, om het even of de denominatie extreem of radicaal luidt. Dat geldt ook voor de vrije pers.
Maar dat de omgang van Timmermans met Wilders zichtbaar problematisch is, ligt eerder aan Timmermans dan aan Wilders. Je zou toch moeten kunnen verwachten dat een politicus van die statuur zijn hand niet omdraait voor een debatje met een schreeuwlelijk van de eerste orde.
Hij geeft een aantal voorbeelden die, wat mij betreft, minder geslaagd zijn:
- Meloni voerde een proces wegens smaad tegen journalist en schrijver Roberto Saviano (wereldberoemd om zijn boeken over de Italiaanse maffia), die Meloni en Salvini “klootzakken” had genoemd
- Meloni voert ook een rechtszaak tegen journalist Emiliano Fittipaldi van dagblad Domani vanwege ‘laster’ met name over de rol die Meloni zou hebben gespeeld bij het beïnvloeden van Domenico Arcuri, destijds buitengewoon commissaris voor de covid-noodtoestand, bij het kiezen van leveranciers van mondkapjes. Zij zou zich hebben bemoeid met het proces door partijgenoot Fabio Pietrella (inmiddels parlementariër) aan te bevelen als leverancier – bijna een gevalletje “Sieuwert”.
- hij brengt, uiteraard, Wilders ter sprake die heeft geprobeerd hem te criminaliseren door aangifte te doen van opruiing
Saviano is door de rechter veroordeeld, en terecht denk ik. Als ik Wilders een klootzak zou noemen, zou de man daar niet wakker van liggen (mag ik aannemen). Maar als bijvoorbeeld Joris Luyendijk in de Correspondent Wilders een klootzak zou noemen kan ik me voorstellen dat Wilders zich even achter de oren krabt, en een geding overweegt.
Wel, iemand beschuldigen van onoirbare praktijken, zeker een politicus, is inderdaad smaad als dat niet bewezen kan worden. Daar mag je jezelf wel tegen verdedigen en dat kan alleen via de rechtbank.
Van zijn eigen “beschadiging” zegt hij dat het Openbaar Ministerie er “gehakt van heeft gemaakt”, een woordkeuze voor een bureaucratische degelijk en fatsoenlijk uitgevoerde procedure, die qua demagogie in niets onderdoet voor wat we van Wilders gewend zijn.
Je zou haast zeggen dat Timmermans zich daarmee in eigen voet heeft geschoten, ware het niet dat …
Ware het niet dat hij op zijn wenken wordt bediend door een redactioneel commentaar van de Volkskrant, in dezelfde editie – onomwonden benoemd als “de mening van de krant”. Onder de kop HET POLITIEKE GEVAAR KOMT NIET VAN RECHTS-EXTREMISTEN MAAR VAN RADICAAL-RECHTS DAT ZICH MILD VOORDOET zegt de subtitel RADICAAL-RECHTSE POLITICI ALS GEERT WILDERS, MARINE LE PEN EN GIORGIA MELONI ZIJN VEEL EFFECTIEVER DAN EXTREMISTEN ALS AFD-KOPSTUK [-ken.] ZIJ WETEN NAMELIJK EEN BRUG TE SLAAN NAAR GROTERE GROEPEN KIEZERS.
Een commentaar dat je toch wel mag beschouwen als rechtstreeks geadresseerd aan Geert Wilders, Marine Le Pen en Giorgia Meloni die “veel effectiever” genoemd worden als het Afd-kopstuk Maximilian Krah
De krant sluit haar commentaar af met de conclusie Zo ontwikkelt een deel van radicaal-rechts zich tot een wolf in schaapskleren. Daardoor dreigen kiezers uit het oog te verliezen dat deze partijen uiteindelijk geen respect hebben voor het pluralisme en de individuele grondrechten van de liberale democratie.
Wel, dat is er eentje die Geert Wilders (naast Meloni en Orbán) in zijn zak kan steken. Daar staat toch gewoon een (goed) voorbeeld van datgene waarvan Timmermans wil beweren dat dat teloor dreigt te gaan: dit is niet je laten intimideren door de rechtse schreeuwlelijken, maar, met het wapen van de persvrijheid in je hand zeggen waar het op staat.
Het blijft hoe dan ook moeizaam, die omgang van de democratie met rechts, om het even of de denominatie extreem of radicaal luidt. Dat geldt ook voor de vrije pers.
Maar dat de omgang van Timmermans met Wilders zichtbaar problematisch is, ligt eerder aan Timmermans dan aan Wilders. Je zou toch moeten kunnen verwachten dat een politicus van die statuur zijn hand niet omdraait voor een debatje met een schreeuwlelijk van de eerste orde.
Friday, May 24, 2024
wat is het verschil tussen het klimaat en de Palestijnen
Ik heb, een tijdje geleden al, besloten om niet meer mee te doen in gesprekken over Israël en de Palestijnen. Israel is Jood, en Jood is Holocaust, dus Jood is onvoorwaardelijk goed en daarmee is Palestijnen het kwaad. En als je iets aardigs wil zeggen over Palestijnen ben je zelf het kwaad. En het kwaad mag je, net als onkruid, uitroeien.
Wanneer een autoriteit, of een politicus – of een influencer, nog erger - iets relatiefs wil zeggen over de Palestijnen, zoiets van Palestijnen zijn ook maar mensen, nou nee, beter nog: niet alle Palestijnen zijn beesten … begint zo iemand zijn toespraak als volgt: “Natuurlijk is antisemitisme verboden, en het zij verre van mij om iets kwaadaardigs aan de Israëli te willen toerekenen – zoals ook homofobie verwerpelijk is, en zoals ook discriminatie van negers verwerpelijk is, of islamfobie moet worden bestreden, en ik trouwens ook vind dat drie toiletten in een openbaar gebouw, één voor dames, één voor heren en één voor LGBTQ mensen, wel zo wenselijk zijn … uhh … zo wil ik toch wel graag van deze gelegenheid gebruik maken om enige aandacht te vragen voor en te wijzen op het droevige feit dat … [volgt een ongelukkige samenloop van omstandigheden waar mensen in Gaza een “beetje” last van hebben]”.
