cynisme

Floor, mijn NRC-se Floor, heeft weer eens een pracht kolom. Over hoe ze als jonge meid er voor koos om cynyca te zijn, of te willen worden.
En hoe ze dat cynisme nu ervaart in de realiteit van haar bestaan: schrijven over, commentaar leveren op maatschappij en politiek – haar raison d’être.

Daar komt uiteraard een voorbeeld langs: Dilan Yeşilgöz.
Da’s nu wel een makkelijke hé Floor: een vat vol tegenstrijdigheden die overeind probeert te blijven in haar wereldje, en dat ook nog voor elkaar krijgt – en dat mag je wel zo ongeveer het toppunt van cynisme in haar complex van realiteiten kunt noemen.

Floor had ook Bikker kunnen noemen.

Maar ja, wie durft nou te refereren aan het complex God en de politieke wereld als het om cynisme gaat. Daar komt onmiddellijk rechtvaardigheid om de hoek kijken.
Bijbelse taferelen: gij zult alle mannen en vrouwen doodslaan, en de kinderen ook trouwens, want ik, de Here Uw God die jullie uit het diensthuis heeft geleid, heb nu genoeg van die misdaden die die klootzakken aan mijn volk hebben gedaan. Ik zal ze bezoeken tot in het derde en vierde geslacht.
De Middellandse Zee in bulldozeren dat volk, en gauw ook – voordat het weer ergens anders de kop opsteekt.

Moeilijk hoor. Roept ook altijd misverstanden op.
Nee, dan toch maar liever Yeşilgöz met haar hypocrietigheidjes.

En ik moet denken aan Van Gaal, hoe die worstelde met zijn geloof toen zijn vrouw zo ernstig “moest” lijden – en hij schopte God zijn speelveld af.

Jakob worstelde met God, zo heet het.
En zo worstelde, worstelt Mirjam Bikker van de ChristenUnie met het volk dat Jakobs naam draagt.
Die doen wel vreselijke dingen, ’t is waar.
Maar ja, wat dat volk van God ook niet allemaal heeft moeten ondergaan – en nog steeds moet ondergaan. Wat die Netanyahu niet allemaal aan stront over zich heen krijgt. Een Christelijk mens kan er alleen maar verdrietig van worden.

Ik begrip dat ze nog immer iedere avond met God praat, voor het slapen gaan, om te voelen, met Alice Nahon ...

Of ik van dageraad tot avond
Geen enkel hert heb zeer gedaan

... zoals ik trouw, als kleine jongen iedere avond God bekende dat ik kwaad had gedaan – zonder dat ik ooit begrepen heb wat voor kwaad.
Ik denk dat Bikker er beter aan zou doen met een psychotherapeut te gaan praten.
Die worstelt niet met Israël, of met haar wandaden, die worstelt met zichzelf, met het geloof in de schepping en in de zondeval en nog wat van dat soort complexen.
De genadevolle uitverkiezing.

Mooier cynisme is toch niet denkbaar, Floor. Er zijn vele Bikkers in de westelijke politieke wereld die met Christelijke worstelingen – en worteltjes niet te vergeten, dat soort flauwe kul - toegestaan hebben, en nog steeds toestaan, dat er een volk daadwerkelijk uitgeroeid wordt.
En er is ook nog een mooie bijbeltekst voorhanden:

wanneer de wind daarover is gegaan, is zij niet meer
en haar plaats kent haar niet meer

obsessie

Een woord uit de woordenschat van Dilan Yeşilgöz. Ze vuurde het eerst af op Jetten, was kennelijk tevreden er mee, gebruikte het nog een paar keer, ook voor Timmermans. Ik heb die obsessie met Wilders niet.
Wilders was er mee in zijn nopjes, hij gebruikte het tegen Jetten: U hebt een Wildersobsessie, toen Jetten zichzelf, ten aanhoren van iedereen, de overwinning beloofde op het reeds zo lang doorwerkende chagrijn van de PVV-leider.

Gek, niemand nog heeft Yeşilgöz er op gewezen dat ze een linksobsessie heeft, of een Fransobsessie, of een socialistenobsessie. Terwijl ze toch met enige regelmaat blijft herhalen – volgens een radiogast iedere drie zinnen die ze de ether inslingert - dat ze niet en dat ze nooit met GroenLinks-PvdA … alsof het een ordinaire cohabitation zou betekenen, iets vies.

En daar hebben we des Pudels Kern. Dat niemand met Wilders wil samenwerken is begrijpelijk: hij heeft aan twee kabinetten meegedaan, één keer in een gedoogrol, één keer als coalitieleider. Beide keren heeft hij, op dubieuze gronden, de stekker er uit getrokken. Zelfs Maxime Verhagen, toch een politieke rat van de eerste orde, heeft aan die samenwerking buikpijn overgehouden. Spijt als haren op zijn hoofd.
Wat meer is, Yeşilgöz heeft zich sterk vergaloppeerd. Ze heeft opnieuw de samenwerking opgezocht ... én verloren.
Ze is hard, ze rept niet over buikpijn. Geen spijt. Maar toch.

Maar, wat is de ratio van niet samen willen werken met GroenLinks-PvdA.
Okay, Klaver heeft nog nooit geregeerd. GroenLinks-PvdA heeft de macht nog niet in handen gehad. Maar dan weet ik er nog wel een paar die nog niks gepresteerd hadden toen ze "ministeriëel" werden verklaard.

Maar de PvdA heeft toch geregeerd met VVD. Is daar een trauma geworteld? Heeft daar een obsessie het doordenken van zaken ernstig gefrustreerd.

Is er nou niemand in Den Haag – oud politici, lobbyisten, pundits, mannen of vrouwen met het gezag van een mastodont … is er nou niemand in Den Haag die Yeşilgöz deze simpele vraag kan stellen, microfoon open, camera gericht: vertel eens Dilan, wat was er nu zo goed aan die Wilders en zijn PVV dat je daar graag mee in zee ging, en wat is er nou zo slecht, of principieel onaanvaardbaar, of zo onvolwassen aan GroenLinks-PvdA, dat je zeker weet, ondanks alle samenwerkingsverbanden in het recente politieke verleden, dat die partij niet te vertrouwen is?

En daarbij als bevrager dan niet wijzen op de laatste twee kabinetten , Rutte IV en Schoof, die – daar is iedereen het over eens – werkelijk niets aan daden hebben laten zien. Ook geen lange volzinnen accepteren waarin drie keer hetzelfde wordt verondersteld. Gewoon, die simpele vraag …

But I tug childish at my bars
Only to fail again!
(Emily Dickinson)

… vertel eens, Dilan.


(btw Ik ben best wel benieuwd of er ook andere obsessies bij gaan komen , bij de nu in gang gezette formatie of in de eerstvolgende kabinetsperiode. Ik kan er wel een paar bedenken, met bijbehorende lijders.)

het rode vaandel volgden zij

wie hoog staat …

André Van der Louw
Bram Peper
Job Cohen
Lodewijk Asscher
Frans Timmermans

Wat hebben deze mensen gemeen?

Ze gaven een prachtige baan - een vorstelijke baan óok - op omdat Dé Partij riep. Allemaal geroepen om de PvdA op het hoogste niveau te dienen (okay, Van der Louw en Peper op adjudant-niveau: influisteraars van de leider) …

burgemeester van Rotterdam
burgemeester van Rotterdam
burgemeester van Amsterdam
wethouder van Amsterdam
Eurocommissaris - in Brussel!

… én stortten zichzelf In het ongeluk.

Wie hoog staat,
zie toe dat hij de mist niet ingaat

Franske en Wopke

Onder de kop DE INDUSTRIE LIJKT HET IN BRUSSEL NU ECHT TE WINNEN VAN HET KLIMAATKAMP wordt de werdegang van onze klimaatemoties en het (wan-)beleid dat daarvan een gevolg was in NRC besproken. En de conclusie is niet mis te verstaan:

Vraag het de één, en je hoort: dit was de week waarin Brussel eindelijk weer werk maakt van bedrijven en groei. Vraag het de ander, en die zal zeggen: dit was de week waarin de EU niet langer een heggenschaartje in het klimaatbeleid zette, maar de kettingzaag van stal haalde.

Geen kattepies, het is een bericht van ruim duizend woorden.
Wat onmiddellijk opvalt is dat de naam van Hoekstra, European Commissioner for Climate, Net Zero and Clean Growth, niet valt. Dat zou ons Franske toch niet overkomen zijn, dat NRC een artikel over klimaatbeleid in de pen heeft, en dan niet even langs komt bij de Executive Vice President of the European Commission for the European Green Deal and European Commissioner for Climate Action – de toenmalige functies van Timmermans.
Sterker nog: de naam van de ex-commissaris wordt wel genoemd!

Terwijl de naam van een eenvoudige parlementariër als Bas Eickhout, partijgenoot van Timmermans met klimaat als portefeuille - die nu ook geacht wordt een toontje lager te gaan zingen – vier keer wordt genoemd, waaronder twee citaten.

Ik vind nog steeds het onverwijderbare dopje van de plastic fles met water, dé vondst van het duo Timmermans / Samsom, symbool van het klimaatbeleid: bij sommige flessen valt het er vanzelf af na een paar keer opendraaien, schenken, en weer dichtdraaien, terwijl het er bij andere flessen onmiddellijk wordt afgeknipt omdat het schenken bijkans onmogelijk is gemaakt.
En ik vraag me nog steeds af hoe een bejaarde Parkinsonpatiënt tijdens een hittegolf de aanwijzing om veel water te drinken tot uitvoer moet brengen.

