In Trouw stond een dezer dagen een cartoon van Berend Vonk die je toch wel zeer misleidend mag noemen. En als ik die tekening niet misleidend mag noemen, dan is ie zeer slecht gemaakt, want voor mij roept het een beeld op dat ver bezijden de werkelijkheid staat.
Bibi Netanyahu, geportretteerd als een man, die min of meer muurvast is komen te zitten, geparalyseerd, tegen zijn zin, en daaronder gebukt gaat.
Als ik dat niet goed zie, als dat niet de bedoeling is van de tekenaar - en dat is mogelijk natuurlijk, klaarblijkelijk begrijp ik dan iets niet – dan is dit een slechte tekening.
Want, wat zie ik: een Netanyahu in een dwangbuis, van Amerikaanse makelij, die, tegen zijn wil – vermoedelijk gestruikeld over de muur die Israël moet vrijwaren van Gazaanse “invasies” - in de Gazastrook vast is komen te zitten, als een soort Gulliver.
Het enige dat van dit beeld klopt is dat de Palestijnen verpletterd zijn (of worden, getuige de nog zwaaiende handjes) onder het gewicht van de “rechtsstatelijkheid” van Netanyahu’s wandaden. [Yes! Dit is een steek onder water naar Pieter Omtzigt en zijn volksbestuurderige ambities.]
Wat absoluut niet klopt is dat Netanyahu zich daar ongelukkig onder voelt. De man loopt arrogant en zelfverzekerd rond, door Israël, maar ook door ’s werelds medialand, met een aplomb van dit varkentje gaat door mij definitief gewassen worden. Met het gezicht van een man die succes heeft.
Zoals zijn vriendje Trump, met dien verstande dat Netanyahu daarbij het gezicht van een staatsman weet op te zetten, voor wie het staatsbelang het enige belang is dat telt – een suggestie die Trump niet op weet te brengen.
En dan dat Amerikaanse dwangbuis. (Als deze cartoon geen dwangbuis suggereert, dan weet ik het ook niet meer.) Dat vind ik wel het meest mislukte deel van de tekening: alsof Netanyahu à contrecœur Amerikaanse orders aan het uitvoeren is.
Ruim een jaar lang heeft Netanyahu zich door Biden laten “fêteren” met 2000lb bommen en ander vernietigingsmateriaal, en blokkering van enige denkbare correctie daarop van de UNO en de Veiligheidsraad met de obligate Amerikaanse veto’s. En als “dank“ voor die bewezen diensten heeft hij, Bibi, als een volleerd intrigant, de ambities van presidential hopeful Trump helpen realiseren.
Voor mij is dat bovenal bewezen doordat Biden geen foto’s van onthoofde baby’s heeft gezien, maar dat gerucht wel vanuit Israël heeft verspreid – en het woord is vlees geworden: een profetenvalsigheid waartoe hij zich heeft laten verleiden (dwingen?) door de Israëlische legerleiding, en die hij nooit publiekelijk heeft teruggenomen.
Ook de bemoeienissen van Trump met deze “kwestie” wekken in de verse verte niet de indruk dat Netanyahu tot iets gedwongen wordt.
Het heeft er in ieder geval toe geleid dat ik nu pure afkeer voel bij een man, die het waagde tegen een zittende Amerikaanse president, Trump, te zeggen Will you shut up, man, en die ik toen daarom wel een goeie peer vond.
Monday, August 11, 2025
Saturday, August 9, 2025
una donna in gamba*)
Onder de kop KAAG KEIHARD OVER ROL EU IN GENOCIDE GAZA: ‘GEBREK AAN MOREEL KOMPAS’ wordt onze voormalige minister van Buitenlandse Zaken (o.m.) door NRC in het zonnetje gezet. Ze noemt man en paard, althans waar het (een gebrek aan) kwaliteiten betreft: naast dat gebrek aan een moreel kompas ook een gebrek aan politieke moed. Ze zijn onmachtig iets te doen.
Kaag wordt er gek van.
De Europese gezagsdragers spreken volgens haar brave woorden, maar handelen er niet naar.
Allereerst en bovenal: bravo!
Dat gebrek aan een moreel kompas valt natuurlijk best wel mee. Als de hele wereld overduidelijk moreel de mist ingaat, iedereen dus een gebrek aan moreel kompas heeft, kun je dat bijna niet meer “gebrek” noemen. Als er geen maatstaf is, geen benchmark zoals ze dat wel noemen, dan heeft iedereen weer gemiddeld een “hoog” niveau, moreel gesproken.
Persoonlijk denk ik dat het geen gebrek aan moed is, geen politieke onkunde.
Ik geloof niet dat er iemand is onder die hotemetoten die werkelijk geïnteresseerd is in het lot van de Palestijnen. Ik denk dat die brave woorden het bewijs zijn van pure onverschilligheid. Iemand die echt betrokken is bij het Palestijnse leed zegt niet: dit is een betreurenswaardige toestand.
Kamerleden zijn normaal gesproken gauw “geschokt” door “betreurenswaardige” oprispingen va het electorale volkje. Ik heb nog niet gehoord dat iemand van onze politici geschokt was over wat zich daar in het Midden Oosten, kennelijk onafwendbaar, ontwikkelt.
Sigrid Kaag ja, die heeft in een eerder gesprek met NRC, in haar hoedanigheid van UN Senior Humanitarian and Reconstruction Coordinator for Gaza, al duidelijke taal gesproken.
Realistisch: Er was perspectief. Maar dat is natuurlijk helemaal vernietigd.
Cynisch ook, als iemand haar vraagt: wat doe jij eigenlijk. Haar antwoord: Nou moet je niet lachen, maar ik ben gezant voor het vredesproces in het Midden-Oosten.
Over de situatie waarin we ons bevinden: Als de dood een verlossing wordt, zijn we heel erg van het pad af. Dat ze zichzelf heeft weten te motiveren voor zo’n onmogelijke, en eigenlijk ook “onooglijke” missie.
Dat mocht best in de krant.
Chapeau!
PS dat Wilders en Baudet zich nog maar eens een tijdje in een hoekje gaan zitten schamen … en de boeren ook.
*) Hollandse mannen zeggen het toch iets vulgairder dan de Ialiaanse man
Kaag wordt er gek van.
De Europese gezagsdragers spreken volgens haar brave woorden, maar handelen er niet naar.
Allereerst en bovenal: bravo!
Dat gebrek aan een moreel kompas valt natuurlijk best wel mee. Als de hele wereld overduidelijk moreel de mist ingaat, iedereen dus een gebrek aan moreel kompas heeft, kun je dat bijna niet meer “gebrek” noemen. Als er geen maatstaf is, geen benchmark zoals ze dat wel noemen, dan heeft iedereen weer gemiddeld een “hoog” niveau, moreel gesproken.
Persoonlijk denk ik dat het geen gebrek aan moed is, geen politieke onkunde.
Ik geloof niet dat er iemand is onder die hotemetoten die werkelijk geïnteresseerd is in het lot van de Palestijnen. Ik denk dat die brave woorden het bewijs zijn van pure onverschilligheid. Iemand die echt betrokken is bij het Palestijnse leed zegt niet: dit is een betreurenswaardige toestand.
Kamerleden zijn normaal gesproken gauw “geschokt” door “betreurenswaardige” oprispingen va het electorale volkje. Ik heb nog niet gehoord dat iemand van onze politici geschokt was over wat zich daar in het Midden Oosten, kennelijk onafwendbaar, ontwikkelt.
Sigrid Kaag ja, die heeft in een eerder gesprek met NRC, in haar hoedanigheid van UN Senior Humanitarian and Reconstruction Coordinator for Gaza, al duidelijke taal gesproken.
Realistisch: Er was perspectief. Maar dat is natuurlijk helemaal vernietigd.
Cynisch ook, als iemand haar vraagt: wat doe jij eigenlijk. Haar antwoord: Nou moet je niet lachen, maar ik ben gezant voor het vredesproces in het Midden-Oosten.
Over de situatie waarin we ons bevinden: Als de dood een verlossing wordt, zijn we heel erg van het pad af. Dat ze zichzelf heeft weten te motiveren voor zo’n onmogelijke, en eigenlijk ook “onooglijke” missie.
Dat mocht best in de krant.
Chapeau!
PS dat Wilders en Baudet zich nog maar eens een tijdje in een hoekje gaan zitten schamen … en de boeren ook.
*) Hollandse mannen zeggen het toch iets vulgairder dan de Ialiaanse man
Sunday, August 3, 2025
geworteld in het Heilige Land
Trouw bericht: Jongeren stellen vragen aan de paus: ‘Hoe maak ik de juiste keuzes?’
En ik denk: leeft die man nog. Hij is nu een kleine drie maanden hoofd van de Rooms Katholieke kerk. Inmiddels hebben veel wereldleiders hun schroom afgelegd en hebben Israël laten weten – met mededeling daarvan aan de wereld – dat ze haar doen en laten, zo niet veroordelen, dan toch duidelijk afkeuren. Waarbij er sprake is van (dreigen met) sancties.
Ik heb de Paus nog niet gehoord over de grove misdaad die het Palestijnse volk wordt aangedaan.
Het onderschrift bij deze foto luidt: Paus Leo XIV draagt het kruis binnen bij de viering voor de avondwake van de Wereldjongerendagen in Rome … en ik voeg daaraan toe … terwijl er diezelfde dag 8 Palestijnen zijn doodgeschoten bij het zoeken van voedselhulp en voedsel.
NB vandaag, terwijl ik dit schrijf: 23 doden – zegge en schrijve drieëntwintig.
De jongeren vragen niet: welke keuze moet ik maken. Ze vragen: hoe maak ik de juiste keuze.
Ik geloof dat je zulke dingen maar beter niet meer aan de Paus kunt vragen. Aan welke paus dan ook. Ook papa Bergoglio heb ik in zijn laatste maanden niet over de Gazastrook gehoord - zelfs het zich bewust zijn van zijn naderende einde heeft niet mogen bewerkstelligen dat hij zijn “politieke” schroom heeft afgelegd om Israël te kastijden over zoveel onrecht.
Ze zijn niet zo bekend in de grote wereld, maar ze hadden natuurlijk ook de fractieleiders van de SGP, of van de CU kunnen uitnodigen. Die worstelen niet zo met vragen over Palestina.
Dan zouden ze als antwoord krijgen: wij staan vierkant achter het uithongeren van dat woedend heidendom. Lang leve onze Joods Christelijke worteltjes.
Of ze zouden Bontenbal van het CDA kunnen vragen. Nou ja, die loopt liever om die vraag heen. Je bent niet voor niks op pad om weer (één van) de grootse te worden bij de verkiezingen.
[Van der Staaij is weliswaar geen fractieleider meer van de SGP, maar toch nog steeds het boegbeeld – numeriek gesproken dan]
Onze paus, Leo XIV, vond het wel een goed idee om te bidden voor de Gazanen … de Ukrainers niet vergeten hoor, ook niet al die andere landen waar ook oorlog is.
Trouw geeft de boodschap van de Paus aan de jongeren door: “Besmet iedereen met enthousiasme en met de getuigenis van jullie geloof”.
Nou ja, ik ken er heel wat die denken dat dat meer soelaas biedt dan de diplomatieke erkenning van Palestina als staat - iets wat het Vaticaan ook nog steeds niet heeft kunnen opbrengen.
En ik denk: leeft die man nog. Hij is nu een kleine drie maanden hoofd van de Rooms Katholieke kerk. Inmiddels hebben veel wereldleiders hun schroom afgelegd en hebben Israël laten weten – met mededeling daarvan aan de wereld – dat ze haar doen en laten, zo niet veroordelen, dan toch duidelijk afkeuren. Waarbij er sprake is van (dreigen met) sancties.
Ik heb de Paus nog niet gehoord over de grove misdaad die het Palestijnse volk wordt aangedaan.
NB vandaag, terwijl ik dit schrijf: 23 doden – zegge en schrijve drieëntwintig.
De jongeren vragen niet: welke keuze moet ik maken. Ze vragen: hoe maak ik de juiste keuze.
Ik geloof dat je zulke dingen maar beter niet meer aan de Paus kunt vragen. Aan welke paus dan ook. Ook papa Bergoglio heb ik in zijn laatste maanden niet over de Gazastrook gehoord - zelfs het zich bewust zijn van zijn naderende einde heeft niet mogen bewerkstelligen dat hij zijn “politieke” schroom heeft afgelegd om Israël te kastijden over zoveel onrecht.
Ze zijn niet zo bekend in de grote wereld, maar ze hadden natuurlijk ook de fractieleiders van de SGP, of van de CU kunnen uitnodigen. Die worstelen niet zo met vragen over Palestina.
Dan zouden ze als antwoord krijgen: wij staan vierkant achter het uithongeren van dat woedend heidendom. Lang leve onze Joods Christelijke worteltjes.
Of ze zouden Bontenbal van het CDA kunnen vragen. Nou ja, die loopt liever om die vraag heen. Je bent niet voor niks op pad om weer (één van) de grootse te worden bij de verkiezingen.
Onze paus, Leo XIV, vond het wel een goed idee om te bidden voor de Gazanen … de Ukrainers niet vergeten hoor, ook niet al die andere landen waar ook oorlog is.
Trouw geeft de boodschap van de Paus aan de jongeren door: “Besmet iedereen met enthousiasme en met de getuigenis van jullie geloof”.
Nou ja, ik ken er heel wat die denken dat dat meer soelaas biedt dan de diplomatieke erkenning van Palestina als staat - iets wat het Vaticaan ook nog steeds niet heeft kunnen opbrengen.
Thursday, July 31, 2025
gek hé, dat doet onze wolf nou nooit, zoiets
Quote van de nieuwsmedia:
Zegt zijn moeder.
Zoiets doet onze wolf niet ... echt niet ... nog nooit gedaan. Weet je zeker dat het niet dat keffertje van die andere wandelaars was? Die liep op dat tijdstip ook vrij rond daar.
Eerst maar eens DNA-onderzoek doen. Niet direct met de vinger wijzen, hoor.
* * * * * *
PS
Gek hé, ouders wordt geadviseerd even niet met hun kind in het bos te komen. Ze zouden die arme wolven moeten waarschuwen: hier lopen kinderen rond met kwaadaardige moeders.
’t Is net Israël, die daar krijgen ook de schuld van het doodslaan van 80.000 Palestijnse mannen vrouwen kinderen.
In het bos zijn de wilde dieren
in het bos,
in het bos
‘k Ben niet bang van de wilde dieren …
Onderschrift bij deze foto, van de European Wilderness Society: Wolf in Italy: Under threat!
Een 6-jarige jongen is vanmorgen in de Utrechtse bossen vermoedelijk door een wolf aangevallen. Het kind liep verschillende bijt- en schaafwonden op die in het ziekenhuis gehecht zijn. Inmiddels is hij weer thuis.Vermoedelijk.
Het jongetje was aan het spelen bij de Pyramide van Austerlitz, toen hij ineens door een wolf werd aangevallen, zegt zijn moeder. Hij werd meegesleept naar het bos …
Zegt zijn moeder.
Zoiets doet onze wolf niet ... echt niet ... nog nooit gedaan. Weet je zeker dat het niet dat keffertje van die andere wandelaars was? Die liep op dat tijdstip ook vrij rond daar.
PS
Gek hé, ouders wordt geadviseerd even niet met hun kind in het bos te komen. Ze zouden die arme wolven moeten waarschuwen: hier lopen kinderen rond met kwaadaardige moeders.
’t Is net Israël, die daar krijgen ook de schuld van het doodslaan van 80.000 Palestijnse mannen vrouwen kinderen.
In het bos zijn de wilde dieren
in het bos,
in het bos
‘k Ben niet bang van de wilde dieren …
Wednesday, July 23, 2025
zomaar een Teletekstje
Ik heb het woord vandalen nog even geproefd. Jullie weten wel: de Romeinse tijd: een ruig volkje waarvan de herkomst onduidelijk is. Dat wat nu Zweden of Polen heet. En daarnaar werd ook hun gedrag benoemd: vandalisme, het moedwillig beschadigen of vernietigen van objecten die iemand anders toebehoren of openbaar bezit zijn. Vikingachtig, want ze waren natuurlijk niet zo beschaafd als Romeinse legioenen, die toch ook half Europa vertrapt hebben.