Inmiddels overwegen serieuze mensen in Nederland een wetsartikel om het uiten van de leus ‘From the river to the sea Palestina will be free’ strafbaar te stellen.
Iedere keer als er gedonder is in het Midden Oosten hoor je de verhalen dat de stijging van antisemitische incidenten weer is toegenomen. Waaraan vroeger toegevoegd werd: steeds als Israël gewelddadig optreedt in het Midden Oosten gaan de alarmbellen over antisemitische ongeregeldheden over. Een Pavlov ervaring.
Deze keer heb ik die nuancering nog niet mogen lezen. Alsof niemand begrijpt dat het doodslaan van 40.000 Palestijnen – en er ligt nog heel wat onder het puin, hoor - in een verdeelde wereld niet anders dan antisemitische repercussies op kan leveren.
En nu heeft de speaker van the House of Representatives in Amerika Netanyahu uitgenodigd om het Congres toe te spreken. Wel, wie zich nog herinnert dat Netanyahu bij een eerdere gelegenheid – een bezoek aan Obama - het congres toe mocht spreken, weet ook wel dat deze man een appeal heeft waar een Amerikaanse Democraat niet aan kan tippen: hij vergaarde toen meer applausminuten dan zijn gastheer.
Arme Biden. Hij heeft zo zijn best gedaan om Israël te helpen. Bij het bezoek van de Israëlische president heeft hij er nog aan herinnerd hoe hij altijd in de bres gesprongen is voor Israël. Die verdomde verkiezingen ook, als die hem niet in de weg zaten zou hij iedere dag nog net zoveel zware bommen aan Netanyahu geven als die man nodig vond. En hij citeerde zich zelf: If there were not an Israel, we’d have to invent one.
Laat ik er nou toch van overtuigd zijn dat Israël is uitgevonden, door het zionisme, met steun van Amerika en enkele van haar bondgenoten.
Maar laten we een Europarlementariër - Clare Daly (The Left) – het woord geven, die heeft wat meer autoriteit. In een recente one minute speech zei ze dit:
Dus, deze krankzinnigheid is niet alleen niet meer te bevatten, het is onverdraaglijk. Je kan het beter niet meemaken, en dus is het ook beter om het niet op te zoeken. Toch heb ik dat één keer gedaan, op een forum dat niet over politiek of Joden ging maar waar als bijproduct staatsrechtelijke wappies hun eerste gedachten vrijelijk konden spuien. Ik schreef, weliswaar niet onduidelijk, maar toch wel zo rond en glad als mogelijk:
- + - + - + - + - + -
En daar ligt dan nu mijn vraag op tafel: wat is het verschil tussen het klimaat en de Palestijnen?
Wel, er is geen verschil tussen Klimaat en Palestijnen, niet noemenswaardig. De overeenkomst, die is allesverpletterend. Al leidt dit wel tot een verschil in aanpak.
Het klimaat wordt door 97% van de mensen, ook van de geleerden, ook van de autoriteiten, ook van de media, beschouwd als bedreigend voor de mensheid. Daar moeten de meest rigide maatregelen tegen genomen worden. Vooral en eerst dat klimaat tussen de oren van iedereen, maar dan ook echt iedereen komt te zitten. Zodanig dat het een misdaad genoemd mag worden als iemand het niet tussen oren heeft zitten.
De Palestijnen, daarvan zijn 97% van de mensen, ook van de geleerden, ook van de autoriteiten, ook van de media overtuigd dat dat gezien moet worden als bedreigend voor het voortbestaan van Israël en daarmee voor het voortbestaan van de beschaving die gebaseerd is op de Joods Christelijke worteltjes. Daar moeten de meest rigide maatregelen tegen genomen worden. Vooral en eerst dat niemand meer weet heeft van het bestaan van Palestina, dat niemand zich meer bewust is dat er ooit nog een mensensoort Palestijnen was. Zodanig, dat het als een misdaad mag worden beschouwd als iemand het begrip Palestina of Palestijn nog aan de orde brengt.
Indoctrinatie tegenover vergetelheid.
Wie dus ooit wil uitroepen, of op een bord als uitroep wil tonen: FROM THE RIVER TO THE SEA PALESTINA WILL BE FREE die mag stantepede gevierendeeld worden.
NB Ter informatie voor hen die het daarmee eens zijn: de Israëlische Likud partij heeft in haar party manifesto van 1977 het statement opgenomen “between the Sea and the Jordan there will only be Israeli sovereignty”.
[zie: JEWISH VIRTUAL LIBRARY - Likud Party: Original Party Platform (1977)]
Wanneer een autoriteit, of een politicus – of een influencer, nog erger - iets relatiefs wil zeggen over de Palestijnen, zoiets van Palestijnen zijn ook maar mensen, nou nee, beter nog: niet alle Palestijnen zijn beesten … begint zo iemand zijn toespraak als volgt: “Natuurlijk is antisemitisme verboden, en het zij verre van mij om iets kwaadaardigs aan de Israëli te willen toerekenen – zoals ook homofobie verwerpelijk is, en zoals ook discriminatie van negers verwerpelijk is, of islamfobie moet worden bestreden, en ik trouwens ook vind dat drie toiletten in een openbaar gebouw, één voor dames, één voor heren en één voor LGBTQ mensen, wel zo wenselijk zijn … uhh … zo wil ik toch wel graag van deze gelegenheid gebruik maken om enige aandacht te vragen voor en te wijzen op het droevige feit dat … [volgt een ongelukkige samenloop van omstandigheden waar mensen in Gaza een “beetje” last van hebben]”.
Inmiddels overwegen serieuze mensen in Nederland een wetsartikel om het uiten van de leus ‘From the river to the sea Palestina will be free’ strafbaar te stellen.