Klimaat / vluchtelingen en migranten / verhoging van de defensie uitgaven: wir schaffen das alles nicht.

Dit is geen tijd voor maakbaarheidsdenken aldus een bezorgde diplomaat We zijn te snel en te hard gegaan. En we betalen daar nu de prijs voor. Ook politiek.

En wat die Hoekstra betreft. Die heeft toch lang genoege benen om op hoge poten bij de eindredactie van de NRC stennis te gaan schoppen.
Aber uns're Wopke schweigt stille.

nooit op Zondag

In mijn herinnering was er ooit een spits die van de amateurs naar Ajax verhuisde onder het beding dat hij niet op zondag hoefde te voetballen, en ik dacht ook nog dat hij van Spakenburg kwam. (Wiki krijgt het niet aan de oppervlakte.

Vandaar dat ik, als gestoken door een wesp, reageerde op dit teletekstje:

Kozakken Boys en Spakenburg zijn beide clubs die principieel niet op zondag willen voetballen.

Kan gebeuren hé, dat je niet op zondag mag voetballen, en dat je dan als supporter maar op zaterdag oerwoudgeluiden langs de lijn gaat maken en je neigingen om migranten in elkaar te slaan na een zaterdags potje voetbal gaat botvieren.
Dan kun je de sabbatdag, de dag des Heeren, blijven heiligen.

oorlogje spelen

Oorlog voeren zit niet in onze genen.
Honderdduizenden jaren lang, tijdens het overgrote gedeelte van de evolutie van de moderne mens, was er voor mensen geen dwang en was er ook praktisch geen oorlog. Hoe kan oorlog dan genetisch gedetermineerd zijn?
Zegt één van de auteurs van het boek Waarom we vrede willen maar oorlog voeren (zojuist verschenen) in NRC van vandaag.

Drie auteurs.
Drie wetenschappers: een historicus, een archeoloog en een primatoloog.
Hilarisch.

Honderdduizenden jaren.
Het is waar, de evolutie is al lang bezig, heel lang.
Maar de mens? Die is er nu zo’n kleine driehonderdduizend jaar.
En de moderne mens? Ik weet niet waar deze mensen de grens leggen … laten we zeggen een kleine drieduizend jaar.
En dan hebben we het nog niet over de verlichte mens, dat, jawel, als eigen volk opstaat tegen het onverlichte volk.

Dus, kan oorlog wel of niet in onze genen zitten?
Dat weet ik ook niet.

Nou ja, dit is van mijn kant toch ook een beetje oorlogje spelen, hoe onschuldig ook: merkwaardige, hoogst merkwaardige uitspraken signaleren van mensen die beter zouden moeten weten.
En dat zit wel in mijn genen, geloof ik.

Wat mij veel interessanter lijkt is de vraag: wanneer zijn we eigenlijk collectief gaan doodslaan? Kaïn en Abel worden genoemd. Wanneer zou (een andere) Kaïn tegen zijn broers en zusters gezegd hebben: vinden jullie die Abel ook zo'n etter. Wat zullen we met hem doen? En wanneer die dan een kopje kleiner is gemaakt, komt een deel van de familie bij elkaar en zegt: dat was niet netjes van Kaïn en zijn bende, en ineens liggen de lijken van de Kaïnclan verspreid over het erfgoed van Adam en Eva.

In het bijbelse tijdsframe zal het begonnen zijn in de tijden van Jacob, van wie elf zonen zich keerden tegen de twaalfde zoon, en eerst overwogen of ze de dromer zouden doden - maar ze verkopen hem uiteindelijk als slaaf aan Egyptische handelaren.
De “geschiedschrijving” wil dat, wat later de stammen Israëls zullen heten – zeg maar: het nazaad van Jakob - zich bij ome Jozef in Egypte melden. Volk dat we nu nareizigers noemen. Een paar geslachten verder is het dan zover: de Egyptenaren hebben genoeg van de indringers uit Kanaän en eigen volk staat op tegen niet eigen volk.

aan de weg timmeren

Frans Timmermans heeft gesproken. En hij heeft twee belangwekkende mededelingen gedaan.

Politiek aan de weg timmeren 1.0: als hij niet premier kan worden van het volgende kabinet dan zal hij geen minister worden. Zijn argument is een beetje laag bij de grond: ik ben al een keer minister geweest.
Wel, dat kennen we, dat hebben er meer gezegd in het verleden. Als je mij niet kiest dan …
Voor mij geen reden om mijn linksigheid om te zetten in een stem op GroenLinks-PvdA.

Maar dan politiek aan de weg timmeren 1.0 (en ik citeer teletekst dat De Telegraaf citeert): als hij, Timmermans, een kabinet gaat leiden dan vindt hij het zijn taak om in korte tijd “het fundament te leggen voor het weer aan de praat krijgen van ’t land”.
Waar hebben we dat eerder gehoord? Het is lang geleden maar de reminiscentie naar puinhopen is duidelijk: Pim Fortuyn. Ook wel naar “Nederland dat op slot zit” van andere politieke volksmenners.
En het erge is: hij gaat Nederland niet aan de praat brengen, nee, hij gaat het fundament leggen om Nederland aan de praat te krijgen. Nederland aan de praat brengen is dan voor een volgend kabinet.

Publieksaftrekkers noem ik mensen die dit soort argumenten hanteren.

Hij zal het allemaal wel met de beste bedoelingen gezegd hebben, maar voor mij geen GroenLinks-PvdA 1.0, hoe verder vernieuwend hun 2.0-lerige intenties ook mogen gaan.


PS Borrelpraat
Toen ik bovenstaande schreef wist ik nog niet dat Timmermans een “gesprek” had gehad met Johan Derksen (Vandaag Inside) waarin hij zegt over GroenLinksers die het aantal migranten/vluchtelingen niet zo’n probleem vinden: “Die hebben het onderspit gedolven”. Nou is dat niet direct borrelpraat – niet iedere boerenlul zou ad rem zo’n antwoord produceren – maar wat er dan volgt.
Derksen gaat door over “jullie doen er niks aan”. Onze brave politicus spreekt dan over “deals” – deals zoals Trump ze wel maakt over het uitzetten van ongewenste vreemdelingen – en zegt dan: Het kost een paar centen maar dan ben je ze wel kwijt.

Ongehoord!

Nou ja, de wereld is (nog) nooit aan vlijt ten ondergegaan, zoals Max Dendermonde ons probeerde te vertellen, en zal ook nooit aan ongerechtigheid ten onder gaan.
Maar, dat is nu een week geleden. Zijn die GroenLinksers nou helemaal van de pot gerukt door die fusie, dat daarover geen Poolse landdag met grote verontwaardiging is ontstaan?

exodus

Er zijn verschrikkelijk veel redenen om het woord exodus niet te gebruiken voor de Palestijnen op de vlucht.

Het woord duidt op een uittocht van mensen die weg willen van een plek waar ze slaaf zijn. In de preambule van de 10 geboden zegt God het duidelijk: ik ben de Here Uw God die U […] uit het diensthuis geleid heb. En een diensthuis kan nog positief zijn – heb je een diensthuis dan ben je niet werkloos, dan kun je met opgeheven hoofd een brood kopen – maar de King James is niet mis te verstaan: out of the house of slavery. (In andere Engelse vertalingen wordt vertaald met “bondage”.)

De Palestijnen moeten weg van de plek die hun lief is, hun geboortegrond, hun vaderland. En ze moeten niet zomaar weg, nee, ze worden weggebombardeerd. En dat worden geen 40 jaren in de woestijn, nee, de woestijn wordt hun bestaan, tot veel verder dan aan het derde en aan het vierde geslacht.

Palestinians flee Israeli bombing of Gaza City (Al Jazeera)

En die exodus wordt hen aangedaan door mensen die weten wat die exodus heeft betekend, die Exodus met een hoofdletter schrijven, een Exodus die ook gezien kan worden als de uiteindelijke opmaat tot hun diaspora - de Joodse Diaspora.
[En voor “diaspora” is in het huidige migrantendiscours geen ruimte meer.]

Het etiket Exodus kan bovendien niet gehangen worden aan een onmenselijke actie waar we een beter woord voor hebben: genocide. Ook wel genoemd ethnic cleansing, in de taal van de grote broer die deze cleansing mogelijk heeft gemaakt: Israel's almighty Enabler aan de overkant van de oceaan.

Verschrikkelijk veel redenen dus om het woord Exodus niet te gebruiken, sprekend over het wrede lot dat de Palestijnen getroffen heeft.

De New York Times doet het.
Ergens in een artikel schrijft ze: […] the Israeli military appeared to have been unprepared for the exodus of people its Gaza City offensive would unleash.
Én ze kopt het ook nog: AN OVERWHELMING EXODUS AS ISRAEL POUNDS GAZA.

Een nieuw dieptepunt in de empathie voor het lijden van het Palestijnse volk.

zwaardere middelen inzetten

Netanyahu doet dat met zijn Israel Defense Forces.

Carl von Clausewitz heeft het verklaard: der Krieg ist eine bloße Fortsetzung der Politik mit anderen Mitteln. En dat geldt ook bij verzwaring van het oorlogsgeweld: een voortzetting met andere middelen.

Toch staat iedereen te kijken van het geweld bij demonstraties. Maar, als demonstraties niet meer helpen, of als er te veel en te vaak gedemonstreerd moet worden door het murmurerende volk, dan komt als vanzelf Von Clausewitz tevoorschijn: gewelddadig demonstreren is een voortzetting van de demonstratiepolitiek met andere middelen.