Kan ook zijn dat ze uit Duitsland kwamen, dan komt het van wandern. En dan zijn het gewoon wandelaars geweest, niks vandalisme. Alhoewel, dat wandern kan dan ook op migranten wijzen.
Okay, vandalisme.
En je vraagt je af … nou ja, een mens kan zich zoveel afvragen, zonder ooit antwoord te krijgen. Jules de Corte: ik zou wel eens willen weten …
Maar deze dagen ben ik zelf weer eens bezocht door vandalen: internet-vandalen. Twee keer, vlak na elkaar. Eén meldde vanuit dark web te opereren, de ander was van een hackersorganisatie. Het verhaal van beiden was duidelijk: ze wilden geld. En als ik niet zou betalen? Dan zou mijn reputatie tot op de grond toe worden afgebroken.
Die hacker had – naar zijn woorden - mijn site “overgenomen”. En het eerste wat hij zou gaan doen was mijn data verkopen bla bla. Haha.
Nu ben ik geen bank, ook geen nieuwsleverancier. Ik verkoop ook niks. Gewoon, mijn plezier: een eigen site. Een klein pleziertje van een kleine jongen. Eigenlijk niet eens een echte reputatie. En dat moet dan kapot.
Zoals ik al aangaf, dit heb ik al meermalen meegemaakt, en ik laat het maar voor wat het is.
Maar één ding vind ik eigenlijk wel grappig. Die dreiging, die is snel opgeschreven.
Nu de betaling nog. En daar zit het probleem.
Ze kunnen natuurlijk niet op baar geld rekenen: geen banknummer afgeven, geen betaalplekje afspreken. Anonimiteit: dat is hun primaire levensader.
Dus dat moet in bitcoins. Maar daar zit ook een probleem.
Je kunt wel te keer gaan op internet, en wild om je heen slaan, maar dan ontmoet je van alles, en bovenal: mensen die niet alles weten. Bijvoorbeeld: bitcoinnitwits. Iemand zoals ik.
Dus ze moeten gaan uitleggen hoe die bitcoins werken, en hoe daarmee om te gaan.
Ofwel, nadat de dreiging is opgeschreven – een relatief kort deel van het bericht – volgt er een ellenlange tekst van hoe aan de voorwaarde van betalen te voldoen. Zeg maar een follow me manual, alsof je iets aangeschaft hebt.
Daar kan ik wel om glimlachen.
En deze: terwijl ze de gang van zaken op internet willen verstieren, zijn ze gelijk afhankelijk van een goed werkend internet: zonder dat geen dreiging, en, bovendien, zonder dat geen betaling.
En in je eentje in je vuistje zitten lachen in een dark room, zonder geld te vangen … zeg nou zelf, dat is het toch ook niet echt, hé.
Sunday, July 20, 2025
ruimen
Een bericht in de LATimes (Los Angeles).
Er is in het westen van Amerika een uil het landschap binnengedrongen, the barred Owl, zo genoemd omdat er bruine strepen horizontaal – borst - en verticaal – buik - over zijn voorkant gaan, zeg maar: een uil achter tralies – en die is dominant geworden. Zo dominant dat een andere uilensoort extinct dreigt te worden.
Derhalve is er een plan gemaakt om 450,000 van deze beesten af te schieten. In California, Oregon en Washington. Daarvoor is budget nodig - boswachtersuren/kogels/opruimen en vooronderzoek/wetenschappelijke begeleiding/evaluatie, dat soort dingen - en daarvoor is dus wetgeving gemaakt: federaal budget 163 miljoen.
Het plan wordt getrokken door U.S. Fish and Wildlife Service. Daar is tegen geprotesteerd. Uit “onverdachte” hoek: het argument dat de regering Trump beloofd heeft geen federaal geld meer ter beschikking te stellen aan leuke plannetjes van natuurhoeders en ander soort ongeregeld. Maar ook het immer aanwezige geluid van milieu- en natuurfanaten. Er is zelfs sprake van een heuse coalitie, zeg maar: the coalition of the unwilling.
Bipartisan protest, dus.
Beide politieke partijen hebben zich er achter geschaard: 19 Republikeinen en 18 Democraten, allen wetgevers, hebben een brief geschreven. Naar Washington. Jaja, zelfs de grote baas is ingeschakeld: If a resolution is introduced, passed and signed by President Trump, the plan will be over.
Now lawmakers could kill the plan is de verzuchting binnen het projectteam.
Tom Wheeler, executive director van het Environmental Protection Information Center, supporter van het plan, noemde de Congressional Review Act die daarvan het gevolg zou kunnen zijn very scary. Wheeler: It’s an intrusion by Congress into areas where we’re relying on high agency expertise and scientific understanding. Ofwel, emotioneel tegenover rationeel.
Hoe het afloopt moet nog blijken, maar het gevoel dat het hele plan zal worden afgeschoten is overheersend.
Waar doet me dit aan denken?
Hoe deze discussie nu te zien in het licht van een andere ruiming: the non-barred-migrants?
I would call this an invasion, and I would call these non-native species. Dixit Wheeler ... over de uilen, wel te verstaan!
En daar hebben we het geboorterecht.
Wel, dat zijn toch de woorden die Trump en zijn migrantenjager, border czar Tom Homan gebruiken, als ze het hebben over het “gespuis” dat opgeruimd moet worden in de USA.
Ik heb die Wheeler even gegoogled. Hij speelt wel eens een potje ping-pong met zijn vrouw … als ie tenminste niet vreselijk bezig is met defending old-growth and endangered species [or] when he’s not nerding out over the Endangered Species Act (his all-time favorite law). Zo’n man dus.
De LATimes ziet de analogie met het ruimen van the unbarred onducumented niet, althans maakt daar geen woorden aan vuil.
Er is in het westen van Amerika een uil het landschap binnengedrongen, the barred Owl, zo genoemd omdat er bruine strepen horizontaal – borst - en verticaal – buik - over zijn voorkant gaan, zeg maar: een uil achter tralies – en die is dominant geworden. Zo dominant dat een andere uilensoort extinct dreigt te worden.
Derhalve is er een plan gemaakt om 450,000 van deze beesten af te schieten. In California, Oregon en Washington. Daarvoor is budget nodig - boswachtersuren/kogels/opruimen en vooronderzoek/wetenschappelijke begeleiding/evaluatie, dat soort dingen - en daarvoor is dus wetgeving gemaakt: federaal budget 163 miljoen.
Het plan wordt getrokken door U.S. Fish and Wildlife Service. Daar is tegen geprotesteerd. Uit “onverdachte” hoek: het argument dat de regering Trump beloofd heeft geen federaal geld meer ter beschikking te stellen aan leuke plannetjes van natuurhoeders en ander soort ongeregeld. Maar ook het immer aanwezige geluid van milieu- en natuurfanaten. Er is zelfs sprake van een heuse coalitie, zeg maar: the coalition of the unwilling.
Bipartisan protest, dus.
Beide politieke partijen hebben zich er achter geschaard: 19 Republikeinen en 18 Democraten, allen wetgevers, hebben een brief geschreven. Naar Washington. Jaja, zelfs de grote baas is ingeschakeld: If a resolution is introduced, passed and signed by President Trump, the plan will be over.
Now lawmakers could kill the plan is de verzuchting binnen het projectteam.
Tom Wheeler, executive director van het Environmental Protection Information Center, supporter van het plan, noemde de Congressional Review Act die daarvan het gevolg zou kunnen zijn very scary. Wheeler: It’s an intrusion by Congress into areas where we’re relying on high agency expertise and scientific understanding. Ofwel, emotioneel tegenover rationeel.
Hoe het afloopt moet nog blijken, maar het gevoel dat het hele plan zal worden afgeschoten is overheersend.
Waar doet me dit aan denken?
Hoe deze discussie nu te zien in het licht van een andere ruiming: the non-barred-migrants?
I would call this an invasion, and I would call these non-native species. Dixit Wheeler ... over de uilen, wel te verstaan!
En daar hebben we het geboorterecht.
Wel, dat zijn toch de woorden die Trump en zijn migrantenjager, border czar Tom Homan gebruiken, als ze het hebben over het “gespuis” dat opgeruimd moet worden in de USA.
Ik heb die Wheeler even gegoogled. Hij speelt wel eens een potje ping-pong met zijn vrouw … als ie tenminste niet vreselijk bezig is met defending old-growth and endangered species [or] when he’s not nerding out over the Endangered Species Act (his all-time favorite law). Zo’n man dus.
De LATimes ziet de analogie met het ruimen van the unbarred onducumented niet, althans maakt daar geen woorden aan vuil.
Wednesday, July 16, 2025
de W-horde … ofwel: nogmaals de dood in de pot
Vandaag: de polder-MSM.
Teletekst schrijft, onder het kopje PVV als grootste vaak niet in Kamer:
Goed bedoeld?
Dat moet wel, want dit is geen objectieve verslaggeving, dit is suggereren.
Een verslaggever moet geen teksten met goede bedoelingen, of vriendelijke suggesties, aanleveren. Iedereen weet waarom die PVV-Kamerleden in de kamer tellen: zodat Wilders zoveel en zolang mogelijk lawaai kan maken in debatten.
PVV-ers zijn er helemaal niet om beleid te maken. Ze kunnen het niet eens.
Faber kon niet eens, zelf minister, zelfs niet met ondersteuning van een ervaren staf, een fatsoenlijke wet in elkaar draaien.
De PVV fractie is het stemvee van Wilders, dat daar alleen zit om bij voorkeur destructief bezig te zijn.
En, evenals bij Trump met zijn puur destructieve beleid: zijn kiezers vinden het prachtig.
Onderschrift van de NOS bij dit plaatje: een kermisondernemer en veel loyale politici: een blik op de nieuwe PVV-fractie
Teletekst schrijft, onder het kopje PVV als grootste vaak niet in Kamer:
Een deel van de oorzaak zou kunnen zijn dat de PVV tot recent regeringspartij was. Het kabinet bijsturen dat 'jouw' beleid voert zou dan minder nodig zijn.Ook een voorbeeld van “objectief bedoelde” verslaggeving.
Goed bedoeld?
Dat moet wel, want dit is geen objectieve verslaggeving, dit is suggereren.
Een verslaggever moet geen teksten met goede bedoelingen, of vriendelijke suggesties, aanleveren. Iedereen weet waarom die PVV-Kamerleden in de kamer tellen: zodat Wilders zoveel en zolang mogelijk lawaai kan maken in debatten.
PVV-ers zijn er helemaal niet om beleid te maken. Ze kunnen het niet eens.
Faber kon niet eens, zelf minister, zelfs niet met ondersteuning van een ervaren staf, een fatsoenlijke wet in elkaar draaien.
De PVV fractie is het stemvee van Wilders, dat daar alleen zit om bij voorkeur destructief bezig te zijn.
En, evenals bij Trump met zijn puur destructieve beleid: zijn kiezers vinden het prachtig.
Friday, July 11, 2025
de dood in de pot
Dit is nu wat er zo ontzettend verkeerd is aan onze houding tegenover Israël.
Een bericht in de Volkskrant van deze week zet meteen de toon:
Proef dit woord even goed.
De Volkskrant heeft, evenals iedere krant een handboek met aanwijzingen voor stijl en woordgebruik.
Hoe moet je dit nu noemen? Geen Stijl?
De krant plaatste er deze foto bij.
Noemen we dit een onaantrekkelijke woonomgeving. Wij, in Nederland, die inmiddels zo bang zijn geworden dat het woord “onbewoonbaar” is gevallen vanwege de van PFAS verstikte vaderlandse bodem.
Dit is geen understatement meer.
Dit is ook geen cynische verslaggeving.
Dit is een redacteur die zijn werk niet meer serieus neemt, een redacteur die wij dus niet meer serieus kunnen nemen.
Nog erger, het is geen verslag.
Het is een commentaar.
Een volstrekt belachelijke beoordeling van de situatie. Een teken van de ernst van het gebeuren in de verste verte niet kunnen, niet willen begrijpen.
De angst om antisemiet genoemd te worden is er door de Israëlische Public Relations Afdeling zwaar ingestampt.
Dit is spotten met de Palestijnse werkelijkheid.
Dit is de dood van de journalistiek van de Mainstream Media.
En die dood heet Israël en Trump. Sinds Trump, en sinds oktober 2023 zijn wij niet meer in staat om met een open blik naar het wereldtoneel te kijken. Alles, werkelijk alles, wordt gemeten met de maat van Netanyahu en zijn vriendje Trump.
Dit kun je niet meer neutraal noemen. Dit is Israël-gezinde, én Palestina-zeer-ongezinde berichtgeving.
Is “dood in de pot” hier dan wel de juiste uitdrukking voor.
Wel, de metaforische functie is in de loop der eeuwen afgezwakt, en het beschrijft nu een doodsaaie omgeving, een plek waar geen dynamiek meer is. Nu kun je veel van Trump zeggen, maar niet dat het geen dynamische man zou zijn. In tegendeel, zo dynamisch dat zijn gedrag volslagen onvoorspelbaar is. En je kunt van het Midden Oosten veel vinden, maar het is één sociaal, politiek, geografisch kokende massa.
Maar oorspronkelijk komt “de dood in de pot” uit de omgeving van het Beloofde Land, van de eettafel van bebaarde Schriftgeleerden, die honger hadden en die iets voorgeschoteld kregen dat niet te vreten was. En ze riepen: “vergif in de kookpot”.
Wel die bebaarde mannen zitten nog steeds aan de tafel waar over veel onheil wordt beschikt, zowel aan de kant van wat het Westen het kwaad noemt, als aan de kant waarvan het Oosten roept dat dat het kwaad is.
Vergif in de kookpot.
Dat is wat de MSM zichzelf hebben aangedaan. Ze hebben de nieuwsstroom vergiftigd, de mainstream, en die gaat nu door het publicitaire landschap als een met kwik vervuilde rivier. Daar kan de door de RIVM gesignaleerde PFAS-vervuiling niet tegenop.
Een bericht in de Volkskrant van deze week zet meteen de toon:
Israël maakt het leven in Gaza met opzet zo onaantrekkelijk dat veel Gazanen weg zullen willen. ‘Vrijwillig’ kan Israël dan beweren over dit cynische, meedogenloze plan."Onaantrekkelijk".
Proef dit woord even goed.
De Volkskrant heeft, evenals iedere krant een handboek met aanwijzingen voor stijl en woordgebruik.
Hoe moet je dit nu noemen? Geen Stijl?
De krant plaatste er deze foto bij.
Dit is geen understatement meer.
Dit is ook geen cynische verslaggeving.
Dit is een redacteur die zijn werk niet meer serieus neemt, een redacteur die wij dus niet meer serieus kunnen nemen.
Nog erger, het is geen verslag.
Het is een commentaar.
In het Volkskrant Commentaar wordt het standpunt van de krant verwoord. Het komt tot stand na een discussie tussen de commentatoren en de hoofdredactie.Die tekst is als concept door verschillende handen gegaan. Daar is dus over nagedacht, door hoofdredactie en commentatoren.
Een volstrekt belachelijke beoordeling van de situatie. Een teken van de ernst van het gebeuren in de verste verte niet kunnen, niet willen begrijpen.
De angst om antisemiet genoemd te worden is er door de Israëlische Public Relations Afdeling zwaar ingestampt.
Dit is spotten met de Palestijnse werkelijkheid.
Dit is de dood van de journalistiek van de Mainstream Media.
En die dood heet Israël en Trump. Sinds Trump, en sinds oktober 2023 zijn wij niet meer in staat om met een open blik naar het wereldtoneel te kijken. Alles, werkelijk alles, wordt gemeten met de maat van Netanyahu en zijn vriendje Trump.
Dit kun je niet meer neutraal noemen. Dit is Israël-gezinde, én Palestina-zeer-ongezinde berichtgeving.
Is “dood in de pot” hier dan wel de juiste uitdrukking voor.