Iedere keer als er gedonder is in het Midden Oosten hoor je de verhalen dat de stijging van antisemitische incidenten weer is toegenomen. Waaraan vroeger toegevoegd werd: steeds als Israël gewelddadig optreedt in het Midden Oosten gaan de alarmbellen over antisemitische ongeregeldheden over. Een Pavlov ervaring.
Deze keer heb ik die nuancering nog niet mogen lezen. Alsof niemand begrijpt dat het doodslaan van 40.000 Palestijnen – en er ligt nog heel wat onder het puin, hoor - in een verdeelde wereld niet anders dan antisemitische repercussies op kan leveren.
En nu heeft de speaker van the House of Representatives in Amerika Netanyahu uitgenodigd om het Congres toe te spreken. Wel, wie zich nog herinnert dat Netanyahu bij een eerdere gelegenheid – een bezoek aan Obama - het congres toe mocht spreken, weet ook wel dat deze man een appeal heeft waar een Amerikaanse Democraat niet aan kan tippen: hij vergaarde toen meer applausminuten dan zijn gastheer.
Arme Biden. Hij heeft zo zijn best gedaan om Israël te helpen. Bij het bezoek van de Israëlische president heeft hij er nog aan herinnerd hoe hij altijd in de bres gesprongen is voor Israël. Die verdomde verkiezingen ook, als die hem niet in de weg zaten zou hij iedere dag nog net zoveel zware bommen aan Netanyahu geven als die man nodig vond. En hij citeerde zich zelf: If there were not an Israel, we’d have to invent one.
Laat ik er nou toch van overtuigd zijn dat Israël is uitgevonden, door het zionisme, met steun van Amerika en enkele van haar bondgenoten.
Maar laten we een Europarlementariër - Clare Daly (The Left) – het woord geven, die heeft wat meer autoriteit. In een recente one minute speech zei ze dit:
Madam President, we need to talk about Israel. Joe Biden says that if Israel didn’t exist, the US would have to invent it – and he’s right. It’s a rogue state, vested in ensuring instability in the region and US geopolitical goals. And the result of this? In the last month, it’s bombed Palestine, Lebanon, Egypt, Syria – all the while claiming it’s the victim. It has occupied parts of these countries and bombed them so often that we don’t even generally give it a mention.(Een beetje optimistisch, dat “will be built”. Beter te zeggen: should be built.)
And so we’ve got to where we are today – where they’re slaughtering children on an unprecedented scale. Children wrapped in bloodied shrouds in their thousands. Children under the rubble, even now, maimed and terrified, blinded with chemical agents, gasping for food and water. Children screaming over the bodies of their dead parents: ‘mama, mama, wake up, wake up’.
Well, I, for one, never thought I’d see such scenes. And the governments of the West may continue to shield Israel, but the people everywhere see it for what it is, including large numbers of Jews. The Zionist project is over. A new Middle East of peace and justice will be built!
Dus, deze krankzinnigheid is niet alleen niet meer te bevatten, het is onverdraaglijk. Je kan het beter niet meemaken, en dus is het ook beter om het niet op te zoeken. Toch heb ik dat één keer gedaan, op een forum dat niet over politiek of Joden ging maar waar als bijproduct staatsrechtelijke wappies hun eerste gedachten vrijelijk konden spuien. Ik schreef, weliswaar niet onduidelijk, maar toch wel zo rond en glad als mogelijk:
Ik zal toch één poging wagen om wat onwrikb’re vastigheden (bijbelse taal) te doen wankelen.
Toen de Duitsers Nederland binnenvielen ontstond hier het verzet. Dat verzet is niet zonder doden gepaard gegaan. Een bekende dode is politiechef Willem Ragut die een aanslag door Hannie Schaft en haar makker, op weg van zijn huis naar zijn bureau, niet overleefde. Hannie Schaft werd, enkele weken voor de bevrijding, geëxecuteerd.
Hannie Schaft is geëerd met een herbegrafenis met militaire eer, met een prachtige roman van Theun de Vries, Het Meisje met het Rode Haar, en met een even prachtige gelijknamige film. En met een cel, aan haar nagedachtenis gewijd, in de gerenoveerde strafgevangenis in Haarlem.
In het Italië van Mussolini had je drie groepen partizanen, gescheiden door politieke overtuiging: christendemocratische, socialistische en communistische. De christendemocratische en de socialistische zijn na de oorlog met respect ontvangen, bij de communistische lag dat wat anders. Uiteraard hun communistische inslag, maar ook waren ze iets wreder dan de anderen, meer gewaagd aan de Duitse wreedheid.
In Montepulciano is nog een gedenkplaat in een drukke toeristische straat, op de plek waar een Duitse legerofficier een jongen, een kind nog, met zijn blote handen gewurgd heeft, als reprimande. Dat soort wreedheid.
Beestachtigheden die de communisten wel konden vergelden.
Zo heten de Palestijnen ook beesten te zijn.
Voor wie de Gazastrook inmiddels een open gevangenis is. Typering niet van een linkse jongen, maar van de aartsconservatief en Israël-vriend David Cameron.
De Gazastrook is inmiddels ook wel het grootste concentratiekamp genoemd. Ook niet door een linkse jongen. Wel door iemand uit het Midden Oosten. Sommige linkse Amerikanen hebben instemmend geknikt.
Uiteraard niet het establishment. Zoals ook nu de hele wereld, behalve wat “verdachte” leiders uit het Midden Oosten, de mond vol heeft over de barbaarse methoden van de Palestijnen.
Het probleem is: als je je, als Gazaan, in het verzet wilt begeven, kun je beter zelfmoord plegen.
Foute politiemensen op de fiets zijn er niet in Gaza. Ook Israëlische officieren rijden daar niet rond in een dienstwagen, zoals in Putten 1944. Je moet naar een “doorlaatpost” in de muur of in de beprikkeldrade grens met een geweer. Voordat je daar aan kunt komen, ben je al drie keer omgelegd.
Ik weet niet wie hier de verhouding tussen dode Israeli’s en dode Palestijnen kent, niet alleen in het laatste conflict, maar over de hele geschiedenis - zoek maar eens op. Ja, ook de Palestijnse kleintjes zijn veruit in de meerderheid.