Want, genuanceerd demonstreren dat wordt zo langzamerhand een ongekend fenomeen. Stenen en flessen. Hitler vlaggen – ook geweld hoor: tonen welke consequenties mogelijk zijn. Antisemitische kreten – idem dito: ook geweld.

Het murmurerende volkje in Amerika heeft er succes mee behaald – jawel, het heeft nota bene een President opgeleverd. De provocaties in Charlottesville en de insurrection bij het Capitol zijn in klinkende munt uitbetaald.

Welke onverzadigbare horde zou daarvan in Europa niet likkebaarden?

een tweeling-oxymoron

Er bestaat de GOED NIEUWS BIJBEL (ik vertaal nu uit het Engels, in Nederland heet het Groot Nieuws, wat ongeveer hetzelfde bedoelt te zeggen). Sinds de bijbel door de Christelijke wereld wordt gebruikt om het onmenselijke gedrag van Israël te verdedigen – waaronder ik ook reken het uitnodigen van Israël om deel te nemen aan o.m. de Champions League, het songvestival en het honkbalkampioenschap, allemaal Europese zaken – kan de bijbel niet goed nieuws zijn en tegelijkertijd als goede moraal gebruikt worden om het kwaad goed te praten.
En dan heb ik het nog niet over het gijzelen van – de zeer bijbelse - Jezus voor het fascistische rechts in de Verenigde Staten.

dit is geen fake news (Al Jazeera)

Geen good nieuws.
Fake nieuws.

Die bijbel goed (of groot) nieuws noemen is gebaseerd op de fictie van (ons gevoel voor) onze Joods Christelijke worteltjes. We hebben het dan over onze beschaving. Daarom kan de verbinding Joods-Christelijk niet anders dan als een oxymoron gezien worden.
Ik mag dat zo zeggen want het Israëlische barbaarse gedrag in Palestina – niet alleen in de Gaza-strook, maar ook op de Westbank - wordt gedragen door de volledige Israëlische bevolking. Maar het wordt ook gesupport – via AIPAC, de Joodse lobbby-organisatie in Amerika - door de meerderheid van de Joodse gemeenschap in de Verenigde Staten. Dus de overgrote meerderheid van de Joodse gemeenschappen staat achter Netanyahu.

Tweeling.
Zonder de ene oxymoron zou de andere niet bestaan.

En het zou allemaal niet zo erg zijn als alleen die van de Joods Christelijke worteltjes de bijbel als basis hadden. Maar het regiem Netanyahu wordt niet alleen in stand gehouden door, maar kan niet bestaan zonder de ultrarechtse partij die haar politiek baseert op de Thora.
En het leitmotiv voor al die Joden, als het ware een sjibbolet: laat Netanyahu zijn klus afmaken.
Sjibbolet ja, want iemand die “laat die man zijn klua afmaken” niet over de lippen kan krijgen wordt inmiddels ook als een antisemiet beschouwd.

NB
En voor hen die de Palestijnen zien als kakkerlakken, vanwege die “overval” nu bijna twee jaar geleden, of voor hen die het een gepaste straf vinden dat om die overval een heel volk uitgeroeid wordt: Palestina, het Palestijnse volk, kon vanwege de bezetting en onderdrukking door Israël, ver voor 27 oktober 2023 al, vergeleken worden met George Floyd - de man en de moord die nu benoemd wordt met 8.46: 526 seconden duurde diens doodstrijd. Behalve dan dat het doodsbed van de Palestijnen als een eeuwigheid moet voelen. (zie mijn post van 24 mei 2024)

Een ondraaglijke eeuwigheid wel te verstaan.
De hel.

The Hague Invasion Act

Zohran Mamdani, front-runner bij de aanstaande verkiezingen voor het burgemeesterschap van New York, heeft zijn kiezers beloofd, middels een interview in de New York Times, dat hij, indien verkozen, gehoor zal geven aan de eis van het Internationaal Gerechtshof om Israëls premier Netanyahu te arresteren zodra deze voet zal zetten op New Yorks gemeentegrond.
Daar sta ik zeer van te kijken. Niet, omdat hij dat niet zou kunnen of zou willen doen. De vraag is: had hij dat op dit moment moeten laten weten. Dit is een gepolitiseerde kwestie: hij wil het, dus hij moet willen winnen, dus hij zou er beter zijn mond over kunnen houden, want de vraag is: gaat hij, na deze mededeling, front-runner of niet, nog verkozen worden.

New York telt een grote gemeenschap Joden: 2 miljoen, de grootste gemeenschap in de Verenigde Staten. De Joden in de Verenigde Staten worden geherderd door AIPAC: we stand with those who stand with Israel. En alhoewel je niet mag zeggen dat de Joden de Palestijnen onderdrukken (dat doen de Israëliërs) is er onder de Joden in Amerika grote steun voor Israël, en zijn ze in meerderheid niet negatief over wat Netanyahu aan het doen is. De leiding van AIPAC steunt Netanyahu onvoorwaardelijk.
En hoewel de stemming onder niet-Joden aan het schuiven is, staat de politiek nog steeds met beide benen achter Netanyahu.

Dus of die mensen nog gaan stemmen voor Mamdani?

Dan is daar Trump. Niet onbelangrijk! Trump is Netanyahu’s enige en beste vriend. Maar Netanyahu is ook een belangrijk stuk op Trumps schaakbord. En Trump kan rare sprongen maken. Dus het is niet ondenkbaar dat hij zijn border czar Hofman en diens politiemacht ICE naar New York stuurt, niet om ongewenste vreemdelingen te arresteren, maar om de dan nieuw aangetreden burgemeester te arresteren die zijn grote vriend wil vastzetten … nou ja, in ieder geval om diens arrestatie te voorkomen.

En dat is niet de laatste hindernis voor Mamdani, want ...

Want … dan is er altijd nog The Hague Invasion Act, nick name voor American Service-Members' Protection Act. Deze wet verplicht de President naar Den Haag te gaan met de marines om eventueel gearresteerde US officials te bevrijden van de ketenen van het Internationaal Gerechtshof.
Netanyahu, was ooit, twee keer, Amerikaans staatsburger. Daarnaast is hij de meest toegejuichte buitenlandse gezagsdrager in het Amerikaanse Congres. Of hij zijn paspoort nog heeft is onduidelijk. Maar het is niet ondenkbaar - wat zeg ik: het is zeer denkbaar - dat Trump hem als een zodanige vriend beschouwt - en als een official die de Amerikaanse belangen behartigt - dat hij in Air Force One stapt, vergezeld van een stelletje marines, zijn vervoertank The Beast mee, om Netanyahu hoogst persoonlijk bij de poort van de gevangenis in Scheveningen op te halen. .

Ik ben heel benieuwd hoe dit gaat aflopen.


PS Kathy Hochul, de gouverneur van de staat New York schrijft juist vandaag een ingezonden stuk in de NYT: Why I Am Endorsing Zohran Mamdani. Ze noemt de naam van Netanyahu niet.



addendum:

Op het artikel over het interview, waarin Mamdani spreekt over een mogelijke arrestatie van Netanyahu, mocht door de NYT-lezers gereageerd worden. Er kwamen 330 reacties, waarvan het merendeel negatief. Een burgemeester moet voor de stad zorgen, genoeg problemen. Hij moet geen wereldpolitiek bedrijven. Wel urbi, geen orbi. Op zo’n man ga ik niet stemmen.

Op de open brief van Hochul mocht ook gereageerd worden. Er kwamen ca. 1100 comments, waarvan het merendeel positief. Blij dat mevrouw eindelijk haar voorkeur had uitgesproken. Dat had ze best eerder mogen doen. Die man heeft mijn stem.

ongezondheidsstatistieken

Het leven is tegenwoordig één lange lijdensweg van slechte en goede leefgewoontes. Ja, ook goede gewoontes is lijden: het aantal oudere vrouwen dat achter haar man (of nieuwe vriend) aan hier moeizaam de heuvels van Toscane beklimt omdat dat zo goed voor je gezondheid is, is niet meer te tellen. En dat zelfs één glas wijn per dag verkeerd kan aflopen voor je levenskwaliteit, is dubbel lijden: het lijden gedurende het moment dat je de wijn laat staan, vechtend tegen de bierkaai, én het moment suprême dat je, met een enorm schuldgevoel, de fles gulzig naar je toetrekt en aan de mond zet.

En dan het publieke discours. Mensen die elkaar vertellen – of bezweren soms – dat dit en dat slecht is, en dat je dit en dat kunt krijgen als ... Ondanks de gemiddelde levensverwachting die nog steeds stijgt.
Die statistieken, hé.
Of het ontbreken daarvan, ook een "gezonde" basis voor dit soort gesprekken.
Nou, ik heb er eentje voor jullie: een gezondheidswaarheid, blootgelegd door Amerikaanse onderzoekers.

Using the phone while you poop greatly raises hemorrhoid risk, new study says
En onder deze kop wordt gewag gemaakt van mensen die naar het toilet hun smartphone meenemen, daar te lang op zitten te scrollen en zo het functioneren van de uitgang verstoren.
Symptoom: aambeien.
All this scrolling is messing with people’s health zegt de senior auteur van het onderzoek.

vrouw op het toilet ^*)

Hoe ze dat weten?
Wel ze hebben een aantal mensen geïnterviewd: 125 adults. De helft daarvan gebruikte de smartphone (ook) op het toilet. [Wat dat precies betekent – “gebruikte de smartphone op het toilet” - weet ik ook niet. Mij lijkt dit een betere weergave: … was er zo verslaafd aan dat ze er ook op het toilet niet vanaf kon blijven.]
De aanwezigheid van aambeien is endoscopisch onderzocht, welk onderzoek onafhankelijk geëvalueerd is door twee “blinde” onderzoekers.