Wel, de metaforische functie is in de loop der eeuwen afgezwakt, en het beschrijft nu een doodsaaie omgeving, een plek waar geen dynamiek meer is. Nu kun je veel van Trump zeggen, maar niet dat het geen dynamische man zou zijn. In tegendeel, zo dynamisch dat zijn gedrag volslagen onvoorspelbaar is. En je kunt van het Midden Oosten veel vinden, maar het is één sociaal, politiek, geografisch kokende massa.
Maar oorspronkelijk komt “de dood in de pot” uit de omgeving van het Beloofde Land, van de eettafel van bebaarde Schriftgeleerden, die honger hadden en die iets voorgeschoteld kregen dat niet te vreten was. En ze riepen: “vergif in de kookpot”.
Wel die bebaarde mannen zitten nog steeds aan de tafel waar over veel onheil wordt beschikt, zowel aan de kant van wat het Westen het kwaad noemt, als aan de kant waarvan het Oosten roept dat dat het kwaad is.
Vergif in de kookpot.
Dat is wat de MSM zichzelf hebben aangedaan. Ze hebben de nieuwsstroom vergiftigd, de mainstream, en die gaat nu door het publicitaire landschap als een met kwik vervuilde rivier. Daar kan de door de RIVM gesignaleerde PFAS-vervuiling niet tegenop.
Monday, July 7, 2025
homo ludens … maar wel moraal
If you can meet with triumph and disaster
and treat those two impostors just the same …
Het staat geschreven boven de ingang naar het Centre Court van Wimbledon.
Nog net geen writing on the wall … maar wacht
Volgens mij staat het op de verkeerde muur.
Je moet het kunnen lezen als je het Centre Court verlaat – nadat je gewonnen óf verloren hebt.
En er is nog iets mis mee.
Dit plaatje is het resultaat van de single’s in 2023: Carlos Alcaraz winnaar bij de mannen, Markéta Vondroušová bij de vrouwen.
De tennis bobo’s houden kennelijk niet zo van treating just the same: De winnaars staan pontificaal op de muur, de verliezers, de runners up zijn weg geretoucheerd.
[NB Ik geloof dat ik blij zou zijn met dat wegretoucheren. Deze ruimte heeft toch meer weg van de ingang van een crematorium dan, zoals Wimbledon wel genoemd wordt door de liefhebbers, van een cathedral of tennis.]
Hoe dan ook, je doet gewoon mee aan een leuk spelletje, zoals Ivan Lendl vaak heeft gedaan, maar als je hem nooit wint, the trophy, en je wordt daar erg humeurig van, of depri, dan …
Volgens Rudyard Kipling, de auctor intellectualis van de aangehaalde woorden, is dat vergelijkbaar met een kleine twintig andere moralistische onbetamelijkheden, dus: you’ll never be a man, my son …
En dat heeft Lendl minstens bij twee verloren finales moeten lezen, en in ieder geval zo vaak als hij het Centre Court is opgegaan. Tja, en zo was hij dus, tijdens de line up van Wimbledon winners – lees tennis legends! – vanwege de honderdste verjaardag van Centre Court (2022), persona non grata.
Lendl heeft het tennissen na afloop van zijn spelers carrière de rug toegekeerd en zich er (bijna – na enig zegenrijk werk voor Andy Murray) nooit meer laten zien.
Hij is gaan golfen.
Desalniettemin: het blijft het leukste tijdverdrijf dat ik ken: Wimbledon kijken.
and treat those two impostors just the same …
Het staat geschreven boven de ingang naar het Centre Court van Wimbledon.
Volgens mij staat het op de verkeerde muur.
Je moet het kunnen lezen als je het Centre Court verlaat – nadat je gewonnen óf verloren hebt.
En er is nog iets mis mee.
De tennis bobo’s houden kennelijk niet zo van treating just the same: De winnaars staan pontificaal op de muur, de verliezers, de runners up zijn weg geretoucheerd.
[NB Ik geloof dat ik blij zou zijn met dat wegretoucheren. Deze ruimte heeft toch meer weg van de ingang van een crematorium dan, zoals Wimbledon wel genoemd wordt door de liefhebbers, van een cathedral of tennis.]
Hoe dan ook, je doet gewoon mee aan een leuk spelletje, zoals Ivan Lendl vaak heeft gedaan, maar als je hem nooit wint, the trophy, en je wordt daar erg humeurig van, of depri, dan …
En dat heeft Lendl minstens bij twee verloren finales moeten lezen, en in ieder geval zo vaak als hij het Centre Court is opgegaan. Tja, en zo was hij dus, tijdens de line up van Wimbledon winners – lees tennis legends! – vanwege de honderdste verjaardag van Centre Court (2022), persona non grata.
Lendl heeft het tennissen na afloop van zijn spelers carrière de rug toegekeerd en zich er (bijna – na enig zegenrijk werk voor Andy Murray) nooit meer laten zien.
Hij is gaan golfen.
Desalniettemin: het blijft het leukste tijdverdrijf dat ik ken: Wimbledon kijken.
Friday, July 4, 2025
de logica van Max Pam
Er is een onverkwikkelijke affaire losgebarsten rondom singer-songwriter Douwe Bob.
Douwe zou een voetbaltoernooi van joodse kinderen opluisteren met zijn muziek. Als voorwaarde had ie gezegd: gaan politiek, geen religie.
Toen hij bij het sportpark aankwam bleek er een inbreng mogelijk gemaakt te zijn voor het Zionisme.
Politiek/religie dus. En Douwe Bob hield het voor gezien.
Daar sprak de hele wereld schande van. Nou ja, de hele wereld, die wereld die nog steeds vindt dat Israël het volste recht heeft om op te treden in het Midden Oosten zoals het optreedt. En dat is geen klein deeltje van de niet-Joods/Israëlische buitenwereld.
Wie er ook schande van sprak was onze VVD-slang, Dilan Yeşilgöz.
Ze noemde Douwe Bob een Jodenhater.
Daar volgden doodsbedreigingen op en een onvrijwillige Exil naar een onbekende plek in het buitenland.
Komt op Max Pam.
Er was ook een groot deel van die kleine wereld dat Israël niet zo vriendelijk gezind is, dat heftig protesteerde en het gedrag van Douwe Bob verdedigde en/of vond dat mevrouw Yeşilgöz niet zo netjes bezig was,
Daar had onze Volkskrant columnist het nodige over te vertellen.
Eerst stelde hij met gevoel voor ironie vast dat iedereen wel erg veel medelijden had met Douwe, zo veel dat hij ook bijna de neiging niet kon onderdrukken om medelijden met hem te krijgen.
Bijna.
Maar bijtijds herinnerde hij zich hoe hij Douwe Bob een keer in levende lijve ontmoet had.
Als je dat als inleiding leest denk je: nu gaat er iets verschrikkelijks komen. Zijn herdershond heeft een keer een Jood gebeten, hij heeft ooit een antisemitisch liedje gezongen, hij is getrouwd met een Palestijnse, hij is geen Ajax-fan omdat daar teveel Joden rondlopen … nou ja, mijn fantasie schiet tekort.
Die van onze chroniqueur ook.
Onze chroniqueur zit in een bar.
Douwe komt binnen, in kennelijke staat (daar is geen blaaspijpje aan te pas gekomen.)
Hij heeft een hond bij zich die hij ook bier laat drinken.
Hond is duidelijk ook over zijn/haar theewater (opnieuw: geen blaaspijpje).
Onze "Bob" verlaat het etablissement weer, onze chroniqueur in grote verontwaardiging achterlatend.
Daarnaast schiet hem tijdens het schrijven van zijn oprispingen dienomtrent te binnen dat Douwe reclame maakt voor D-reizen – CO2-uitstoot, bah - met als bestemming Istanbul, waar, zoals bij een ieder bekend, burgemeesters in de gevangenis zitten omdat ze daar, in tegenstelling tot Israël, niet zo veel met democratie hebben
Nou, van zo’n man mag een politiek zwaargewicht, voorman van onze eveneens zeer democratisch ingestelde liberale volkspartij, wier woorden ook gewicht hebben, gezien het feit dat die zanger regelmatig dronken is en ook nog zijn hondje dronken voert ... let wel, nog steeds is hier de geschiedschrijver Max van der Meijden Pam aan het woord ... van zo iemand mag onze nieuwe volksmenner Yeşilgöz toch wel verzinnen dat hij een Jodenhater is.
Toch?
Nietwaar?
NB Max Pam liegt ook nog … pardon, suggereert natuurlijk, neem me niet kwalijk, dat moet een suggestie zijn, zoals de onwrikb're vastigheden van Yeşilgöz immer suggestietjes blijken te zijn … want hij sluit zijn verdichtsel af met: een Jood die niet in Israëli woont is geen Zionist.
Nu is Max Pam geen onbekende in de Joodse samenleving en welbekend met de Joodse opvattingen. Hij houdt niet stil dat hij van Joodse afkomst is en dat zijn voorvaderen bijdragen hebben geleverd aan de samenleving. Dus hij zou moeten weten dat er alleen al in de Verenigde Staten een bloeiende vereniging is van Zionisten, ofwel een tableau vivant van Zionistische stromingen - geschat op meer dan 60% van de aanwezige 1,7 miljoen Joden - met heel veel lawaai waar het gaat om het lobbyen (AIPAC) tegen de mogelijkheid van het ondraaglijke concept dat er ooit sprake zou kunnen zijn van een Palestijnse staat.
Toen hij bij het sportpark aankwam bleek er een inbreng mogelijk gemaakt te zijn voor het Zionisme.
Politiek/religie dus. En Douwe Bob hield het voor gezien.
Daar sprak de hele wereld schande van. Nou ja, de hele wereld, die wereld die nog steeds vindt dat Israël het volste recht heeft om op te treden in het Midden Oosten zoals het optreedt. En dat is geen klein deeltje van de niet-Joods/Israëlische buitenwereld.
Wie er ook schande van sprak was onze VVD-slang, Dilan Yeşilgöz.
Ze noemde Douwe Bob een Jodenhater.
Daar volgden doodsbedreigingen op en een onvrijwillige Exil naar een onbekende plek in het buitenland.
Komt op Max Pam.
Daar had onze Volkskrant columnist het nodige over te vertellen.
Eerst stelde hij met gevoel voor ironie vast dat iedereen wel erg veel medelijden had met Douwe, zo veel dat hij ook bijna de neiging niet kon onderdrukken om medelijden met hem te krijgen.
Bijna.
Maar bijtijds herinnerde hij zich hoe hij Douwe Bob een keer in levende lijve ontmoet had.
Als je dat als inleiding leest denk je: nu gaat er iets verschrikkelijks komen. Zijn herdershond heeft een keer een Jood gebeten, hij heeft ooit een antisemitisch liedje gezongen, hij is getrouwd met een Palestijnse, hij is geen Ajax-fan omdat daar teveel Joden rondlopen … nou ja, mijn fantasie schiet tekort.
Die van onze chroniqueur ook.
Onze chroniqueur zit in een bar.
Douwe komt binnen, in kennelijke staat (daar is geen blaaspijpje aan te pas gekomen.)
Hij heeft een hond bij zich die hij ook bier laat drinken.
Hond is duidelijk ook over zijn/haar theewater (opnieuw: geen blaaspijpje).
Onze "Bob" verlaat het etablissement weer, onze chroniqueur in grote verontwaardiging achterlatend.
Daarnaast schiet hem tijdens het schrijven van zijn oprispingen dienomtrent te binnen dat Douwe reclame maakt voor D-reizen – CO2-uitstoot, bah - met als bestemming Istanbul, waar, zoals bij een ieder bekend, burgemeesters in de gevangenis zitten omdat ze daar, in tegenstelling tot Israël, niet zo veel met democratie hebben
Nou, van zo’n man mag een politiek zwaargewicht, voorman van onze eveneens zeer democratisch ingestelde liberale volkspartij, wier woorden ook gewicht hebben, gezien het feit dat die zanger regelmatig dronken is en ook nog zijn hondje dronken voert ... let wel, nog steeds is hier de geschiedschrijver Max van der Meijden Pam aan het woord ... van zo iemand mag onze nieuwe volksmenner Yeşilgöz toch wel verzinnen dat hij een Jodenhater is.
Toch?
Nietwaar?
NB Max Pam liegt ook nog … pardon, suggereert natuurlijk, neem me niet kwalijk, dat moet een suggestie zijn, zoals de onwrikb're vastigheden van Yeşilgöz immer suggestietjes blijken te zijn … want hij sluit zijn verdichtsel af met: een Jood die niet in Israëli woont is geen Zionist.
Nu is Max Pam geen onbekende in de Joodse samenleving en welbekend met de Joodse opvattingen. Hij houdt niet stil dat hij van Joodse afkomst is en dat zijn voorvaderen bijdragen hebben geleverd aan de samenleving. Dus hij zou moeten weten dat er alleen al in de Verenigde Staten een bloeiende vereniging is van Zionisten, ofwel een tableau vivant van Zionistische stromingen - geschat op meer dan 60% van de aanwezige 1,7 miljoen Joden - met heel veel lawaai waar het gaat om het lobbyen (AIPAC) tegen de mogelijkheid van het ondraaglijke concept dat er ooit sprake zou kunnen zijn van een Palestijnse staat.
Sunday, June 29, 2025
the face of evil
USA/Israël (paraphrasing Clausewitz): continuation of the barbaric past by other means.
Wednesday, June 25, 2025
NRC 30 juni 2012
Iraniërs zijn verschrikkelijke mensen, wreedaards.
Hoe weten we dat: nou, ze hebben (bijna) een bom. Het is al een hele tijd geleden dat ze hem bijna hadden ... uh, of ze hebben hem al heel lang bijna … weet ik ook niet precies.
Zijn alle Iraniërs dan verschrikkelijke mensen?
Nou, dat nou niet direct … maar toch.
Van wie weten we dat eigenlijk?
Van de Amerikanen.
Iraniërs zijn namelijk niet democratisch. Dus Iraniërs die aardig zijn worden in gevangenissen gestopt en gemarteld door de wreedaards.
Die Amerikanen, zijn dat dan wel aardige mensen?
Uh … laatstelijk nog wel ja … maar ’t is veranderd.
Daar stoppen ze nu ook hele aardige, onschuldige mensen, zo van de straat geplukt, in helse gevangenissen - overzee nog wel.
En, niet vergeten, goedgekeurd door de Ayatollahs van het Supreme Court of The United States .
Hoe lang weten we eigenlijk dat Iraniërs slechte mensen zijn?
Uh … zo ongeveer sinds 1953, toen Engeland en Amerika hun oliebelangen belangrijker vonden dan democratie en de democratisch gekozen premier van Iran, Mohammad Mossadegh, werd verdreven in een staatsgreep, georkestreerd door de CIA en de Britse geheime dienst MI6. Mohammad Reza Pahlavi keerde terug: wel sjah, maar puppy van het westen.
Vanaf dat moment werden Iraniërs hoe langer hoe slechtere mensen … zeggen de Amerikanen en de Israëliërs.
Vandaar deze boodschap aan die zo ontzettend aardige Amerikanen:
Hence this message to those very nice Americans:
Lest we forget, it was Israël who fired the first rocket … and the second rocket, and more – and make no mistake: with Trumps consent.
And it was Trump who started the fighting – and no way that he has to be afraid of an Iran bomb.
And lest we forget. It was the secretary of Defense, Hegseth who was bragging about following orders:
- 14 MOP’s
- the bombers (B2) covered a distance of 12000 miles
- the biggest operations ever
- uh ... oh, and all went well, no collateral damage ... of course not
Lest we forget: USA and Israel, the gang of Benjamin and Donald … those are the agressors!
Hoe weten we dat: nou, ze hebben (bijna) een bom. Het is al een hele tijd geleden dat ze hem bijna hadden ... uh, of ze hebben hem al heel lang bijna … weet ik ook niet precies.
Zijn alle Iraniërs dan verschrikkelijke mensen?
Nou, dat nou niet direct … maar toch.
Van wie weten we dat eigenlijk?
Van de Amerikanen.