Dat is de reden dat er over Israël negatieve rapporten verschenen zijn, dat met name Amerikanen en Joden, niet alleen Amerikaanse Joden, maar ook die in Israël woonachtig, meer dan dikke vraagtekens zetten bij Israëlische vergeldingsacties.
Dus, als een Hollander vraagtekentjes zet, kan ik daar nou niet direct van omvallen.
Ik ben een pacifist.
Ik zou en zal nooit een wapen in mijn handen nemen. Zou ik opgeroepen zijn voor de dienstplicht, ik zou geweigerd hebben.
Ik heb mij voorgenomen om nooit een mens te vermoorden.
Maar ik weet ook één ding heel zeker: ik laat mij niet doodslaan.
En ik weet nog één ding zeker: als ik een Palestijn was, en ik zou in Gaza opgeborgen worden, dan zou ik niet buigen.
En een kruik gaat zolang te water tot ie barst.
En daar ligt dan nu mijn vraag op tafel: wat is het verschil tussen het klimaat en de Palestijnen?
Wel, er is geen verschil tussen Klimaat en Palestijnen, niet noemenswaardig. De overeenkomst, die is allesverpletterend. Al leidt dit wel tot een verschil in aanpak.
Het klimaat wordt door 97% van de mensen, ook van de geleerden, ook van de autoriteiten, ook van de media, beschouwd als bedreigend voor de mensheid. Daar moeten de meest rigide maatregelen tegen genomen worden. Vooral en eerst dat klimaat tussen de oren van iedereen, maar dan ook echt iedereen komt te zitten. Zodanig dat het een misdaad genoemd mag worden als iemand het niet tussen oren heeft zitten.
De Palestijnen, daarvan zijn 97% van de mensen, ook van de geleerden, ook van de autoriteiten, ook van de media overtuigd dat dat gezien moet worden als bedreigend voor het voortbestaan van Israël en daarmee voor het voortbestaan van de beschaving die gebaseerd is op de Joods Christelijke worteltjes. Daar moeten de meest rigide maatregelen tegen genomen worden. Vooral en eerst dat niemand meer weet heeft van het bestaan van Palestina, dat niemand zich meer bewust is dat er ooit nog een mensensoort Palestijnen was. Zodanig, dat het als een misdaad mag worden beschouwd als iemand het begrip Palestina of Palestijn nog aan de orde brengt.
Indoctrinatie tegenover vergetelheid.
Wie dus ooit wil uitroepen, of op een bord als uitroep wil tonen: FROM THE RIVER TO THE SEA PALESTINA WILL BE FREE die mag stantepede gevierendeeld worden.
NB Ter informatie voor hen die het daarmee eens zijn: de Israëlische Likud partij heeft in haar party manifesto van 1977 het statement opgenomen “between the Sea and the Jordan there will only be Israeli sovereignty”.
[zie: JEWISH VIRTUAL LIBRARY - Likud Party: Original Party Platform (1977)]
Tuesday, May 21, 2024
wright or rong ... uh ... wrong trump card
Joe Biden heft er niks van begrepen. Bernie Sanders heeft er niks van begrepen. En de hardliners onder de Democraten – zij die er heilig van overtuigd zijn dat de Democratische waarden alles zijn en dat de Republikeinse waarden niets voorstellen – hebben er niks van begrepen.
Gisteren heeft de hoofdaanklager van het Internationale Strafhof gevraagd om arrestatiebevelen uit te vaardigen tegen de leiders van Israël, met name Benjamin Netanyahu, en Hamas, met name Yahya Sinwar. Biden heeft dat “belachelijk” genoemd. Hij doelt dan uiteraard op Netanyahu. Die andere man mogen ze oppakken en vierendelen.
In Amerika heb je inmiddels een groep uncommitted: democraten die besloten hebben niet op Biden te stemmen, omdat ze niet tevreden zijn over zijn beleid. Dat beleid geldt niet alleen de Palestijnen, maar dat laatste is een niet onaanzienlijk deel daarvan. Dat baart de verkiezingsstrategen van Biden zorgen, want dat zou in de swingstates wel eens kunnen leiden tot het cadeau geven van de kiesmannen aan Trump.
Daarom dringen ze er bij die groep kiezers op aan om hoe dan ook voor Biden te kiezen. Okay, Gaza is erg, is rampzalig, maar Trump is nog rampzaliger. Een houding die een beetje ligt in de lijn van: we zullen het de kiezer nog één keer uitleggen, dat van die 40.000 dode Palestijnen en de gemillimeterde leefruimte voor de overlevenden … maar dan goed uitleggen.
Sanders is daar wel het prototype van. Hij heeft outlets, en hij kan het op een rijtje zetten. Aldus.
Ik heb ooit een paar grafieken gemaakt waarin de belangrijkste economische factoren – GDP, werkeloosheid, inkomen per huishouden – per jaar afgezet waren tegenover de kleur van het regiem. Niet alleen van de President, maar ook de kleur van Senaat en Huis. Er was geen enkele correlatie tussen de kleur van de politieke machthebbers en de kwaliteit van die indicatoren van het “financiële welzijn” van de Amerikanen. Het ging goed in jaren waarin de Democraten aan de macht waren, maar ook in jaren waarin de Republikeinen aan de macht waren; echter zo was het ook met de economisch slechte jaren. En het maakte ook geen verschil of de President kon steunen op het volledige congres of moest schipperen. Ik heb dat over een bandbreedte gedaan van 80 jaar (1929-2010).
Het is een bevestiging van mijn overtuiging – maar niet alleen die van mij – dat de kleur van de regering (in een niet-bananenrepubliek) nauwelijks invloed heeft op het economisch welbevinden van het land. Zeker niet in onze geglobaliseerde wereld.