Er wordt tegelijkertijd wel gerelativeerd:
The study suggests …
… smartphone use on the toilet was associated with a 46% increased risk of hemorrhoids …

Ik heb Google maar eens gevraagd of het aantal mensen met aambeien de laatste 20 jaar was toegenomen.
Daarover was geen informatie te vinden in de content van die grote verzameling van informatie verwerkende systemen.

Althans, het influencertje AI gaf er geen antwoord op. Het AI-praatje kwam wel: dat het in onze leefstijl ingebakken zou zitten dat het risico daarop hoger moet worden ingeschat. Vandaar dat, ongevraagd, het advies kwam dat een gezonde leefstijl aambeien kan voorkomen én wat die gezonde leefstijl kan inhouden. De moraal zit, onafwendbaar denk ik, ingebakken in die verder zo rationele hersenpan als de verzameling van alle gegevensopslag- en verwerkingssystemen.
Verder kwamen er geen alarmerende berichten tevoorschijn in de hits van de eerste pagina’s.

De eindconclusie van het onderzoek luidt: despite the study’s limitations, we believe these findings contribute information that may be valuable […] in bolstering advice to restrict smartphone use while on the toilet to under 5 minutes.
Het lijkt wel een climate change of een kantelpunt-studie.

Wat mijzelf betreft: ik ben gestopt met poepen. Dan hoef ik tenminste niet bang te zijn voor de nadelige gevolgen van mijn scroll-behavior, althans niet op dit punt.



^*) NB het is geen uitkomst van het onderzoek dat vrouwen eerder/vaker aambeien hebben

feminicide

Een zeer recent teletekstbericht, vermoedelijk vanwege de moord op Lisa.

Het roept bij mij vragen op, vooral naar aanleiding van redactionele en op-ed bijdragen in diverse kranten

Eerst dat woordje feminicide
Onafwendbaar, en ontegenzeglijk, roept het associaties op met genocide: een heel volk van de kaart vegen. Dat staat niet haaks op de bedoelingen van de man die het begrip gemunt heeft: van genocide is ook sprake als je een klein groepje mensen ombrengt met als motief omdat ze een bepaald kenmerk gemeen hebben.
Maar als ik feminicide hoor en ik denk aan genocide – de Armeniërs, de Joden, niet te vergeten wat de Israëliërs/Joden nu zelf aan het doen zijn met de Palestijnen – dan gaat er toch iets van bokkigheid bij mij opspelen.

Een raar begrip dus, waar je een onbestemd gevoel van krijgt.
Niet alleen vanwege het aantal. Dat je één moordgeval van een vrouw feminicide noemt, prima. Maar dat je feminicide ziet als maatschappelijk probleem bij 44 doden, dat is jezelf overschreeuwen. Ook al vanwege het veel hogere aantal mannen dat slachtoffer is van een moord, niet alleen in Nederland.

Lisa.
Anne Faber.
Marianne Vaatstra.
Een asielzoeker, een geestelijk gestoorde jonge man, een veehouder.
Verschrikkelijke gebeurens waar je verstand bij stil staat.
En ik wil daar heel duidelijk over zijn: met zulke mannen voel ik mij als man niet verwant. En ik wil ook niet, in wat voor deelverzameling dan ook, met deze mannen geïdentificeerd worden.

Maar dat onbestemde gevoel, waar je je een beetje ongemakkelijk bij gaat voelen wordt wel verwacht van mij.

Vrij Nederland begint een bijdrage aan de discussie met Witte mannen vermoordden de afgelopen maanden tientallen vrouwen. Ze zullen misschien Marc, Jan-Dirk, Hendrik geheten hebben.

NRC kopt Sleutel voor de veiligheid van vrouwen: ‘Tijd dat de man zich leert aanpassen’. Waaronder deze tekst volgt: Maar alle vormen van objectivering – catcalling [naroepen], kleedkamergrappen, blikken langs je lichaam – komen voort uit hetzelfde systeem waarin de vrouw minder recht heeft op de publieke ruimte. De meeste mannen nemen gelukkig niet de stap naar extreme daden, maar al die lagen moeten eruit.

Socioloog Milio van de Kamp formuleert het zo. Ik denk dat wij mannen de factoren die spelen bij gendergeweld nog niet inzien en soms ook niet durven inzien. Dat moet veranderen, het is aan ons om het ongemakkelijke gesprek aan de keukentafel en in de kroeg te voeren’. De Volkskrant.

Al die lagen moeten stuk! ^*)
Niet omdat die lagen onderzocht zijn - in verhouding bijvoorbeeld tot de soort man waar je dat soort lagen kunt "aantreffen" – nee, gewoon, er is een jong meisje vermoord.

Ik moet denken aan een grap, één van de mooiste die ik ken, vooral omdat ie zo kort is.
Komt een vrouw bij de dokter, een onbestemde klacht.
Na enig onderzoek vraagt de dokter: rookt U ook … uh, na de daad bedoel ik.
Zegt de vrouw: daar heb ik nou nog nooit op gelet, dokter.

Die heb ik wel eens in een kroeg verteld.
Het zal me toch straks niet gebeuren, dat als ik die mop weer eens in een kroeg vertel, er een meneer aan komt lopen, soort heilssoldaat, die mijn barbuurman vraagt om even op te schikken, “… want ik moet even een serieus gesprek, van man tot man met deze Meneer hebben over wat sociaal gesproken echt niet meer kan.”


^*) Over answered prayers gesproken.
Ik ben wel benieuwd wat voor problemen je krijgt, als alle mannen die hier aangesproken worden – alle mannen van Nederland dus! – de hamer ter hand nemen en al die lagen bij zichzelf daadwerkelijk kapot gaan slaan. Ik moet er eigenlijk niet aan denken.

de Telegraaf in de bocht

De Telegraaf meldt op haar voorpagina (internet-editie) GHISLAINE MAXWELL NEEMT HET OP VOOR TRUMP TIJDENS UITGEBREID VERHOOR OVER EPSTEIN: ’IN ALLE OPZICHTEN EEN HEER’
In een interview met een top administration official zei de vrouw, die je eigenlijk toch gewoon een pooier mag noemen:

I never witnessed the president in any inappropriate setting in any way.

En Ghislaine Maxwell kan het weten. Ze had een verhouding met Jeffrey Epstein, ze werkte voor hem. Ze bediende hem toch aan alle kanten. En als er iemand in alle opzichten een heer was, dan was het Mr. Epstein wel.

BBC - Dominique Pelicot

Deze man: duidelijk geen heer, in geen enkel opzicht.
l'Ogre de Mazan genoemd, na het bekend worden van zijn wandaden. l’Ogre: kinderen-etende reus in Franse sprookjes (in Nederlandse vertaling wel “oger” genoemd).
Maar, Epstein en zijn vriendjes, dat waren toch eigenlijk verslinders van wat je echt nog wel als kinderen moest aanduiden?

Jeffrey Epstein?
Donald Trump?
Never seen in any inappropriate setting. En de Telegraaf steekt, via via, nog maar eens een keer de loftrompet over de man die - zeer exceptioneel! - mocht blijven slapen in het paleis van onze Willem.

nog eens een keertje AI

In een comment voor mijn Amerikaanse vriend Pierce, de dwarse main stream media man, wilde ik economische principes, zoals de epsteinian demand and supply curve ter sprake brengen - jullie weten wel de vraag naar jonge maagden die als vanzelf een aanbod creëert én een tussenhandel.
En ik dacht: laat ik even googlen of iemand die term al gebruikt heeft.

[terzijde: Nee, het coinen van dit begrip mag geheel aan mijn naam verbonden worden.]

Zoals google tegenwoordig functioneert: ik kreeg antwoord van AI.
Hilarisch.

Quote:

The terms "Epsteinian demand" and "supply" are not standard economic concepts or terms. The core principles of economics, such as the law of supply and demand, explain how prices are determined by the interaction of buyers and sellers in a market. Specifically …

(Image credit: BlackJack3D via Getty Images)

Het leek wel alsof ik een vraag had voorgelegd aan een docent economie, die even niet wist waar ie ook weer “epsteinian” moest plaatsen in de wetenschap van de schaarste, maar er ook niet zeker van was of het erg was dat hij dat niet wist – en dus maar van wal stak, in de hoop dat hij de overkant zou bereiken.

Nee dus.

Mijn “leraar” economie kwam met een breakdown of the key concepts.
Dat de prijs van een product bepalend kan zijn voor de vraag er naar (de Law of Demand).
Dat als de prijs van een dienst stijgt er meer aanbod komt (de Law of Supply) die verkeerd uit kan pakken – boeren weten daar alles van: grote vraag naar aardappelen / alle boeren gaan aardappelen verbouwen / de aardappelmarkt stort in – dat soort effecten.
The market equilibrium.
Factors Affecting Supply and Demand.

Nu nog afronden,

… in summary while the terms "Epsteinian demand" and "supply" are not standard economic terminology … bla bla bla.

Héhé, ik ben veilig aan de overkant gekomen.