Iraniërs zijn namelijk niet democratisch. Dus Iraniërs die aardig zijn worden in gevangenissen gestopt en gemarteld door de wreedaards.
Die Amerikanen, zijn dat dan wel aardige mensen?
Uh … laatstelijk nog wel ja … maar ’t is veranderd.
Daar stoppen ze nu ook hele aardige, onschuldige mensen, zo van de straat geplukt, in helse gevangenissen - overzee nog wel.
En, niet vergeten, goedgekeurd door de Ayatollahs van het Supreme Court of The United States .
Hoe lang weten we eigenlijk dat Iraniërs slechte mensen zijn?
Uh … zo ongeveer sinds 1953, toen Engeland en Amerika hun oliebelangen belangrijker vonden dan democratie en de democratisch gekozen premier van Iran, Mohammad Mossadegh, werd verdreven in een staatsgreep, georkestreerd door de CIA en de Britse geheime dienst MI6. Mohammad Reza Pahlavi keerde terug: wel sjah, maar puppy van het westen.
Vanaf dat moment werden Iraniërs hoe langer hoe slechtere mensen … zeggen de Amerikanen en de Israëliërs.
Vandaar deze boodschap aan die zo ontzettend aardige Amerikanen:
Hence this message to those very nice Americans:
Lest we forget, it was Israël who fired the first rocket … and the second rocket, and more – and make no mistake: with Trumps consent.
And it was Trump who started the fighting – and no way that he has to be afraid of an Iran bomb.
And lest we forget. It was the secretary of Defense, Hegseth who was bragging about following orders:
- 14 MOP’s
- the bombers (B2) covered a distance of 12000 miles
- the biggest operations ever
- uh ... oh, and all went well, no collateral damage ... of course not
Lest we forget: USA and Israel, the gang of Benjamin and Donald … those are the agressors!
Sunday, June 22, 2025
verkiezingsblunder?
Timmermans heeft gesproken. Eindelijk weer een reden om PvdA te gaan stemmen.
Okay, GroenLinks-PvdA - vooralsnog, er is nog geen nieuwe naam.
Eindelijk een burgerpartij, een politieke organisatie uit de rijen van het establishment die, onontkenbaar en onomkeerbaar, het welhaast maffiose gedrag van de Netanyahu-bende in Gaza én op de Westbank, in Syrië en in Libanon en nu dan ook nog in Iran – zoals een maffiabende de leden van een rivaliserende bende op klaarlichte dag in een winkelcentrum doodschiet, zich niet bekommerend om bezoekers en hun kinderen – wil herkennen en benoemen voor wat het is, én daar consequenties aan verbindt.
Het hele Midden-Oosten gaat in de fik door een gek ... het staat in de verslagen van de Tweede Kamer der Staten Generaal van een Europese lidstaat.
Dankzij de motie van Piri kun je de PvdA weer in je armen sluiten.
Lang leve Kati Piri
Lang leve Frans Timmermans
Niet verrassend, de politiek viel kamerbreed over ze heen.
Levensgevaarlijk.
Onverdedigbaar.
Jodenhaat-motie.
Yesilgöz glorieerde. Plotseling kan ze FT echt een onbetrouwbaar politicus noemen.
En de Telegraaf kopte: GL neemt PvdA over
Natuurlijk, er was ook het te verwachten gemurmureer van de uitgedienden: Lodewijk Asscher, Reshma Roopram, Ad Melkert c.s
Daar was Gerdi Verbeet.
Gerdi Verbeet wordt getroost door Rob Oudkerk
het congres waar hun motie tegen de motie verworpen is.
En, hoe jammerlijk, Job Cohen. Ooit was zijn aanwijzing tot partijleider en lijstaanvoerder voor mij een reden om op de PvdA te stemmen.
Veels te laat strooi ik alsnog as over mijn hoofd.
Maar, ons Frenske toont nu lef. Hij gaat links zijn verkopen. Okay, hij zal links nog even een nieuw verhaal moeten geven, een nieuwe smoel. Maar hij toont lef door in verkiezingstijd te laten zien dat het hem menens is, dat links zijn. Wat het betekent om democraat en sociaal te zijn.
Een lef die Biden, en daarna Kamala 'I wouldn't do anything different' Harris niet konden opbrengen.
Politieke moed?
"Politieke suïcide”, zei partijprominent Rob Oudkerk.
Volgens de Volkskrant heerst er een jubelstemming op het congres, zeg maar triomfalisme: “Vooral jongeren hopen op nieuw electoraal succes door een veel strengere Israël-koers te varen.”
Of dat triomfalisme terecht is, moet nog blijken.
Daar komt bij: een triomfalisme dat, in het licht van een nog lang niet achter ons liggend verleden, ook een sociaaldemocratisch verleden - wegkijken en goedpraten - toch wel een beetje genant genoemd mag worden.
Een rooie lijn trekken als er 60.000 mensen doodgeslagen zijn, en de overlevenden van die misdaad van honger en dorst dreigen om te komen … dat kan ik ook.
Okay, GroenLinks-PvdA - vooralsnog, er is nog geen nieuwe naam.
Eindelijk een burgerpartij, een politieke organisatie uit de rijen van het establishment die, onontkenbaar en onomkeerbaar, het welhaast maffiose gedrag van de Netanyahu-bende in Gaza én op de Westbank, in Syrië en in Libanon en nu dan ook nog in Iran – zoals een maffiabende de leden van een rivaliserende bende op klaarlichte dag in een winkelcentrum doodschiet, zich niet bekommerend om bezoekers en hun kinderen – wil herkennen en benoemen voor wat het is, én daar consequenties aan verbindt.
Het hele Midden-Oosten gaat in de fik door een gek ... het staat in de verslagen van de Tweede Kamer der Staten Generaal van een Europese lidstaat.
Dankzij de motie van Piri kun je de PvdA weer in je armen sluiten.
Lang leve Kati Piri
Lang leve Frans Timmermans
Niet verrassend, de politiek viel kamerbreed over ze heen.
Levensgevaarlijk.
Onverdedigbaar.
Jodenhaat-motie.
Yesilgöz glorieerde. Plotseling kan ze FT echt een onbetrouwbaar politicus noemen.
En de Telegraaf kopte: GL neemt PvdA over
Natuurlijk, er was ook het te verwachten gemurmureer van de uitgedienden: Lodewijk Asscher, Reshma Roopram, Ad Melkert c.s
Daar was Gerdi Verbeet.
Gerdi Verbeet wordt getroost door Rob Oudkerk
het congres waar hun motie tegen de motie verworpen is.
Veels te laat strooi ik alsnog as over mijn hoofd.
Maar, ons Frenske toont nu lef. Hij gaat links zijn verkopen. Okay, hij zal links nog even een nieuw verhaal moeten geven, een nieuwe smoel. Maar hij toont lef door in verkiezingstijd te laten zien dat het hem menens is, dat links zijn. Wat het betekent om democraat en sociaal te zijn.
Een lef die Biden, en daarna Kamala 'I wouldn't do anything different' Harris niet konden opbrengen.
Politieke moed?
"Politieke suïcide”, zei partijprominent Rob Oudkerk.
Volgens de Volkskrant heerst er een jubelstemming op het congres, zeg maar triomfalisme: “Vooral jongeren hopen op nieuw electoraal succes door een veel strengere Israël-koers te varen.”
Of dat triomfalisme terecht is, moet nog blijken.
Daar komt bij: een triomfalisme dat, in het licht van een nog lang niet achter ons liggend verleden, ook een sociaaldemocratisch verleden - wegkijken en goedpraten - toch wel een beetje genant genoemd mag worden.
Een rooie lijn trekken als er 60.000 mensen doodgeslagen zijn, en de overlevenden van die misdaad van honger en dorst dreigen om te komen … dat kan ik ook.
Friday, June 20, 2025
tot de eindstrijd bereid
Trouw kopt deze dagen: Grote Nederlandse ziekenhuizen maken snel een draaiboek voor oorlog.
Een onzinnig voornemen, natuurlijk. Om minstens twee redenen.
We hebben het, onnodig te zeggen, over Rusland, het kwaad dat Putin heet. Wel, die kan met dat enorme leger van hem Ukraine nog niet eens veroveren, laat staan dat ie door Duitsland heen komt – zoals Merz al beloofde: Die Bundesregierung soll alle finanziellen Mittel zur Verfügung stellen, die die Bundeswehr braucht, um konventionell zur stärksten Armee Europas zu werden
En waarop kun je je dan nog voorbereiden?
Kernkoppen?
Dat ze het “snel” doen is wel weer te begrijpen. Straks komt de hele NAVO-top bijeen.
Dat is voor ons Vladimiertje uiteraard een uitgelezen kans om alle Churchills in spé van de vijand dodelijk te treffen. Gewoon Den Haag plat bombarderen.
Zoals Israël dat deed en doet met de leiders in Gaza en Libanon, en nu doet in Iran. NB tot de eindstrijd bereid komt uit éèn van de vaderlandse versies van de Internationale.
Een onzinnig voornemen, natuurlijk. Om minstens twee redenen.
We hebben het, onnodig te zeggen, over Rusland, het kwaad dat Putin heet. Wel, die kan met dat enorme leger van hem Ukraine nog niet eens veroveren, laat staan dat ie door Duitsland heen komt – zoals Merz al beloofde: Die Bundesregierung soll alle finanziellen Mittel zur Verfügung stellen, die die Bundeswehr braucht, um konventionell zur stärksten Armee Europas zu werden
En waarop kun je je dan nog voorbereiden?
Kernkoppen?
Dat ze het “snel” doen is wel weer te begrijpen. Straks komt de hele NAVO-top bijeen.
Dat is voor ons Vladimiertje uiteraard een uitgelezen kans om alle Churchills in spé van de vijand dodelijk te treffen. Gewoon Den Haag plat bombarderen.
Zoals Israël dat deed en doet met de leiders in Gaza en Libanon, en nu doet in Iran. NB tot de eindstrijd bereid komt uit éèn van de vaderlandse versies van de Internationale.
Friday, June 13, 2025
the Donald
Een vriendin vierde haar verjaardag, en liet me het kadootje zien dat ze van haar man gekregen had, met een verrassende birthday wish card.
Haar man, ook een vriend, grinnikte. Ik keek hem onderzoekend aan: zo zo, een Trumpfan.
Een paar dagen geleden vierde ik mijn verjaardag. Ze kwamen naar mijn huis, met een fles lekkere wijn … én ook een birthday wish card.
Toch geen Trump kaart hé, vroeg ik, zijn grijns taxerend.
Nee nee, zei hij.
Ik opende het envelopje. Ik was het met hem eens, geen Trump kaart.
Eventjes dan … binnen een paar tellen wist ik wel beter. Ik realiseerde me: ook een Trump kaart.
Een golfer, op weg naar een hole in two, tijdens een sudden-death play off.
Waarmee hij zou winnen van zijn partner, die "hole in far more than two" had gespeeld.
Die partner was Donald Trump. En die man kan niet verliezen, mag niet verliezen.
Dan gaat ie cheaten.
Een metamorphose. The Donald veranderde subiet in een duck - een eitje: Donald Duck. En hij ging boven op de bal zitten, als een broedende eend.
Durf mij maar eens een klap te geven.
De golfer kon wachten tot ie een ons woog. En als je tegen de President van de Verenigde Staten speelt doe je zoiets niet.
Dus hij gaf toe: okay, jij hebt gewonnen.
Dat is waar onze Donald zijn weerga niet kent: hoe je wint is niet van belang, als je maar wint.
Een paar dagen geleden vierde ik mijn verjaardag. Ze kwamen naar mijn huis, met een fles lekkere wijn … én ook een birthday wish card.
Toch geen Trump kaart hé, vroeg ik, zijn grijns taxerend.
Nee nee, zei hij.
Ik opende het envelopje. Ik was het met hem eens, geen Trump kaart.
Een golfer, op weg naar een hole in two, tijdens een sudden-death play off.
Waarmee hij zou winnen van zijn partner, die "hole in far more than two" had gespeeld.
Die partner was Donald Trump. En die man kan niet verliezen, mag niet verliezen.
Dan gaat ie cheaten.
Een metamorphose. The Donald veranderde subiet in een duck - een eitje: Donald Duck. En hij ging boven op de bal zitten, als een broedende eend.
Durf mij maar eens een klap te geven.
De golfer kon wachten tot ie een ons woog. En als je tegen de President van de Verenigde Staten speelt doe je zoiets niet.
Dus hij gaf toe: okay, jij hebt gewonnen.
Dat is waar onze Donald zijn weerga niet kent: hoe je wint is niet van belang, als je maar wint.
Tuesday, June 10, 2025
aristocracy … or: how to address a would-be king
Putin is a dictator. When they talk about Russia, they use the word dictatorship.
.
About the migrant protests ….
Miller, manager of the White House, wrote: this constitutes an insurrection against the laws and sovereignty of the United States.
Hegseth, secretary of Defense, speaks of a violent mob and a huge NATIONAL SECURITY RISK (his capitals).
Trump, the president himself, calls it liberating Los Angeles from the migrant invasion.
They know how to address their enemies.
Strange, when we talk about USA we say “it’s no longer a stable country “ (NYT, David French).
Often “near to an aristocracy”.
Trump is not an aristocrat. Trump is vulgus. He’s a plebeian. A member of the rabble.
Bernie and AOC like to use the word oligarchy.
Why don’t we call it for what it is?
Why do we use these euphemisms?
A rose is a rose is a rose … The United States of America is now a dictatorship.
Trump is a dictator.
.
About the migrant protests ….
Miller, manager of the White House, wrote: this constitutes an insurrection against the laws and sovereignty of the United States.
Hegseth, secretary of Defense, speaks of a violent mob and a huge NATIONAL SECURITY RISK (his capitals).
Trump, the president himself, calls it liberating Los Angeles from the migrant invasion.
They know how to address their enemies.
Strange, when we talk about USA we say “it’s no longer a stable country “ (NYT, David French).
Often “near to an aristocracy”.
Trump is not an aristocrat. Trump is vulgus. He’s a plebeian. A member of the rabble.
Bernie and AOC like to use the word oligarchy.
Why don’t we call it for what it is?
Why do we use these euphemisms?
A rose is a rose is a rose … The United States of America is now a dictatorship.
Trump is a dictator.
Monday, June 2, 2025
AI
Laatst stak ik hier de loftrompet over Floor Rusman, columnist bij NRC.
Deze zaterdag schreef ze over AI (ik zet het maar bold, want ik lees steeds (het) Al, of (de) A1) en meldde dat ze vond dat sommige AI toepassingen wel goed moesten zijn – voorbeeld: longkanker opsporen – maar andere weer niet – voorbeeld: frictieloos kunnen praten met ChatGPT.
Ze las er over, wat ze beter niet had kunnen doen, zeker niet gezien de omstandigheden, net wakker, nog geen koffie gehad - terwijl ze toch wist dat “het me een angstig en machteloos gevoel geeft”.
En dan komt meneer Moraal vanzelf langs. Je mag er wel beter van worden, maar het moet geen (misplaatst) pleziertje worden. Terwijl ik me toch best wel kan vermaken met sommige dingen die zich als AI willen voordoen.
Ik zal er maar eerlijk voor uitkomen: ik ben een AI-ontkenner, reden waarom ik ook een “klimaatontkenner” ben – precies vanwege die klimaatboys met hun deep learning programs, designed to teach individuals how to utilize artificial neural networks to learn from data.
En ik moet weer denken aan het begin van mijn informaticaloopbaan, lang geleden, toen er nog sprake was van ponsband en daarom ook van ponsbandlezers. Ik werkte op een verwerkingsbureau waar inmidels allerlei klanten werk op lieten knappen door de computer. Loonadministraties en zo.
Maar ook lesroosters voor grotere scholen. Je stopte in een programma de beschikbare leraren en hun bevoegdheden, de benodigde lesuren, het aantal klassen en wat dies meer zij - en na een nacht steunen en kraken, en soms ook wel langer, computers waren zo snel nog niet, kwam er een keurig lesrooster uit wat de schooldirecteur een hoop werk uit handen nam.