En dat laat het lijstje van Sanders ook duidelijk zien: de zaken die hij opnoemt worden niet beïnvloed door economische omstandigheden. Ze worden genoemd in het party platform bij verkiezingen, en kunnen als beknottend worden ervaren, maar hebben niks met welbevinden te maken en al helemaal niet met vrijheidsgevoel. Het zijn, niet alleen politiek gesproken, maar ook sociaal, (bijna 100%) imponderabilia.
Het enige dat een probleem voor de welvaart en voor de vrijheid van handelingen zou kunnen betekenen is building back better in het algemeen en climate change in het bizonder. En daar zijn het – naar mijn vaste overtuiging - de Democraten die Amerika kunnen breken.
Nee Sanders. Er is niets desastreus aan Trump. Je kunt de man verafschuwen, of zijn politieke ideeën. Maar desastreus is meer een etiket voor de angst voor climate change en het op de schop nemen van de maatschappij, waaronder de belangrijkste motor van de economie: de energievoorziening.
En wat Biden doet in zijn reactie op het Internationale Strafhof is, ten principale, niets anders dan wat de Republikeinen in andere geledingen van het politiek en economisch handelen doen: het recht naar je hand zetten. We gaan Netanyahu niet arrresteren, kom nou. Dat is meer iets voor Iraanse generaals – en omdat die niet naar den Haag komen sturen de Israëli daar zelf wel een drone op af.
Daarmee is Biden een echte Amerikaan die in niets verschilt van andere Amerikanen, een echte grote Republikeinse jongen: het recht, dat is iets voor de zwakkeren onder ons. Dat kun je proberen te krijgen. Een beetje Amerikaan haalt zijn recht, ten koste van wat en van wie dan ook.
Ik vrees dat dat het zoveelste signaal van Biden is dat door de uncommitted niet zal worden begrepen … en waarvoor ook geldt: we don’t buy it anymore. En er is geen enkele zwaarwegende reden waarom die uncommitted geen vier jaar Trump op de koop toe zouden kunnen nemen.
Gisteren heeft de hoofdaanklager van het Internationale Strafhof gevraagd om arrestatiebevelen uit te vaardigen tegen de leiders van Israël, met name Benjamin Netanyahu, en Hamas, met name Yahya Sinwar. Biden heeft dat “belachelijk” genoemd. Hij doelt dan uiteraard op Netanyahu. Die andere man mogen ze oppakken en vierendelen.
In Amerika heb je inmiddels een groep uncommitted: democraten die besloten hebben niet op Biden te stemmen, omdat ze niet tevreden zijn over zijn beleid. Dat beleid geldt niet alleen de Palestijnen, maar dat laatste is een niet onaanzienlijk deel daarvan. Dat baart de verkiezingsstrategen van Biden zorgen, want dat zou in de swingstates wel eens kunnen leiden tot het cadeau geven van de kiesmannen aan Trump.
Daarom dringen ze er bij die groep kiezers op aan om hoe dan ook voor Biden te kiezen. Okay, Gaza is erg, is rampzalig, maar Trump is nog rampzaliger. Een houding die een beetje ligt in de lijn van: we zullen het de kiezer nog één keer uitleggen, dat van die 40.000 dode Palestijnen en de gemillimeterde leefruimte voor de overlevenden … maar dan goed uitleggen.
Sanders is daar wel het prototype van. Hij heeft outlets, en hij kan het op een rijtje zetten. Aldus.
“If you believe that climate change is real, you’ve got to vote for President Biden,” Sanders said in a CBS “Face the Nation” interview with Margaret Brennan. “If you believe that women have a right to control their own bodies, you’ve got to vote for President Biden.” Sanders went on, listing the importance of fighting against wealth inequality and tax breaks, and to lower prescription drug prices and preserve democracy. “The contrast between Biden and Trump is day and night,” he said. “The election of Trump would be a disaster for this country.”En daar zit hem nou net nou de kneep.
Ik heb ooit een paar grafieken gemaakt waarin de belangrijkste economische factoren – GDP, werkeloosheid, inkomen per huishouden – per jaar afgezet waren tegenover de kleur van het regiem. Niet alleen van de President, maar ook de kleur van Senaat en Huis. Er was geen enkele correlatie tussen de kleur van de politieke machthebbers en de kwaliteit van die indicatoren van het “financiële welzijn” van de Amerikanen. Het ging goed in jaren waarin de Democraten aan de macht waren, maar ook in jaren waarin de Republikeinen aan de macht waren; echter zo was het ook met de economisch slechte jaren. En het maakte ook geen verschil of de President kon steunen op het volledige congres of moest schipperen. Ik heb dat over een bandbreedte gedaan van 80 jaar (1929-2010).
Het is een bevestiging van mijn overtuiging – maar niet alleen die van mij – dat de kleur van de regering (in een niet-bananenrepubliek) nauwelijks invloed heeft op het economisch welbevinden van het land. Zeker niet in onze geglobaliseerde wereld.
En dat laat het lijstje van Sanders ook duidelijk zien: de zaken die hij opnoemt worden niet beïnvloed door economische omstandigheden. Ze worden genoemd in het party platform bij verkiezingen, en kunnen als beknottend worden ervaren, maar hebben niks met welbevinden te maken en al helemaal niet met vrijheidsgevoel. Het zijn, niet alleen politiek gesproken, maar ook sociaal, (bijna 100%) imponderabilia.
Het enige dat een probleem voor de welvaart en voor de vrijheid van handelingen zou kunnen betekenen is building back better in het algemeen en climate change in het bizonder. En daar zijn het – naar mijn vaste overtuiging - de Democraten die Amerika kunnen breken.
Nee Sanders. Er is niets desastreus aan Trump. Je kunt de man verafschuwen, of zijn politieke ideeën. Maar desastreus is meer een etiket voor de angst voor climate change en het op de schop nemen van de maatschappij, waaronder de belangrijkste motor van de economie: de energievoorziening.
En wat Biden doet in zijn reactie op het Internationale Strafhof is, ten principale, niets anders dan wat de Republikeinen in andere geledingen van het politiek en economisch handelen doen: het recht naar je hand zetten. We gaan Netanyahu niet arrresteren, kom nou. Dat is meer iets voor Iraanse generaals – en omdat die niet naar den Haag komen sturen de Israëli daar zelf wel een drone op af.