Ha ha ha

Het meest hilarische is natuurlijk wel dat de naam Epstein [merk op dat AI epsteinian met een hoofdletter schrijft, eigen initiatief], de vraag naar jonge meisjes voor plezier door de heren uit de betere standen, en het geld dat er mee gemoeid is, zo uitgebreid besproken is, zowel als onderdeel van de nieuwsvoorziening als in het kader van de sociologische en moraliserende impact – de er aan verbonden privé schandalen incluis, zoals die van Prince Andrew, en kwaadsprekerij, zoals die over Clinton, en het gehannes met de Epstein files - dat geen econoom meer zou uh-en wanneer een studentje die een beetje slim wou lijken deze vraag zou stellen, maar de wijsneus over de knie zou leggen … okay, behalve misschien dan een loslopende econoom met een brave maar naïeve inborst die van de prins geen kwaad wil weten.

Inderdaad, AI als de tutor die van het maatschappelijke kwaad kennelijk geen weet heeft, maar daarvan, klaarblijkelijk, ook geen weet wil hebben.

dwangbuis

In Trouw stond een dezer dagen een cartoon van Berend Vonk die je toch wel zeer misleidend mag noemen. En als ik die tekening niet misleidend mag noemen, dan is ie zeer slecht gemaakt, want voor mij roept het een beeld op dat ver bezijden de werkelijkheid staat.

Berend Vonk, cartoon Trouw, 6 augustus jl.

Bibi Netanyahu, geportretteerd als een man, die min of meer muurvast is komen te zitten, geparalyseerd, tegen zijn zin, en daaronder gebukt gaat.

Als ik dat niet goed zie, als dat niet de bedoeling is van de tekenaar - en dat is mogelijk natuurlijk, klaarblijkelijk begrijp ik dan iets niet – dan is dit een slechte tekening.
Want, wat zie ik: een Netanyahu in een dwangbuis, van Amerikaanse makelij, die, tegen zijn wil – vermoedelijk gestruikeld over de muur die Israël moet vrijwaren van Gazaanse “invasies” - in de Gazastrook vast is komen te zitten, als een soort Gulliver.

Het enige dat van dit beeld klopt is dat de Palestijnen verpletterd zijn (of worden, getuige de nog zwaaiende handjes) onder het gewicht van de “rechtsstatelijkheid” van Netanyahu’s wandaden. [Yes! Dit is een steek onder water naar Pieter Omtzigt en zijn volksbestuurderige ambities.]

Wat absoluut niet klopt is dat Netanyahu zich daar ongelukkig onder voelt. De man loopt arrogant en zelfverzekerd rond, door Israël, maar ook door ’s werelds medialand, met een aplomb van dit varkentje gaat door mij definitief gewassen worden. Met het gezicht van een man die succes heeft.
Zoals zijn vriendje Trump, met dien verstande dat Netanyahu daarbij het gezicht van een staatsman weet op te zetten, voor wie het staatsbelang het enige belang is dat telt – een suggestie die Trump niet op weet te brengen.

En dan dat Amerikaanse dwangbuis. (Als deze cartoon geen dwangbuis suggereert, dan weet ik het ook niet meer.) Dat vind ik wel het meest mislukte deel van de tekening: alsof Netanyahu à contrecœur Amerikaanse orders aan het uitvoeren is.
Ruim een jaar lang heeft Netanyahu zich door Biden laten “fêteren” met 2000lb bommen en ander vernietigingsmateriaal, en blokkering van enige denkbare correctie daarop van de UNO en de Veiligheidsraad met de obligate Amerikaanse veto’s. En als “dank“ voor die bewezen diensten heeft hij, Bibi, als een volleerd intrigant, de ambities van presidential hopeful Trump helpen realiseren.
Voor mij is dat bovenal bewezen doordat Biden geen foto’s van onthoofde baby’s heeft gezien, maar dat gerucht wel vanuit Israël heeft verspreid – en het woord is vlees geworden: een profetenvalsigheid waartoe hij zich heeft laten verleiden (dwingen?) door de Israëlische legerleiding, en die hij nooit publiekelijk heeft teruggenomen.

Ook de bemoeienissen van Trump met deze “kwestie” wekken in de verse verte niet de indruk dat Netanyahu tot iets gedwongen wordt.

Het heeft er in ieder geval toe geleid dat ik nu pure afkeer voel bij een man, die het waagde tegen een zittende Amerikaanse president, Trump, te zeggen Will you shut up, man, en die ik toen daarom wel een goeie peer vond.

una donna in gamba*)

Onder de kop KAAG KEIHARD OVER ROL EU IN GENOCIDE GAZA: ‘GEBREK AAN MOREEL KOMPAS’ wordt onze voormalige minister van Buitenlandse Zaken (o.m.) door NRC in het zonnetje gezet. Ze noemt man en paard, althans waar het (een gebrek aan) kwaliteiten betreft: naast dat gebrek aan een moreel kompas ook een gebrek aan politieke moed. Ze zijn onmachtig iets te doen.
Kaag wordt er gek van.
De Europese gezagsdragers spreken volgens haar brave woorden, maar handelen er niet naar.

Allereerst en bovenal: bravo!

Dat gebrek aan een moreel kompas valt natuurlijk best wel mee. Als de hele wereld overduidelijk moreel de mist ingaat, iedereen dus een gebrek aan moreel kompas heeft, kun je dat bijna niet meer “gebrek” noemen. Als er geen maatstaf is, geen benchmark zoals ze dat wel noemen, dan heeft iedereen weer gemiddeld een “hoog” niveau, moreel gesproken.

Persoonlijk denk ik dat het geen gebrek aan moed is, geen politieke onkunde.
Ik geloof niet dat er iemand is onder die hotemetoten die werkelijk geïnteresseerd is in het lot van de Palestijnen. Ik denk dat die brave woorden het bewijs zijn van pure onverschilligheid. Iemand die echt betrokken is bij het Palestijnse leed zegt niet: dit is een betreurenswaardige toestand.
Kamerleden zijn normaal gesproken gauw “geschokt” door “betreurenswaardige” oprispingen va het electorale volkje. Ik heb nog niet gehoord dat iemand van onze politici geschokt was over wat zich daar in het Midden Oosten, kennelijk onafwendbaar, ontwikkelt.

Sigrid Kaag ja, die heeft in een eerder gesprek met NRC, in haar hoedanigheid van UN Senior Humanitarian and Reconstruction Coordinator for Gaza, al duidelijke taal gesproken.
Realistisch: Er was perspectief. Maar dat is natuurlijk helemaal vernietigd.
Cynisch ook, als iemand haar vraagt: wat doe jij eigenlijk. Haar antwoord: Nou moet je niet lachen, maar ik ben gezant voor het vredesproces in het Midden-Oosten.
Over de situatie waarin we ons bevinden: Als de dood een verlossing wordt, zijn we heel erg van het pad af.

Kaag in Jeruzalem (NRC)

Dat ze zichzelf heeft weten te motiveren voor zo’n onmogelijke, en eigenlijk ook “onooglijke” missie.
Dat mocht best in de krant.
Chapeau!


PS dat Wilders en Baudet zich nog maar eens een tijdje in een hoekje gaan zitten schamen … en de boeren ook.



^*) Hollandse mannen zeggen het toch iets vulgairder dan de Ialiaanse man

geworteld in het Heilige Land

Trouw bericht: Jongeren stellen vragen aan de paus: ‘Hoe maak ik de juiste keuzes?’

En ik denk: leeft die man nog. Hij is nu een kleine drie maanden hoofd van de Rooms Katholieke kerk. Inmiddels hebben veel wereldleiders hun schroom afgelegd en hebben Israël laten weten – met mededeling daarvan aan de wereld – dat ze haar doen en laten, zo niet veroordelen, dan toch duidelijk afkeuren. Waarbij er sprake is van (dreigen met) sancties.
Ik heb de Paus nog niet gehoord over de grove misdaad die het Palestijnse volk wordt aangedaan.

Het onderschrift bij deze foto luidt: Paus Leo XIV draagt het kruis binnen bij de viering voor de avondwake van de Wereldjongerendagen in Rome … en ik voeg daaraan toe … terwijl er diezelfde dag 8 Palestijnen zijn doodgeschoten bij het zoeken van voedselhulp en voedsel.
NB vandaag, terwijl ik dit schrijf: 23 doden – zegge en schrijve drieëntwintig.

De jongeren vragen niet: welke keuze moet ik maken. Ze vragen: hoe maak ik de juiste keuze.
Ik geloof dat je zulke dingen maar beter niet meer aan de Paus kunt vragen. Aan welke paus dan ook. Ook papa Bergoglio heb ik in zijn laatste maanden niet over de Gazastrook gehoord - zelfs het zich bewust zijn van zijn naderende einde heeft niet mogen bewerkstelligen dat hij zijn “politieke” schroom heeft afgelegd om Israël te kastijden over zoveel onrecht.

Ze zijn niet zo bekend in de grote wereld, maar ze hadden natuurlijk ook de fractieleiders van de SGP, of van de CU kunnen uitnodigen. Die worstelen niet zo met vragen over Palestina.
Dan zouden ze als antwoord krijgen: wij staan vierkant achter het uithongeren van dat woedend heidendom. Lang leve onze Joods Christelijke worteltjes.

Of ze zouden Bontenbal van het CDA kunnen vragen. Nou ja, die loopt liever om die vraag heen. Je bent niet voor niks op pad om weer (één van) de grootse te worden bij de verkiezingen.