Ik lees nu dat AI weer heel belangrijk gevonden wordt: het is mogelijk om vlugger longkanker te ontdekken – en daar is meneer Moraal heel blij mee.
Wat doen ze dan: symptomen en andere lichaamsgesteldheden van iemand langs een lijstje met beruchte symptomen en even beruchte lichaamsgesteldheden halen, en bij een hoge “score” de dokter een signaal geven. Sterker nog, er zijn potentiële patiënten die niet langs komen bij de dokter, maar waarvan patronen zichtbaar gemaakt kunnen worden in geïnformatiseerde medische dossiers – voor zover bekend natuurlijk, en voor zover goed gecheckt – en dan kan dat AI-programma de huisarts een briefje sturen: laat die man eens naar zichzelf laten kijken.
[Je kunt natuurlijk wachten op een berichtje in een of andere krant, dat iemand ten onrechte een brief in de bus heeft gevonden met een waarschuwing voor de zo gevreesde ziekte die van schrik een hartverzakking heeft gekregen – de bemoeizucht van de staat en de gezondheidsridders én de fanatieke deep learners gaan dat samen best wel voor elkaar krijgen.]
Goed, als je dat AI mag noemen, en dat doen ze, dan mag je dat lesrooster uit 1968 ook AI noemen.
Floor Rusman eindigt haar column met: Zo groot is het verschil tussen theorie en praktijk: in theorie kunnen we nadenken over nut en noodzaak van AI, in de praktijk overkomt het ons.
Wel, ik kan U melden mevrouw Rusman, dat het U allang is overkomen. Sterker, het is ons al heel lang geleden overkomen, toen U nog op die wereld moest komen (althans volgens Wiki). Een wereld waar we toen al spraken over dedicated en sophisticated oplossingen en state of the art systemen.
Van dat dedicated en sophisticated en state of the art zijn de onderscheiden meneren Moraal niet gelijkelijk opgetogen geraakt ... en of we er beter van zijn geworden: probeert U deze bril eens, mevrouw.
En onze Floor is weer even heilige-af.
Deze zaterdag schreef ze over AI (ik zet het maar bold, want ik lees steeds (het) Al, of (de) A1) en meldde dat ze vond dat sommige AI toepassingen wel goed moesten zijn – voorbeeld: longkanker opsporen – maar andere weer niet – voorbeeld: frictieloos kunnen praten met ChatGPT.
Ze las er over, wat ze beter niet had kunnen doen, zeker niet gezien de omstandigheden, net wakker, nog geen koffie gehad - terwijl ze toch wist dat “het me een angstig en machteloos gevoel geeft”.
En dan komt meneer Moraal vanzelf langs. Je mag er wel beter van worden, maar het moet geen (misplaatst) pleziertje worden. Terwijl ik me toch best wel kan vermaken met sommige dingen die zich als AI willen voordoen.
Ik zal er maar eerlijk voor uitkomen: ik ben een AI-ontkenner, reden waarom ik ook een “klimaatontkenner” ben – precies vanwege die klimaatboys met hun deep learning programs, designed to teach individuals how to utilize artificial neural networks to learn from data.
En ik moet weer denken aan het begin van mijn informaticaloopbaan, lang geleden, toen er nog sprake was van ponsband en daarom ook van ponsbandlezers. Ik werkte op een verwerkingsbureau waar inmidels allerlei klanten werk op lieten knappen door de computer. Loonadministraties en zo.
Maar ook lesroosters voor grotere scholen. Je stopte in een programma de beschikbare leraren en hun bevoegdheden, de benodigde lesuren, het aantal klassen en wat dies meer zij - en na een nacht steunen en kraken, en soms ook wel langer, computers waren zo snel nog niet, kwam er een keurig lesrooster uit wat de schooldirecteur een hoop werk uit handen nam.
Ik lees nu dat AI weer heel belangrijk gevonden wordt: het is mogelijk om vlugger longkanker te ontdekken – en daar is meneer Moraal heel blij mee.
Wat doen ze dan: symptomen en andere lichaamsgesteldheden van iemand langs een lijstje met beruchte symptomen en even beruchte lichaamsgesteldheden halen, en bij een hoge “score” de dokter een signaal geven. Sterker nog, er zijn potentiële patiënten die niet langs komen bij de dokter, maar waarvan patronen zichtbaar gemaakt kunnen worden in geïnformatiseerde medische dossiers – voor zover bekend natuurlijk, en voor zover goed gecheckt – en dan kan dat AI-programma de huisarts een briefje sturen: laat die man eens naar zichzelf laten kijken.
Goed, als je dat AI mag noemen, en dat doen ze, dan mag je dat lesrooster uit 1968 ook AI noemen.
Floor Rusman eindigt haar column met: Zo groot is het verschil tussen theorie en praktijk: in theorie kunnen we nadenken over nut en noodzaak van AI, in de praktijk overkomt het ons.
Wel, ik kan U melden mevrouw Rusman, dat het U allang is overkomen. Sterker, het is ons al heel lang geleden overkomen, toen U nog op die wereld moest komen (althans volgens Wiki). Een wereld waar we toen al spraken over dedicated en sophisticated oplossingen en state of the art systemen.
Van dat dedicated en sophisticated en state of the art zijn de onderscheiden meneren Moraal niet gelijkelijk opgetogen geraakt ... en of we er beter van zijn geworden: probeert U deze bril eens, mevrouw.
En onze Floor is weer even heilige-af.
Monday, May 26, 2025
Rob Oudkerk en de niet-Marokkanen*)
Rob Oudkerk heeft in de Volkskrant van dit weekend de ruimte gekregen om, alle remmen los, de alarmklok te luiden over de opkomende Jodenhaat, onder de kop DE MOORDEN IN WASHINGTON ZIJN EEN GRUWELIJKE WAKE-UP CALL: ALS WE ZWIJGEN, DREIGT OOK HIER ERNSTIGE ESCALATIE. Uiteraard alarmbellen tegen het – in Oudkerks ogen opkomend – antisemitisme.
Ik ben zo vrij om hem tegen te spreken.
Het is al vreemd dat, terwijl de hele wereld dit een ernstige misdaad vindt, Oudkerk – erg laat voor zoveel om zich heen slaand kwaad – deze bel meent te moeten rinkelen.
Maar, dit is geen antisemitisme.
Laat ik het voorzichtiger zeggen (al blijf ik bij mijn standpunt): Rob Oudkerk kan niet weten of dit antisemitisme is. Van de dader is nog niets bekend – op het moment van zijn, en van dit schrijven - niet eens of het een Palestijn is. Maar het zal net als met de “terroristische” daad van Luigi Mangione gaan, de man die de CEO van een zorgverzekeringsbedrijf, Brian Thompson, dood schoot: plak er het gewenste etiket op, en je hoeft verder niet meer om je heen te kijken.
Rob Oudkerk weet zelf iets van discriminatie: hij was de Amsterdamse bestuurder van “die kutmarokkanen”.
Hij relativeerde het wat, dat had ie niet zo mogen zeggen – let op: het was wel waar, maar alles wat waar is, weet je als beschaafde blanke man, hoef je nog niet zo te zeggen. En, zei hij vergoelijkend: het geldt natuurlijk niet voor alle Marokkanen.
Maar het blijft toch discriminatie.
Negers worden gediscrimineerd.
Als we Marokkanen discrimineren hebben we het niet over alle Marokkanen.
Maar Joden worden gehaat.
Wel, ik weet nog een volk dat gehaat wordt: de Palestijnen.
Het wordt nu een beetje minder, een beetje – niet omdat de Palestijnen beschaafder zijn geworden in onze ogen, maar omdat de Israëliërs nu wel erg vervelend tegen ze doen.
Maar op en na 7 oktober, anderhalf jaar geleden, wist bijna iedereen in het Westen het: Palestijnen zijn kakkerlakken die je dood mag trappen. Daar zorgden de ultrarechtse ministers in het kabinet Netanyahu wel voor, en hun wereldwijd netwerk van Centra voor Joodse Documentatie.
Om dat verschil tussen het "discrimineren" van negers en het "haten" van Joden te illustreren heeft Norman Finkelstein, in zijn geschrift The Holocaust Industry het nodige gesignaleerd. Het was in de Verenigde Staten eenvoudig om een Holocaustmuseum in te richten, maar een museum over de onderdrukking van de negers: dat was een veel ingewikkelder zaak - qua vergunningen en zo. En Trump is nu bezig met het herschrijven van de geschiedenis, op twee manieren. Amerikanen mogen niet meer herinnerd worden aan wat toch helemaal niet netjes was: de rassensegregatie. Dus je ontslaat 4-sterren generaals omdat ze carrière zouden hebben gemaakt op hun afwijkende huidskleur. En Palestijnen en andere soorten Arabieren worden gedeporteerd als ze iets lelijks van de Joods/Amerikaanse verhoudingen durven te zeggen.
Wel, wat de consequentie van van dit alles moge zijn weet ik ook niet, maar het wordt hoog tijd voor twee dingen:
1) We moeten ons op de begrippen holocaust en antisemitisme heroriënteren, zodanig dat als we het woord antisemitisme gebruiken, we het ook over antisemitisme hebben.
2) We moeten het vieren van de Nakba – de herdenking van de ellende die over de Palestijnen is gekomen als gevolg van de Jodenhaat van Hitler - stimuleren en faciliteren, én een woord vinden voor de Palestijnenhaat … ik volg hierin nu Oudkerk, en anderen, die “geen woorden hebben” voor wat de Joden aan haat in deze wereld moeten verdragen … die Palestijnenhaat dus en het leed dat de Palestijnen is aangedaan, een woord zodanig dat als iemand zich onheus uitlaat over deze mensen hij hetzelfde schuldgevoel krijgt als bij het woord antisemitisme.
*) Oudkerk, had het alleen over Marokkanen, maar de stemming gold alle migranten (je mocht op dat moment nog van allochtoon spreken). Theo van Gogh leefde nog en kon vrijelijk, en schaamteloos, via het gedrukte woord en de audiovisuele media deze medelandgenoten voor van alles en nog wat uitschelden. Het woord kopvoddentaks zou nog uitgevonden worden.
Ik ben zo vrij om hem tegen te spreken.
Het is al vreemd dat, terwijl de hele wereld dit een ernstige misdaad vindt, Oudkerk – erg laat voor zoveel om zich heen slaand kwaad – deze bel meent te moeten rinkelen.
Maar, dit is geen antisemitisme.
Laat ik het voorzichtiger zeggen (al blijf ik bij mijn standpunt): Rob Oudkerk kan niet weten of dit antisemitisme is. Van de dader is nog niets bekend – op het moment van zijn, en van dit schrijven - niet eens of het een Palestijn is. Maar het zal net als met de “terroristische” daad van Luigi Mangione gaan, de man die de CEO van een zorgverzekeringsbedrijf, Brian Thompson, dood schoot: plak er het gewenste etiket op, en je hoeft verder niet meer om je heen te kijken.
Rob Oudkerk weet zelf iets van discriminatie: hij was de Amsterdamse bestuurder van “die kutmarokkanen”.
Hij relativeerde het wat, dat had ie niet zo mogen zeggen – let op: het was wel waar, maar alles wat waar is, weet je als beschaafde blanke man, hoef je nog niet zo te zeggen. En, zei hij vergoelijkend: het geldt natuurlijk niet voor alle Marokkanen.
Maar het blijft toch discriminatie.
Negers worden gediscrimineerd.
Als we Marokkanen discrimineren hebben we het niet over alle Marokkanen.
Maar Joden worden gehaat.
Wel, ik weet nog een volk dat gehaat wordt: de Palestijnen.
Het wordt nu een beetje minder, een beetje – niet omdat de Palestijnen beschaafder zijn geworden in onze ogen, maar omdat de Israëliërs nu wel erg vervelend tegen ze doen.
Maar op en na 7 oktober, anderhalf jaar geleden, wist bijna iedereen in het Westen het: Palestijnen zijn kakkerlakken die je dood mag trappen. Daar zorgden de ultrarechtse ministers in het kabinet Netanyahu wel voor, en hun wereldwijd netwerk van Centra voor Joodse Documentatie.
Om dat verschil tussen het "discrimineren" van negers en het "haten" van Joden te illustreren heeft Norman Finkelstein, in zijn geschrift The Holocaust Industry het nodige gesignaleerd. Het was in de Verenigde Staten eenvoudig om een Holocaustmuseum in te richten, maar een museum over de onderdrukking van de negers: dat was een veel ingewikkelder zaak - qua vergunningen en zo. En Trump is nu bezig met het herschrijven van de geschiedenis, op twee manieren. Amerikanen mogen niet meer herinnerd worden aan wat toch helemaal niet netjes was: de rassensegregatie. Dus je ontslaat 4-sterren generaals omdat ze carrière zouden hebben gemaakt op hun afwijkende huidskleur. En Palestijnen en andere soorten Arabieren worden gedeporteerd als ze iets lelijks van de Joods/Amerikaanse verhoudingen durven te zeggen.
Wel, wat de consequentie van van dit alles moge zijn weet ik ook niet, maar het wordt hoog tijd voor twee dingen:
1) We moeten ons op de begrippen holocaust en antisemitisme heroriënteren, zodanig dat als we het woord antisemitisme gebruiken, we het ook over antisemitisme hebben.
2) We moeten het vieren van de Nakba – de herdenking van de ellende die over de Palestijnen is gekomen als gevolg van de Jodenhaat van Hitler - stimuleren en faciliteren, én een woord vinden voor de Palestijnenhaat … ik volg hierin nu Oudkerk, en anderen, die “geen woorden hebben” voor wat de Joden aan haat in deze wereld moeten verdragen … die Palestijnenhaat dus en het leed dat de Palestijnen is aangedaan, een woord zodanig dat als iemand zich onheus uitlaat over deze mensen hij hetzelfde schuldgevoel krijgt als bij het woord antisemitisme.
*) Oudkerk, had het alleen over Marokkanen, maar de stemming gold alle migranten (je mocht op dat moment nog van allochtoon spreken). Theo van Gogh leefde nog en kon vrijelijk, en schaamteloos, via het gedrukte woord en de audiovisuele media deze medelandgenoten voor van alles en nog wat uitschelden. Het woord kopvoddentaks zou nog uitgevonden worden.
Tuesday, May 20, 2025
an honest broker
Trump heeft weer een nieuw plannetje bedacht, voor Ukraine. Putin en Zelenskyy gaan praten in het Vaticaan.
Het is verwelkomd door Putin - zegt Trump, met zoveel woorden.
Het wordt van geen kant bevestigd, maar Trump suggereert dat de Paus zelf wel eens leiding zou kunnen geven aan deze gesprekken.
Trump “laat doorschemeren” is te zwaar uitgedrukt. Ik denk zelfs – ik verwacht dat we straks horen - dat “suggereert” de Trumpiaanse waarheid is: Trump wil graag dat dat waar is.
Als ik de Paus was zou ik wel link uitkijken. Voor je het weet zit je in een vangnet van alternatieve feiten, en ben je de hele dag bezig te ontkennen.*) Zoals The Conversation schreef, een internet medium: Since alternatives exist for any given political belief, and since these are often called “fact”, alternative facts do exist in the politics.
NB Trump is niet de enige met dit handelsmerk. Over de Russische President zegt een scholar: From Crimea to the Minsk agreements, from Syria to Chechnya, Putin has built his legacy on making up facts on the ground and daring the world to challenge them.
In Amerika noemen ze zo iemand an honest broker. Dat wil zeggen: de politieke, alternatieve werkelijkheid is dat USA altijd an honest broker was.
Forbes: The United States, meanwhile, has sought to maintain the fiction that it is an honest broker and neutral mediator [for a Palestinian state].
Als ik Zelenskyy was dan zou ik drie keer uitkijken én naar de wanhoop van de Palestijnen zien, en iedere keer als ik een Amerikaanse onderhandelaar een hand gegeven had, mijn vingers natellen (naar het - sarcastische - woord van Gruyters [D66] doelend op CDA politici).