Daarmee is Biden een echte Amerikaan die in niets verschilt van andere Amerikanen, een echte grote Republikeinse jongen: het recht, dat is iets voor de zwakkeren onder ons. Dat kun je proberen te krijgen. Een beetje Amerikaan haalt zijn recht, ten koste van wat en van wie dan ook.
Ik vrees dat dat het zoveelste signaal van Biden is dat door de uncommitted niet zal worden begrepen … en waarvoor ook geldt: we don’t buy it anymore. En er is geen enkele zwaarwegende reden waarom die uncommitted geen vier jaar Trump op de koop toe zouden kunnen nemen.
Friday, May 17, 2024
Paris vaut bien une messe
Ronald Plasterk dus!
Wat zou dat toch zijn, met het torentje, dat sommige mensen er alles voor over hebben om daar een tijdje te mogen zitten. Onze Ronald schijnt er àlles voor over te hebben. Niet dat hij een machtswellusteling is. Welnee, daar een paar jaar te mogen zitten is op dit moment het mooiste waarvan hij denkt dat hem dat kan gebeuren.
Ooit hebben ze Helmut Schmidt gevraagd of hij het ambt van Bondskanselier met genoegen had vervuld. En dat was toch een ras politicus, en ook nog machtsbelust.
Er antwortete und sprach: Eigentlich nicht sonderlich gern, nein. Diese Aussage begründete er damit, dass das Amt des Bundeskanzlers eine sehr große Belastung vor allem für das Privatleben sei.
Maar onze Roland schijnt er ’s nachts van te dromen … of er niet van te kunnen slapen.
En nu heeft ie er zelfs een excuusbriefje voor over gehad.
Een kattebelletje noemt Trouw dat denigrerend. Nota bene een serieuze bijdrage om het land te redden van een sociaal links groen kabinet.
Het is niet dat ik het Ronald niet gun. Als er één is die ik er graag zou zien zitten dan is hij het wel.
Ik ben nu zeer egoïstisch en denk dan mee te mogen maken dat het klimaatbeleid langzaam maar zeker in elkaar zal storten.
kop, boven het maaiveld uitgestoken
Moet toch kunnen. Die kop, dat is toch een heuse staatsmankop!
Vroeger zongen we, met Wim Kan: waar we heen gaan, Jelle zal wel zien.
Misschien dat we straks zingen: waar we heen gaan, Ronald zal wel zien.
Maar voorlopig is ’t nog: waar dat heen gaat moet Ronald eerst nog zien …
Ik ben meer dan gemiddeld nieuwsgierig – zeg maar: zeer, zeer benieuwd.
- + - + - + - + - + -
eindspel
“Haagse bronnen” hebben nu vastgesteld dat Plasterk niet meer houdbaar is. Dat varkentje hebben ze mooi gewassen. Maar het zou mij niks verbazen dat Plasterk een paar mensen naar de beklaagdenbank gaat roepen. Moet kunnen op basis van smaad met aanzienlijke reputatieschade. Waaronder een ex-collega die vond dat Plasterk wel tegen wat meer mensen sorry had kunnen zeggen, en dat in een publieke app breed heeft uitgemeten.
Een Volkskrantjournalist had wel een bizondere versie van het sorry-briefje, dat eindigde met een soort mene tekel upharsin: Sorry Pieter. Je bent een tunnel ingelopen. Dat je Ronald Plasterk daar bent tegengekomen, is niet je grootste probleem.
En dan is er die Amsterdamse advocaat die, in plaats van iemand te verdedigen tegen morele verontwaardiging bij de rechtbank, en daar een flinke rekening aan te verbinden, zijn eigen morele verontwaardiging over Plasterk in het geding bracht en Plasterk voor de rechter gaat slepen. Betaalt ie uit eigen zak. Zegt hij.
Wel, journalisten zijn erg onder de indruk van climate change, dus die zullen hier wel niet achteraan gaan. Maar ik zou dat wel doen als ik journalist was. Want een advocaat die zelf de kosten van een geding gaat dragen om een maatschappelijk belang te dienen, nee, dat wil er bij mij niet in. En ik ken genoeg planeetreddende NGO’s die geld zat hebben om een activiteit te financieren en zo graag mee zullen werken aan alles wat er toe kan leiden dat Plasterk ongeloofwaardig wordt als columnist tegen climate change, als ie er al niet uitgeschopt gaat worden door de Telegraaf.
Gaat Wilders dit toestaan? Vindt hij Plasterk ook onhoudbaar?
Ik moet denken aan de totstandkoming van het kabinet Den Uyl. Terwijl de pre-constituerende vergadering al had plaats gevonden, en de afspraken voor de beëdiging waren gemaakt, moest er nog een vuiltje worden weggewerkt: er moest een plekje worden gezocht voor Marcel van Dam, ook een figuur die sociaal niet echt houdbaar was. Die zoektocht was geen sinecure. Maar Den Uyl wilde Marcel er bij hebben. Na veel heen en weer gebel vonden ze de oplossing: Van Mierlo kon Van Dam “onderbrengen” bij Gruyters, als staatssecretaris bij Volkshuisvesting, naast Jan Schaefer.
Den Uyl belde Burger om dat even te regelen – “geringe” aanpassing van de formatieafspraken. Burger steigerde. Den Uyl persisteerde. Burger weigerde: ik ben hier de formateur, ik bepaal wat er gebeurt. Waarop Den Uyl zei: weet je wat je doet, Jaap? Ga jij maar naar de Koningin en zeg dan maar dat het niet door gaat.
Binnen een half uurtje was de zaak beklonken.
Dus Wilders, laat zien dat je het in je hebt om in de schaduw te kunnen staan van echte staatslieden.
Wat zou dat toch zijn, met het torentje, dat sommige mensen er alles voor over hebben om daar een tijdje te mogen zitten. Onze Ronald schijnt er àlles voor over te hebben. Niet dat hij een machtswellusteling is. Welnee, daar een paar jaar te mogen zitten is op dit moment het mooiste waarvan hij denkt dat hem dat kan gebeuren.