[Van der Staaij is weliswaar geen fractieleider meer van de SGP, maar toch nog steeds het boegbeeld – numeriek gesproken dan]

Onze paus, Leo XIV, vond het wel een goed idee om te bidden voor de Gazanen … de Ukrainers niet vergeten hoor, ook niet al die andere landen waar ook oorlog is.
Trouw geeft de boodschap van de Paus aan de jongeren door: “Besmet iedereen met enthousiasme en met de getuigenis van jullie geloof”.

Nou ja, ik ken er heel wat die denken dat dat meer soelaas biedt dan de diplomatieke erkenning van Palestina als staat - iets wat het Vaticaan ook nog steeds niet heeft kunnen opbrengen.

gek hé, dat doet onze wolf nou nooit, zoiets

Quote van de nieuwsmedia:

Een 6-jarige jongen is vanmorgen in de Utrechtse bossen vermoedelijk door een wolf aangevallen. Het kind liep verschillende bijt- en schaafwonden op die in het ziekenhuis gehecht zijn. Inmiddels is hij weer thuis.
Het jongetje was aan het spelen bij de Pyramide van Austerlitz, toen hij ineens door een wolf werd aangevallen, zegt zijn moeder. Hij werd meegesleept naar het bos …

Vermoedelijk.
Zegt zijn moeder.
Zoiets doet onze wolf niet ... echt niet ... nog nooit gedaan. Weet je zeker dat het niet dat keffertje van die andere wandelaars was? Die liep op dat tijdstip ook vrij rond daar.

Eerst maar eens DNA-onderzoek doen. Niet direct met de vinger wijzen, hoor.


* * * * * *


PS
Gek hé, ouders wordt geadviseerd even niet met hun kind in het bos te komen. Ze zouden die arme wolven moeten waarschuwen: hier lopen kinderen rond met kwaadaardige moeders.
’t Is net Israël, die daar krijgen ook de schuld van het doodslaan van 80.000 Palestijnse mannen vrouwen kinderen.

In het bos zijn de wilde dieren
in het bos,
in het bos

‘k Ben niet bang van de wilde dieren …

Onderschrift bij deze foto, van de European Wilderness Society: Wolf in Italy: Under threat!

zomaar een Teletekstje

Vandalen gooien in de donkere uurtjes beton op de snelweg. Dat is natuurlijk levensgevaarlijk. Er is tot nu toe alleen blikschade geweest – dat wil zeggen: sommige auto’s moesten weggesleept worden – maar je kan natuurlijk op persoonlijk letsel, zwaar letsel dus, wachten.

Ik heb het woord vandalen nog even geproefd. Jullie weten wel: de Romeinse tijd: een ruig volkje waarvan de herkomst onduidelijk is. Dat wat nu Zweden of Polen heet. En daarnaar werd ook hun gedrag benoemd: vandalisme, het moedwillig beschadigen of vernietigen van objecten die iemand anders toebehoren of openbaar bezit zijn. Vikingachtig, want ze waren natuurlijk niet zo beschaafd als Romeinse legioenen, die toch ook half Europa vertrapt hebben.

Kan ook zijn dat ze uit Duitsland kwamen, dan komt het van wandern. En dan zijn het gewoon wandelaars geweest, niks vandalisme. Alhoewel, dat wandern kan dan ook op migranten wijzen.

Okay, vandalisme.
En je vraagt je af … nou ja, een mens kan zich zoveel afvragen, zonder ooit antwoord te krijgen. Jules de Corte: ik zou wel eens willen weten …

Maar deze dagen ben ik zelf weer eens bezocht door vandalen: internet-vandalen. Twee keer, vlak na elkaar. Eén meldde vanuit dark web te opereren, de ander was van een hackersorganisatie. Het verhaal van beiden was duidelijk: ze wilden geld. En als ik niet zou betalen? Dan zou mijn reputatie tot op de grond toe worden afgebroken.

Die hacker had – naar zijn woorden - mijn site “overgenomen”. En het eerste wat hij zou gaan doen was mijn data verkopen bla bla. Haha.
Nu ben ik geen bank, ook geen nieuwsleverancier. Ik verkoop ook niks. Gewoon, mijn plezier: een eigen site. Een klein pleziertje van een kleine jongen. Eigenlijk niet eens een echte reputatie. En dat moet dan kapot.

Zoals ik al aangaf, dit heb ik al meermalen meegemaakt, en ik laat het maar voor wat het is.
Maar één ding vind ik eigenlijk wel grappig. Die dreiging, die is snel opgeschreven.
Nu de betaling nog. En daar zit het probleem.

Ze kunnen natuurlijk niet op baar geld rekenen: geen banknummer afgeven, geen betaalplekje afspreken. Anonimiteit: dat is hun primaire levensader.
Dus dat moet in bitcoins. Maar daar zit ook een probleem.
Je kunt wel te keer gaan op internet, en wild om je heen slaan, maar dan ontmoet je van alles, en bovenal: mensen die niet alles weten. Bijvoorbeeld: bitcoinnitwits. Iemand zoals ik.
Dus ze moeten gaan uitleggen hoe die bitcoins werken, en hoe daarmee om te gaan.

Ofwel, nadat de dreiging is opgeschreven – een relatief kort deel van het bericht – volgt er een ellenlange tekst van hoe aan de voorwaarde van betalen te voldoen. Zeg maar een follow me manual, alsof je iets aangeschaft hebt.
Daar kan ik wel om glimlachen.

En deze: terwijl ze de gang van zaken op internet willen verstieren, zijn ze gelijk afhankelijk van een goed werkend internet: zonder dat geen dreiging, en, bovendien, zonder dat geen betaling.
En in je eentje in je vuistje zitten lachen in een dark room, zonder geld te vangen … zeg nou zelf, dat is het toch ook niet echt, hé.

ruimen

Een bericht in de LATimes (Los Angeles).

Er is in het westen van Amerika een uil het landschap binnengedrongen, the barred Owl, zo genoemd omdat er bruine strepen horizontaal – borst - en verticaal – buik - over zijn voorkant gaan, zeg maar: een uil achter tralies – en die is dominant geworden. Zo dominant dat een andere uilensoort extinct dreigt te worden.
Derhalve is er een plan gemaakt om 450,000 van deze beesten af te schieten. In California, Oregon en Washington. Daarvoor is budget nodig - boswachtersuren/kogels/opruimen en vooronderzoek/wetenschappelijke begeleiding/evaluatie, dat soort dingen - en daarvoor is dus wetgeving gemaakt: federaal budget 163 miljoen.
Het plan wordt getrokken door U.S. Fish and Wildlife Service.

female barred owl

Daar is tegen geprotesteerd. Uit “onverdachte” hoek: het argument dat de regering Trump beloofd heeft geen federaal geld meer ter beschikking te stellen aan leuke plannetjes van natuurhoeders en ander soort ongeregeld. Maar ook het immer aanwezige geluid van milieu- en natuurfanaten. Er is zelfs sprake van een heuse coalitie, zeg maar: the coalition of the unwilling.
Bipartisan protest, dus.

Beide politieke partijen hebben zich er achter geschaard: 19 Republikeinen en 18 Democraten, allen wetgevers, hebben een brief geschreven. Naar Washington. Jaja, zelfs de grote baas is ingeschakeld: If a resolution is introduced, passed and signed by President Trump, the plan will be over.

Now lawmakers could kill the plan is de verzuchting binnen het projectteam.
Tom Wheeler, executive director van het Environmental Protection Information Center, supporter van het plan, noemde de Congressional Review Act die daarvan het gevolg zou kunnen zijn very scary. Wheeler: It’s an intrusion by Congress into areas where we’re relying on high agency expertise and scientific understanding. Ofwel, emotioneel tegenover rationeel.
Hoe het afloopt moet nog blijken, maar het gevoel dat het hele plan zal worden afgeschoten is overheersend.

Waar doet me dit aan denken?
Hoe deze discussie nu te zien in het licht van een andere ruiming: the non-barred-migrants?
I would call this an invasion, and I would call these non-native species. Dixit Wheeler ... over de uilen, wel te verstaan!
En daar hebben we het geboorterecht.

Wel, dat zijn toch de woorden die Trump en zijn migrantenjager, border czar Tom Homan gebruiken, als ze het hebben over het “gespuis” dat opgeruimd moet worden in de USA.

Ik heb die Wheeler even gegoogled. Hij speelt wel eens een potje ping-pong met zijn vrouw … als ie tenminste niet vreselijk bezig is met defending old-growth and endangered species [or] when he’s not nerding out over the Endangered Species Act (his all-time favorite law). Zo’n man dus.

ICE chasing undocumented immigrants

De LATimes ziet de analogie met het ruimen van the unbarred onducumented niet, althans maakt daar geen woorden aan vuil.

de W-horde … ofwel: nogmaals de dood in de pot

Vandaag: de polder-MSM.
Teletekst schrijft, onder het kopje PVV als grootste vaak niet in Kamer:

Een deel van de oorzaak zou kunnen zijn dat de PVV tot recent regeringspartij was. Het kabinet bijsturen dat 'jouw' beleid voert zou dan minder nodig zijn.

Ook een voorbeeld van “objectief bedoelde” verslaggeving.
Goed bedoeld?
Dat moet wel, want dit is geen objectieve verslaggeving, dit is suggereren.
Een verslaggever moet geen teksten met goede bedoelingen, of vriendelijke suggesties, aanleveren. Iedereen weet waarom die PVV-Kamerleden in de kamer tellen: zodat Wilders zoveel en zolang mogelijk lawaai kan maken in debatten.