Dat is ook de reden – volgens meerdere pundits – dat Trump zo busy is met Ukraine. Daarmee bepaalt hij dat de media daar druk mee zijn – aller ogen zijn gericht op Kwatta's - en dan is er niemand meer beschikbaar om op de barbaarse Netanyahu en zijn ultrarechtse orde te letten.
En dat is ook mijn wens, dat de Paus dat ziet en heel vriendelijk maar beslist Vance het Vaticaan uitbonjourt: en nou eerst die rotzooi in Gaza oplossen, dan kunnen we daarna kijken of we jullie Amerikanen ook de zorg over Ukraine kunnen toevertrouwen.
*) Oh wat zou ik het de Paus graag horen zeggen: Trump is niet mijn woordvoerder, daarvoor moet U bij Enzo Fortunato zijn (responsabile comunicazione progetti speciali Basilica San Pietro, direttore editoriale rivista Piazza San Pietro - althans, in deze functie, door Paus Francesco aldus een jaar geleden ingesteld).
Het is verwelkomd door Putin - zegt Trump, met zoveel woorden.
Het wordt van geen kant bevestigd, maar Trump suggereert dat de Paus zelf wel eens leiding zou kunnen geven aan deze gesprekken.
Trump “laat doorschemeren” is te zwaar uitgedrukt. Ik denk zelfs – ik verwacht dat we straks horen - dat “suggereert” de Trumpiaanse waarheid is: Trump wil graag dat dat waar is.
Als ik de Paus was zou ik wel link uitkijken. Voor je het weet zit je in een vangnet van alternatieve feiten, en ben je de hele dag bezig te ontkennen.*) Zoals The Conversation schreef, een internet medium: Since alternatives exist for any given political belief, and since these are often called “fact”, alternative facts do exist in the politics.
NB Trump is niet de enige met dit handelsmerk. Over de Russische President zegt een scholar: From Crimea to the Minsk agreements, from Syria to Chechnya, Putin has built his legacy on making up facts on the ground and daring the world to challenge them.
In Amerika noemen ze zo iemand an honest broker. Dat wil zeggen: de politieke, alternatieve werkelijkheid is dat USA altijd an honest broker was.
Forbes: The United States, meanwhile, has sought to maintain the fiction that it is an honest broker and neutral mediator [for a Palestinian state].
Als ik Zelenskyy was dan zou ik drie keer uitkijken én naar de wanhoop van de Palestijnen zien, en iedere keer als ik een Amerikaanse onderhandelaar een hand gegeven had, mijn vingers natellen (naar het - sarcastische - woord van Gruyters [D66] doelend op CDA politici).
Dat is ook de reden – volgens meerdere pundits – dat Trump zo busy is met Ukraine. Daarmee bepaalt hij dat de media daar druk mee zijn – aller ogen zijn gericht op Kwatta's - en dan is er niemand meer beschikbaar om op de barbaarse Netanyahu en zijn ultrarechtse orde te letten.
En dat is ook mijn wens, dat de Paus dat ziet en heel vriendelijk maar beslist Vance het Vaticaan uitbonjourt: en nou eerst die rotzooi in Gaza oplossen, dan kunnen we daarna kijken of we jullie Amerikanen ook de zorg over Ukraine kunnen toevertrouwen.
*) Oh wat zou ik het de Paus graag horen zeggen: Trump is niet mijn woordvoerder, daarvoor moet U bij Enzo Fortunato zijn (responsabile comunicazione progetti speciali Basilica San Pietro, direttore editoriale rivista Piazza San Pietro - althans, in deze functie, door Paus Francesco aldus een jaar geleden ingesteld).
Thursday, May 15, 2025
der Bundeskanzler hat gesprochen
Die Bundesregierung soll alle finanziellen Mittel zur Verfügung stellen, die die Bundeswehr braucht, um konventionell zur stärksten Armee Europas zu werden.
Wij moeten zo véél wapens kopen en in huis halen dat we ze nooit hoeven te gebruiken.Israël en USA in Gaza.
Rusland in Ukraine
India en Pakistan
’t Zou zomaar kunnen hoor.
Wat we in ieder geval weten: dat kost geld, veel geld. Daar moet iemand voor opdraaien. Uiteraard hebben we het dan niet over de sterken en gezonden in de samenleving, die mannen die die wapens niet zouden moeten bedienen maar wel bedienbaar moeten houden, en die mannen en vrouwen die de economie daarom heen kunnen trekken.
Vandaar deze kop bij de Frankfurter Allgemeine:
DIE NEUE GESUNDHEITSMINISTERIN MUSS INTELLIGENT SPARENImmer das gleiche Liedchen.
Friday, May 9, 2025
Trump’s schaduw over de pausverkiezing
NB kan ik toch ineens "Denkzettel" gebruiken, nadat ik het net geleerd heb - zie mijn vorige blog, over Merz
Dat er een Amerikaan als Paus gekozen kon worden heeft velen verbaasd.
Mij niet.
Ik doel nu niet op de AI blasfemie waarbij Trump op zijn eigen social media zichzelf portretteerde als de nieuwe Paus, dat voor de kardinalen reden kon zijn geweest hem een poepje te laten ruiken.
’t Steekt iets anders in elkaar.
Zodra het overlijdensbericht van Franciscus binnen kwam is Trump als een razende Roeland aan de slag gegaan. Hij heeft zijn medewerkers een lijst op laten stellen van alle stemgerechtigde kardinalen, met het nummer van hun mobieltje.
En daarna is ie aan het bellen geslagen. ’t Heeft hem wat tijd gekost die hij liever op de golfbaan had doorgebracht, maar je moet wat over hebben voor het goede doel.
» good morning (al naar gelang de tijd) I’m Donald Trump, the President who’s making America great again.
» mr. President, what an honor
(volgden de nodige plichtplegingen, waarna Trump, zeer terzake)
» moet je luisteren beste man, je baas is overleden, jullie gaan een nieuwe kiezen, wat dacht je van een Amerikaanse kardinaal, we hebben hele goeie hoor
» … hmmmm …
» jaja, ik begrijp, daar moet je even over nadenken, doe dat, neem rustig de tijd
» maar je weet, van justice Roberts, ik zal het niet vergeten, ik ben iemand die nooit wat dan ook vergeet
» I won’t forget
en, na nog wat heen en weer gemurmureer en vleierij
» have a nice day, your Eminence (dat laatste lag hem zwaar op de maag want iedere keer, aan het eind van elk telefoontje moest hij weer vaststellen dat hij wel eminent was, maar dat anderen ook echt zo genoemd worden)
Maar, hij had zijn best gedaan, met een paar “juiste” mensen in zijn kop: Timothy Dolan, zijn New Yorkse vriend die altijd zo smakelijk om zijn grapjes kon lachen, of, wie weet … misschien wel Raymond Burke. Dat zou nog eens een echte Trump opleveren, een man, een bully, door iedereen afgeschreven, die het toch wordt.
Afwachten maar. En het heeft gewerkt
Dat wil zeggen: de kardinalen zijn iets minder bang dan de Republikeinse coyotes die het Congres bevolken. Die hebben gedacht: wat denkt die man wel dat hij is? En kardinalen denken natuurlijk niet in termen van “een poepje laten ruiken” en ook niet in repercussieve zin - God straft wel, ook al is het lang niet altijd onmiddellijk. Maar, ein Denkzettel verpassen, dat kunnen ze wel, ook al spreken er niet zoveel Duits. En dus kozen ze de meest progressieve Amerikaanse kardinaal die ze maar konden bedenken: Robert Francis Prevost.
En Trump had zichzelf daarmee in eigen voet geschoten. Want zijn achterban is helemaal niet tevreden. En dat lieten ze weten ook.
Laura Loomer, zijn influisteraarster voor het ontslaan van deskundige mensen - denk aan de National Security Council – schreef: He is anti-Trump, anti-MAGA, pro-open Borders, and a total Marxist like Pope Francis …
En Charlie Kirk, een andere grote jongen van de Republikeinse Asocial Media vroeg zich af: Pope Leo XIV: Registered Chicago Republican and pro-life warrior OR Open borders globalist installed to counter Trump?
Hetgeen een krant uit “dat achterlijke Europa” deed koppen (FAZ): MARXISTISCHE MARIONETTE IM VATIKAN, en daaronder Denn Trumps glühenden Anhängern passt Leo XIV. nicht.
Het kan verkeren.
Dat er een Amerikaan als Paus gekozen kon worden heeft velen verbaasd.
Mij niet.
Ik doel nu niet op de AI blasfemie waarbij Trump op zijn eigen social media zichzelf portretteerde als de nieuwe Paus, dat voor de kardinalen reden kon zijn geweest hem een poepje te laten ruiken.
’t Steekt iets anders in elkaar.
Zodra het overlijdensbericht van Franciscus binnen kwam is Trump als een razende Roeland aan de slag gegaan. Hij heeft zijn medewerkers een lijst op laten stellen van alle stemgerechtigde kardinalen, met het nummer van hun mobieltje.
En daarna is ie aan het bellen geslagen. ’t Heeft hem wat tijd gekost die hij liever op de golfbaan had doorgebracht, maar je moet wat over hebben voor het goede doel.
» good morning (al naar gelang de tijd) I’m Donald Trump, the President who’s making America great again.
» mr. President, what an honor
(volgden de nodige plichtplegingen, waarna Trump, zeer terzake)
» moet je luisteren beste man, je baas is overleden, jullie gaan een nieuwe kiezen, wat dacht je van een Amerikaanse kardinaal, we hebben hele goeie hoor
» … hmmmm …
» jaja, ik begrijp, daar moet je even over nadenken, doe dat, neem rustig de tijd
» maar je weet, van justice Roberts, ik zal het niet vergeten, ik ben iemand die nooit wat dan ook vergeet
» I won’t forget
en, na nog wat heen en weer gemurmureer en vleierij
» have a nice day, your Eminence (dat laatste lag hem zwaar op de maag want iedere keer, aan het eind van elk telefoontje moest hij weer vaststellen dat hij wel eminent was, maar dat anderen ook echt zo genoemd worden)
Maar, hij had zijn best gedaan, met een paar “juiste” mensen in zijn kop: Timothy Dolan, zijn New Yorkse vriend die altijd zo smakelijk om zijn grapjes kon lachen, of, wie weet … misschien wel Raymond Burke. Dat zou nog eens een echte Trump opleveren, een man, een bully, door iedereen afgeschreven, die het toch wordt.
Afwachten maar. En het heeft gewerkt
Dat wil zeggen: de kardinalen zijn iets minder bang dan de Republikeinse coyotes die het Congres bevolken. Die hebben gedacht: wat denkt die man wel dat hij is? En kardinalen denken natuurlijk niet in termen van “een poepje laten ruiken” en ook niet in repercussieve zin - God straft wel, ook al is het lang niet altijd onmiddellijk. Maar, ein Denkzettel verpassen, dat kunnen ze wel, ook al spreken er niet zoveel Duits. En dus kozen ze de meest progressieve Amerikaanse kardinaal die ze maar konden bedenken: Robert Francis Prevost.
En Trump had zichzelf daarmee in eigen voet geschoten. Want zijn achterban is helemaal niet tevreden. En dat lieten ze weten ook.
Laura Loomer, zijn influisteraarster voor het ontslaan van deskundige mensen - denk aan de National Security Council – schreef: He is anti-Trump, anti-MAGA, pro-open Borders, and a total Marxist like Pope Francis …
En Charlie Kirk, een andere grote jongen van de Republikeinse Asocial Media vroeg zich af: Pope Leo XIV: Registered Chicago Republican and pro-life warrior OR Open borders globalist installed to counter Trump?
Hetgeen een krant uit “dat achterlijke Europa” deed koppen (FAZ): MARXISTISCHE MARIONETTE IM VATIKAN, en daaronder Denn Trumps glühenden Anhängern passt Leo XIV. nicht.
Het kan verkeren.
Wednesday, May 7, 2025
Denkzettel
Gisteren weer wat geleerd. Merz wilde Bundeskanzler worden en dat ging een beetje moeilijk. Bij de stemming in de Bondsdag kreeg hij pas na de tweede stemming de vereiste meerderheid. Een unicum, dat is nog geen bondskanselier voor hem overkomen.
Bij de eerste stemming waren alle fractieleden van CDU, CSU en SPD aanwezig: 328 koppen.
Toen de poppetjes geteld waren bleek hij slechts 310 stemmen voor gekregen te hebben. Een blamage.
Ik moest denken aan Lubbers en Aaantjes, en de CDA-loyalisten onder leiding van Jan Nico Scholten waar ze erg veel last van hadden. Maar die hadden niet tegen gestemd bij de vraag: Lubbers of geen Lubbers?
En zo heb ik nu het woord Abweichlern geleerd: de Duitsers hebben nu ook hun politieke loyalisten die het Merz verdomd lastig kunnen maken.
En jawel, pas in de tweede stemming ging het goed, maar … nog niet helemaal: geen 328 stemmen voor, slechts 325.
Gedurende de hectische ochtend- en middaguurtjes die volgden, stond er één op in het voetvolk van Merz, Mathias Middelberg, met een mogelijke verklaring: er zijn een aantal mensen, minsten 3, maar kunnen er ook nog steeds 18 zijn, die veel problemen hebben met Merz, en die hebben Merz “ein Denkzettel verpassen wollen”.
Wat is een Denkzettel?
Ik moest aan Kaïnsteken denken. Dat begrip kennen de Duitsers ook. Lijkt me te zwaar.
Google geeft geen vertaling. Nou ja, suggestie: herinnering. Dat lijkt me te zwak.
Iemand een etiket opplakken?
Het komt uit het Jiddisch.
Martin Luther gebrauchte das Wort Denkzettel für die Übersetzung vom griechischen phylaktérion, jenes jüdischen Gebetsriemens mit eingeritzten Gesetzessprüchen. So tragen Juden Pergamentstreifen (heute meist Papier) mit Bibelsprüchen.
En vandaar de afleiding.
Im 16. Jahrhundert hängte man Schülern in den Klosterschulen und anderen Ausbildungsstätten bei mehrmaligen Vergehen gegen die Ordnung des jeweiligen Instituts sogenannte Schandzettel an einer Schnur um den Hals, auf denen die Vergehen gelistet waren.
En heel Duitsland doet nu mee aan de vossenjacht: wie hebben Merz ein Denkzettel verpassen wollen. Want dit soort stemmingen is geheim. Die Welt heeft een artikel Wer waren die Abweichler? CDU-Politiker liefert überraschende Erklärung. Iedere fractievoorziter, CDU, CSU en SPD heeft meerdere malen, vaker dan drie keer, zeer gedecideerd gezegd dat je ze niet bij hun fractie moet zoeken. Maar de haan heeft nog niet gekraaid.
Zoals altijd, plaatjes kunnen veel verduidelijken. Als Denkzettel bezeichnet man entweder eine Strafe, die eine Person zum Nachdenken bringen soll („einen Denkzettel geben“), oder aber eine unangenehme Erfahrung, die jemandem als Lehre dient oder dienen sollte, so dass er ein bestimmtes, meist negatives Verhalten in Zukunft nicht mehr zeigt („einen Denkzettel bekommen“).
Bij de eerste stemming waren alle fractieleden van CDU, CSU en SPD aanwezig: 328 koppen.
Toen de poppetjes geteld waren bleek hij slechts 310 stemmen voor gekregen te hebben. Een blamage.
Ik moest denken aan Lubbers en Aaantjes, en de CDA-loyalisten onder leiding van Jan Nico Scholten waar ze erg veel last van hadden. Maar die hadden niet tegen gestemd bij de vraag: Lubbers of geen Lubbers?
En zo heb ik nu het woord Abweichlern geleerd: de Duitsers hebben nu ook hun politieke loyalisten die het Merz verdomd lastig kunnen maken.
En jawel, pas in de tweede stemming ging het goed, maar … nog niet helemaal: geen 328 stemmen voor, slechts 325.
Gedurende de hectische ochtend- en middaguurtjes die volgden, stond er één op in het voetvolk van Merz, Mathias Middelberg, met een mogelijke verklaring: er zijn een aantal mensen, minsten 3, maar kunnen er ook nog steeds 18 zijn, die veel problemen hebben met Merz, en die hebben Merz “ein Denkzettel verpassen wollen”.