Ooit hebben ze Helmut Schmidt gevraagd of hij het ambt van Bondskanselier met genoegen had vervuld. En dat was toch een ras politicus, en ook nog machtsbelust.
Er antwortete und sprach: Eigentlich nicht sonderlich gern, nein. Diese Aussage begründete er damit, dass das Amt des Bundeskanzlers eine sehr große Belastung vor allem für das Privatleben sei.
Maar onze Roland schijnt er ’s nachts van te dromen … of er niet van te kunnen slapen.
En nu heeft ie er zelfs een excuusbriefje voor over gehad.
Een kattebelletje noemt Trouw dat denigrerend. Nota bene een serieuze bijdrage om het land te redden van een sociaal links groen kabinet.
Het is niet dat ik het Ronald niet gun. Als er één is die ik er graag zou zien zitten dan is hij het wel.
Ik ben nu zeer egoïstisch en denk dan mee te mogen maken dat het klimaatbeleid langzaam maar zeker in elkaar zal storten.
update 1:
Er valt alvast één opmerkelijke tegenstelling te constateren: VVD-jongeren willen niet met Wilders, de NSC-jongeren zien Wilders wel zitten, maar hebben grote problemen met Plasterk. Het kan verkeren, zei Bredero al.
Niet veel later wordt bekend dat ook de VVD-jongeren Plasterk niet zien zitten.
Dit alles om Pieter een hart onder de riem te steken? Of willen de jongeren het signaal afgeven, aan alle vier de fractieleiders: wel samen met de man van die kopvoddentaks, en het minder minder; niet met een sociaal-democraat?
update 2:
Dat gaat Wilders toch niet toestaan?
Gisteravond (vrijdag) hebben Omtzigt en Plasterk met elkaar gesproken. Na afloop waren beiden onbereikbaar voor commentaar. Dat belooft niet veel goeds. Maar Omtzigt die opnieuw Wilders mag dwarsbomen?
Ik heb die Omtzigt nooit zien zitten, maar zo langzamerhand wordt het een klein, dreinerig kind.
update 3:
Zowel NRC als Omtzigt zitten nu Plasterk “op de hielen”. NRC meldt, zonder slagen om de arm, dat Plasterk ten onrechte alleenrecht heeft geclaimd op een uitvinding. Dat maakt zijn octrooiaanvraag (zeer) problematisch. Omtzigt heeft een octrooispecialist ingeschakeld om te vragen of dat allemaal wel door de beugel kan.
Plasterk lijkt daarmee cotto, zoals ze dat hier in Italië zo mooi zeggen.
Bovendien heeft een advocaat op persoonlijke titel een aanklacht ingediend tegen Plasterk wegens valsheid in geschrifte.
Maar, NRC heeft (nog) niet met Plasterk gesproken. Dus de vraag rijst: blijkt dit allemaal waterdicht te zijn, of is het aanvechtbaar en krijgen we zoiets als de bonnetjesaffaire van Bram Peper?
En opnieuw, de gretigheid waarmee iedereen achter Plasterk aan gaat staat in schril contrast tot het publieke “witwassen” van extreemrechts naar rechts.
update 4:
De “feiten” stapelen zich nu op. En de "news" outlets melden graag als nieuws wat een andere krant als “ernstig” heeft aangemerkt.
Het meest bezwarende?
Plasterk heeft een keer gebeld met Sywert.
Die Sywert ja.
Kan het erger? Dat die Plasterk nog in de buurt van Den Haag durft te komen Een gotspe!
Vroeger zongen we, met Wim Kan: waar we heen gaan, Jelle zal wel zien.
Misschien dat we straks zingen: waar we heen gaan, Ronald zal wel zien.
Maar voorlopig is ’t nog: waar dat heen gaat moet Ronald eerst nog zien …
Ik ben meer dan gemiddeld nieuwsgierig – zeg maar: zeer, zeer benieuwd.
eindspel
“Haagse bronnen” hebben nu vastgesteld dat Plasterk niet meer houdbaar is. Dat varkentje hebben ze mooi gewassen. Maar het zou mij niks verbazen dat Plasterk een paar mensen naar de beklaagdenbank gaat roepen. Moet kunnen op basis van smaad met aanzienlijke reputatieschade. Waaronder een ex-collega die vond dat Plasterk wel tegen wat meer mensen sorry had kunnen zeggen, en dat in een publieke app breed heeft uitgemeten.
Een Volkskrantjournalist had wel een bizondere versie van het sorry-briefje, dat eindigde met een soort mene tekel upharsin: Sorry Pieter. Je bent een tunnel ingelopen. Dat je Ronald Plasterk daar bent tegengekomen, is niet je grootste probleem.
En dan is er die Amsterdamse advocaat die, in plaats van iemand te verdedigen tegen morele verontwaardiging bij de rechtbank, en daar een flinke rekening aan te verbinden, zijn eigen morele verontwaardiging over Plasterk in het geding bracht en Plasterk voor de rechter gaat slepen. Betaalt ie uit eigen zak. Zegt hij.
Wel, journalisten zijn erg onder de indruk van climate change, dus die zullen hier wel niet achteraan gaan. Maar ik zou dat wel doen als ik journalist was. Want een advocaat die zelf de kosten van een geding gaat dragen om een maatschappelijk belang te dienen, nee, dat wil er bij mij niet in. En ik ken genoeg planeetreddende NGO’s die geld zat hebben om een activiteit te financieren en zo graag mee zullen werken aan alles wat er toe kan leiden dat Plasterk ongeloofwaardig wordt als columnist tegen climate change, als ie er al niet uitgeschopt gaat worden door de Telegraaf.
Gaat Wilders dit toestaan? Vindt hij Plasterk ook onhoudbaar?