PVV-ers zijn er helemaal niet om beleid te maken. Ze kunnen het niet eens.
Faber kon niet eens, zelf minister, zelfs niet met ondersteuning van een ervaren staf, een fatsoenlijke wet in elkaar draaien.

De PVV fractie is het stemvee van Wilders, dat daar alleen zit om bij voorkeur destructief bezig te zijn.
En, evenals bij Trump met zijn puur destructieve beleid: zijn kiezers vinden het prachtig.

Onderschrift van de NOS bij dit plaatje: een kermisondernemer en veel loyale politici: een blik op de nieuwe PVV-fractie

de dood in de pot

Dit is nu wat er zo ontzettend verkeerd is aan onze houding tegenover Israël.
Een bericht in de Volkskrant van deze week zet meteen de toon:

Israël maakt het leven in Gaza met opzet zo onaantrekkelijk dat veel Gazanen weg zullen willen. ‘Vrijwillig’ kan Israël dan beweren over dit cynische, meedogenloze plan.

"Onaantrekkelijk".
Proef dit woord even goed.

De Volkskrant heeft, evenals iedere krant een handboek met aanwijzingen voor stijl en woordgebruik.
Hoe moet je dit nu noemen? Geen Stijl?
De krant plaatste er deze foto bij.

Noemen we dit een onaantrekkelijke woonomgeving. Wij, in Nederland, die inmiddels zo bang zijn geworden dat het woord “onbewoonbaar” is gevallen vanwege de van PFAS verstikte vaderlandse bodem.

Dit is geen understatement meer.
Dit is ook geen cynische verslaggeving.
Dit is een redacteur die zijn werk niet meer serieus neemt, een redacteur die wij dus niet meer serieus kunnen nemen.

Nog erger, het is geen verslag.
Het is een commentaar.

In het Volkskrant Commentaar wordt het standpunt van de krant verwoord. Het komt tot stand na een discussie tussen de commentatoren en de hoofdredactie.

Die tekst is als concept door verschillende handen gegaan. Daar is dus over nagedacht, door hoofdredactie en commentatoren.

Een volstrekt belachelijke beoordeling van de situatie. Een teken van de ernst van het gebeuren in de verste verte niet kunnen, niet willen begrijpen.
De angst om antisemiet genoemd te worden is er door de Israëlische Public Relations Afdeling zwaar ingestampt.

Dit is spotten met de Palestijnse werkelijkheid.
Dit is de dood van de journalistiek van de Mainstream Media.
En die dood heet Israël en Trump. Sinds Trump, en sinds oktober 2023 zijn wij niet meer in staat om met een open blik naar het wereldtoneel te kijken. Alles, werkelijk alles, wordt gemeten met de maat van Netanyahu en zijn vriendje Trump.
Dit kun je niet meer neutraal noemen. Dit is Israël-gezinde, én Palestina-zeer-ongezinde berichtgeving.

Is “dood in de pot” hier dan wel de juiste uitdrukking voor.
Wel, de metaforische functie is in de loop der eeuwen afgezwakt, en het beschrijft nu een doodsaaie omgeving, een plek waar geen dynamiek meer is. Nu kun je veel van Trump zeggen, maar niet dat het geen dynamische man zou zijn. In tegendeel, zo dynamisch dat zijn gedrag volslagen onvoorspelbaar is. En je kunt van het Midden Oosten veel vinden, maar het is één sociaal, politiek, geografisch kokende massa.

Maar oorspronkelijk komt “de dood in de pot” uit de omgeving van het Beloofde Land, van de eettafel van bebaarde Schriftgeleerden, die honger hadden en die iets voorgeschoteld kregen dat niet te vreten was. En ze riepen: “vergif in de kookpot”.
Wel die bebaarde mannen zitten nog steeds aan de tafel waar over veel onheil wordt beschikt, zowel aan de kant van wat het Westen het kwaad noemt, als aan de kant waarvan het Oosten roept dat dat het kwaad is.

Vergif in de kookpot.
Dat is wat de MSM zichzelf hebben aangedaan. Ze hebben de nieuwsstroom vergiftigd, de mainstream, en die gaat nu door het publicitaire landschap als een met kwik vervuilde rivier. Daar kan de door de RIVM gesignaleerde PFAS-vervuiling niet tegenop.

homo ludens … maar wel moraal

If you can meet with triumph and disaster
and treat those two impostors just the same …
Het staat geschreven boven de ingang naar het Centre Court van Wimbledon.

Nog net geen writing on the wall … maar wacht

Volgens mij staat het op de verkeerde muur.
Je moet het kunnen lezen als je het Centre Court verlaat – nadat je gewonnen óf verloren hebt.

En er is nog iets mis mee.

Dit plaatje is het resultaat van de single’s in 2023: Carlos Alcaraz winnaar bij de mannen, Markéta Vondroušová bij de vrouwen.
De tennis bobo’s houden kennelijk niet zo van treating just the same: De winnaars staan pontificaal op de muur, de verliezers, de runners up zijn weg geretoucheerd.

[NB Ik geloof dat ik blij zou zijn met dat wegretoucheren. Deze ruimte heeft toch meer weg van de ingang van een crematorium dan, zoals Wimbledon wel genoemd wordt door de liefhebbers, van een cathedral of tennis.]

Hoe dan ook, je doet gewoon mee aan een leuk spelletje, zoals Ivan Lendl vaak heeft gedaan, maar als je hem nooit wint, the trophy, en je wordt daar erg humeurig van, of depri, dan …

Volgens Rudyard Kipling, de auctor intellectualis van de aangehaalde woorden, is dat vergelijkbaar met een kleine twintig andere moralistische onbetamelijkheden, dus: you’ll never be a man, my son …
En dat heeft Lendl minstens bij twee verloren finales moeten lezen, en in ieder geval zo vaak als hij het Centre Court is opgegaan. Tja, en zo was hij dus, tijdens de line up van Wimbledon winners – lees tennis legends! – vanwege de honderdste verjaardag van Centre Court (2022), persona non grata.
Lendl heeft het tennissen na afloop van zijn spelers carrière de rug toegekeerd en zich er (bijna – na enig zegenrijk werk voor Andy Murray) nooit meer laten zien.
Hij is gaan golfen.

Desalniettemin: het blijft het leukste tijdverdrijf dat ik ken: Wimbledon kijken.

de logica van Max Pam

Er is een onverkwikkelijke affaire losgebarsten rondom singer-songwriter Douwe Bob.

Douwe zou een voetbaltoernooi van joodse kinderen opluisteren met zijn muziek. Als voorwaarde had ie gezegd: gaan politiek, geen religie.
Toen hij bij het sportpark aankwam bleek er een inbreng mogelijk gemaakt te zijn voor het Zionisme.
Politiek/religie dus. En Douwe Bob hield het voor gezien.

Daar sprak de hele wereld schande van. Nou ja, de hele wereld, die wereld die nog steeds vindt dat Israël het volste recht heeft om op te treden in het Midden Oosten zoals het optreedt. En dat is geen klein deeltje van de niet-Joods/Israëlische buitenwereld.

Wie er ook schande van sprak was onze VVD-slang, Dilan Yeşilgöz.
Ze noemde Douwe Bob een Jodenhater.
Daar volgden doodsbedreigingen op en een onvrijwillige Exil naar een onbekende plek in het buitenland.

Komt op Max Pam.

Er was ook een groot deel van die kleine wereld dat Israël niet zo vriendelijk gezind is, dat heftig protesteerde en het gedrag van Douwe Bob verdedigde en/of vond dat mevrouw Yeşilgöz niet zo netjes bezig was,
Daar had onze Volkskrant columnist het nodige over te vertellen.

Eerst stelde hij met gevoel voor ironie vast dat iedereen wel erg veel medelijden had met Douwe, zo veel dat hij ook bijna de neiging niet kon onderdrukken om medelijden met hem te krijgen.
Bijna.
Maar bijtijds herinnerde hij zich hoe hij Douwe Bob een keer in levende lijve ontmoet had.
Als je dat als inleiding leest denk je: nu gaat er iets verschrikkelijks komen. Zijn herdershond heeft een keer een Jood gebeten, hij heeft ooit een antisemitisch liedje gezongen, hij is getrouwd met een Palestijnse, hij is geen Ajax-fan omdat daar teveel Joden rondlopen … nou ja, mijn fantasie schiet tekort.
Die van onze chroniqueur ook.

Onze chroniqueur zit in een bar.
Douwe komt binnen, in kennelijke staat (daar is geen blaaspijpje aan te pas gekomen.)
Hij heeft een hond bij zich die hij ook bier laat drinken.
Hond is duidelijk ook over zijn/haar theewater (opnieuw: geen blaaspijpje).
Onze "Bob" verlaat het etablissement weer, onze chroniqueur in grote verontwaardiging achterlatend.
Daarnaast schiet hem tijdens het schrijven van zijn oprispingen dienomtrent te binnen dat Douwe reclame maakt voor D-reizen – CO2-uitstoot, bah - met als bestemming Istanbul, waar, zoals bij een ieder bekend, burgemeesters in de gevangenis zitten omdat ze daar, in tegenstelling tot Israël, niet zo veel met democratie hebben

Nou, van zo’n man mag een politiek zwaargewicht, voorman van onze eveneens zeer democratisch ingestelde liberale volkspartij, wier woorden ook gewicht hebben, gezien het feit dat die zanger regelmatig dronken is en ook nog zijn hondje dronken voert ... let wel, nog steeds is hier de geschiedschrijver Max van der Meijden Pam aan het woord ... van zo iemand mag onze nieuwe volksmenner Yeşilgöz toch wel verzinnen dat hij een Jodenhater is.
Toch?
Nietwaar?