Wat is een Denkzettel?
Ik moest aan Kaïnsteken denken. Dat begrip kennen de Duitsers ook. Lijkt me te zwaar.
Google geeft geen vertaling. Nou ja, suggestie: herinnering. Dat lijkt me te zwak.
Iemand een etiket opplakken?
Het komt uit het Jiddisch.
Martin Luther gebrauchte das Wort Denkzettel für die Übersetzung vom griechischen phylaktérion, jenes jüdischen Gebetsriemens mit eingeritzten Gesetzessprüchen. So tragen Juden Pergamentstreifen (heute meist Papier) mit Bibelsprüchen.
En vandaar de afleiding.
Im 16. Jahrhundert hängte man Schülern in den Klosterschulen und anderen Ausbildungsstätten bei mehrmaligen Vergehen gegen die Ordnung des jeweiligen Instituts sogenannte Schandzettel an einer Schnur um den Hals, auf denen die Vergehen gelistet waren.
En heel Duitsland doet nu mee aan de vossenjacht: wie hebben Merz ein Denkzettel verpassen wollen. Want dit soort stemmingen is geheim. Die Welt heeft een artikel Wer waren die Abweichler? CDU-Politiker liefert überraschende Erklärung. Iedere fractievoorziter, CDU, CSU en SPD heeft meerdere malen, vaker dan drie keer, zeer gedecideerd gezegd dat je ze niet bij hun fractie moet zoeken. Maar de haan heeft nog niet gekraaid.
Zoals altijd, plaatjes kunnen veel verduidelijken. Als Denkzettel bezeichnet man entweder eine Strafe, die eine Person zum Nachdenken bringen soll („einen Denkzettel geben“), oder aber eine unangenehme Erfahrung, die jemandem als Lehre dient oder dienen sollte, so dass er ein bestimmtes, meist negatives Verhalten in Zukunft nicht mehr zeigt („einen Denkzettel bekommen“).
Saturday, May 3, 2025
een gordiaanse knoop
Leonard Ornstein, een Nederlandse journalist, kreeg in Trouw ruimte om te protesteren tegen een columnist van die krant, Jamal Ouariachi, die in zijn meest recente column had gemeld dat hij dit jaar niet aan de dodenherdenking kon doen, en ook niet aan de bevrijdingsdag, wegens de moord op het Palestijnse volk. Ouariachi was niet mis te verstaan.
Ornstein, die zijn stuk probeerde te verpakken als een redelijke behandeling van het probleem en Ouariachi aan het slot uitnodigde om moed te tonen en mee te doen, was ook niet mis te verstaan. Hij verweet Ouariachi wat hij zelf ook deed: vol op het orgel.
Ouariachi heeft (nog) niet geantwoord, maar duidelijk is wel dat Ornstein niet “luistert” naar de argumenten van Ouariachi.
Floor Rusman, NRC columniste, signaleert vandaag iets soortgelijks, bij een discussie onder de kop WEL OF GEEN AANDACHT VOOR GAZA OP 4 MEI? Ze behandelt reacties daarop van rabbijn Yanki Jacobs, blogger voor the Times of Israel, Chanom Hertzberger voorzitter Centraal Joods Overleg, en van Theodoor Holman, de publicist. En het gaat op dezelfde manier als Ornstein tegen Ouariachi.
Rusman geeft daaraan een naam: betrekkingswaan. Ze bedoelt: deze mensen redeneren vanuit een bepaald kader, dat referentiekader zit ze niet alleen lekker om de ziel, maar ze vinden dat iedereen vanuit dat kader moet redeneren. En als je vanuit dat kader reageert dan kun je niet anders dan tot de slotsom komen dat Gaza niet in de dodenherdenking past (en ook niet de dag er na, het bevrijdingsfeest). En als je dan toch anders reageert, dan is dat geen inhoudelijke reactie. Nee, het is provoceren, politiseren, de samenleving splijten. En ja, ook het woord “kwetsend” werd maar weer eens opgehaald, door Holman, die ongenadig hard reageert.
Referentiekader.
Betrekkingswaan.
De column van Rusman is zeer de moeite van het lezen waard. Ik volsta hier met een paar rillingen die mij over de rug gaan bij deze dodenherdenking – en de viering daaropvolgend van de bevrijding.
Eén van de argumenten is: de dodenherdenking is uitsluitend voor en van de Nederlanders. Wel, daar heb ik al heel lang onaangename gevoelens bij: van een speciaal soort Nederlanders dan. De Joodse Nederlanders. Als er iemand wil nadenken over de functie van de dodenherdenking dan komen er onmiddellijk een aantal Joodse Nederlanders in het geweer, hoeven niet steeds dezelfde te zijn, die niet eens gaan discussiëren, maar onmiddellijk roepen: veto! Wat ze daarmee bedoelen, laat ik nu maar eens een oordeel hebben over andermans referentiekader: de dodenherdenking moet vooral gaan over Joden, het overgrote merendeel van de slachtoffers was immers slachtoffer vanwege hun Joodse afkomst.
Hoe lang is het nu geleden dat we erover dachten om de Duitse ambassadeur uit te nodigen bij de kranslegging op de Dam. Het lijkt zo lang, maar, met het oog op het referentiekader, ook nog alsof het de dag van gisteren was. We spreken anno 2010.
Er was daarvoor een meerderheid onder de Nederlandse bevolking.
De Joodse Nederlanders waren faliekant tegen, en lieten dat weten. Het ging niet door.
Anno 2024 was het mogelijk dat een prominent lid van de PVV uitgenodigd werd om een krans te leggen. Akkoord, in de hoedanigheid van … maar toch ook de man die, godbetert, het woord kopvoddentaks heeft bedacht. Begrijpelijk wel dat Ornstein c.s. dat niet erg vinden, want de PVV vindt ook dat er geen Palestijn hoort te wonen aan deze kant van the river.
Wat die Palestijnen betreft, Rusman had de week daarvoor haar column gewijd aan medeplichtigheid, en in dat referentiekader benoemde ze de medeplichtigheid van gewone Palestijnen aan de misdaden tegen Israël, omdat ze niet in opstand komen tegen het Hamasbewind. En Rusman besluit dat dat onzin is, want de gewone Palestijn heeft geen enkel machtsmiddel.
In dat verband is het opmerkelijk te noemen dat Ornstein de excuses van Halsema aan het referentiekader toevoegt.
Die excuses van Halsema, daar is ook wel wat over te zeggen.
Namens wie heeft Halsema die excuses uitgesproken, als wiens plaatsvervanger?
De Palestijnen kun je niet kwalijk nemen dat ze niet in verzet komen tegen het Hamasbewind. Kun je een Amsterdamse ambtenaar wel kwalijk nemen dat hij “trouw” naar zijn werk ging na 10 mei 1940, nadat de Koniklijke familie en de regering er vandoor was gegeaan naar Londen en Canada, na het bombardement van Rotterdam, na de Februaristaking, waarbij negen doden vielen.
Dus Halsema biedt excuses aan voor mensen die met angst en beven naar hun werk gingen en ’s nachts door buikpijn de slaap niet konden vatten – om nog maar eens een zeer denkbaar referentiekader te noemen. Geen argument natuurlijk, als je een moreel hoogstaand referentiekader tot je beschikking hebt … maar toch.
Het blijft een Gordiaanse knoop, die Palestijnse zaak én de verhouding daarvan tot het herdenken van slachtoffers van een specifieke oorlog. Maar het is geen knoop, en je hoeft er geen hersenkronkel voor te hebben om te begrijpen dat die Palestijnen ook slachtoffer zijn van de Tweede Wereldoorlog. En niet zo’n klein beetje ook.
En, zoals Chomsky - hij was het die het, in samenspraak met Ilan Pappé, een gordiaanse knoop noemde - ooit opmerkte: de rechtvaardige, de enig juiste oplossing, nl. de Palestijnen recht doen en het hun afgenomen land en bezit teruggeven, is ondenkbaar.
Ik vrees dat zulke gedachten aan Ornstein en Jacobs en Hertzberger en Holman niet besteed zijn.
Misschien dat we die knoop van Chomsky ook anders kunnen benoemen: als Palestijnen tegen het Hamasbewind protesteren worden ze door de beulen van Hamas doodgeslagen, en als de Palestijnen niets tegen dat bewind ondernemen worden ze door de IDF soldaten, met behulp van die o zo democratische United States of America, doodgeslagen.
Het is oorlog, en je voelt je eenzaam en koud … én de wanhoop … en je enige troost is dat ze later nog wel eens aan je zullen denken, wie weet.
---
Ik zie harnassen blinken
en niemand is met mij …
Zingt een tekst uit de vaderlandse liederenbundel over zo’n periode.
Ornstein, die zijn stuk probeerde te verpakken als een redelijke behandeling van het probleem en Ouariachi aan het slot uitnodigde om moed te tonen en mee te doen, was ook niet mis te verstaan. Hij verweet Ouariachi wat hij zelf ook deed: vol op het orgel.
Ouariachi heeft (nog) niet geantwoord, maar duidelijk is wel dat Ornstein niet “luistert” naar de argumenten van Ouariachi.
Floor Rusman, NRC columniste, signaleert vandaag iets soortgelijks, bij een discussie onder de kop WEL OF GEEN AANDACHT VOOR GAZA OP 4 MEI? Ze behandelt reacties daarop van rabbijn Yanki Jacobs, blogger voor the Times of Israel, Chanom Hertzberger voorzitter Centraal Joods Overleg, en van Theodoor Holman, de publicist. En het gaat op dezelfde manier als Ornstein tegen Ouariachi.
Rusman geeft daaraan een naam: betrekkingswaan. Ze bedoelt: deze mensen redeneren vanuit een bepaald kader, dat referentiekader zit ze niet alleen lekker om de ziel, maar ze vinden dat iedereen vanuit dat kader moet redeneren. En als je vanuit dat kader reageert dan kun je niet anders dan tot de slotsom komen dat Gaza niet in de dodenherdenking past (en ook niet de dag er na, het bevrijdingsfeest). En als je dan toch anders reageert, dan is dat geen inhoudelijke reactie. Nee, het is provoceren, politiseren, de samenleving splijten. En ja, ook het woord “kwetsend” werd maar weer eens opgehaald, door Holman, die ongenadig hard reageert.
Referentiekader.
Betrekkingswaan.
De column van Rusman is zeer de moeite van het lezen waard. Ik volsta hier met een paar rillingen die mij over de rug gaan bij deze dodenherdenking – en de viering daaropvolgend van de bevrijding.
Eén van de argumenten is: de dodenherdenking is uitsluitend voor en van de Nederlanders. Wel, daar heb ik al heel lang onaangename gevoelens bij: van een speciaal soort Nederlanders dan. De Joodse Nederlanders. Als er iemand wil nadenken over de functie van de dodenherdenking dan komen er onmiddellijk een aantal Joodse Nederlanders in het geweer, hoeven niet steeds dezelfde te zijn, die niet eens gaan discussiëren, maar onmiddellijk roepen: veto! Wat ze daarmee bedoelen, laat ik nu maar eens een oordeel hebben over andermans referentiekader: de dodenherdenking moet vooral gaan over Joden, het overgrote merendeel van de slachtoffers was immers slachtoffer vanwege hun Joodse afkomst.
Hoe lang is het nu geleden dat we erover dachten om de Duitse ambassadeur uit te nodigen bij de kranslegging op de Dam. Het lijkt zo lang, maar, met het oog op het referentiekader, ook nog alsof het de dag van gisteren was. We spreken anno 2010.
Er was daarvoor een meerderheid onder de Nederlandse bevolking.
De Joodse Nederlanders waren faliekant tegen, en lieten dat weten. Het ging niet door.
Anno 2024 was het mogelijk dat een prominent lid van de PVV uitgenodigd werd om een krans te leggen. Akkoord, in de hoedanigheid van … maar toch ook de man die, godbetert, het woord kopvoddentaks heeft bedacht. Begrijpelijk wel dat Ornstein c.s. dat niet erg vinden, want de PVV vindt ook dat er geen Palestijn hoort te wonen aan deze kant van the river.
In dat verband is het opmerkelijk te noemen dat Ornstein de excuses van Halsema aan het referentiekader toevoegt.
Die excuses van Halsema, daar is ook wel wat over te zeggen.
Namens wie heeft Halsema die excuses uitgesproken, als wiens plaatsvervanger?
De Palestijnen kun je niet kwalijk nemen dat ze niet in verzet komen tegen het Hamasbewind. Kun je een Amsterdamse ambtenaar wel kwalijk nemen dat hij “trouw” naar zijn werk ging na 10 mei 1940, nadat de Koniklijke familie en de regering er vandoor was gegeaan naar Londen en Canada, na het bombardement van Rotterdam, na de Februaristaking, waarbij negen doden vielen.
Dus Halsema biedt excuses aan voor mensen die met angst en beven naar hun werk gingen en ’s nachts door buikpijn de slaap niet konden vatten – om nog maar eens een zeer denkbaar referentiekader te noemen. Geen argument natuurlijk, als je een moreel hoogstaand referentiekader tot je beschikking hebt … maar toch.
Het blijft een Gordiaanse knoop, die Palestijnse zaak én de verhouding daarvan tot het herdenken van slachtoffers van een specifieke oorlog. Maar het is geen knoop, en je hoeft er geen hersenkronkel voor te hebben om te begrijpen dat die Palestijnen ook slachtoffer zijn van de Tweede Wereldoorlog. En niet zo’n klein beetje ook.
En, zoals Chomsky - hij was het die het, in samenspraak met Ilan Pappé, een gordiaanse knoop noemde - ooit opmerkte: de rechtvaardige, de enig juiste oplossing, nl. de Palestijnen recht doen en het hun afgenomen land en bezit teruggeven, is ondenkbaar.
Ik vrees dat zulke gedachten aan Ornstein en Jacobs en Hertzberger en Holman niet besteed zijn.
Misschien dat we die knoop van Chomsky ook anders kunnen benoemen: als Palestijnen tegen het Hamasbewind protesteren worden ze door de beulen van Hamas doodgeslagen, en als de Palestijnen niets tegen dat bewind ondernemen worden ze door de IDF soldaten, met behulp van die o zo democratische United States of America, doodgeslagen.
Het is oorlog, en je voelt je eenzaam en koud … én de wanhoop … en je enige troost is dat ze later nog wel eens aan je zullen denken, wie weet.
---
Ik zie harnassen blinken
en niemand is met mij …
Zingt een tekst uit de vaderlandse liederenbundel over zo’n periode.
Thursday, May 1, 2025
the deal is "rond"
Trump heeft zijn deal. Hij krijgt de mineralen van Ukraine, en in ruil daarvoor zal hij Ukraine helpen met een fonds voor de wederopbouw van het land als de oorlog met Rusland is afgelopen.
Dit ziet er niet uit als een verkoopovereenkomst. Ik bedoel, er is afgesproken dat Ukraine mineralen levert, en dat Trump hulp levert bij iets dat nog staat te gebeuren maar waarvan het gebeuren niet nader omschreven is. Dus een materiële levering tegenover een immateriële belofte.
Immateriële belofte?
Ik kan er niks anders van maken als ik de berichten daarover lees.
Niet duidelijk is hoe dat Ukraine er uit zal zien na de oorlog, ik bedoel in de atlassen.
Niet duidelijk is hoe die wederopbouw er uit zal zien.
Trump heeft Amerika beloofd, bij zijn eerste presidentschap, dat de infrastructuur USA een pareltje zou worden onder zijn bestuur. Er is niets van terecht gekomen.
Een verkoopcontract zou zijn geweest: okay joh, jij wilt die mineralen graag, en je wilt ze met uitsluiting van andere afnemers, ik heb geld nodig voor mijn infrastructuur – hier is de prijs die jij moet betalen.
Zo is het niet gegaan.
En Vance en Rubio zijn niet van het toneel gehaald, met hun hautaine houding tegenover Zelenskyy en hun disrespect voor de Oekraïense noden.
Ben ik te negatief?
Deze zin (NYT) spreekt boekdelen.