Ik moet denken aan de totstandkoming van het kabinet Den Uyl. Terwijl de pre-constituerende vergadering al had plaats gevonden, en de afspraken voor de beëdiging waren gemaakt, moest er nog een vuiltje worden weggewerkt: er moest een plekje worden gezocht voor Marcel van Dam, ook een figuur die sociaal niet echt houdbaar was. Die zoektocht was geen sinecure. Maar Den Uyl wilde Marcel er bij hebben. Na veel heen en weer gebel vonden ze de oplossing: Van Mierlo kon Van Dam “onderbrengen” bij Gruyters, als staatssecretaris bij Volkshuisvesting, naast Jan Schaefer.
Den Uyl belde Burger om dat even te regelen – “geringe” aanpassing van de formatieafspraken. Burger steigerde. Den Uyl persisteerde. Burger weigerde: ik ben hier de formateur, ik bepaal wat er gebeurt. Waarop Den Uyl zei: weet je wat je doet, Jaap? Ga jij maar naar de Koningin en zeg dan maar dat het niet door gaat.
Binnen een half uurtje was de zaak beklonken.
Dus Wilders, laat zien dat je het in je hebt om in de schaduw te kunnen staan van echte staatslieden.
Wednesday, May 1, 2024
actiebereidheid
De Burgemeester van Amsterdam heeft besloten dat er bij de 4 mei herdenking maar 10.000 bezoekers mogen komen en dat die bezoekers ter plekke onderzocht zullen worden op hun goede bedoelingen, waarbij als onderdeel van dat onderzoek fouillering mogelijk is.
Want, zegt mevrouw Halsema, volgens Trouw, de extra beveiliging is nodig vanwege de ‘grote actiebereidheid’ onder Nederlanders als reactie op de oorlog in Gaza. Ze laste speciaal een persbijeenkomst in op het stadhuis. Ze voelt ‘woede’ in de stad en heeft de afgelopen maanden veel demonstraties gezien.
Hier wordt het voorzorgsprincipe weer eens van stal gehaald door een overheid die in haar onrust niets anders kan bedenken of doen dan beperken en verbieden.
Of dit een wijs besluit is, en of dat ook anders had gekund is een moeilijke vraag die ook niet een twee drie te beantwoorden is. De maatregel heeft inmiddels behoorlijk wat discussie losgemaakt, tot op academisch niveau. In strijd met het recht op vrije demonstratie, heet het dan. En dat is toch geen lichte beschuldiging aan het adres van een burgemeester die het protesteren en demonstreren tegen de ongenoegens die de verworpenen der aarde immer bedreigen in het DNA zit, maar die de “waardigheid” van deze herdenking niet in gevaar gebracht wil zien worden.
Ik wou hier twee paradoxen signaleren.
Allereerst. We herdenken toch dat we onze vrijheid hebben moeten bevechten tegen een indringer en dat daar doden bij zijn gevallen. En nu wordt diezelfde vrijheid, juist op dit cruciale moment, beknot, en zij die die vrijheid wel krijgen kunnen daarbij gefouilleerd worden.
Maar erger vind ik het argument van de ‘actiebereidheid’. We hebben het over het Hitlerregiem en de Jodenvervolging. En je vraagt je af: wat als de Duitsers in de dertiger jaren vorige eeuw wat meer actiebereidheid hadden getoond. Wat als de Nederlanders wat meer actiebereid waren geweest na 5 mei 1940?
Het zal weer gezongen worden:
Dat ik toch vroom mag blijven,
uw dienaar t' aller stond,
de tirannie verdrijven
die mij mijn hart doorwondt.
En daarbij is actiebereidheid van het volk wier hart doorwond wordt door een tirannieke overheid een eerste vereiste.
Of dat nu een eigen overheid betreft of een “vreemde tirannie”.
Of dat nu een Israëlische overheid betreft of een Russische.
Want, zegt mevrouw Halsema, volgens Trouw, de extra beveiliging is nodig vanwege de ‘grote actiebereidheid’ onder Nederlanders als reactie op de oorlog in Gaza. Ze laste speciaal een persbijeenkomst in op het stadhuis. Ze voelt ‘woede’ in de stad en heeft de afgelopen maanden veel demonstraties gezien.
Hier wordt het voorzorgsprincipe weer eens van stal gehaald door een overheid die in haar onrust niets anders kan bedenken of doen dan beperken en verbieden.
Of dit een wijs besluit is, en of dat ook anders had gekund is een moeilijke vraag die ook niet een twee drie te beantwoorden is. De maatregel heeft inmiddels behoorlijk wat discussie losgemaakt, tot op academisch niveau. In strijd met het recht op vrije demonstratie, heet het dan. En dat is toch geen lichte beschuldiging aan het adres van een burgemeester die het protesteren en demonstreren tegen de ongenoegens die de verworpenen der aarde immer bedreigen in het DNA zit, maar die de “waardigheid” van deze herdenking niet in gevaar gebracht wil zien worden.
Ik wou hier twee paradoxen signaleren.
Allereerst. We herdenken toch dat we onze vrijheid hebben moeten bevechten tegen een indringer en dat daar doden bij zijn gevallen. En nu wordt diezelfde vrijheid, juist op dit cruciale moment, beknot, en zij die die vrijheid wel krijgen kunnen daarbij gefouilleerd worden.
Maar erger vind ik het argument van de ‘actiebereidheid’. We hebben het over het Hitlerregiem en de Jodenvervolging. En je vraagt je af: wat als de Duitsers in de dertiger jaren vorige eeuw wat meer actiebereidheid hadden getoond. Wat als de Nederlanders wat meer actiebereid waren geweest na 5 mei 1940?
Het zal weer gezongen worden:
Dat ik toch vroom mag blijven,
uw dienaar t' aller stond,
de tirannie verdrijven
die mij mijn hart doorwondt.
En daarbij is actiebereidheid van het volk wier hart doorwond wordt door een tirannieke overheid een eerste vereiste.
Of dat nu een eigen overheid betreft of een “vreemde tirannie”.
Of dat nu een Israëlische overheid betreft of een Russische.
Subscribe to:
Posts (Atom)