NB Max Pam liegt ook nog … pardon, suggereert natuurlijk, neem me niet kwalijk, dat moet een suggestie zijn, zoals de onwrikb're vastigheden van Yeşilgöz immer suggestietjes blijken te zijn … want hij sluit zijn verdichtsel af met: een Jood die niet in Israëli woont is geen Zionist.
Nu is Max Pam geen onbekende in de Joodse samenleving en welbekend met de Joodse opvattingen. Hij houdt niet stil dat hij van Joodse afkomst is en dat zijn voorvaderen bijdragen hebben geleverd aan de samenleving. Dus hij zou moeten weten dat er alleen al in de Verenigde Staten een bloeiende vereniging is van Zionisten, ofwel een tableau vivant van Zionistische stromingen - geschat op meer dan 60% van de aanwezige 1,7 miljoen Joden - met heel veel lawaai waar het gaat om het lobbyen (AIPAC) tegen de mogelijkheid van het ondraaglijke concept dat er ooit sprake zou kunnen zijn van een Palestijnse staat.

the face of evil

USA/Israël (paraphrasing Clausewitz): continuation of the barbaric past by other means.

Jericho / Wounded Knee

NRC 30 juni 2012

Iraniërs zijn verschrikkelijke mensen, wreedaards.
Hoe weten we dat: nou, ze hebben (bijna) een bom.

NRC katern WETENSCHAP uit 2012
zoekplaatje: waar is de bom?

Het is al een hele tijd geleden dat ze hem bijna hadden ... uh, of ze hebben hem al heel lang bijna … weet ik ook niet precies.

Zijn alle Iraniërs dan verschrikkelijke mensen?
Nou, dat nou niet direct … maar toch.

Van wie weten we dat eigenlijk?
Van de Amerikanen.
Iraniërs zijn namelijk niet democratisch. Dus Iraniërs die aardig zijn worden in gevangenissen gestopt en gemarteld door de wreedaards.

Die Amerikanen, zijn dat dan wel aardige mensen?
Uh … laatstelijk nog wel ja … maar ’t is veranderd.
Daar stoppen ze nu ook hele aardige, onschuldige mensen, zo van de straat geplukt, in helse gevangenissen - overzee nog wel.
En, niet vergeten, goedgekeurd door de Ayatollahs van het Supreme Court of The United States .

Hoe lang weten we eigenlijk dat Iraniërs slechte mensen zijn?
Uh … zo ongeveer sinds 1953, toen Engeland en Amerika hun oliebelangen belangrijker vonden dan democratie en de democratisch gekozen premier van Iran, Mohammad Mossadegh, werd verdreven in een staatsgreep, georkestreerd door de CIA en de Britse geheime dienst MI6. Mohammad Reza Pahlavi keerde terug: wel sjah, maar puppy van het westen.
Vanaf dat moment werden Iraniërs hoe langer hoe slechtere mensen … zeggen de Amerikanen en de Israëliërs.

Vandaar deze boodschap aan die zo ontzettend aardige Amerikanen:
Hence this message to those very nice Americans:

Lest we forget, it was Israël who fired the first rocket … and the second rocket, and more – and make no mistake: with Trumps consent.
And it was Trump who started the fighting – and no way that he has to be afraid of an Iran bomb.

And lest we forget. It was the secretary of Defense, Hegseth who was bragging about following orders:
- 14 MOP’s
- the bombers (B2) covered a distance of 12000 miles
- the biggest operations ever

- uh ... oh, and all went well, no collateral damage ... of course not

Lest we forget: USA and Israel, the gang of Benjamin and Donald … those are the agressors!

verkiezingsblunder?

Timmermans heeft gesproken. Eindelijk weer een reden om PvdA te gaan stemmen.
Okay, GroenLinks-PvdA - vooralsnog, er is nog geen nieuwe naam.

Eindelijk een burgerpartij, een politieke organisatie uit de rijen van het establishment die, onontkenbaar en onomkeerbaar, het welhaast maffiose gedrag van de Netanyahu-bende in Gaza én op de Westbank, in Syrië en in Libanon en nu dan ook nog in Iran – zoals een maffiabende de leden van een rivaliserende bende op klaarlichte dag in een winkelcentrum doodschiet, zich niet bekommerend om bezoekers en hun kinderen – wil herkennen en benoemen voor wat het is, én daar consequenties aan verbindt.
Het hele Midden-Oosten gaat in de fik door een gek ... het staat in de verslagen van de Tweede Kamer der Staten Generaal van een Europese lidstaat.
Dankzij de motie van Piri kun je de PvdA weer in je armen sluiten.

Lang leve Kati Piri
Lang leve Frans Timmermans

Niet verrassend, de politiek viel kamerbreed over ze heen.
Levensgevaarlijk.
Onverdedigbaar.
Jodenhaat-motie.
Yesilgöz glorieerde. Plotseling kan ze FT echt een onbetrouwbaar politicus noemen.
En de Telegraaf kopte: GL neemt PvdA over

Natuurlijk, er was ook het te verwachten gemurmureer van de uitgedienden: Lodewijk Asscher, Reshma Roopram, Ad Melkert c.s

Daar was Gerdi Verbeet.

Gerdi Verbeet wordt getroost door Rob Oudkerk
het congres waar hun motie tegen de motie verworpen is.

En, hoe jammerlijk, Job Cohen. Ooit was zijn aanwijzing tot partijleider en lijstaanvoerder voor mij een reden om op de PvdA te stemmen.
Veels te laat strooi ik alsnog as over mijn hoofd.

Maar, ons Frenske toont nu lef. Hij gaat links zijn verkopen. Okay, hij zal links nog even een nieuw verhaal moeten geven, een nieuwe smoel. Maar hij toont lef door in verkiezingstijd te laten zien dat het hem menens is, dat links zijn. Wat het betekent om democraat en sociaal te zijn.
Een lef die Biden, en daarna Kamala 'I wouldn't do anything different' Harris niet konden opbrengen.

Politieke moed?
"Politieke suïcide”, zei partijprominent Rob Oudkerk.
Volgens de Volkskrant heerst er een jubelstemming op het congres, zeg maar triomfalisme: “Vooral jongeren hopen op nieuw electoraal succes door een veel strengere Israël-koers te varen.”
Of dat triomfalisme terecht is, moet nog blijken.

Daar komt bij: een triomfalisme dat, in het licht van een nog lang niet achter ons liggend verleden, ook een sociaaldemocratisch verleden - wegkijken en goedpraten - toch wel een beetje genant genoemd mag worden.
Een rooie lijn trekken als er 60.000 mensen doodgeslagen zijn, en de overlevenden van die misdaad van honger en dorst dreigen om te komen … dat kan ik ook.

tot de eindstrijd bereid

Trouw kopt deze dagen: Grote Nederlandse ziekenhuizen maken snel een draaiboek voor oorlog.

Een onzinnig voornemen, natuurlijk. Om minstens twee redenen.

We hebben het, onnodig te zeggen, over Rusland, het kwaad dat Putin heet. Wel, die kan met dat enorme leger van hem Ukraine nog niet eens veroveren, laat staan dat ie door Duitsland heen komt – zoals Merz al beloofde: Die Bundesregierung soll alle finanziellen Mittel zur Verfügung stellen, die die Bundeswehr braucht, um konventionell zur stärksten Armee Europas zu werden

En waarop kun je je dan nog voorbereiden?
Kernkoppen?

Dat ze het “snel” doen is wel weer te begrijpen. Straks komt de hele NAVO-top bijeen.
Dat is voor ons Vladimiertje uiteraard een uitgelezen kans om alle Churchills in spé van de vijand dodelijk te treffen. Gewoon Den Haag plat bombarderen.

Zoals Israël dat deed en doet met de leiders in Gaza en Libanon, en nu doet in Iran.

Gaza: the Rafah rubble

NB tot de eindstrijd bereid komt uit éèn van de vaderlandse versies van de Internationale.

the Donald

Een vriendin vierde haar verjaardag, en liet me het kadootje zien dat ze van haar man gekregen had, met een verrassende birthday wish card.

Haar man, ook een vriend, grinnikte. Ik keek hem onderzoekend aan: zo zo, een Trumpfan.

Een paar dagen geleden vierde ik mijn verjaardag. Ze kwamen naar mijn huis, met een fles lekkere wijn … én ook een birthday wish card.
Toch geen Trump kaart hé, vroeg ik, zijn grijns taxerend.
Nee nee, zei hij.
Ik opende het envelopje. Ik was het met hem eens, geen Trump kaart.

Eventjes dan … binnen een paar tellen wist ik wel beter. Ik realiseerde me: ook een Trump kaart.
Een golfer, op weg naar een hole in two, tijdens een sudden-death play off.
Waarmee hij zou winnen van zijn partner, die "hole in far more than two" had gespeeld.

Die partner was Donald Trump. En die man kan niet verliezen, mag niet verliezen.
Dan gaat ie cheaten.

Een metamorphose. The Donald veranderde subiet in een duck - een eitje: Donald Duck. En hij ging boven op de bal zitten, als een broedende eend.
Durf mij maar eens een klap te geven.

De golfer kon wachten tot ie een ons woog. En als je tegen de President van de Verenigde Staten speelt doe je zoiets niet.
Dus hij gaf toe: okay, jij hebt gewonnen.

Dat is waar onze Donald zijn weerga niet kent: hoe je wint is niet van belang, als je maar wint.