Geef mij maar een echte deal.
En ik kan er niks aan doen, maar ik kan niet anders dan een parallel trekken tussen Zelenskyy en Mohsen Mahdawi, de Colombia University student die van de straat opgepakt was door ICE, omdat hij Palestijn was en dat ook wilde laten weten, en zojuist door de rechter op vrije voeten is gesteld, hangende een due process. Hij zei, op zijn eerste persconferentie na zijn vrijlating:
Dit ziet er niet uit als een verkoopovereenkomst. Ik bedoel, er is afgesproken dat Ukraine mineralen levert, en dat Trump hulp levert bij iets dat nog staat te gebeuren maar waarvan het gebeuren niet nader omschreven is. Dus een materiële levering tegenover een immateriële belofte.
Immateriële belofte?
Ik kan er niks anders van maken als ik de berichten daarover lees.
Niet duidelijk is hoe dat Ukraine er uit zal zien na de oorlog, ik bedoel in de atlassen.
Niet duidelijk is hoe die wederopbouw er uit zal zien.
Trump heeft Amerika beloofd, bij zijn eerste presidentschap, dat de infrastructuur USA een pareltje zou worden onder zijn bestuur. Er is niets van terecht gekomen.
Een verkoopcontract zou zijn geweest: okay joh, jij wilt die mineralen graag, en je wilt ze met uitsluiting van andere afnemers, ik heb geld nodig voor mijn infrastructuur – hier is de prijs die jij moet betalen.
Zo is het niet gegaan.
En Vance en Rubio zijn niet van het toneel gehaald, met hun hautaine houding tegenover Zelenskyy en hun disrespect voor de Oekraïense noden.
Ben ik te negatief?
Deze zin (NYT) spreekt boekdelen.
But Ukraine’s supporters hope the agreement might lead Mr. Trump to see the country as something more than a money pit and an obstacle to improved relations with President Vladimir V. Putin of Russia.Hope?
Geef mij maar een echte deal.
En ik kan er niks aan doen, maar ik kan niet anders dan een parallel trekken tussen Zelenskyy en Mohsen Mahdawi, de Colombia University student die van de straat opgepakt was door ICE, omdat hij Palestijn was en dat ook wilde laten weten, en zojuist door de rechter op vrije voeten is gesteld, hangende een due process. Hij zei, op zijn eerste persconferentie na zijn vrijlating:
I am saying it clear and loud, to President Trump and his cabinet: I am not afraid of you.
Friday, April 25, 2025
tot de tanden toe
De Koning heeft gesproken. Diezelfde Koning die, vanwege Covid, op een bijna lege Dam in Amsterdam zei: Niet normaal maken wat niet normaal is.
Ik heb het nog eens nagekeken: woorden als “indrukwekkend” vielen.
Het AD werd verweten dat zinnetje in haar verslaggeving weggelaten te hebben en er kwam het vermoeden van een complot.
Nu bracht de Koning een bezoek aan een kazerne waar Oekraïners getraind worden om in hun land effectief oorlog te voeren, om Russen en Noord Koreanen en ook nog Chinezen te doen sneuvelen ... of zelf te sneuvelen, ook niet ondenkbaar. En de Koning sprak woorden die iedereen normaal is gaan vinden: om veilig te blijven moet Nederland zich tot de tanden toe bewapenen.
Zijn vriend Rutte zegt het.
NSC, zonder Pieter, zegt het.
De Partij voor de Dieren zegt het.
De oorlogshitserij mag nu officieel normaal worden.
Bertolt Brecht schreef het zo op:
Mein Sohn, ich hab dir die Stiefel
Und dies braune Hemd geschenkt:
Hätt ich gewußt, was ich heute weiß
Hätt ich lieber mich aufgehängt.
Jaap van de Merwe schreef het in zijn vertaling, gezongen door Adèle Bloemendaal, los van het fascisme:
‘t Militair zoekt voor jou al een slagveld
Hoe kan ik voorkomen, dat die bende jou straks door de molen stampt
Wat ik zei, flinke jongen, was niet overdreven
Al mijn zorg voor jou was toch niet verspild
Ik heb me niet opgeofferd om te beleven
Dat je straks in 't prikkeldraad hangt en om water gilt Jaja, we weten het wel - de consequenties en de complicaties. We kunnen het uittekenen.
En toch ...
Het mag weer normaal worden: oorlog. Het mag benoemd worden en besproken. En we moeten ons er warm voor lopen.
Eigenlijk nooit weg geweest van normaal.
Maar we hadden ooit Juliana. En die heeft, godbetert, het pacifisme nog uitgelegd aan het Amerikaanse Congres.
Hee Willem, jouw Oma!
Ik heb het nog eens nagekeken: woorden als “indrukwekkend” vielen.
Het AD werd verweten dat zinnetje in haar verslaggeving weggelaten te hebben en er kwam het vermoeden van een complot.
Nu bracht de Koning een bezoek aan een kazerne waar Oekraïners getraind worden om in hun land effectief oorlog te voeren, om Russen en Noord Koreanen en ook nog Chinezen te doen sneuvelen ... of zelf te sneuvelen, ook niet ondenkbaar. En de Koning sprak woorden die iedereen normaal is gaan vinden: om veilig te blijven moet Nederland zich tot de tanden toe bewapenen.
Zijn vriend Rutte zegt het.
NSC, zonder Pieter, zegt het.
De Partij voor de Dieren zegt het.
De oorlogshitserij mag nu officieel normaal worden.
Bertolt Brecht schreef het zo op:
Mein Sohn, ich hab dir die Stiefel
Und dies braune Hemd geschenkt:
Hätt ich gewußt, was ich heute weiß
Hätt ich lieber mich aufgehängt.
Jaap van de Merwe schreef het in zijn vertaling, gezongen door Adèle Bloemendaal, los van het fascisme:
Hoe kan ik voorkomen, dat die bende jou straks door de molen stampt
Wat ik zei, flinke jongen, was niet overdreven
Al mijn zorg voor jou was toch niet verspild
Ik heb me niet opgeofferd om te beleven
Dat je straks in 't prikkeldraad hangt en om water gilt Jaja, we weten het wel - de consequenties en de complicaties. We kunnen het uittekenen.
En toch ...
Het mag weer normaal worden: oorlog. Het mag benoemd worden en besproken. En we moeten ons er warm voor lopen.
Eigenlijk nooit weg geweest van normaal.
Hee Willem, jouw Oma!
Tuesday, April 22, 2025
fallen angel
Wie weet, misschien is het wel mogelijk … zou het denkbaar zijn dat … voor een welbespraakte pundit, of voor een evenwichtskunstenaar ... de opkomst en de wederkomst van Trump en van het Trumpiaanse samenlevingsmodel én de opkomst en nederdaling - ter helle? - van Omtzigt en het Omtzigtiaanse samenlevingsmodel in hetzelfde tijdsbeeld een plekje te geven?
’t Is niet helemaal synchroon verlopen ... maar toch.
Tuesday, April 15, 2025
Alea iacta est
De President of the United States of America heeft zojuist besloten, in overleg met de machthebber in El Salvador, dat een man die ten onrechte gedeporteerd is naar de hel in El Salvador, niet teruggehaald wordt naar de VS, waar hij een vluchtelingenstatus had, en dat hij daartoe een zeer duidelijke, expliciete opdracht van het hoogste rechtscollege van de VS, the Supreme Court, naast zich heeft neer gelegd.
Voor mij was het al eerder duidelijk dat Amerika aan het afglijden was naar een dictatuur, maar voor mij was het eigenlijk geen afglijden meer. En er zijn genoeg voorbeelden van besluiten en daden die regelrecht indruisen, of in ieder geval aanschuren tegen de bestaansgronden van een democratisch bestuur.
Je hoeft geen revolutie te beginnen om een ander regiem te vestigen, zeker niet bij zo’n mak volkje als de Amerikanen, die hun geschiedenis lang de mond vol hadden over de top democratie die USA zou zijn, maar die ze met regelmaat met de voeten traden ... als het zo uitkwam.
Die "omwenteling" is nu een voldongen feit.
En de plaats van handeling, the Oval Office, zat, toen ze klaar waren met overleggen, nog even vol als aan het begin van het overleg. Dat niet minstens driekwart van de aanwezigen uit protest brakend is weggelopen, gaande de zitting, geeft aan hoe ver we inmiddels verwijderd zijn van het vrije westen.
Het maakt me boos en verdrietig. Ook wel omdat ik bang ben dat daarmee het (Europese) voorland is bevestigd.
+ - + - + - + - + - +
Op een Amerikaanse site heb ik dit comment achtergelaten (ik ben zo verontwaardigd dat ik me niet druk heb gemaakt om de kwaliteit van het Engels).
Well, show us, America, if it is true that USA is … the land of the free / and the home of the brave.
For the moment, I’m glad for one thing.
You have made a law, not that long ago, against the International Court of Justice, and, because seated in The Hague, against the Netherlands, my homeland. Your marines should teach us a lesson if we ever, ever would try to imprison an American citizen, or a friend of America (e.g. Netanyahu). There would be in no time a bridgehead on the beach of Scheveningen and within a split of a second Netanyahu would walk a free man.
Well, apart from the fact that you weren’t able to create such a bridgehead to deliver aid to the people of Gaza … apart from that …
Trump is apparently very busy with trying to make America great again, and at this moment the status quo is that he cannot even bring back a man from the prisons of a dwarf state.
Je hoeft geen revolutie te beginnen om een ander regiem te vestigen, zeker niet bij zo’n mak volkje als de Amerikanen, die hun geschiedenis lang de mond vol hadden over de top democratie die USA zou zijn, maar die ze met regelmaat met de voeten traden ... als het zo uitkwam.
Die "omwenteling" is nu een voldongen feit.
En de plaats van handeling, the Oval Office, zat, toen ze klaar waren met overleggen, nog even vol als aan het begin van het overleg. Dat niet minstens driekwart van de aanwezigen uit protest brakend is weggelopen, gaande de zitting, geeft aan hoe ver we inmiddels verwijderd zijn van het vrije westen.
Het maakt me boos en verdrietig. Ook wel omdat ik bang ben dat daarmee het (Europese) voorland is bevestigd.
Op een Amerikaanse site heb ik dit comment achtergelaten (ik ben zo verontwaardigd dat ik me niet druk heb gemaakt om de kwaliteit van het Engels).
Well, show us, America, if it is true that USA is … the land of the free / and the home of the brave.
For the moment, I’m glad for one thing.
You have made a law, not that long ago, against the International Court of Justice, and, because seated in The Hague, against the Netherlands, my homeland. Your marines should teach us a lesson if we ever, ever would try to imprison an American citizen, or a friend of America (e.g. Netanyahu). There would be in no time a bridgehead on the beach of Scheveningen and within a split of a second Netanyahu would walk a free man.
Well, apart from the fact that you weren’t able to create such a bridgehead to deliver aid to the people of Gaza … apart from that …
Trump is apparently very busy with trying to make America great again, and at this moment the status quo is that he cannot even bring back a man from the prisons of a dwarf state.
Sunday, April 13, 2025
this country of fools
Dit kopje komt uit een reactie van een Amerikaan onder een column over Trump.
Voor de verkiezingen schreven alle USA columnisten, links en rechts, over “het fenomeen” Trump, en normaliseerden het zo, zoals in West Europa het fenomeen Wilders of het AFD genormaliseerd werden.
Nu, na de verkiezingen, schrijven die columnisten weer over Trump. Ook nog wel als fenomeen, maar de toon is toch wel veranderd, vooral bij de rechtse pro-Trump columnisten: een beetje onbegrip, ook wel pogingen tot goedpraten en relativeren, maar bovenal veel, heel veel misplaatste hoop.
En we hebben er van die mooie uitdrukkingen voor.
Answered prayers.
Ook wel count your blessings. Is trouwens het als blessing verpakte “surprise, surprise!” ook countable?
Waar zulke grootse concepten als Building Back Better en vette beschuldigingen als “van links is nog nooit iets goeds gekomen” (Geert Wilders) in de analyses een plekje moeten krijgen, weet ik ook niet.
En waar het faciliteren en goedpraten van het doodslaan van 50.000 (and counting) kinderen, vrouwen en onschuldige mannen verstopt moeten worden - ik kan het niet zeggen.
En misschien moet de klimaatangst, gesublimeerd in stromen klimaatvluchtelingen uit de derde en vierde - én zoveelste voor het westen vreemde werelden, ook maar ergens opgeborgen worden.
Krantenkop (NRC) uit 2018 die vanmorgen toevallig onder mijn ogen kwam: Ook in Nederland zijn de gele hesjes héél boos op alles. En de kop van de er naast geplaatste analyse: De vergeten burgers willen gezien worden.
Laten we hopen dat wij geen half millennium of zo moeten wachten voordat we een historica bereid vinden een boek te schrijven over de dwaasheden van de eenentwintigste eeuw - een analyse die zich dan vooral zal richten op de o zo nobele Trumps, en Wildersen en de nouveaux riches die zich met overgave in dat kielzog mee lieten zuigen. Jullie weten wel, die eeuw in welke in een paar maanden tijd de zegswijze “die moesten ze achter slot en grendel steken” veranderd is, haast ongemerkt, in “die moeten ze gelijk in een kooi dumpen”. “Wat drift beheerst het woedend heidendom” vraagt de psalmist aan het begin van zijn dichtwerk.
En vele komende generaties van sociologen en politicologen zullen zich verwonderd afvragen: wat drift beheerste het woedend stemvee?
Die Amerikaan van hierboven, die weet het zo wel. Hij schrijft, anno 2025: This country of fools had no idea how good we had it.
Voor de verkiezingen schreven alle USA columnisten, links en rechts, over “het fenomeen” Trump, en normaliseerden het zo, zoals in West Europa het fenomeen Wilders of het AFD genormaliseerd werden.
Nu, na de verkiezingen, schrijven die columnisten weer over Trump. Ook nog wel als fenomeen, maar de toon is toch wel veranderd, vooral bij de rechtse pro-Trump columnisten: een beetje onbegrip, ook wel pogingen tot goedpraten en relativeren, maar bovenal veel, heel veel misplaatste hoop.
En we hebben er van die mooie uitdrukkingen voor.
Answered prayers.
Ook wel count your blessings. Is trouwens het als blessing verpakte “surprise, surprise!” ook countable?
Waar zulke grootse concepten als Building Back Better en vette beschuldigingen als “van links is nog nooit iets goeds gekomen” (Geert Wilders) in de analyses een plekje moeten krijgen, weet ik ook niet.
En waar het faciliteren en goedpraten van het doodslaan van 50.000 (and counting) kinderen, vrouwen en onschuldige mannen verstopt moeten worden - ik kan het niet zeggen.
En misschien moet de klimaatangst, gesublimeerd in stromen klimaatvluchtelingen uit de derde en vierde - én zoveelste voor het westen vreemde werelden, ook maar ergens opgeborgen worden.
Krantenkop (NRC) uit 2018 die vanmorgen toevallig onder mijn ogen kwam: Ook in Nederland zijn de gele hesjes héél boos op alles. En de kop van de er naast geplaatste analyse: De vergeten burgers willen gezien worden.
Laten we hopen dat wij geen half millennium of zo moeten wachten voordat we een historica bereid vinden een boek te schrijven over de dwaasheden van de eenentwintigste eeuw - een analyse die zich dan vooral zal richten op de o zo nobele Trumps, en Wildersen en de nouveaux riches die zich met overgave in dat kielzog mee lieten zuigen. Jullie weten wel, die eeuw in welke in een paar maanden tijd de zegswijze “die moesten ze achter slot en grendel steken” veranderd is, haast ongemerkt, in “die moeten ze gelijk in een kooi dumpen”. “Wat drift beheerst het woedend heidendom” vraagt de psalmist aan het begin van zijn dichtwerk.
En vele komende generaties van sociologen en politicologen zullen zich verwonderd afvragen: wat drift beheerste het woedend stemvee?
Die Amerikaan van hierboven, die weet het zo wel. Hij schrijft, anno 2025: This country of fools had no idea how good we had it.
Subscribe to:
Posts (Atom)