the deal is "rond"

Trump heeft zijn deal. Hij krijgt de mineralen van Ukraine, en in ruil daarvoor zal hij Ukraine helpen met een fonds voor de wederopbouw van het land als de oorlog met Rusland is afgelopen.

Dit ziet er niet uit als een verkoopovereenkomst. Ik bedoel, er is afgesproken dat Ukraine mineralen levert, en dat Trump hulp levert bij iets dat nog staat te gebeuren maar waarvan het gebeuren niet nader omschreven is. Dus een materiële levering tegenover een immateriële belofte.
Immateriële belofte?
Ik kan er niks anders van maken als ik de berichten daarover lees.
Niet duidelijk is hoe dat Ukraine er uit zal zien na de oorlog, ik bedoel in de atlassen.
Niet duidelijk is hoe die wederopbouw er uit zal zien.

Trump heeft Amerika beloofd, bij zijn eerste presidentschap, dat de infrastructuur USA een pareltje zou worden onder zijn bestuur. Er is niets van terecht gekomen.
Een verkoopcontract zou zijn geweest: okay joh, jij wilt die mineralen graag, en je wilt ze met uitsluiting van andere afnemers, ik heb geld nodig voor mijn infrastructuur – hier is de prijs die jij moet betalen.
Zo is het niet gegaan.
En Vance en Rubio zijn niet van het toneel gehaald, met hun hautaine houding tegenover Zelenskyy en hun disrespect voor de Oekraïense noden.

Ben ik te negatief?
Deze zin (NYT) spreekt boekdelen.

But Ukraine’s supporters hope the agreement might lead Mr. Trump to see the country as something more than a money pit and an obstacle to improved relations with President Vladimir V. Putin of Russia.

Hope?
Geef mij maar een echte deal.

En ik kan er niks aan doen, maar ik kan niet anders dan een parallel trekken tussen Zelenskyy en Mohsen Mahdawi, de Colombia University student die van de straat opgepakt was door ICE, omdat hij Palestijn was en dat ook wilde laten weten, en zojuist door de rechter op vrije voeten is gesteld, hangende een due process. Hij zei, op zijn eerste persconferentie na zijn vrijlating:

I am saying it clear and loud, to President Trump and his cabinet: I am not afraid of you.